Οι κεντρικές τράπεζες υπηρετούν τα συμφέροντα των ιδιωτικών τραπεζών και γενικότερα του χρηματοπιστωτικού τομέα – πόσο μάλλον όταν, με τη βοήθεια του δικού τους λόμπι οικονομολόγων, έχουν αποκτήσει μία εξτρεμιστική ανεξαρτησία από τις κυβερνήσεις (=από τα κράτη). Άλλωστε η πλειοψηφία των οικονομολόγων που ασχολούνται με την οικονομία του χρήματος, με το σύστημα του χρέους, αμείβονται ή από τις ιδιωτικές τράπεζες, ή από τις κεντρικές, είτε ως υπάλληλοι τους, είτε ως ελεύθεροι συνεργάτες τους. Αντί λοιπόν να υποχρεώνονται να συμπεριφέρονται σωστά οι τράπεζες από τα κράτη, οι κεντρικές τράπεζες φροντίζουν σήμερα ως η πέμπτη φάλαγγα του χρηματοπιστωτικού κλάδου, έτσι ώστε ή Πολιτεία και οι Πολίτες της να παραμένουν εξαρτημένοι από τις χρηματαγορές – από την πέμπτη εξουσία, για να «συμβαδίζει» η Δημοκρατία με τις αγορές, παραμένοντας όμηρος τους. Δυστυχώς όμως δεν το καταλαβαίνουν ούτε η Πολιτεία, ούτε οι Πολίτες – αφού έχουν πεισθεί με τη βοήθεια των διατεταγμένων ΜΜΕ, οικονομολόγων, πολιτικών κλπ. πως τα κράτη είναι ανίκανα να χειρισθούν τα χρήματα, τις τράπεζες και την οικονομία εν γένει, ενώ οι ιδιώτες κυριολεκτικά Θεοί. Έτσι οι αγορές καταφέρνουν να ζουν πλουσιοπάροχα, εις υγεία των κορόιδων. Εις βάρος των Πολιτών δηλαδή που απομυζούνται αχόρταγα, έχοντας κλέψει όλα τους τα προνόμια συν τη Δημοκρατία – απλά και μόνο επειδή οι Πολίτες δεν κατανοούν πως λειτουργεί το σύστημα, οπότε είναι θύματα της χειραγώγησης και της προπαγάνδας που τους ασκείται. Ακριβώς για το συγκεκριμένο λόγο αμφιβάλουν πάντοτε και αρνούνται να δεχθούν τις λύσεις που τους προτείνονται – παρά το ότι είναι πολύ απλές και εύκολες στην υιοθέτηση τους, αρκεί φυσικά να υπάρχει συλλογική βούληση
