Όπως ο εχθρός του οικονομικού εθνικισμού είναι ο υπερπληθωρισμός, έτσι το αδύναμο σημείο των ανεξέλεγκτα ανοιχτών διεθνών αγορών είναι ο αποπληθωρισμός – ο οποίος είναι ταυτόχρονα η Αχίλλειος πτέρνα του ακραίου νεοφιλελευθερισμού.
«Μία αποπληθωριστική «εκκαθάριση» του χρέους είναι ένας κύκλος του διαβόλου, ένας φαύλος κύκλος. Καμία δύναμη δεν μπορεί να οδηγήσει την οικονομία πίσω, στο σημείο ισορροπίας της. Το πλοίο θα γέρνει όλο και περισσότερο, μέχρι να ανατραπεί (ας ελπίσουμε πως θα το αποφύγει τελικά η Ελλάδα).
Ο αποπληθωρισμός δεν είναι κάτι πολύ σοβαρό, όταν δεν εμφανίζεται σε εποχές που υπάρχει ταυτόχρονα ένας υψηλός όγκος απλήρωτων υποχρεώσεων. Μόνο σε συνδυασμό με συνθήκες υπερχρέωσης, ο αποπληθωρισμός εξελίσσεται σε μία καταστροφική δύναμη, αφού αυξάνει συνεχώς τα χρέη» (Irving Fisher).
