Του Γιώργου Παυλόπουλου
Η Ευρώπη θεωρείται, δίχως αμφιβολία, η κοιτίδα της αστικής δημοκρατίας και των θεμελιωδών ανθρώπινων και δημοκρατικών δικαιωμάτων. Σε αυτήν, επίσης, το αποκαλούμενο «κράτος-πρόνοιας» εξελίχθηκε και πήρε την πιο ολοκληρωμένη του μορφή.
Τα δύο αυτά στοιχεία αποτέλεσαν, άλλωστε, τους βασικότερους πυλώνες της «τάξης πραγμάτων» η οποία σφράγισε την ιστορία της Γηραιάς Ηπείρου μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Σε αυτά βασίστηκε η σχετική ομαλότητα με την οποία κύλησαν τα προηγούμενα 60 και κάτι χρόνια (παρά τις ταραχώδεις περιόδους που, κατά καιρούς, βίωσαν μια σειρά χώρες), δίνοντας την εντύπωση ότι η Ευρώπη αποτελεί το παγκόσμιο πρότυπο σταθερότητας, συναίνεσης, αλλά και μιας ομαλής οικονομικής ανάπτυξης, χωρίς τις ακρότητες των Αγγλοσαξόνων.
Τα δύο αυτά στοιχεία αποτέλεσαν, άλλωστε, τους βασικότερους πυλώνες της «τάξης πραγμάτων» η οποία σφράγισε την ιστορία της Γηραιάς Ηπείρου μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Σε αυτά βασίστηκε η σχετική ομαλότητα με την οποία κύλησαν τα προηγούμενα 60 και κάτι χρόνια (παρά τις ταραχώδεις περιόδους που, κατά καιρούς, βίωσαν μια σειρά χώρες), δίνοντας την εντύπωση ότι η Ευρώπη αποτελεί το παγκόσμιο πρότυπο σταθερότητας, συναίνεσης, αλλά και μιας ομαλής οικονομικής ανάπτυξης, χωρίς τις ακρότητες των Αγγλοσαξόνων.