Όπως σε όλο τον κόσμο, έτσι και εδώ, ασχοληθήκαμε με τις αμερικανικές εκλογές, αφού αναδεικνύουν, όχι μόνο των Πρόεδρο των ΗΠΑ, αλλά και τον Πλανητάρχη. Σκοπός μου εδώ δεν είναι να ασχοληθώ ή να κρίνω τις προτιμήσεις του καθ’ ενός, υπέρ του ενός ή του άλλου υποψηφίου. Θέλω να κρίνω ένα ισχυρισμό, των εκτός ΗΠΑ συμπαθούντων τον απερχόμενο Πρόεδρο Τράμπ, ότι όλα τα χρόνια της Προεδρίας του υπήρξε ο Ηγέτης της Μάχης κατά της Νέας Τάξης Πραγμάτων, ήτοι κατά της Παγκοσμιοποίησης.
Αυτός ο ισχυρισμός μου προκάλεσε έκπληξη και σκέψεις. Μετά από δέκα χρόνια νεοφιλελεύθερων μνημονίων, την πεμπτουσία του νεοφιλελευθερισμού, και δεκαοκτώ χρόνια στην ευρωζώνη, που συνιστά την ουσία της παγκοσμιοποίησης στην πιο άγρια μορφή της ήτοι νομισματική και δημοσιονομική λιτότητα, αναρωτήθηκα κατά πόσο αυτός ο ισχυρισμός πως μπορεί να σταθεί;