Με τον Εμμανουέλ Ζαν-Μίσελ Φρεντερίκ Μακρόν η Γαλλία ανέδειξε στον Προεδρικό θώκο για πρώτη φορά στην ιστορία της τον ίδιο τον Ρομπέρ Μακέρ. Ο τελευταίος αποτελεί μια φημισμένη καρικατούρα από την εποχή της μοναρχίας του Λουδοβίκου Φίλιππου της Ορλεάνης (1830-1848), που συμβόλιζε την άνοδο μιας ιδιαίτερα παρακμιακής και παρασιτικής ελίτ, της αριστοκρατίας του χρήματος.
Πρόκειται για μια ελίτ πλουσίων, που αδιαφορούν για το εμπόριο, τη γεωργία, τη βιομηχανία και την εργασία γενικά. Ενδιαφέρονται πρωτίστως για κάθε λογής χρηματιστική κερδοσκοπία με χρέη και τίτλους. Τα ελλείμματα του κράτους, του νοικοκυριού και της πραγματικής οικονομίας μετατράπηκαν εσαεί στην κύρια πηγή του πλουτισμού τους. Πρόκειται για μια νέα τάξη πλουσίων που δημιούργησε μια πραγματική νέα αριστοκρατία, «μιας από τις πιο σκληρές», όπως δήλωνε ο Τοκβίλ, «που έχει εμφανιστεί ποτέ στη γη»(1).