Το άκρον άωτο της συλλογικής ηλιθιότητας, η οποία χαρακτηρίζει συνήθως μία ετερόκλητη μάζα και όχι συνειδητούς Πολίτες, είναι η πολλοστή επανάληψη του ίδιου πειράματος, περιμένοντας διαφορετικά αποτελέσματα – όπως επίσης η επιβράβευση αντί της τιμωρίας αυτών που έχουν ήδη εφαρμόσει καταστροφικές πολιτικές ενδιαφερόμενοι μόνο για την καρέκλα τους, δια της επανεκλογής τους.
«Όταν υπάρχουν πολλοί τρόποι για φέρει κανείς εις πέρας μία εργασία, ενώ ένας από αυτούς οδηγεί στην καταστροφή ή έχει άλλες ανεπιθύμητες συνέπειες, τότε θα βρεθεί κάποιος που θα επιλέξει ακριβώς αυτόν. Με άλλα λόγια, οτιδήποτε μπορεί να πάει στραβά, θα πάει στραβά.» (νόμος του Murphy)