Ο πλανήτης μοιάζει να κατευθύνεται προς το τέλος της δεύτερης εποχής της παγκοσμιοποίησης – μέσα από μία σειρά τοπικών προβλημάτων που κάποια στιγμή θα συντονισθούν μεταξύ τους, προκαλώντας μία παγκόσμια καταιγίδα τεραστίου μεγέθους
Η χρηματοπιστωτική κρίση του 2008 είχε ένα πολύ μεγάλο πλεονέκτημα, σε σχέση με αυτή που θα ξεσπάσει στο προσεχές μέλλον, σύμφωνα με όλες τις προβλέψεις – ειδικά με τις πρόσφατες της τράπεζας διεθνών διακανονισμών (BIS, πηγή).
Το πλεονέκτημα της ήταν πως δεν ξέσπασε σε όλες τις χώρες μαζί, ξεκινώντας από την κρίση των αμερικανικών ενυπόθηκων δανείων χαμηλής εξασφάλισης (Sub primes) και καταλήγοντας αργότερα, σταδιακά όμως και όχι απότομα, στην ευρωπαϊκή κρίση χρέους – όπου ως βασικός ένοχος θεωρήθηκε το διογκωμένο «κράτος πρόνοιας».