Ο Σουλτάνος Αβδούλ Χαμίτ Β΄ (1876-1909), επιδίωξε να συγκρατήσει την πολυεθνοτική οθωμανική αυτοκρατορία με “συγκολλητική ουσία” το Ισλάμ. Ο πανισλαμισμός του δεν ήταν μόνο ιδεολογία, αλλά εργαλείο ισχύος προς τους ευρωπαίους αντιπάλους και τους μουσουλμάνους υπηκόους εκτός οθωμανικών συνόρων.
Εμβληματικό έργο του Χαμίτ ήταν ο
Σιδηρόδρομος του Χετζάζ (1900–1908), που συνέδεε
Κωνσταντινούπολη–Μεδίνα, εξυπηρετώντας ταυτόχρονα το προσκύνημα και την
διοικητική/στρατιωτική πρόσβαση στο εσωτερικό της αραβικής χερσονήσου.
Στο ευρύτερο γεωοικονομικό πεδίο, ενίσχυσε τη γερμανική παρουσία
(σιδηρόδρομος Βαγδάτης, επενδύσεις Deutsche Bank), ως αντιστάθμισμα σε
Αγγλία-Γαλλία-Ρωσία.















