Επιχείρηση «Πηγή Ειρήνης» – Μια θνησιγενής εισβολή (Β΄Μέρος)

Γράφει ο Ιωάννης Μπαλτζώης*

Με την επιχείρηση «Πηγή Ειρήνης» οι Τούρκοι θα συναντήσουν μπροστά τους έναν λιγότερο εξοπλισμένο αλλά δεινό αντίπαλο. Ο στρατός των Κούρδων, οι περίφημες Δυνάμεις Προστασίας του Λαού (YPG), αποτέλεσαν τους καλύτερους συμμάχους των ΗΠΑ στον πόλεμο κατά του Ισλαμικού Κράτους, μέλος και κυριότερος παράγων του SDF (Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις). Συγκεκριμένα, οι SDF είναι μια πολυ-εθνοθρησκευτική συμμαχία μεταξύ των Κουρδικών Μονάδων Προστασίας του Λαού (YPG), Σουνιτών Αράβων, Ασσυρίων, Αρμενίων, Τουρκμένων και Καυκάσιων πολιτοφυλάκων.

Οι παραπάνω, μαζί με αραβικά μετριοπαθή στοιχεία της περιοχής, πολέμησαν γενναία και με αυταπάρνηση, κατορθώνοντας να νικήσουν και να εξαλείψουν το εξτρεμιστικό ισλαμιστικό μόρφωμα και απειλή κατά της ανθρωπότητας, το Ισλαμικό Κράτος, το ISIS. Οι ΗΠΑ τους διέθεσαν πολλά οπλικά συστήματα και γενναία επιμελητεία (Διοικητική Μέριμνα), καθώς και διοικητική, οικονομική υποστήριξη.

Οι Κούρδοι Πεσμεργκά (αυτοί που αντίκρισαν τον θάνατο) από την πλευρά τους, μαζί με τους συμμάχους τους στις SDF αξιοποίησαν το έπακρον την αμερικανική βοήθεια. Κατάφεραν, δηλαδή, να απελευθερώσουν ολόκληρη την περιοχή ανατολικά του Ευφράτη, καταβάλλοντας βαρύ τίμημα: 11.000 νεκρούς! Οι ΗΠΑ τους χορήγησαν οπλικά συστήματα σύγχρονα και αποτελεσματικά για την δημιουργία ενός ικανού και ετοιμοπόλεμου στρατού 30-35.000 ανδρών. Φυσικά, δεν διαθέτουν αντιαεροπορικά συστήματα, αλλά σίγουρα πολύ σύγχρονα αντιαρματικά όπλα.

Εκτιμάται ότι θα προβάλουν σθεναρή αντίσταση στην τουρκική επιθετικότητα. Δεν αναμένεται να κάνουν σταθερή άμυνα εδάφους. Αυτή είναι ξεπερασμένη μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά θα καταφύγουν στον αγώνα που γνωρίζουν, αποσυρόμενοι από ασθενή αμυντικά εδάφη, σε άλλες ισχυρές περιοχές και από εκεί θα εξαπολύουν καταδρομικές επιδρομές, έναν ανηλεή ανταρτοπόλεμο, όπως πολύ καλά γνωρίζουν και εκτελούν με επιτυχία.

Γιατί εισέβαλαν οι Τούρκοι

Ο μόνιμος εφιάλτης της Τουρκίας, είναι η δημιουργία κουρδικού κράτους στο Ιράκ είτε στην Συρία, το οποίο θα αποτελούσε τη λυδία λίθο για τον ακρωτηριασμό της. Υπενθυμίζουμε ότι η συντριπτική πλειονότητα των Κούρδων στην Μέση Ανατολή ευρίσκεται στην Τουρκία και συγκεκριμένα στη νοτιοανατολική Τουρκία. Η δημιουργία κράτους, λοιπόν, θα αποτελούσε το έναυσμα για εξεγέρσεις με σκοπό την αυτονομία τους και την ένωση με το κουρδικό κράτος.

Στην περίπτωση της Συρίας, η Άγκυρα θεωρεί ότι οι Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις (SDF) καθοδηγούνται και ελέγχονται πλήρως από τις κουρδικές Μονάδες Προστασίας του Λαού (YPG), που αποτελούν το παρακλάδι PKK, που η Τουρκία και άλλες χώρες χαρακτηρίζουν τρομοκρατική οργάνωση. Έτσι θεωρώντας ότι τα μέλη του ΡΚΚ είναι τρομοκράτες, θεωρεί ότι και οι Κούρδοι της Συρίας είναι τρομοκράτες και πρέπει να εξαλειφθούν.

Το παράλογο της υπόθεσης είναι ότι οι καλύτεροι σύμμαχοι των Αμερικανών, οι Κούρδοι της Συρίας είναι κατά την εκδοχή των Τούρκων, τρομοκράτες. Και εισβάλουν με τη δικαιολογία ότι θέλουν να εξαλείψουν την τρομοκρατία από την περιοχή ανατολικά του Ευφράτη(!), να δημιουργήσουν μια «ζώνη ασφαλείας» σε όλη την περιοχή μήκους 450 χλμ. περίπου και βάθους 30 χλμ. Φυσικά οι αιτιάσεις των Τούρκων είναι ψευδείς και απέχουν παρασάγγας από την πραγματικότητα.

Οι πραγματικές επιδιώξεις των Τούρκων είναι ει δυνατόν να εξαφανίσουν τους τρομοκράτες, όπως ονομάζουν τους Κούρδους της Συρίας, να τους «θάψουν στα χαρακώματά τους», όπως δήλωσε χαρακτηριστικά ο Τούρκος υπουργός Άμυνας Χουλουσί Ακάρ. Αυτό θα το κάνουν, καταλαμβάνοντας τη βόρεια περιοχή της Συρίας, αποτρέποντας την δημιουργία κουρδικής κρατικής ή αυτόνομης οντότητας, της ήδη ανακηρυχθείσης Ροζάβα.

Σκοπός των Τούρκων είναι μέσω της «ζώνης ασφαλείας» να αποτρέψουν αφενός τη δημιουργία κουρδικής οντότητας, αφετέρου να διαπράξουν μια εκτεταμένη εθνοκάθαρση και πληθυσμιακή αλλοίωση της περιοχής αυτής. Εκεί θα εγκαταστήσουν πρόσφυγες και μετανάστες που ευρίσκονται στην Τουρκία, ώστε να αποσυμφορηθεί η κατάσταση και να μην έρχονται στην Ευρώπη, από την οποία ζητάνε να διαθέσει τα απαραίτητα κονδύλια για τα έργα υποδομής που απαιτούνται για την εγκατάσταση αυτών των ανθρώπων.

Μια θνησιγενής επιχείρηση

Έχοντας υπόψη τις διακηρύξεις του προέδρου της Τουρκίας, στη «ζώνη ασφαλείας» θα εγκατασταθούν 1-2 εκατομμύρια πρόσφυγες από το εσωτερικό της Τουρκίας, σε νέες δομές, πόλεις και χωριά που θα χτίσει η Τουρκία, με χρήματα των Ευρωπαίων, καθόσον αυτό θα αποτελέσει το χρηματικό τίμημα της Ευρώπης, για να μην πλημμυρίσει από τα 3,5 εκατομμύρια πρόσφυγες και μετανάστες που υπάρχουν εκεί. Πιο καθαρός εκβιασμός και πιο ωμή απειλή με χρήση ανθρωπίνων ψυχών, ούτε την εποχή του δουλεμπορίου δεν συνέβη.

Εξετάζοντας την μορφολογία του εδάφους και τον συσχετισμό δυνάμεων, εκτιμούμε ότι για να επιτύχει η επιχείρηση θα πρέπει ο τουρκικός στρατός να εκτελέσει με επιτυχία και σε σύντομο χρονικό διάστημα την αποστολή του, εξαλείφοντας τον YPG, κάτι που θεωρείται αδύνατο. Το μεγάλο μήκος της ζώνης και το μικρό της πλάτος την καθιστά ευάλωτη και μη ασφαλή και λειτουργική. Για να καταστεί ακόμη ασφαλής θα πρέπει οι Τούρκοι να προελάσουν προς Νότο και να καταλάβουν τουλάχιστον την Ράκα και ακόμη την Ντέιρ Ελ Ζορ. Δηλαδή σχεδόν όλη την περιοχή της Συρίας, ανατολικά του Ευφράτη.

Προσωπικά εκτιμώ ότι οι Τούρκοι έχουν στο μυαλό τους την προς Νότο προέλαση και κατάληψη της εν λόγω περιοχής κι αυτό θα γίνει ακόμη και με μια συμφωνία κατάπαυσης του πυρός, όπως έπραξαν στην Κύπρο το 1974. Ακόμη εκτιμάται ότι η επιχείρηση αυτή, για τους λόγους που αναφέρθηκαν, είναι θνησιγενής. Οι Τούρκοι έμπλεξαν και θα κολλήσουν στον βάλτο της Συρίας, προσφέροντας ανθρωποθυσίες στον θεό του πολέμου, όχι μόνο από τον κουρδικό λαό, αλλά και από τον ίδιο τον τουρκικό λαό.

Και ίσως τότε αυτό το τέλμα που θα περιπέσει η Τουρκία, να είναι το τέλος των νεοοθωμανικών ονειρώξεων και των μεγαλοϊδεατικών γεωστρατηγικών επιδιώξεων, του «σουλτάνου» Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Ίσως και το τέλος του ιδίου, ο οποίος μας θυμίζει μέρες και έργα του Σαντάμ Χουσεΐν, λίγο πριν το τέλος του.

*Ο Ιωάννης Μπαλτζώης είναι αντιστράτηγος ε.α

Πηγή : SLPress.gr