Γράφει ο Αναστάσιος Πανάς
Στο πρώτο μέρος αυτής της ανάλυσης (περιοδικό Στρατηγική, τεύχος 250), θέσαμε το ερώτημα: «Γιατί τα κράτη συγκεντρώνουν τόσα πολλά όπλα, αν δεν σκοπεύουν να τα χρησιμοποιήσουν;» Το ερώτημα είναι βέβαια ρητορικό. Κατά τις δεκαετίες του Ψυχρού Πολέμου (1947 – 1991) η ανθρωπότητα εκπαιδεύτηκε στην λεγόμενη «ισορροπία του Τρόμου». Συνήθισε δηλαδή να ζει με τον φόβο μιάς πιθανής γενικευμένης σύρραξης. Την εποχή εκείνη οι δύο υπερδυνάμεις (ΗΠΑ και ΕΣΣΔ) ήταν οι μόνες που είχαν πυρηνικά όπλα, καθώς και τα συστήματα μεταφοράς τους (υποβρύχια, στρατηγικά βομβαρδιστικά, βαλλιστικοί πύραυλοι κ.λ.π.), αλλά και την οικονομική δύναμη να τα συντηρούν και να τα αναπτύσσουν.