Του Στέλιου Συρμόγλου
Ο νεοέλληνας έχει εθιστεί να προτιμά συνήθως παγιωμένες και ανερεύνητες καταστάσεις. Ιδανικός άπιστος, ιδανικός πιστός και ιδανικά ευαπάτητος.
Γι' αυτό σε τούτη τη χώρα ανθούν όχι μόνο λουλούδια, αλλά ο,τιδήποτε σπέρνεται. Ιδανική χώρα για κάθε καλλιέργεια. Σπείρε ψέματα και "ψευδείς αποκαλύψεις", αλλοπρόσαλλες ιδέες, υποσχέσεις για εύκολο χρήμα, σπερμολογίες που αμαυρώνουν υπολήψεις, "στημένα" και "διοχετευμένα" από τα κομματικά γραφεία δήθεν γεγονότα, φόρεσε και ένα σινιέ κουστουμάκι, μεταξωτό πουκάμισο, ένα ρόλεξ στο χέρι και , αν είσαι και λίγο ευειδής, ο νεοέλληνας σε βλέπει ως...ενσαρκο άγαλμα που φέρει ένα θαύμα της πράξης. Σε ψηφίζει, σε κάνει υπουργό, όσο γελοίος κι αν είσαι, και με λίγη τύχη, αν είσαι και ευέλικτος στις υπόγειες κομματικές διαδρομές, περνάς και το κατώφλι του Μαξίμου και "παριστάνεις" τον πρωθυπουργό!