Τα σχόλιά του έγιναν κατά τη διάρκεια της έντονης διαμάχης της Πολωνίας με την ΕΕ σχετικά με τις λεγόμενες «παραβιάσεις του κράτους δικαίου» που συνδέονται με τις δικαστικές μεταρρυθμίσεις της χώρας και την απροθυμία να συμφωνήσει με τις ποσοστώσεις μεταναστών του μπλοκ, μεταξύ άλλων θεμάτων. Ο επίδοξος ηγέτης της Κεντρικής Ευρώπης επιχειρεί να συγκεντρώσει ένα μπλοκ περιφερειακών χωρών υπό την αιγίδα του που αντιτίθενται στις διαδικασίες συγκεντρωτισμού της ΕΕ που η Βαρσοβία θεωρεί ως παράνομη υπέρβαση στις εσωτερικές υποθέσεις των κρατών μελών της. Ελπίζει ότι αυτός ο ευρωρεαλιστικός συντηρητικός-εθνικιστικός συνασπισμός μπορεί να αντιμετωπίσει τις φιλελεύθερες-παγκοσμιοποιητικές συνωμοσίες του κυβερνώντος EuroLiberal.
Ανεξάρτητα από το πώς νιώθει κανείς για το εγχώριο όραμα αυτού του πολιτικού και τη λυσσαλέα ρωσοφοβία, έχει δίκιο όταν επικαλείται τα σχέδια του Τέταρτου Ράιχ της Γερμανίας μέσω της ΕΕ. Αυτή η χώρα αναμφισβήτητα κυβερνά το μπλοκ και είναι επομένως υπεύθυνη για όλες τις υπερβολές για τις οποίες η Πολωνία και άλλοι την επέκριναν τα τελευταία χρόνια. Χωρίς να πυροβολήσει, η Γερμανία κατάφερε να ελέγξει το μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης μέσω της αριστοτεχνικής μόχλευσης του συγκριτικά πιο «ειρηνικού» νεοφιλελεύθερου μοντέλου των διεθνών σχέσεων αντί του πολύ πιο επιθετικού που συνδέεται με το νεορεαλιστικό μοντέλο που αγκάλιασαν οι Ναζί.
Η συνέπεια της θεσμικής, οικονομικής και εν τέλει πολιτικής κατάληψης της Ευρώπης από τη Γερμανία και τους ηπειρωτικούς αντιπροσώπους της είναι πως πολλά κράτη της δεν είναι πλέον κυρίαρχα με κανένα ουσιαστικό τρόπο. Έχουν παραδώσει το μεγαλύτερο μέρος της ανεξάρτητης λήψης των αποφάσεών τους στην ελεγχόμενη από τη Γερμανία γραφειοκρατία της ΕΕ που συγκεντρώνεται ολοένα και περισσότερο σε αντίθεση με το επίσημο πνεύμα της ΕΕ. Το κυβερνών συντηρητικό-εθνικιστικό κόμμα «Νόμος & Δικαιοσύνη» της Πολωνίας (PiS σύμφωνα με την πολωνική συντομογραφία του) φοβάται ότι οι Πολωνοί θα καταπιεστούν και πάλι από τη Γερμανία, όχι με τη φυσική έννοια όπως κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά διαφορετικά.
Ο Kaczynski φοβάται ιδιαίτερα πως θα κινδυνεύσουν να χάσουν την πολύτιμη εθνική τους ταυτότητα που κράτησε ζωντανό το έθνος τους κατά τη διάρκεια των 123 ετών της τριχοτόμησης μεταξύ των γειτονικών αυτοκρατοριών της εκείνη την εποχή, εάν οι ριζοσπαστικές φιλελεύθερες - παγκοσμιοποιητικές απαιτήσεις της ΕΕ επιβληθούν επιτυχώς στο λαό του μέσω των ποσοστώσεως μεταναστών, της «θεωρίας του φύλου» και άλλα παρόμοια. Ανησυχεί επίσης πολύ ότι η Πολωνία θα παραμείνει για πάντα ένα οικονομικό παράρτημα της «Μεγάλης Γερμανίας», το οποίο θα περιορίσει τις φιλοδοξίες της χώρας του να ηγηθεί ανεξάρτητα ενός περιφερειακού δικτύου Ευρωρεαλιστικών κρατών που αντιτίθενται στον συγκεντρωτισμό του μπλοκ.
Όταν μιλάμε για το Τέταρτο Ράιχ της Γερμανίας, είναι σημαντικό να διευκρινίσουμε πως ο Kaczynski έκανε το σχόλιο ότι αυτό το νεοϊμπεριαλιστικό μοντέλο δεν είναι το ίδιο με τον προκάτοχό του κατά τη γενοκτονία της εποχής του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, μήπως οι γνήσιες επικρίσεις κάποιου για τη χώρα αυτή απορριφθούν ως «θεωρία συνωμοσίας». Η Γερμανία δεν υποδουλώνει σωματικά τους ανθρώπους που βρίσκονται υπό την επιρροή της σε όλη την ήπειρο, ούτε τους εξοντώνει ενεργά όπως πριν, αλλά όντως ασκεί υπερβολική επιρροή στις πιο ευαίσθητες κοινωνικο-πολιτιστικές, οικονομικές και δικαστικές υποθέσεις τους για ιδεολογικούς, στρατηγικούς και τελικά ηγεμονικούς λόγους.
Το μοντέλο του Ράιχ είναι απλώς το ιστορικό ιμπεριαλιστικό μοντέλο της Γερμανίας που εξελίχθηκε με τον χρόνο. Το Τέταρτο Ράιχ αφορά συμπτωματικά την ίδια «σφαίρα επιρροής» που το Τρίτο προσπάθησε να χαράξει γενοκτονικά (σε ορισμένες περιπτώσεις την υπερβαίνει ακόμη και σε σχέση με την Ιβηρική Χερσόνησο και τη Σκανδιναβία), αλλά εφαρμόζεται με πολύ πιο ειρηνικό τρόπο μέσω του νεοφιλελευθερισμού σε αντίθεση με τον Νεορεαλισμό. Ωστόσο, ένα Ράιχ εξακολουθεί να είναι Ράιχ, και η Πολωνία έχει δίκιο να εφιστά την προσοχή στο σύγχρονο ιμπεριαλισμό της Γερμανίας στην Ευρώπη.
Η συνέπεια της θεσμικής, οικονομικής και εν τέλει πολιτικής κατάληψης της Ευρώπης από τη Γερμανία και τους ηπειρωτικούς αντιπροσώπους της είναι πως πολλά κράτη της δεν είναι πλέον κυρίαρχα με κανένα ουσιαστικό τρόπο. Έχουν παραδώσει το μεγαλύτερο μέρος της ανεξάρτητης λήψης των αποφάσεών τους στην ελεγχόμενη από τη Γερμανία γραφειοκρατία της ΕΕ που συγκεντρώνεται ολοένα και περισσότερο σε αντίθεση με το επίσημο πνεύμα της ΕΕ. Το κυβερνών συντηρητικό-εθνικιστικό κόμμα «Νόμος & Δικαιοσύνη» της Πολωνίας (PiS σύμφωνα με την πολωνική συντομογραφία του) φοβάται ότι οι Πολωνοί θα καταπιεστούν και πάλι από τη Γερμανία, όχι με τη φυσική έννοια όπως κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά διαφορετικά.
Ο Kaczynski φοβάται ιδιαίτερα πως θα κινδυνεύσουν να χάσουν την πολύτιμη εθνική τους ταυτότητα που κράτησε ζωντανό το έθνος τους κατά τη διάρκεια των 123 ετών της τριχοτόμησης μεταξύ των γειτονικών αυτοκρατοριών της εκείνη την εποχή, εάν οι ριζοσπαστικές φιλελεύθερες - παγκοσμιοποιητικές απαιτήσεις της ΕΕ επιβληθούν επιτυχώς στο λαό του μέσω των ποσοστώσεως μεταναστών, της «θεωρίας του φύλου» και άλλα παρόμοια. Ανησυχεί επίσης πολύ ότι η Πολωνία θα παραμείνει για πάντα ένα οικονομικό παράρτημα της «Μεγάλης Γερμανίας», το οποίο θα περιορίσει τις φιλοδοξίες της χώρας του να ηγηθεί ανεξάρτητα ενός περιφερειακού δικτύου Ευρωρεαλιστικών κρατών που αντιτίθενται στον συγκεντρωτισμό του μπλοκ.
Όταν μιλάμε για το Τέταρτο Ράιχ της Γερμανίας, είναι σημαντικό να διευκρινίσουμε πως ο Kaczynski έκανε το σχόλιο ότι αυτό το νεοϊμπεριαλιστικό μοντέλο δεν είναι το ίδιο με τον προκάτοχό του κατά τη γενοκτονία της εποχής του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, μήπως οι γνήσιες επικρίσεις κάποιου για τη χώρα αυτή απορριφθούν ως «θεωρία συνωμοσίας». Η Γερμανία δεν υποδουλώνει σωματικά τους ανθρώπους που βρίσκονται υπό την επιρροή της σε όλη την ήπειρο, ούτε τους εξοντώνει ενεργά όπως πριν, αλλά όντως ασκεί υπερβολική επιρροή στις πιο ευαίσθητες κοινωνικο-πολιτιστικές, οικονομικές και δικαστικές υποθέσεις τους για ιδεολογικούς, στρατηγικούς και τελικά ηγεμονικούς λόγους.
Το μοντέλο του Ράιχ είναι απλώς το ιστορικό ιμπεριαλιστικό μοντέλο της Γερμανίας που εξελίχθηκε με τον χρόνο. Το Τέταρτο Ράιχ αφορά συμπτωματικά την ίδια «σφαίρα επιρροής» που το Τρίτο προσπάθησε να χαράξει γενοκτονικά (σε ορισμένες περιπτώσεις την υπερβαίνει ακόμη και σε σχέση με την Ιβηρική Χερσόνησο και τη Σκανδιναβία), αλλά εφαρμόζεται με πολύ πιο ειρηνικό τρόπο μέσω του νεοφιλελευθερισμού σε αντίθεση με τον Νεορεαλισμό. Ωστόσο, ένα Ράιχ εξακολουθεί να είναι Ράιχ, και η Πολωνία έχει δίκιο να εφιστά την προσοχή στο σύγχρονο ιμπεριαλισμό της Γερμανίας στην Ευρώπη.
Πηγή : Του Andrew Korybko - oneworld.press / Παρουσίαση Freepen.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου