Τα « λάθη» του ΔΝΤ και ο ρόλος της Γερμανίας

Τα « λάθη» του ΔΝΤ και ο ρόλος της Γερμανίας, οι παράνομες δανειακές συμβάσεις αποικιακού χαρακτήρα και τα μνημόνια μέσω απροκάλυπτου εκβιασμού και τι πρέπει να κάνει η χώρα μας σε μια προσπάθεια να απαλλαγεί απ’ όλα αυτά και τις μακροχρόνιες συνέπειες τους !

 Άποψη

του κ. Μάνου Τριανταφύλλου, Οικονομολόγου

ΔΝΤ: «Τα Κάναμε Όλα Λάθος Στην Ελλάδα – Τη Θυσιάσαμε Για Χάρη Των Τραπεζών» ! (πηγή)

Εμείς ως χώρα τι θα έπρεπε να κάνουμε εκτός από το να δεχόμαστε μοιρολατρικά την καταστροφή που έχει επέλθει από αυτά «τα λάθη» και την επαναλαμβανόμενη παραδοχή του ΔΝΤ όπως αυτή που προκύπτει από τον παραπάνω τίτλο του σχετικού δημοσιεύματος ;

Μήπως θα έπρεπε κάποια ελληνική κυβέρνηση να προσφύγει στα διεθνώς αρμόδια δικαστήρια, ζητώντας τις ανάλογες αποζημιώσεις λόγω της ασύλληπτης καταστροφής που προκάλεσαν, κατά την απόλυτη άποψη μου εσκεμμένα ή με πλήρη επίγνωση των αποτελεσμάτων που θα είχαν η στάση και κυρίως τα μέτρα τους στη χώρα μας και στον ελληνικό λαό ;

Και αυτό με αφορμή και τις επανειλημμένες επίσημες δημόσιες δηλώσεις του ΔΝΤ για τα τεράστια δήθεν «λάθη» που έκαναν από την πρώτη μέρα και κατά τη διάρκεια της κρίσης σε βάρος της χώρας μας, αλλά και την έμμεση παραδοχή του ότι τελικά δεν ήταν λάθη, αλλά ότι «τα προγράμματα» του (τα μνημόνια) της υπέρμετρης και καταστροφικής λιτότητας όπως και της ληστρικής φορολόγησης είχαν εκ μέρους του ΔΝΤ και κυρίως των λεγόμενων «εταίρων» και «δανειστών» μας της ΕΖ τελείως διαφορετική στόχευση από αυτή που επισήμως ισχυρίζονταν όλοι μαζί.

Όχι μόνο λόγω των τεράστιων δήθεν «λαθών» του ΔΝΤ, π.χ. αυτό με τον πολλαπλασιαστή σχετικά με το μέγεθος της επίπτωσης που θα είχαν, σύμφωνα με τους υπολογισμούς τους, τα τεράστια δημοσιονομικά μέτρα λιτότητας και της ληστρικής φορολόγησης που μας επέβαλαν μέσω απροκάλυπτου ώμου εκβιασμού, με την απειλή εξώθησης μας από την ΕΖ, το ΔΝΤ και πίσω απ’ αυτό ή θα έλεγα καταφάνερα μαζί με αυτό χέρι χέρι οι λεγόμενοι «εταίροι μας» στην ΕΖ – με τις εν κρυπτό αντιδημοκρατικές αποφάσεις του άτυπου και μη νομιμοποιημένου οργάνου της ΕΖ, το περιβόητο από τον Γερμανό υπουργό οικονομικών, Wolfgang Schaeuble, ελεγχόμενο Eurogroup – και κυρίως η γερμανική κυβέρνηση της Angela Merkel και η τότε γαλλική κυβέρνηση του Nicolas Sarkozy, με υπουργό οικονομικών την μετέπειτα Διευθύντρια του ΔΝΤ Christine Lagarde, όπως και ο τότε Γάλλος Πρόεδρος της ΕΚΤ Jean Claude Trichet, με συνέπεια να υποστεί τεράστια καταστροφή η ελληνική οικονομία και ο ελληνικός λαός !

Σε ότι αφορά π.χ. το περιβόητο δήθεν «λάθος» του ΔΝΤ στον παραπάνω αναφερόμενο πολλαπλασιαστή για τις επιπτώσεις που θα είχαν στην ύφεση αυτά τα τεράστια δημοσιονομικά μέτρα και συγκεκριμένα για κάθε 1% επί του ΑΕΠ λιτότητας ή επιπλέον φορολόγησης, αρκεί να έβλεπε κανείς μόνο το τεράστιο και πρωτόγνωρο ποσοστό για χώρα της ΕΖ που είχε τότε, αλλά έχει δυστυχώς ακόμα και σήμερα, μετά από εννέα χρόνια κρίση, στο χτίσιμο του ελληνικού ΑΕΠ η δημόσια και κυρίως η ιδιωτική κατανάλωση και θα μπορούσε πολύ εύκολα να υπολογίσει ποιο θα ήταν το αποτέλεσμα της ύφεσης που θα προκαλούσαν αυτά τα δημοσιονομικά μέτρα, τη στιγμή που βομβαρδίστηκαν ανελέητα με τα συγκεκριμένα μέτρα αυτοί οι δύο με τεράστια απόσταση κύριοι πυλώνες στις οποίες στηρίζονταν η ελληνική οικονομία!

Τέτοια λάθη δεν γίνονται ούτε από έναν πρωτοετή φοιτητή δημόσιας οικονομίας ή μακροοικονομίας !

«Λάθη» τα οποία επανειλημμένα παραδέχτηκαν κορυφαία στελέχη του ΔΝΤ δημοσίως, όπως έκαναν και με την πρόσφατη παραπάνω νέα δημόσια παραδοχή τους, αλλά και επειδή επίσης επανειλημμένα δήλωσαν ότι οι «εταίροι μας» στην ΕΖ και διευκρινίζω, κυρίως το διευθυντήριο των Γερμανών και των Γάλλων, ενώ μας υποχρέωναν μέσω απροκάλυπτου εκβιασμού, απειλώντας να μας εξαναγκάσουν, με τα κατάλληλα μέτρα και την εκμετάλλευση του κοινού νομίσματος, του ευρώ, εκ μέρους της κυρίως από την Γερμανία ελεγχόμενης ΕΚΤ, να βγούμε από την ΕΖ, αν δεν παίρναμε αυτά τα λάθος μέτρα και μάλιστα σε προδήλως καταστροφικές δόσεις, εσκεμμένα χωρίς κανένα αναπτυξιακό αντίμετρο για την έστω μερική αντιστάθμιση της τεράστιας ύφεσης που ήταν αναμενόμενο να προκαλέσουν, αλλά και επειδή επίσης επανειλημμένα δήλωσαν κορυφαία στελέχη του ΔΝΤ δημόσια ότι στη πραγματικότητα ήθελαν αυτοί οι «εταίροι μας», φυσικά και το ίδιο το ΔΝΤ ως εκτελεστικό τους όργανο, να σώσουν ουσιαστικά μέσω της καταστροφής της χώρας μας, κυρίως τις γερμανικές και τις γαλλικές τράπεζες και αυτή είναι σε ότι αφορά τουλάχιστον την Γερμανία, όπως θα δούμε παρακάτω, μόνο ένα μέρος των πραγματικών προθέσεων και σκοπιμοτήτων ειδικά της γερμανικής κυβέρνησης, ίσως ήθελαν ταυτόχρονα να σώσουν δια της καταστροφής της χώρας μας ακόμα και την ίδια την Ευρωζώνη, έτσι τουλάχιστον προσπάθησαν κάποιοι εξ αυτών να δικαιολογήσουν έμμεσα τις προθέσεις τους !

Άλλωστε δήλωσε σε πρόσφατο δημοσίευμα ο πρώην αναπληρωτής εκτελεστικός διευθυντής του ΔΝΤ και πρώην οικονομικός σύμβουλος και υπουργός του Ανδρέα Παπανδρέου, Παναγιώτης Ρουμελιώτης, σε συνέντευξή του στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων, ότι «το ΔΝΤ είχε τότε σοβαρές επιφυλάξεις για την εμπλοκή του σε ένα πρόγραμμα χρηματοδοτικής στήριξης της χώρας μας, επειδή το πρόγραμμα αυτό θα έπρεπε να συνδυαστεί με μια αναδιάρθρωση, ή και κούρεμα του ελληνικού χρέους προς τους ιδιώτες, δηλαδή τις τράπεζες, μεγάλα ξένα Ασφαλιστικά Ταμεία και Ασφαλιστικές Εταιρείες, hedge funds και γενικά όλους τους κατόχους ομολόγων του ελληνικού δημοσίου, όπως έγινε δυστυχώς πολύ καθυστερημένα με το περιβόητο PSI, αφού είχαν όμως ξεφορτωθεί στο μεταξύ οι περισσότεροι ξένοι επενδυτές τα ελληνικά ομόλογα, όπως όπως στη δευτερογενή αγορά, με εξαίρεση τις ελληνικές τράπεζες, τα ελληνικά Ασφαλιστικά Ταμεία, τα ελληνικά ΝΠΔΔ και τους χιλιάδες μικροομολογιούχους.

Επίσης ανέφερε στο δημοσίευμα αυτό ο Παναγιώτης Ρουμελιώτης ότι :

«Για τον λόγο αυτό ο τότε Γενικός Διευθυντής του ΔΝΤ Dominique Strauss-Kahn κάλεσε μυστικά κυβερνητικούς εκπροσώπους της Γαλλίας και της Γερμανίας στην Ουάσιγκτον, ώστε να τους πείσει για την αναγκαιότητα άμεσης αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους. Ωστόσο οι εκπρόσωποι του ΔΝΤ στη συνάντηση αυτή αντιμετώπισαν την κάθετη άρνηση των Ευρωπαίων ομολόγων τους« !

Και για να πάω χρονικά λίγο πίσω, ώστε να γνωρίζει ο κόσμος όλη την αλήθεια, πρέπει να αναφέρω, ότι το σοβαρό πρόβλημα που θα αντιμετώπιζε σύντομα και εννοώ το πολύ 1-2 χρόνια η ελληνική οικονομία ήταν στο ΔΝΤ και στους επιτελείς της ΕΖ και τις ΕΕ γνωστό ήδη στις εκλογές που έγιναν τον Σεπτέμβρη του 2007, όταν σωστά, μετά τις τεράστιες πυρκαγιές της Πελοποννήσου, επικαλέστηκε ο τότε Πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής (αλίμονο αν δεν γνώριζε ο Πρωθυπουργός την κατάσταση της οικονομίας της χώρας μας), ως αιτία για την πρόωρη προσφυγή στις κάλπες και την διεξαγωγή εθνικών εκλογών, την δύσκολη κατάσταση που εισέρχονταν η ελληνική οικονομία και αυτό μάλιστα έναν χρόνο πριν το ξέσπασμα της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής και οικονομικής κρίσης, αρχής γενομένης από τις ΗΠΑ!

Ήδη από το τέλος του 2007 και επανειλημμένα εντός του 2008 συμμετείχε ο τότε Διευθυντής του ΔΝΤ Dominique Strauss-Kahn στις μυστικές συνεδριάσεις του περιβόητου Eurogroup και ένας από τους σημαντικούς λόγους της παρουσίας του σε αυτό το άτυπο, μη εξουσιοδοτημένο πλην όμως πανίσχυρο όργανο της ΕΖ, οφείλονταν ακριβώς στις απόρρητες εκτιμήσεις που είχε στα χέρια του για την πορεία της οικονομίας της χώρας μας ! Εκτιμήσεις που τις είχαν βέβαια και τα αρμόδια όργανα τις ΕΖ και της ΕΕ, όπως και οι σημαντικότεροι υπουργοί οικονομικών !

Εννοείτε ότι πρώτα απ’ όλους γνώριζε η τότε ελληνική κυβέρνηση την πορεία και τις προοπτικές της οικονομίας της χώρας !

Ο τότε διευθυντής του ΔΝΤ πρότεινε και ζήτησε σε αυτές τις συνεδριάσεις από τους συμμετέχοντες υπουργούς οικονομικών της ΕΖ, με αφορμή την πορεία της ελληνικής οικονομίας που διαφαίνονταν ήδη από τότε, αλλά και άλλων χωρών της ΕΖ, να δημιουργηθεί επειγόντως ένας μηχανισμός χρηματοδοτικής στήριξης της ΕΖ για τις χώρες που κινδύνευαν με πτώχευση και αυτό διότι δεν θα μπορούσε να καλύψει το ΔΝΤ και λόγω του καταστατικού του π.χ. μια χώρα σαν την Ελλάδα με το ύψος των κεφαλαίων που εκτιμούσε τότε το ΔΝΤ ότι θα χρειαστεί να δανειστεί για να αποφύγει μια άτακτη πτώχευση, όπως βέβαια αποδείχτηκε περίτρανα αργότερα με τα τεράστια ποσά που αναγκάστηκε τελικά να δανειστεί συνολικά η χώρα μας !

Ο Dominique Strauss Kahn ήταν υποχρεωμένος να κάνει αυτές τις προτάσεις στο Eurogroup, όχι μόνο γενικά ως διευθυντής του ΔΝΤ, αλλά και επειδή η ΕΕ με τα 28 κράτη μέλη της, αποτελεί αθροιστικά με ποσοστό 30% τον μεγαλύτερο μέτοχο των κεφαλαίων του ΔΝΤ, ενώ οι ΗΠΑ, που γράφεται ότι είναι ο μεγαλύτερος μέτοχος του, συμμετέχουν μόνο με 17% !

Τόνισε τότε ιδιαίτερα ο Dominique Strauss Kahn τους κινδύνους που θα διέτρεχε ολόκληρη η Ευρωζώνη στη περίπτωση πτώχευσης της χώρας μας με ένα δημόσιο χρέος που όδευε ταχύτατα προς τα 300 δις ευρώ, με ένα σημαντικό μέρος του να αφορά κυρίως γερμανικές και γαλλικές τράπεζες και τράπεζες άλλων χωρών της ΕΖ και της ΕΕ !

Αυτός που ήταν σταθερά και κατηγορηματικά αντίθετος στις επανειλημμένες προτάσεις του τότε διευθυντή του ΔΝΤ για την επείγουσα ανάγκη δημιουργίας ενός τέτοιου μηχανισμού στήριξης της Ευρωζώνης ήταν ο Γερμανός υπουργός οικονομικών Wolfgang Schaeuble, απέναντι στην άποψη του οποίου δεν τολμούσε να πει κουβέντα κανένας άλλος υπουργός οικονομικών της ΕΖ, ενώ υπήρχαν αρκετοί που συμμερίζονταν τις ανησυχίες του Dominique Strauss Kahn !

Και για να μάθει και ο πιο δύσπιστος ότι δεν γνώριζαν μόνο ο τότε διευθυντής του ΔΝΤ και τα αρμόδια όργανα της ΕΖ και της ΕΕ, ήδη από την περίοδο των εκλογών του 2007 και ιδιαίτερα το 2008, αλλά φυσικά πολύ περισσότερο από την αρχή του 2009 την πραγματική τραγική κατάσταση στην οποία βρίσκονταν η οικονομία της Ελλάδος και στην δραματική κατάσταση στην οποία πλησίαζε να φτάσει, αλλά τουλάχιστον και οι πιο ισχυροί υπουργοί οικονομικών της ΕΖ, σας συνιστώ να διαβάσετε στο παρακάτω δημοσίευμα την αφήγηση που κάνει υποτίθεται « μια χαρτοπετσέτα» και αφορά την συνάντηση τον Μάιο του 2009 για έναν καφέ, λίγο πριν τις τότε αναμενόμενες ευρωεκλογές και στη συνέχεια και πάλι πρόωρες κοινοβουλευτικές εκλογές στη χώρα μας – με πραγματικό σκοπό να δραπετεύσουν ο Κώστας Καραμανλής και η ΝΔ από την διακυβέρνηση της χώρας επειδή γνώριζαν πολύ καλά τις εξελίξεις που ήταν αναμενόμενο να υπάρξουν σύντομα στην ελληνική οικονομία – μεταξύ της τότε υπουργού οικονομικών της Γαλλίας και μετέπειτα διευθύντριας του ΔΝΤ, Christine Lagarde και του Έλληνα υπουργού οικονομικών Γιάννη Παπαθανασίου, σε ένα διάλλειμα της πάντα μυστικής συνεδρίασης της περιβόητης Λέσχης Μπίλντερμπεργκ, που έγινε τότε στον Αστέρα της Βουλιαγμένης !

Κάποιες φήμες λένε, ότι καμιά φορά «τυχαίνει» να συνεδριάζει η λέσχη Μπίλντερμπεργκ – επαναλαμβάνω πάντα με απόλυτη μυστικότητα ιδίως για τα θέματα που συζητούνται κάθε φορά – στις χώρες που πρόκειται σύντομα να υπάρξουν συνταρακτικές εξελίξεις, όπως πραξικοπήματα, εξεγέρσεις, πόλεμοι, δραματικές οικονομικές κρίσεις και διάφορες άλλες ανάλογες !

Θεωρώ επίσης αξιοσημείωτο το γεγονός, ότι καλεσμένοι αυτή τη φορά, δηλαδή τον Μάιο του 2009, στην συνεδρίαση της Λέσχης ήταν ο τότε Πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής και ο τότε Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης Γιώργος Παπανδρέου, ενώ συνήθως (όχι πάντα) καλούνται από πλευράς των πολιτικών υπουργοί !

Τυχαίο ;;; Μπορεί !

Εσείς τι λέτε ;

Για την ιστορία η προηγούμενη φορά που συνεδρίασε η λέσχη Μπίλντερμπεργκ στην Αθήνα και πάλι στον Αστέρα της Βουλιαγμένης ήταν το 1993 !

Για όποιον αμφιβάλει σε ότι αφορά τους συνήθως προσκεκλημένους της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ, μπορεί να ρίξει μια ματιά μέσω του παρακάτω link στο σχετικό δημοσίευμα που αναφέρονται οι εκάστοτε καλεσμένοι από πλευράς Ελλάδος για τις ετήσιες συνεδριάσεις των ετών 2001 έως και 2008 :

https://www.logiosermis.net/2010/09/bilderberg-2.html#.XPJN2BYzaUk

Η ιστορία γράφεται σε χαρτοπετσέτες…

https://www.aixmi.gr/index.php/h-istoria-grafetai-se-xartopetsetes/

Η παραπάνω «ιστορία», που υποτίθεται ότι διηγείται μια συγκεκριμένη και όχι μια τυχαία χαρτοπετσέτα, είδε το φως της δημοσιότητας νομίζω στο τέλος του 2010 και προέρχονταν από μια συνέντευξη της Christine Lagarde σε έναν δημοσιογράφο της γνωστής γαλλικής εφημερίδας Le Monde !

(Διευκρινίζω ότι έχω πολλές επιφυλάξεις και διαφωνίες ως προς τα σχόλια που γίνονται μετά το συγκεκριμένο δημοσίευμα από κάποιους ή ορθότερα από κάποιων άγνωστο σε μένα σχολιαστή, αλλά δεν μπορώ να τα διαγράψω !)

Αυθόρμητα προκύπτει βέβαια και η απορία τουλάχιστον σε μένα, πως είναι δυνατό να μην γνώριζε αυτή την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας το αργότερο μερικούς μήνες πριν τις εκλογές του 2009 και ο τότε αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που ήταν πολύ πιθανό, για να μη γράψω βέβαιο, ότι θα ήταν ο επόμενος Πρωθυπουργός της χώρας, ώστε να ζητήσει για περίπτωση ανάγκης επειγόντως να του ετοιμάσουν οι πλέον ειδικοί οικονομολόγοι κλπ., εντός και εκτός Ελλάδος, τη στιγμή που είχε και καλές γνωριμίες με κορυφαίους Αμερικανούς οικονομολόγους, ένα απόρρητο συγκεκριμένο σχέδιο για την άμεση αντιμετώπιση και αποσόβηση μιας σοβαρής οικονομικής κρίσης που θα μπορούσε να ξεσπάσει λόγω ενός πολύ μεγαλύτερου δημοσιονομικού ελλείμματος από εκείνο το 6%, που επίσημα ισχυρίζονταν ψευδέστατα τελικά ο τότε υπουργός οικονομικών του Κώστα Καραμανλή, Γιάννης Παπαθανασίου ότι υπήρχε, ακόμα και λίγο πριν τις εκλογές του 2009, το οποίο όπως τελικά αποδείχθηκε έφτασε, μετά από αναθεώρηση του εκ μέρους της Eurostat της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, που έγινε εντός του 2010, από το αρχικό 13,6% της ΕΛΣΤΑΤ, για το τέλος του 2009, στα 36 δις ευρώ ή 15,4 % του τότε ΑΕΠ, σε συνδυασμό με ένα δημόσιο χρέος που θα βρίσκονταν με όλες τις εκτιμήσεις στο τέλος του 2009 σχεδόν στα 300 δις ευρώ και ένα έλλειμμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών πάνω από 10% του ΑΕΠ !

Το γράφω αυτό γιατί και μόνο με μια απόρρητη επιστολή θα μπορούσε τότε ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης να ζητήσει ο Γιώργος Παπανδρέου από τον τότε Διοικητή της ΤτΕ Γιώργο Προβόπουλο μια υπεύθυνη και φυσικά επίσης απόρρητη ανάλυση με τα πραγματικά μακροοικονομικά στοιχεία της χώρας και τις υπεύθυνες εκτιμήσεις του για το τέλος του 2009 και αυτό τη στιγμή που επανειλημμένα δήλωνε και ο ίδιος προεκλογικά ότι δεν πιστεύει ότι τα στοιχεία που δήλωνε ο Παπαθανασίου ανταποκρίνονται στη πραγματικότητα !

Φυσικά δεν χρειάζονταν μαντικές ικανότητες με αυτά τα μακροοικονομικά στοιχεία ότι η χώρα μας θα βρίσκονταν άμεσα πρακτικά εκτός των λεγόμενων αγορών δανεισμού !

Για να συνεχίσω όμως με την κάθετη άρνηση των ευρωπαίων ομολόγων τους απέναντι στους εκπροσώπους του ΔΝΤ στην πρόταση και την ανάγκη τουλάχιστον της άμεσης αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους, λίγο πριν εισέλθει η χώρα μας στο πρώτο μνημόνιο, πρέπει να αναφέρω και το γεγονός ότι δέχθηκε αργότερα κακώς κάκιστα η ελληνική κυβέρνηση του Λουκά Παπαδήμου με την στήριξη της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, υπό την πίεση και τον ωμό εκβιασμό των «εταίρων μας στην ΕΖ» και κυρίως του Γερμανού υπουργού οικονομικών τα νέα ομόλογα που εκδόθηκαν μετά το PSI στις αρχές του 2012 να μην εκδοθούν, όπως ήταν τα προηγούμενα, με βάση το ελληνικό, αλλά το αγγλικό δίκαιο, όπως ακριβώς έγινε δυστυχώς και με τις δανειακές συμβάσεις !

Η ουσία σε σχέση με την εφαρμογή του αγγλικού δικαίου, τόσο στα νέα ομόλογα μετά το PSI, όσο και στις δανειακές συμβάσεις, βρίσκεται σύμφωνα με τον καθηγητή Συνταγματικού Δικαίου Κώστα Χρυσόγονο, σε σχετικό δημοσίευμα του Ιανουαρίου του 2012 στο «ότι η εφαρμογή του αγγλικού δικαίου διασφαλίζει τον δανειστή έναντι της επίκλησης, εκ μέρους του οφειλέτη (ελληνικό Δημόσιο) χαλαρωτικών διατάξεων για την πληρωμή του χρέους που προβλέπονται από το ελληνικό δίκαιο (λ.χ. η απρόβλεπτη μεταβολή των συνθηκών)».

Και συνέχιζε τότε ο καθηγητής Κώστας Χρυσόγονος, ότι «σε κάθε περίπτωση όμως, εφόσον τα νέα ομόλογα θα τελούν υπό την εγγύηση των κρατών-μελών της ευρωζώνης και του ΔΝΤ, η κατάληξη θα είναι η μετατροπή του χρέους προς ιδιώτες, όπως ήταν το 2010, σε διακρατικό χρέος. Απέναντι στα κράτη της ΕΖ η διαπραγματευτική ισχύς του ελληνικού Δημοσίου είναι de facto σχεδόν ανύπαρκτη. Και έκλεισε τότε με την δήλωση: «Όλα αυτά φοβάμαι ότι οδηγούν στην κατεδάφιση της κυρίαρχης κρατικής υπόστασης του Ελληνισμού».

Ορθότερα θα έπρεπε βέβαια να αναφέρει της Ελλάδος και όχι του Ελληνισμού !

«Με άλλες λέξεις, το αγγλικό δίκαιο είναι αυστηρό έναντι του κράτους-οφειλέτη, είναι δηλαδή ένα δίκαιο προορισμένο να κατοχυρώνει τα συμφέροντα των δανειστών. Και βέβαια η υπαγωγή ενός χρέους εκφρασμένου σε ευρώ στο αγγλικό δίκαιο θα συνεπάγεται απόλυτη αδυναμία δραχμοποίησής του, αν τελικά η Ελλάδα αναγκαστεί να επιστρέψει σε εθνικό νόμισμα. Επομένως η αλλαγή του δικαίου που διέπει τα ελληνικά ομόλογα αποτελεί μείζονα παραχώρηση εκ μέρους της χώρας μας, η οποία δεν δικαιολογείται αν δεν διασφαλίζεται η βιωσιμότητα του χρέους».

Αν και προσωπικά πιστεύω ότι οι κολοσσιαίες γερμανικές και γαλλικές τράπεζες δεν θα είχαν πάθει, λόγω του μεγέθους τους, κάτι το τόσο σοβαρό, που θα κινδύνευε η ύπαρξη τους αν δέχονταν εξαρχής ένα βαθύ κούρεμα σε συνδυασμό με μια ευρεία αναδιάρθρωση, ή εν ανάγκη ακόμα και την πλήρη διαγραφή των ελληνικών ομολόγων που είχαν στα χαρτοφυλάκια τους, τη στιγμή που το άθροισμα της αξίας των ελληνικών ομολόγων στις αρχές του 2010, που είχαν στα χαρτοφυλάκια τους όλες οι γερμανικές και οι γαλλικές τράπεζες ήταν περίπου 60 σις $ (δολάρια) και άλλα 23 δισ όλες οι υπόλοιπες χώρες της ΕΖ και έτσι συνολικά 83 δισ $ (δολάρια), δηλαδή με μια διακύμανση της ισοτιμίας του ευρώ έναντι του δολαρίου το 2010 από 1,19 έως 1,45 είχαν κατά το μέγιστο οι γερμανικές και οι γαλλικές τράπεζες 50,4 δισ ευρώ και κατά το μέγιστο άλλα 19,3 δισ ευρώ οι τράπεζες των υπόλοιπων χωρών της ΕΖ !

Με τον τρόπο αυτό και με τα αναγκαία μέτρα που έπρεπε φυσικά να πάρει τότε άμεσα και σε αυτή την περίπτωση η ελληνική κυβέρνηση, όπως αναφέρω παρακάτω, όμως χωρίς μνημόνια και όχι τόσο υπέρμετρα, θα είχαν όμως σίγουρα εφησυχαστεί οι λεγόμενες αγορές και η χώρα μας θα μπορούσε να δανείζεται με λογικά επιτόκια για να καλύπτει τις δανειακές της ανάγκες !

Έτσι θα κέρδιζε και χρόνο για να σχεδιάσει και την ταχύτερη δυνατή αναδιάρθρωση και ανόρθωση της ελληνικής οικονομίας, πράγμα που δεν έγινε και μετά από εννέα χρόνια κρίση και τρία μνημόνια από καμία κυβέρνηση !

Ούτε πιστεύω ότι με τις κατάλληλες ενέργειες και τα μέτρα εκ μέρους της ΕΚΤ θα κινδύνευαν σοβαρά, τόσο οι τράπεζες της ΕΖ, όσο και η ίδια η Ευρωζώνη, στηρίζοντας εν ανάγκη τις συγκεκριμένες τράπεζες λόγω του κουρέματος και της αναδιάρθρωσης των ελληνικών ομολόγων, με σκοπό να αποφευχθεί η πτώχευση της χώρας και να μη χρειαστεί να εγγυηθούν, όπως τελικά αποφασίστηκε και έγινε, όλες οι χώρες της ΕΖ, ανάλογα με το ΑΕΠ της κάθε χώρας και συνεπώς στη πραγματικότητα οι φορολογούμενοι των χωρών αυτών για τον τεράστιο αναγκαίο δανεισμό της τα επόμενα χρόνια, όχι μόνο για την εξυπηρέτηση του ήδη υφιστάμενου τεράστιου χρέους της, που στο τέλος του 2009, μόλις λίγους μήνες πριν την έναρξη της κρίσης, ήταν στο ύψος των 298,5 δισ ευρώ (126,7 % του ΑΕΠ) από περίπου 170 δισ ευρώ (101,5% του ΑΕΠ) που ήταν το 2003, όπως και των ετήσιων τόκων, αλλά και για την αναγκαία ετήσια κάλυψη των εκάστοτε δημοσιονομικών ελλειμμάτων της, που αποτελούν πάντα νέο χρέος της κάθε κρατικής οικονομίας και όχι μόνο αρχής γενομένης του πρωτόγνωρου πανευρωπαϊκά ελλείμματος του 2009 ύψους 36 δισ ευρώ (15,4% του τότε ΑΕΠ της χώρας), αλλά και των επόμενων ετών κατά τη διάρκεια της κρίσης !

Φυσικά ακόμα και στη περίπτωση ενός σημαντικού κουρέματος των ελληνικών ομολόγων στις αρχές του 2010 εκ μέρους κυρίως των γερμανικών και των γαλλικών τραπεζών, όπως και των υπόλοιπων τραπεζών της ΕΖ, με ταυτόχρονη ευρεία αναδιάρθρωση του υπολοίπου της αξίας τους, προφανώς κατόπιν έκδοσης νέων ομολόγων και εν ανάγκη της εγγύησης τους μέσω ελληνικών κρατικών assets, κατά προτίμηση μέσω της τιτλοποίησης δημόσιας ακίνητης περιουσίας, ή ακόμα και στην περίπτωση της πλήρους διαγραφής τους σε βάρος όλων αυτών των τραπεζών, που θα ήταν φυσικά ένα ακραίο και κατά την άποψη μου αχρείαστο μέτρο, θα έπρεπε να πάρει η τότε κυβέρνηση της χώρας μας, όπως και όσες θα την διαδέχονταν, άμεσα και παράλληλα τα απαραίτητα δημοσιονομικά μέτρα για την εξυγίανση της οικονομίας της χώρας, με σκοπό την συγκράτηση των δημοσιονομικών ελλειμμάτων και συνεπώς του δημόσιου χρέους, αλλά στον απαραίτητο χρόνο και στις κατάλληλες δώσεις, με παράλληλα αναπτυξιακά μέτρα και κυρίως σημαντικά ειδικά φορολογικά κίνητρα για νέες επενδύσεις, ενταγμένες σε ένα νέο εξωστρεφές αναπτυξιακό πρότυπο της χώρας, που θα έπρεπε να είχε εκπονηθεί άμεσα, με την αξιοποίηση όλων των συγκριτικών πλεονεκτημάτων που διαθέτει η χώρα μας, για την αντιστάθμιση της ύφεσης και της αύξησης της ανεργίας, που ήταν λογικά αναμενόμενο να προκαλέσουν τα αναγκαία δημοσιονομικά μέτρα στην ελληνική οικονομία !

Το παραπάνω αναφερόμενο γεγονός των διαχρονικά σημαντικών ετήσιων δημοσιονομικών ελλειμμάτων της χώρα μας, με το κορυφαίο και πανευρωπαϊκά πρωτόγνωρο έλλειμμα του 2009, ήταν και ή κύρια αιτία, όχι μόνο γενικά για την υπερχρέωση της, αλλά και για το ανεξήγητο για τους περισσότερους Έλληνες πολίτες φαινόμενο, ότι παρά την τεράστια λιτότητα και την ληστρική φορολόγηση που επιβλήθηκε από την Τρόικα και τις ελληνικές κυβερνήσεις στον ελληνικό λαό τόσα χρόνια και παρά το περιβόητο PSI του 2012, το οποίο στο μεγαλύτερο βαθμό ζημίωσε τελικά τις ελληνικές τράπεζες, που χρειάστηκε να δανειστούμε ως χώρα και τελικά ως φορολογούμενοι πολίτες, όπως και πριν το ξέσπασμα της κρίσης, έτσι και μετά το PSI επανειλημμένα αδρά, αυτή τη φορά από τους νέους «δανειστές» (εγγυητές μας) της ΕΖ για να τις ανακεφαλαιοποιήσουμε, όπως επίσης τα Ασφαλιστικά Ταμεία, διάφορα ΝΠΔΔ της χώρας, που είχαν ομόλογα του ελληνικού δημοσίου στα χαρτοφυλάκια τους και περίπου 15.000 απλούς Έλληνες και λίγους ξένους ομολογιούχους που είχαν στα χέρια τους ομόλογα του ελληνικού δημοσίου !

Άλλωστε απέδειξε η ΕΚΤ περίτρανα στο πλαίσιο των μη συμβατικών μέτρων νομισματικής πολιτικής, με την γνωστή πιστωτική χαλάρωση (Quantitative Easing ή QE) που εφάρμοσε από το 2015 έως και το 2018 για τέσσερα ολόκληρα χρόνια, η συνολική αξία των οποίων έφτασε στα 2,6 τρισ. ευρώ για ενίσχυση μέσω των τραπεζών των χωρών της ΕΖ – πλην της Ελλάδος που το είχε τόση ανάγκη – της οικονομίας της Ευρωζώνης, ότι έχει τεράστιες δυνατότητες όταν το θέλει η διοίκηση της και αυτοί που πράγματι την ελέγχουν και όταν αυτό εξυπηρετεί φυσικά τα συμφέροντα των χωρών και των οικονομιών τους !

Για να επανέλθω στο αρχικό θέμα μας πρέπει να τονίσω, ότι αυτή ήταν βέβαια για τους Γερμανούς μόνο η αρχή των ευρύτερων σχεδίων τους, ενώ στα σχέδια τους ήταν να βάλουν επιλεκτικά χέρι στην δημόσια περιουσία της χώρας μας, με σκοπό την εκπλήρωση παλιών γεωοικονομικών σχεδίων τους και στις ελληνικές επιχειρήσεις, όπως και στην περιουσία των Ελλήνων μέσω των γνωστών κορακιών των αγορών, αλλά και να χρησιμοποιήσουν την Ελλάδα με την ακραία και παραδειγματική τιμωρία της και κυρίως της ελληνικής κοινωνίας ως παράδειγμα προς αποφυγήν και να τρομοκρατήσουν έτσι και τις υπόλοιπες χώρες του ευρωπαϊκού Νότου, με σκοπό την πειθαρχία τους στην καταστροφική λιτότητα και στο σύμφωνο σταθερότητας της Γερμανίας και την εφαρμογή και σε αυτές τις χώρες «των ενδεδειγμένων δημοσιονομικών μέτρων», με στόχο το 4ο Ράιχ μιας γερμανικής Ευρώπης, δια της συστηματικής φτωχοποίησης αυτών των χωρών και σε βάθος χρόνου, σε ότι αφορά τη χώρα μας, για να μπορέσουν επίσης να βάλουν χέρι και στα τεράστια ενεργειακά κοιτάσματα της Ελλάδος, αλλά και να δημιουργήσουν τις κατάλληλες οικονομικές, πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες στη χώρα μας, με σκοπό να υλοποιήσουν, με την μέγιστη βοήθεια της κατάλληλης ελληνικής κυβέρνησης και την προηγουμένως αναγκαία «λύση» στο πρόβλημα που εκκρεμούσε με τα Σκόπια σε ότι αφορά την Μακεδονία, πολύ παλιά σχέδια τους που υπήρχαν και στην εποχή του 3ου Ραίχ, για τα οποία υπάρχουν και συγκεκριμένες τεχνικοοικονομικές μελέτες ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του 1970, μεταξύ των άλλων και στο αρμόδιο υπουργείο δημοσίων έργων της τότε Γιουγκοσλαβίας και τώρα της Σερβίας !

Το τελευταίο και για γεωπολιτικούς και γεωστρατηγικούς λόγους των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ, αλλά και γεωοικονομικούς λόγους της Γερμανίας και της ΕΕ και αναφέρομαι στα σχέδια για την κατασκευή ενός καναλιού, δηλαδή ενός πλωτού ποτάμιου διαδρόμου που θα συνδέει τον Δούναβη μέσω του ποταμού Μοράβα και του Αξιού, μέσω του λιμανιού της Θεσσαλονίκης με το Αιγαίο και τελικά την Μεσόγειο !

Δεν είναι καθόλου τυχαίο που εξαγοράστηκαν, όχι μόνο μέσω της γερμανικής κρατικής Fraport τα 14 καλύτερα αεροδρόμια της χώρας μας, εκτός του «Ελ. Βενιζέλος», με πρώτο αυτό της Θεσσαλονίκης, αλλά τελικά και το μεγαλύτερο πακέτο των μετοχών του λιμανιού της Θεσσαλονίκης από γερμανικό κονσόρτσιουμ, με συνέπεια να ελέγχεται πλέον και η διοίκηση του λιμανιού από Γερμανούς !

Έτσι θα εξοικονομούσαν η γερμανική οικονομία και η οικονομία όλων των οικονομικά αναπτυγμένων και εξαγωγικών χωρών της κεντρικής και της βόρειας Ευρώπης αρκετό χρόνο και σημαντικά έξοδα για την έως σήμερα θαλάσσια μεταφορά των εξαγώγιμων προϊόντων τους που προορίζονται για τις τεράστιες αγορές της Κίνας, της Ινδίας, της Ιαπωνίας και ολόκληρης της Μέσης και της Άπω Ανατολής, που μεταφέρονται έως τώρα δια θαλάσσης μέσω της Βόρειας Θάλασσας, του ανατολικού Ατλαντικού, του Γιβραλτάρ, της ανατολικής Μεσογείου και της διώρυγας του Σουέζ της Αιγύπτου σε όλες αυτές τις τεράστιες και γοργά αναπτυσσόμενες αγορές !

Στα σχέδια για την κατασκευή αυτού του τεράστιου έργου, για το οποίο ήδη την δεκαετία του 1970 εκτιμήθηκε η αναγκαία δαπάνη του στα 17 δισ δολάρια, αναφέρονταν στο τέλος του 2017, έναν χρόνο δηλαδή πριν την εθνικά απαράδεκτη συμφωνία των Πρεσπών – αλλά θα φύγουμε από το θέμα μας αν ανέφερα γιατί την θεωρώ εθνικά απαράδεκτη – μερίδα του γερμανικού Τύπου.

Π.χ. η γνωστή μεγάλη γερμανική εφημερίδα «Welt», όπως και το ειδησεογραφικό δίκτυο n-tv έκαναν τότε λόγο στη διαδικτυακή τους έκδοση για «εντυπωσιακό έργο», σημειώνοντας ότι «η Ελλάδα, η ΠΓΔΜ και η Σερβία θέλουν να κατασκευάσουν ένα κανάλι, το οποίο σύμφωνα με τον Αλέξη Τσίπρα “θα μπορούσε να αλλάξει τη γεωγραφία των Βαλκανίων”.

Αυτό που δεν έγραφαν όμως αυτά τα διαδικτυακά έντυπα είναι το γεγονός, ότι αυτό το κολοσσιαίο έργο δεν είναι στα σχέδια της Ελλάδος, της Σερβίας και της ΠΓΔΜ, οι οποίες χώρες έχουν τεράστια οικονομικά και άλλα προβλήματα και δεν έχουν σε καμία περίπτωση αυτό το έργο στα σχέδια των χωρών τους, αλλά ότι πρόκειται για ένα σχέδιο της ίδιας της Γερμανίας, η οικονομία της οποίας θα ωφεληθεί άλλωστε κυρίως από την υλοποίηση αυτού του έργου !

Για να συνεχίσω και πάλι στο καθεαυτού θέμα μας, θα μπορούσε έτσι η χώρα μας να ζητήσει μέσω της παραπάνω αναφερόμενης δικαστικής οδού, όχι μόνο απ’ όλους αυτούς τις ανάλογες αποζημιώσεις, αλλά και την διάλυση του υπερταμείου του Wolfgang Schaeuble και του ΤΑΪΠΕΔ, στη πραγματικότητα δικό του εφεύρημα και αυτό, που υλοποίησε ως τότε υπουργός οικονομικών της χώρας μας ο Ευάγγελος Βενιζέλος, που θα το κουβαλάει σε ολόκληρο τον υπόλοιπο πολιτικό του βίο, μαζί με το χαράτσι και το PSI στην εικόνα του και συνεπώς την απελευθέρωση ολόκληρης της δημόσιας περιουσίας που έχει απομείνει, όπως και την ακύρωση ή έστω την ανάλογη διόρθωση των δανειακών συμβάσεων μέσω των οποίων δανείστηκε η χώρα μας κατά τη διάρκεια της κρίσης, επαναλαμβάνω όχι όπως λένε και πιστεύουν αρκετοί, από τις χώρες της Ευρωζώνης, αλλά από τις λεγόμενες αγορές μέσω των δύο μηχανισμών στήριξης της ΕΖ, αρχικά τον EFSF και αργότερα τον ESM, αλλά και με την εγγύηση αναλογικά με το ΑΕΠ τους όλων των χωρών της ΕΖ !

Μια ανάλογη, νομικά πολύ καλά προετοιμασμένη, δικαστική προσφυγή της χώρας μας στο διεθνώς αρμόδιο δικαστήριο θα ταρακουνούσε συθέμελα την ΕΖ και την ΕΕ, την Γερμανία, αλλά και το ίδιο το ΔΝΤ, το οποίο θα αναγκάζονταν έτσι να πει την αλήθεια, δηλαδή το γεγονός ότι εκτελούσε ήδη από την υπογραφή του πρώτου μνημονίου και της πρώτης δανειακής σύμβασης τα σχέδια και τις εντολές της γερμανικής κυβέρνησης και ειδικά του Γερμανού υπουργού οικονομικών Wolfgang Schaeuble και αυτό για τους εξής λόγους που λίγοι γνωρίζουν :

1) Ως εκ του γεγονότος και όπως ανέφερα ήδη παραπάνω, ότι η ΕΕ στο σύνολο των 28 χωρών της, μαζί με την Μ. Βρετανία, έχει αθροιστική συμμετοχή στο μετοχικό κεφάλαιο του ΔΝΤ ύψους 30% και αποτελεί έτσι με απόσταση τον ισχυρότερο μέτοχο του μετά τις ΗΠΑ με 17% .

Συνεπώς ο πανίσχυρος τότε υπουργός οικονομικών της Γερμανίας, Wolfgang Schaeuble, όχι μόνο της με απόσταση ισχυρότερης οικονομίας της ΕΖ και ολόκληρης της ΕΕ και ως εκφραστής για να μη γράψω εκπρόσωπος των πανίσχυρων γερμανικών πολυεθνικών κολοσσών εντός της γερμανικής κυβέρνησης, αλλά στην ουσία και ως απόλυτα κυρίαρχος υπουργός οικονομικών της ΕΖ και ολόκληρης της ΕΕ, μέσω του Eurogroup και γενικά, εκπροσωπούσε στην πράξη στο ΔΝΤ με τις εντολές του ολόκληρη την ΕΕ, δηλαδή το 30% των κεφαλαίων του !

2) Το ΔΝΤ το ενέπλεξε με το ξέσπασμα της κρίσης στη χώρα μας, με σχετική απόφαση της, κατόπιν εισήγησης του κορυφαίου εκ των οικονομικών συμβούλων της και σχεδιαστή του τρόπου λειτουργίας και του καταστατικού της ΕΚΤ, Γερμανού οικονομολόγου και για πολλά χρόνια κορυφαίου στελέχους του ΔΝΤ, Otmar Issing, η ίδια η Γερμανίδα Καγκελάριος, Angela Merkel, με σκοπό να μην πληγεί η εικόνα της πανίσχυρης εξαγωγικής υπερδύναμης της Γερμανίας, που κατέχει την 3η θέση παγκοσμίως, αλλά και με απόσταση την 1η θέση στα εξαγωγικά πλεονάσματα, τα οποία αγγίζουν αρκετά χρόνια τώρα ετησίως το ύψος του ελληνικού δημοσίου χρέους αφού βρίσκονται πάνω από 300 δισ ευρώ, αλλά και για να μην πληγεί και η εικόνα της ίδιας της Angela Merkel λόγω των αναμενόμενων συνεπειών και της τεράστιας καταστροφής που θα επέφεραν αυτά τα δημοσιονομικά μέτρα στην Ελλάδα και προπάντων στην κοινωνία της χώρας μας, όπως και στις άλλες χώρες της ΕΖ που θα έμπαιναν σε ανάλογα «προγράμματα», καμία όμως δεν θα είχε τις επιπτώσεις της χώρας μας, η οποία όμως είχε λόγω της αρχαίας ιστορίας της διεθνώς την αναγνώριση, και την συμπάθεια ως γενέτειρα της Δημοκρατίας του ευρωπαϊκού και του συνόλου του Δυτικού Πολιτισμού και οι ευθύνες της γερμανικής κυβέρνησης και της Merkel προσωπικά για την καταστροφή που θα επέφεραν με τις φανερές εντολές της και πιο συγκεκριμένα του υπουργού της των οικονομικών Wolfgang Schaeuble, θα είχε τεράστιο αντίκτυπο στην εικόνα της χώρας της με την γνωστή νεότερη ιστορία της, που μοιάζει με ένα βαρύτατο ποινικό μητρώο των ειδεχθέστερων εγκλημάτων της ανθρωπότητας και κατά της ανθρωπότητας, αλλά και στην ίδια προσωπικά ως Καγκελάριο της Γερμανίας !

Και αν απορεί κανείς από πού τα γνωρίζω όλα αυτά, απαντώ φυσικά από τον γερμανικό ηλεκτρονικό τύπο του Internet, κυρίως της γερμανικής αντιπολίτευσης και σχετικά δημοσιεύματα εκείνης της περιόδου (του 2010) ! 

Γιατί επέλεξε η Angela Merkel να εκπονήσει δήθεν το ΔΝΤ «το πρόγραμμα» για τη χώρα μας αλλά και να εποπτεύει την πιστή εφαρμογή του, ενώ στη πραγματικότητα θα εκτελούσε το πρόγραμμα, ή ορθότερα μέσω « του προγράμματος του» τις εντολές του Γερμανού υπουργού οικονομικών Wolfgang Schaeuble ;;;

Σημειωτέον ότι ο ίδιος ήταν αρχικά αντίθετος γιατί δεν το ήθελε το ΔΝΤ στα πόδια του, όχι μόνο σε σχέση με τη χώρα μας, αλλά με όλες τις χώρες της ΕΖ που θα έμπαιναν σε κάποιο «πρόγραμμα δημοσιονομικής εξυγίανσης» και πείστηκε αργότερα, αφού διαπίστωσε ότι χωρίς την συμμετοχή του ΔΝΤ δεν θα δέχονταν οι Γερμανοί βουλευτές να αναλάβει η χώρα τους το μέρος των εγγυήσεων που αφορούσε αναλογικά την Γερμανία για τον δανεισμό της χώρας μας και των άλλων χωρών, αλλά και ότι είχε να κάνει με την υλοποίηση «του ελληνικού προγράμματος» και αυτό των άλλων χωρών, που θα έπρεπε να ψηφιστούν από την απαραίτητη πλειοψηφία της γερμανικής βουλής !

Ο λόγος είναι προφανής όταν γνωρίζει κανείς την οικονομική και κοινωνική καταστροφή που επέφερε το ήδη τότε κακόφημο ΔΝΤ με την εφαρμογή ανάλογων «προγραμμάτων» σε άλλες χώρες και ιδιαίτερα σε χώρες της λατινικής Αμερικής !

Η κ. Merkel και ο κ. Schaeuble, αλλά και η ίδια η εξαγωγική υπερδύναμη που λέγεται Γερμανία, που πραγματοποιεί πάνω από το 50% του συνόλου των ετήσιων εξαγωγών της προς τις χώρες των «εταίρων της» στην ΕΖ και στο σύνολο της ΕΕ, θα είχε έτσι τον κατάλληλο και ήδη διεθνώς κακόφημο φορέα, το ΔΝΤ, για να φορτωθεί στη συνέχεια τον Μουτζούρη για την καταστροφή που θα δημιουργούνταν στη χώρα μας και προπάντων στην ελληνική κοινωνία και στις άλλες χώρες της ΕΖ, που θα έμπαιναν σε ένα ανάλογο «πρόγραμμα», υποτίθεται του ΔΝΤ, τόσο απλά.

Βεβαία το οικονομικό πρόβλημα της χώρας μας ήταν ασυγκρίτως μεγαλύτερο από αυτό των άλλων χωρών της ΕΖ, συνεπώς και το πρόγραμμα που αναγκάστηκε να εφαρμόσει είχε ασυγκρίτως μεγαλύτερες επιπτώσεις στην οικονομία και στην κοινωνία της ! 

Συνεπώς η προσφυγή της χώρας μας στα διεθνώς αρμόδια δικαστήρια με σκοπό την ακύρωση καταρχήν, τόσο των δανειακών συμβάσεων και των τριών μνημονίων που τις συνόδευαν και στη συνέχεια όλων των εφαρμοστικών νόμων, όπως φυσικά και την διάλυση του ΤΑΪΠΕΔ και του περιβόητου Υπερταμείου του Wolfgang Schaeuble και έτσι την απελευθέρωση ολόκληρης της δημόσιας περιουσίας, με επακόλουθο και την δικαστική αξίωση των ανάλογων αποζημιώσεων για την καταστροφή που επέφεραν στην ελληνική οικονομία και προπάντων στην ελληνική κοινωνία, θα έπρεπε να γίνει το ταχύτερο δυνατό, καταρχήν με επίκληση του γεγονότος ότι έγιναν όλα μέσω απροκάλυπτου εκβιασμού των ελληνικών κυβερνήσεων και δεν θέλω με αυτό που γράφω να τις δικαιολογήσω σε καμία περίπτωση, αλλά η τιμωρία τους για την απαράδεκτη στάση τους είναι υπόθεση του ελληνικού λαού, ενδεχομένως και κάποιας μελλοντικής κυβέρνησης μέσω της ελληνικής δικαιοσύνης !

Για την ακυρότητα της συνθήκης – π.χ. του 2ου μνημονίου, που υπερψήφισαν στις 12-2-2012 με Πρωθυπουργό τον Λουκά Παπαδήμο και την στήριξη των κομμάτων της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΛΑΟΣ 199 βουλευτές, ενώ κατά ψήφισαν τότε 74 και υπήρξαν και 5 παρών, που είχε ως συνέπεια ίσως την μεγαλύτερη διαδήλωση την ίδια μέρα, η οποία έγινε κατά τη διάρκεια της κρίσης στη χώρα μας και είχε ως επακόλουθο να επιταχυνθούν οι εξελίξεις για διάλυση της βουλής και την διεξαγωγή νέων εκλογών – είχαν αποφανθεί άλλωστε με νομική αιτιολόγηση, όπως προκύπτει από το ακόλουθο δημοσίευμα από 13-2-2012 , με τίτλο « Άκυρη μία συνθήκη αν είναι αποτέλεσμα εκβιασμού» πέντε εκ των κορυφαίων Συνταγματολόγων της χώρας, ένας εκ των οποίων είναι εδώ και τέσσερα και πλέον χρόνια τώρα υπουργός της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, όπως κατά συνέπεια το ίδιο ακριβώς ισχύει και για την ακυρότητα όλων των συνθηκών (των δανειακών συμβάσεων και των τριών μνημονίων) :

«Άκυρη μία συνθήκη αν είναι αποτέλεσμα εκβιασμού – Κοινή δήλωση συνταγματολόγων για το κείμενο που ψήφισε η Βουλή» ! (πηγή)

Θαρρώ πως ειδικά τώρα που βρίσκονται, υπό την κυβέρνηση του Donald Trump, οι ΗΠΑ σε μια ανοιχτή πλέον εμπορική και όχι μόνο διαμάχη με την ΕΕ, κυρίως όμως με την Γερμανία, ότι είναι ο κατάλληλος χρόνος να γίνει κάτι ανάλογο από ελληνικής πλευράς ! 

Το ερώτημα που ισχύει – τόσο γι αυτό το τεράστιο και κραυγαλέο θέμα, για το οποίο δεν άκουσα δυστυχώς εν όψει των εκλογών κανένα από τα κόμματα να αναφέρει κουβέντα, όσο επιτέλους και για την ανάγκη της δικαστικής διεκδίκησης των γερμανικών πολεμικών αποζημιώσεων και του κατοχικού δανείου από την Γερμανία, που θα βοηθούσε ενδεχομένως επίσης για την λύτρωση της χώρας μας από τα πολυετή δεσμά στα οποία έχει εγκλωβιστεί χειροπόδαρα – είναι αν τελικά θα υπάρξει Έλληνας Πρωθυπουργός που θα έχει το πολιτικό σθένος, αλλά και πέραν της όποιας φιλοδοξίας και ιδιοτέλειας του, την απαραίτητη αγάπη γι αυτό τον όμορφο, στη πραγματικότητα πλούσιο, πλην όμως λόγω των πολιτικών και των εξ ανατολάς γειτόνων του δύσμοιρο τόπο !

Πηγή : https://analyst.gr