Οι δανειστές γνωρίζουν ότι, για να εξασφαλίσουν την κατοχή της Ελλάδας, πρέπει να διατηρούν σφιχτά τα δεσμά του χρέους – οπότε λογικά επιλέγουν την επιμήκυνση της αποπληρωμής, αντί τη διαγραφή μέρους των δανείων
.
«Η κατοχή δεν μπορεί να είναι ανθρώπινη. Υπάρχουν επομένως δύο επιλογές: ή αποδέχεσαι την κατοχή και όλες τις μεθόδους που είναι αναγκαίες για την επιβολή της, σκύβοντας πειθήνια το κεφάλι ή, διαφορετικά, την απορρίπτεις εξ ολοκλήρου και όχι μόνο κάποια συγκεκριμένα μέρη της» (πηγή).
Ανάλυση
Η κυβέρνηση επιμένει πως η Ελλάδα θα εισέλθει σε πορεία ανάπτυξης, εάν και εφόσον ολοκληρωθεί η αξιολόγηση από το Euro Group, οπότε να εκταμιευθεί η επόμενη δόση – ενώ ο υπουργός οικονομικών ευχαρίστησε τον Ολλανδό επικεφαλή του γερμανικού «κατασκευάσματος» που αντικατέστησε πραξικοπηματικά το Ecofin, θυμίζοντας μας τον πρωθυπουργό των Ιμίων, όταν ευχαρίστησε δημόσια τις Η.Π.Α.
Παράλληλα έχουν ανακοινωθεί τα μέτρα, με τα οποία θα επιβαρυνθούν οι Έλληνες τα επόμενα χρόνια, ως αποτέλεσμα των νέων ομηρικών διαπραγματεύσεων της κυβέρνησης – για την επιτυχία των οποίων πανηγυρίζει, παρά το ότι δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως η Ελλάδα έπεσε σε μία ακόμη γερμανική παγίδα.
Σύμφωνα με αυτά, το 2016 η επιβάρυνση θα είναι της τάξης του 1,3 δις €, το 2017 θα εκτοξευθεί στα 2,8 δις €, ενώ το 2018 θα υποχωρήσει στο 1,3 δις € – συνολικά λοιπόν στα 5,4 δις €. Απαραίτητη προϋπόθεση βέβαια είναι να μην ενεργοποιηθεί ποτέ ο νέος μηχανισμός – ο οποίος, όταν ψηφιστεί, θα επισφραγίσει τη μετατροπή της Ελλάδας σε γερμανικό προτεκτοράτο, ενώ θα καταργεί τη Βουλή και τη Δημοκρατία.
Συμπερασματικά επομένως, η κυβέρνηση περιμένει πως ο πολλαπλασιαστής, τον οποίο είχε κάποτε υπολογίσει εντελώς λανθασμένα το ΔΝΤ στο 0,8 (για κάθε 1 € μέτρα, το ΑΕΠ θα περιοριζόταν κατά 0,80 €), ενώ αργότερα διαμορφώθηκε αρκετά επάνω από το 1,5 (άρθρο), θα είναι αρνητικός! Με απλά λόγια ότι, τα μέτρα αυτή τη φορά δεν θα μειώσουν το ΑΕΠ κατά 8 δις € το λιγότερο (5,4 Χ 1,5), οπότε τα έσοδα του δημοσίου κατά 2,4 δις € (περί το 30%) αλλά, αντίθετα, θα το αυξήσουν – γεγονός που σημαίνει πως είτε γνωρίζει κάτι άλλο και δεν μας το αποκαλύπτει, είτε έχει χάσει εντελώς το λογαριασμό, είτε έχει εφεύρει κάποια καινούργια οικονομική θεωρία.
Οφείλουμε βέβαια να είμαστε καλοπροαίρετοι, εμπιστευόμενοι την κυβέρνηση που επέλεξε υπεύθυνα η πλειοψηφία των Ελλήνων – θεωρώντας προφανώς πως είχε την εμπειρία και τις ικανότητες να οδηγήσει την πατρίδα μας στην έξοδο από την κρίση, καθώς επίσης στην ανάκτηση της εθνικής της κυριαρχίας.
Ειδικά όσον αφορά το δεύτερο όμως, όλοι γνωρίζουμε πως είναι αδύνατον να συμβεί, όσο η χώρα μας ευρίσκεται στον ορό της ευρωπαϊκής Τρόικας και του ΔΝΤ – αφού ένα κράτος είναι τότε μόνο εθνικά κυρίαρχο, όταν η χρηματοδότηση των δαπανών του προϋπολογισμού του δεν εξαρτάται από άλλους και δεν χρειάζεται να τους ευχαριστεί κάθε φορά που το τιμωρούν.
Το πρόβλημα του χρέους
Περαιτέρω, για να εξασφαλισθεί η ελεύθερη χρηματοδότηση της πατρίδας μας, οφείλει προηγουμένως να επιλυθεί το πρόβλημα του δημοσίου χρέους – αφήνοντας εν πρώτοις το ιδιωτικό χρέος στην άκρη, παρά το ότι είναι επίσης εκτός ελέγχου.
Εν προκειμένω, παρά το ότι η Γερμανία ισχυρίζεται πως το δημόσιο χρέος μας είναι βιώσιμο, με την έννοια πως δεν χρειάζεται να διαγραφεί κάποιο μέρος του, αλλά απλά να αναδιαρθρωθεί (άρθρο), εμείς τουλάχιστον δυσκολευόμαστε να το πιστέψουμε. Υποθέτουμε επίσης πως το ίδιο ισχύει και για τις αγορές, οπότε δεν θα μας εμπιστεύονταν τα χρήματα τους – πόσο μάλλον με ένα βιώσιμο επιτόκιο που το ίδιο το ESM τοποθετεί στο 1%.
Ειδικότερα, βλέπουμε από το γράφημα που ακολουθεί τις τεράστιες υποχρεώσεις της Ελλάδας έως το 2030 – έναντι των οποίων τα υπόλοιπα χρήματα του δανείου του τρίτου μνημονίου είναι σχεδόν αμελητέα. Επίσης πως οι τόκοι είναι υψηλότεροι από τις επιστροφές των δανείων (δόσεις) – 146 δις € έναντι 128 δις €. Ως εκ τούτου, γνωρίζοντας πως το χρέος μας σήμερα είναι της τάξης των 320 δις €, οπότε το 2030 θα απομένουν 192 δις € από το συγκεκριμένο χρέος, συν τους τόκους του, συν το νέο δανεισμό, δεν είναι εύκολο να πεισθούμε από τους ισχυρισμούς του κ. Σόιμπλε, όπως η κυβέρνηση – σύμφωνα με τους οποίους η επιμήκυνση των τοκοχρεολυσίων θα έλυνε το πρόβλημα.
Συνεχίζοντας, από τον κρατικό προϋπολογισμό του 2016 (πηγή) διαπιστώνουμε πως τα έσοδα του κράτους είναι της τάξης των 48,4 δις € – ενώ μόνο οι δαπάνες για μισθούς και συντάξεις τοποθετούνται στα 18,55 δις €. Συν αυτές για ασφάλιση, περίθαλψη και κοινωνική προστασία (13,79 δις €) φτάνουν στα 32,34 δις € – άρα στο 67% των συνολικών εσόδων του δημοσίου.
Περισσεύουν λοιπόν μόλις 16 δις € για να πληρωθούν όλα τα υπόλοιπα έξοδα του δημοσίου, συν τους τόκους, συν τις δόσεις των δανείων – γεγονός που σημαίνει ότι, μόνο εάν συμβεί κάποιο θαύμα θα μπορούσε να καταστεί το δημόσιο χρέος βιώσιμο, ακόμη και αν το μνημόνιο νούμερο ΙΙΙ εξασφαλίζει τις πληρωμές έως το 2018. Από την άλλη πλευρά γνωρίζουμε ότι, οι αγορές δεν πιστεύουν σε θαύματα – οπότε θα ήταν πολύ δύσκολη η χρηματοδότηση μας, με βιώσιμα επιτόκια.
Αντίστοιχα δύσκολη θα ήταν και η χρηματοδότηση του ιδιωτικού μας τομέα, ο οποίος ήταν μεν υγιής το 2009, αλλά σήμερα είναι αθεράπευτα υπερχρεωμένος – αφού μόνο τα ληξιπρόθεσμα χρέη προς τις τράπεζες, το δημόσιο και τους οργανισμούς του, υπερβαίνουν τα 210 δις €.
Σε μία τέτοια περίπτωση, ακόμη και αν οι τράπεζες είχαν την απαιτούμενη ρευστότητα και δεν ήταν υπερχρεωμένες (ο χθεσινός δανεισμός δύο τραπεζών με 1 δις € από την ΕΚΤ, χωρίς να αποκαλυφθούν τα ονόματα τους, ήταν μάλλον ύποπτος – πηγή), δεν θα μπορούσαν να δανείσουν την πραγματική οικονομία για να ακολουθήσει η ανάπτυξη – αφού θα φοβόντουσαν την απώλεια των χρημάτων τους.
Η φορολογία
Περαιτέρω, τα έσοδα του δημοσίου θα περιορίζονται όσο και αν αυξάνονται οι φορολογικοί συντελεστές – επειδή αφενός μεν η φοροδοτική ικανότητα των Ελλήνων μειώνεται συνεχώς, αφετέρου κλιμακώνεται νομοτελειακά η παραοικονομία, ευθέως ανάλογα με το ύψος των φορολογικών συντελεστών.
Αρκεί πάντως να δει κανείς τα κατωτέρω παραδείγματα φορολόγησης των Γερμανών (φόροι εισοδήματος), για να διαπιστώσει πόσο υψηλοί είναι οι ελληνικοί φόροι (αναλυτικά για όλα τα ποσά εδώ).
| Εισόδημα σε € | Μέσος Φόρος σε € | Μέσος συντελεστής σε % |
| 17.300 | 0,00 | 0% (ανώτατος 0%) |
| 22.000 | 834,94 | 4% (ανώτατος 20%) |
| 30.000 | 2.900,70 | 10% (ανώτατος 31%) |
| 40.000 | 5.862,40 | 15% (ανώτατος 32%) |
| 50.000 | 9.061,53 | 18% (ανώτατος 32%) |
| 80.000 | 20.211,54 | 25% (ανώτατος 41%) |
| 137.000 | 46.658,75 | 34% (ανώτατος 48%) |
Εν τούτοις υποθέτουμε πως, παρ’ όλα αυτά, θα έλθουν ξένοι επενδυτές στην Ελλάδα – κυρίως όμως Γερμανοί, οι οποίοι θα θελήσουν να εξαγοράσουν τα πάντα, σε όσο το δυνατόν πιο εξευτελιστικές τιμές, έτσι ώστε να εξασφαλίσουν την οικονομική κατοχή της πατρίδας μας στο διηνεκές.
Πριν από κάθε τι άλλο βέβαια θα αποκτήσουν τις κοινωφελείς, τις κερδοφόρες, καθώς επίσης τις στρατηγικές μας επιχειρήσεις – αφού χωρίς αυτές δεν θα μπορούν να είναι ποτέ σίγουροι για την ιδιοκτησία τους. Φυσικά θα αυξήσουν τις τιμές του ηλεκτρικού, του νερού κοκ., όπως ήδη συμβαίνει με τα τέλη των αεροδρομίων – οπότε θα μας επιβάλλουν μία ακόμη έμμεση μορφή φορολόγησης, η οποία θα κατευθύνεται στα δικά τους ταμεία.
Για να τα καταφέρουν τώρα, χρειάζονται επί πλέον να έχουν τους Έλληνες σκλαβωμένους με τα δεσμά του χρέους. Εύλογα λοιπόν επιλέγουν την επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής των δανείων μας σε όσο το δυνατόν περισσότερα χρόνια, αντί το κούρεμα τους – καθώς επίσης ετήσια ποσά εξυπηρέτησης τους (15% του ΑΕΠ) που θα διατηρούν τους Πολίτες στα όρια της πείνας και της εξαθλίωσης, χωρίς όμως να πεθαίνουν.
Φυσικά αυτό το 15% δεν εξασφαλίζεται, όσο το 67% του ΑΕΠ δαπανάται για μισθούς, συντάξεις και περίθαλψη – οπότε δεν υπάρχει καμία περίπτωση να μην μειωθούν ακόμη περισσότερο τα παραπάνω ποσά, πιθανότατα μέσω των μαζικών απολύσεων δημοσίων υπαλλήλων, καθώς επίσης με τη βοήθεια της μείωσης του προσδόκιμου ηλικίας των συνταξιούχων.
Επίλογος
Κλείνοντας, είναι ίσως σκόπιμο να αναφερθούμε σε κάποιους ισχυρισμούς γερμανικών ΜΜΕ, σύμφωνα με τους οποίους τα φορολογικά έσοδα της Ελλάδας, τα οποία τοποθετούν στο 30% του ΑΕΠ, είναι χαμηλότερα από το μέσο όρο της Ευρώπης κατά -10% (πηγή) – οπότε η αύξηση τους κατά 10% (άρα κατά 17,5 δις €) θα καθιστούσε το χρέος μας βιώσιμο.
Προφανώς δεν μπορούν ή μάλλον δεν θέλουν να κατανοήσουν πως όταν κάποιος έχει εισόδημα 2.000 € και πληρώνει 40%, μπορεί να επιβιώσει με τα υπόλοιπα 1.200 € – πόσο μάλλον όταν οι φόροι του είναι ανταποδοτικοί, όπως συμβαίνει στη Γερμανία, όπου οι πολίτες της δεν πληρώνουν για την υγεία, την παιδεία κοκ. Αντίθετα, όταν το εισόδημα του είναι 600 €, ενώ το κοινωνικό κράτος περιορίζεται συνεχώς, δεν μπορεί να επιβιώσει με τα 360 € που θα του απέμεναν μετά τη φορολόγηση του με 40%.
Ούτε φυσικά με τα 420 € που του απομένουν, εάν επιβαρυνθεί με τους σημερινούς φόρους του 30% – γεγονός που σημαίνει ότι, το ύψος των φόρων εξαρτάται από τα εισοδήματα των ανθρώπων και όχι από τους συντελεστές. Εάν εξασφαλιζόταν λοιπόν στους Έλληνες ένα βιώσιμο εισόδημα, καθώς επίσης ένα αξιοπρεπές κοινωνικό κράτος, τότε ασφαλώς δεν θα είχαν αντίρρηση να πληρώνουν περισσότερα από τους Γερμανούς, για να μπορεί να εξυπηρετείται το χρέος τους.
Ολοκληρώνοντας, ίσως είμαστε πολύ απαισιόδοξοι με όλες αυτές τις προβλέψεις μας – αν και υπάρχει το παράδειγμα της Βραζιλίας και άλλων χωρών, οι οποίες υπέφεραν ανάλογα, από το ΔΝΤ αυτές, για να μη χρεοκοπήσουν. Ευχόμαστε λοιπόν να κάνουμε λάθος, οπότε να έχει δίκιο η κυβέρνηση με την αισιοδοξία της – να μην αποτελεί δηλαδή ακόμη μία εσφαλμένη εκτίμηση της, την οποία θα προσπαθήσει ξανά να δικαιολογήσει με την επίκληση της αυταπάτης, όπως όλες τις άλλες μέχρι σήμερα.
Πηγή : Analyst Team
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου