Nέα Νομισματική Τάξη: Η επιστροφή του κανόνα του χρυσού και η παρακμή του δολαρίου – Οι νέοι κανόνες του παιχνιδιού

Ο ρόλος του χρυσού στη μετάβαση σε μια νέα νομισματική τάξη χωρίς κεντρικό αποθεματικό νόμισμα 

 

Η αποδολαριοποίηση δεν είναι μια διαδικασία που συμβεί εν μία νυκτί αλλά εντάσσεται σε έναν ευρύτερο οικονομικό κύκλο και δεύτερον ένα πολυπολικό νομισματικό καθεστώς δεν θα έχει σε καμία του διάσταση την εικόνα της σημερινής κυριαρχίας του δολαρίου ως αποθεματικού νομίσματος.
 

Αυτά είναι όσα μας λέει η κοινή λογική για τις νομισματικές εξελίξεις σύμφωνα με τους ειδικούς.
 

Από την άλλη πλευρά ένα νέο νομισματικό καθεστώς δεν θα είναι δυνατόν να στηριχθεί στο πληθωριστικό χρήμα που εκτυπώνουν οι... μηχανές της Federal Reserve και της Ευρωπαιϊκής Κεντρικής Τράπεζας και έχει δημιουργήσει μια παγκόσμια μέγγενη χρέους αλλά τα νομίσματα θα θεμελιώνουν την αξία τους στο χρυσό και στα εμπορεύματα – όπως επιθυμούν οι αναπτυσόμενες χώρες και ο παγκόσμιος Νότος προκειμένου να διαμορφωθεί εάν περισσότερο δίκαιο οικονομικό σύστημα.

Το εμβληματικό περιοδικό Harpers «προφητεύει» ότι η εποχή της παγκόσμιας κυριαρχίας των ΗΠΑ τελειώνει με τον πόλεμο στην Ουκρανία.

Σε μια ιδιαίτερα τολμηρή ανάλυση, δεδομένων και των γεωπολιτικών εξελίξεων και ζυμώσεων, το περιοδικό «Harpers» δεν διστάζει, στο τεύχος Ιουλίου, να κάνει λόγο ακόμα και για το… τέλος των ΗΠΑ.Αναλυτικά, ο Ντάνιελ Μπέσνερ αρχίζει το εν λόγω άρθρο του με...μια ιστορική αναδρομή στον λεγόμενο «αμερικανικό αιώνα», δηλαδή στο όραμα της παγκόσμιας κυριαρχίας των ΗΠΑ μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Μέσα σε όλα τα πεδία, ο αρθρογράφος εξετάζει τα στάδια από τα πέρασε η αμερικανική πολιτική με άξονα την οικονομία και τον νεοφιλελευθερισμό μέχρι και τη σύγχρονη κατά την οποία ανταγωνίζεται την Κίνα για την παγκόσμια πρωτοκαθεδρία. Παρ' όλα αυτά, όμως, ο πόλεμος της Ρωσίας στην Ουκρανία τάραξε τις -ούτως ή άλλως- εύθραυστες γεωπολιτικές ισορροπίες του πλανήτη μας.

“Η παγίδα του Θουκυδίδη”! Έρχεται Παγκόσμιος Πόλεμος;

Γράφει ο
ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΧΩΡΑΦΑΣ*

Η παγίδα του Θουκυδίδη είναι μία θεωρία η οποία προσπαθεί να εξηγήσει τις σχέσεις ανάμεσα σε μία ηγεμονική δύναμη που βρίσκεται σε άνοδο και σε μία ηγεμονική δύναμη που βρίσκεται σε πτώση. Σύμφωνα με αυτή την προσέγγιση, οι τριβές μεταξύ των δύο ηγεμονικών δυνάμεων μπορεί να οδηγήσουν σε ηγεμονικό πόλεμο. Αν η δύναμη που βρίσκεται σε πτώση κερδίσει αυτόν τον πόλεμο, τότε θα συνεχίσει την ηγεμονία της, αν τον χάσει, τότε θα την διαδεχτεί η αναδυόμενη δύναμη.

Οι ευρωεκλογές, η Νέα Δεξιά και ο γερμανικός ηγεμονισμός

Του Σταύρου Λυγερού 

Είναι ίσως η πρώτη φορά που οι ευρωεκλογές αποκτούν πολιτικά κρίσιμο χαρακτήρα. Κι αυτό, λόγω του διαφαινόμενου άλματος που θα καταγράψουν οι δυνάμεις -κυρίως η Νέα Δεξιά- που αμφισβητούν την κυρίαρχη, αλλά σε κρίση, φιλελεύθερη συναίνεση και αντιμετωπίζουν με σκεπτικισμό ή και αρνητικά το ευρωπαϊκό ενοποιητικό εγχείρημα ή τουλάχιστον την κατεύθυνση που έχει πάρει. 

Η μάχη για την ηγεμονία του πλανήτη

Όταν η Κίνα αντιμετωπίζει αδιέξοδα στον εμπορικό πόλεμο που της έχουν κηρύξει οι Η.Π.Α., δραστηριοποιείται έμμεσα η Ρωσία – ενώ η Γερμανία προσπαθεί να συμβαδίσει μέσω της ΕΕ, όπως με το πρόσφατο θηριώδες πρόστιμο στη Google, ύψους 4,34 δις $.

Ανάλυση 

Παρά το ότι φαίνεται πως οι σχέσεις των προέδρων Trump και Putin βελτιώνονται, σύμφωνα με τα νέα στοιχεία του αμερικανικού υπουργείου οικονομικών η Ρωσία μείωσε δραστικά και απότομα τα συναλλαγματικά της αποθέματα σε ομόλογα της υπερδύναμης – από 100 δις $ στα 15 δις $, εντός του 2018 (γαλάζια καμπύλη στο γράφημα). Μία τόσο μεγάλη μείωση δεν έχει συμβεί ποτέ – ούτε καν στα τέλη του 2014, όπου η ρωσική κεντρική τράπεζα, λόγω της κρίσης της Κριμαίας, προσπάθησε να σταματήσει την κατάρρευση του ρουβλίου, επεμβαίνοντας στις αγορές συναλλάγματος και πουλώντας μαζικά δολάρια. 

Το τέλος της γερμανικής ηγεμονίας

Χωρίς κανείς να το παρατηρήσει ιδιαίτερα, η εσωτερική ισορροπία δυνάμεων στην Ευρώπη έχει μετακινηθεί. Η κυρίαρχη θέση της Γερμανίας, η οποία φαινόταν απόλυτη ύστερα από τη χρηματοπιστωτική κρίση του 2008, σταδιακά αποδυναμώνεται – με ευρείες συνέπειες για την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Φυσικά, από την άποψη της ήπιας ισχύος, και μόνο το γεγονός πως οι άνθρωποι θεωρούν τη Γερμανία δύναμη, ενισχύει την εικόνα και τη στρατηγική θέση της χώρας.