Όταν λοιπόν στην Τουρκία κυριαρχεί πολεμικό κλίμα. αποκτά τεράστιο ενδιαφέρον η αφασία που χαρακτηρίζει μεγάλη μερίδα της ελληνικής κυρίαρχης ελίτ, από το πολιτικό σύστημα μέχρι τον επιχειρηματικό κόσμο κι από το μιντιακό σύστημα μέχρι τους διανοούμενους-καλλιτέχνες. Όλοι αυτοί πεισματικά αρνούνται να ακούσουν τις σάλπιγγες, αρνούνται να δεχθούν ότι με τη μία ή την άλλη μορφή έρχεται τσουνάμι, ή τουλάχιστον είναι πολύ πιθανόν να έρθει.
Η πολιτική ελίτ είναι βυθισμένη στα εκλογικά. Ήταν και τώρα έχει βυθιστεί περισσότερο, αφού έχουν πυκνώσει πολύ οι ενδείξεις ότι το φθινόπωρο θα στηθούν πρόωρα κάλπες. Άρα, πού να βρεθεί μυαλό για την τουρκική απειλή! Τώρα, όλος ο χρόνος και οι προσπάθειες είναι για την ψηφοθηρία και σε κομματικό και σε προσωπικό επίπεδο. Και επειδή πάμε για εκλογές, η κυβέρνηση καταλαμβάνεται από τη γνωστή σε προεκλογικές περιόδους “γενναιοδωρία”! Δώσε τώρα το πόπολο και του τα παίρνεις αύριο! Κατά τα άλλα κατακεραυνώνει τον λαϊκισμό και τη δημαγωγία!
Και ενώ η ελληνοτουρκική κρίση έχει περιέλθει σε επικίνδυνη καμπή, ο πρωθυπουργός περιοδεύει σαν να μην τρέχει τίποτα, σκορπά χαμόγελα και χειραψίες που θυμίζουν άλλες εποχές. Και σαν να μην έφτανε αυτό, χαριτολογώντας άδειασε την κοινοβουλευτική ομάδα του με την φράση ότι οι βουλευτές της ΝΔ “είναι για τα πανηγύρια”! Αλήθεια, πόσο σκόπιμο, έστω και ως αστεϊσμός, ένα τέτοιο σχόλιο ειδικά αυτή την περίοδο.
Στο πολυποίκιλο στρατόπεδο των εθνομηδενιστών ακόμα και τώρα ακούγεται η γνωστή φράση περί “εθνικιστών ελληναράδων”, άντε να προσθέσουμε και το “μοναχοφάηδες” του Κοτζιά για να δέσει καλά το γλυκό. Μόνο που τώρα αυτά τα λένε χαμηλόφωνα γιατί πλέον δεν γίνονται ανεκτά από την κοινή γνώμη. Ειδικά οι ακρίτες στα νησιά και στη Θράκη, που έχουν συνείδηση ότι ζουν στην πρώτη γραμμή κι ότι σε περίπτωση τουρκικής επιθετικής ενέργειας θα είναι αυτοί που πρώτοι θα την υποστούν, βιώνουν την εθνομηδενιστική ρητορική σαν “προδοσία”.
Η κατρακύλα των εγχώριων ελίτ απορρέει από την ανικανότητά τους να ανταποκριθούν στον ηγετικό ρόλο που έχουν στους διάφορους τομείς του εθνικού βίου. Και ηγετικός ρόλος σημαίνει να ανταποκριθούν στις εθνικές, όπως και στις οικονομικές και άλλες προκλήσεις της ιστορικής περιόδου που διανύουμε. Αντ’ αυτού, ειδικά στα εθνικά προτιμούν την τακτική της στρουθοκαμήλου. Δυστυχώς ο πολίτης εισπράττει το μήνυμα μιας Ελλάδας δύο ταχυτήτων. Η μία αγωνιά για τις κρίσιμες προκλήσεις που την κυκλώνουν, ενώ η άλλη ακόμα και τώρα παραμένει εγκλωβισμένη στις ιδεοληψίες και στον απύθμενο ναρκισσισμό της, ουσιαστικά αδιαφορώντας ή τουλάχιστον υποτιμώντας το τσουνάμι που έρχεται.
Η πολιτική ελίτ είναι βυθισμένη στα εκλογικά. Ήταν και τώρα έχει βυθιστεί περισσότερο, αφού έχουν πυκνώσει πολύ οι ενδείξεις ότι το φθινόπωρο θα στηθούν πρόωρα κάλπες. Άρα, πού να βρεθεί μυαλό για την τουρκική απειλή! Τώρα, όλος ο χρόνος και οι προσπάθειες είναι για την ψηφοθηρία και σε κομματικό και σε προσωπικό επίπεδο. Και επειδή πάμε για εκλογές, η κυβέρνηση καταλαμβάνεται από τη γνωστή σε προεκλογικές περιόδους “γενναιοδωρία”! Δώσε τώρα το πόπολο και του τα παίρνεις αύριο! Κατά τα άλλα κατακεραυνώνει τον λαϊκισμό και τη δημαγωγία!
Και ενώ η ελληνοτουρκική κρίση έχει περιέλθει σε επικίνδυνη καμπή, ο πρωθυπουργός περιοδεύει σαν να μην τρέχει τίποτα, σκορπά χαμόγελα και χειραψίες που θυμίζουν άλλες εποχές. Και σαν να μην έφτανε αυτό, χαριτολογώντας άδειασε την κοινοβουλευτική ομάδα του με την φράση ότι οι βουλευτές της ΝΔ “είναι για τα πανηγύρια”! Αλήθεια, πόσο σκόπιμο, έστω και ως αστεϊσμός, ένα τέτοιο σχόλιο ειδικά αυτή την περίοδο.
Στο πολυποίκιλο στρατόπεδο των εθνομηδενιστών ακόμα και τώρα ακούγεται η γνωστή φράση περί “εθνικιστών ελληναράδων”, άντε να προσθέσουμε και το “μοναχοφάηδες” του Κοτζιά για να δέσει καλά το γλυκό. Μόνο που τώρα αυτά τα λένε χαμηλόφωνα γιατί πλέον δεν γίνονται ανεκτά από την κοινή γνώμη. Ειδικά οι ακρίτες στα νησιά και στη Θράκη, που έχουν συνείδηση ότι ζουν στην πρώτη γραμμή κι ότι σε περίπτωση τουρκικής επιθετικής ενέργειας θα είναι αυτοί που πρώτοι θα την υποστούν, βιώνουν την εθνομηδενιστική ρητορική σαν “προδοσία”.
Η κατρακύλα των εγχώριων ελίτ απορρέει από την ανικανότητά τους να ανταποκριθούν στον ηγετικό ρόλο που έχουν στους διάφορους τομείς του εθνικού βίου. Και ηγετικός ρόλος σημαίνει να ανταποκριθούν στις εθνικές, όπως και στις οικονομικές και άλλες προκλήσεις της ιστορικής περιόδου που διανύουμε. Αντ’ αυτού, ειδικά στα εθνικά προτιμούν την τακτική της στρουθοκαμήλου. Δυστυχώς ο πολίτης εισπράττει το μήνυμα μιας Ελλάδας δύο ταχυτήτων. Η μία αγωνιά για τις κρίσιμες προκλήσεις που την κυκλώνουν, ενώ η άλλη ακόμα και τώρα παραμένει εγκλωβισμένη στις ιδεοληψίες και στον απύθμενο ναρκισσισμό της, ουσιαστικά αδιαφορώντας ή τουλάχιστον υποτιμώντας το τσουνάμι που έρχεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου