Η αναζωπύρωση του πολέμου

Ο εξοπλιστικός αγώνας δρόμου μεταξύ των Η.Π.Α. και της Ρωσίας έχει ξεκινήσει ξανά, με πεδίο μάχης την Ευρώπη - ενώ η Κίνα αναφέρθηκε στον τρόπο, με τον οποίο θα μπορούσε να καταστρέψει τις Η.Π.Α., με τη χρήση πυρηνικών όπλων

Η Ευρώπη βιώνει ήδη τις συνέπειες των αμερικανικών σφαλμάτων στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής. Ευχόμαστε δε να μην ισχύουν εκείνες οι θεωρίες συνωμοσίας, με βάση τις οποίες οι Η.Π.Α. έχουν χρηματοδοτήσει, εκπαιδεύσει και χρησιμοποιήσει την ισλαμική τρομοκρατική οργάνωση ISIS, αλλάζοντας την «επεκτατική» πολιτική τους μετά τις αποτυχίες στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ και αλλού. 



Ειδικότερα, στη Γερμανία έχουν κλιμακωθεί οι βίαιες αντιπαραθέσεις μεταξύ Κούρδων και Ισλαμιστών, με αποτέλεσμα να έχουν τραυματιστεί σοβαρά τουλάχιστο 23 άτομα. Αν και η αστυνομία έχει καταφέρει να σταματήσει τη βία σε δύο περιοχές (Αμβούργο, Celle), η οποία ξέσπασε όταν οι Κούρδοι διαμαρτυρήθηκαν για την πολιορκία της κουρδικής πόλης Kobane στη Συρία από ισλαμιστές, οι συγκρούσεις, στις οποίες συμμετείχαν Τσετσένοι μουσουλμάνοι, δεν φαίνεται να αποφεύγονται στο μέλλον. 


Σύμφωνα δε με την εκπρόσωπο του υπουργείου εσωτερικών της χώρας, "Η κατάσταση στη Γερμανία εξαρτάται σε πολύ μεγάλο βαθμό, από την έκβαση της διαμάχης στη Συρία και στο Ιράκ". Αυτό σημαίνει πως τυχόν περαιτέρω κλιμάκωση των συγκρούσεων στη Μέση Ανατολή, θα έχει σοβαρά επακόλουθα για την Ευρώπη και όχι μόνο για τη Γερμανία (άρθρο).


Η κατάσταση όμως στη Μέση Ανατολή δεν εξαρτάται από την Ευρώπη, αλλά από τις Η.Π.Α. - όπου αρκετοί αμερικανοί κατηγορούν τον πρόεδρο της χώρας, ισχυριζόμενοι πως ότι πέτυχε ο Reagan σε συνεργασία με τον Gorbatshow, καταστρέφεται από τους σημερινούς νεο-συντηρητικούς.


Στο ίδιο «μήκος κύματος» εμφανίζεται και ο πρώην Γενικός Γραμματέας του κομμουνιστικού κόμματος, στον οποίο ουσιαστικά πιστώνεται η διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης. Ειδικότερα, παρά τη μέχρι σήμερα πάντοτε φιλοδυτική συμπεριφορά του, ο Gorbatshow έγραψε στο καινούργιο του βιβλίο πως "Ο πλανήτης ευρίσκεται στο χείλος μίας μεγάλης καταστροφής". 


Σε μία ραδιοφωνική συνέντευξη του δε, είπε τα εξής: "Υπάρχει σήμερα μία μεγάλη «πανώλη» στην υφήλιο - οι Ηνωμένες Πολιτείες και η απαίτηση τους για μία παγκόσμια ηγεμονία". Παράλληλα, πρόσθεσε πως οι Αμερικανοί χρησιμοποιούν την Ουκρανία, καθώς επίσης άλλες χώρες, ως πρόσχημα για την επιδίωξη των στόχων τους, τονίζοντας ότι ο πλανήτης κινδυνεύει ξανά να οδηγηθεί σε συνθήκες ψυχρού πολέμου. 


Στο παρελθόν ο Ρώσος ήταν σχεδόν πάντοτε επικριτικός, σε σχέση με τις εξελίξεις στο Κρεμλίνο, αναφέροντας μεταξύ άλλων ότι, η απληστία για δύναμη του κόμματος «Ενωμένη Ρωσία» ήταν ακόμη χειρότερη, από αυτήν των κομμουνιστών στη Σοβιετική Ένωση. Είχε τοποθετηθεί επίσης εναντίον του Putin, κατακρίνοντας την αυταρχική του πορεία, την οποία του σύστηνε να αλλάξει αμέσως. 


Στο θέμα δε της Ουκρανίας θεωρεί το Ρώσο πρόεδρο ως επιτιθέμενο, πιστεύοντας πως η κρίση στη χώρα είναι η καθυστερημένη συνέπεια της παράλογης και περιπετειώδους κατάρρευσης της Σοβιετικής Ένωσης, για την οποία κατηγορεί τον Jelzin. "Είχα αγωνιστεί με όλα τα επιτρεπόμενα πολιτικά μέσα, για τη διατήρηση μίας ενιαίας ομοσπονδίας", γράφει στον επίλογο του βιβλίου του. 


Η συμφωνία Reagan - Gorbatshow


Σύμφωνα με ορισμένους Αμερικανούς, οι δύο ηγέτες σταμάτησαν τον ψυχρό πόλεμο, «εξοστρακίζοντας» την απειλή ενός πυρηνικού πολέμου, ο οποίος θα κατέστρεφε τον πλανήτη. Η κυβέρνηση Clinton όμως, καταστρατήγησε δυστυχώς τη συμφωνία, την οποία η προηγούμενη (H.W. Bush) είχε επιτύχει στη Μόσχα, το 1990. 


Αναλυτικότερα, για να αποδεχθεί τότε η Ρωσία την επανένωση της Γερμανίας, καθώς επίσης τη συμμετοχή της στο ΝΑΤΟ, οι Η.Π.Α. είχαν συμφωνήσει σχετικά με το ότι, δεν θα υπήρχε καμία επέκταση της στρατιωτικής συμμαχίας προς την Ανατολική πλευρά. 

Όλα τα υφιστάμενα έγγραφα, καθώς επίσης οι μαρτυρίες των συμμετεχόντων επιβεβαιώνουν τη συγκεκριμένη συμφωνία μη επέκτασης του ΝΑΤΟ προς την Ανατολική Ευρώπη. 


Εν τούτοις, η κυβέρνηση των Η.Π.Α. το 1999, συμπεριέλαβε την Πολωνία, την Ουγγαρία και την Τσεχία στο ΝΑΤΟ, ενώ ο επόμενος πρόεδρος, ο G. Bush, διεύρυνε το 2004 ξανά το ΝΑΤΟ, συμπεριλαμβάνοντας την Εσθονία, τη Λετονία, τη Λιθουανία, τη Σλοβενία, τη Σλοβακία, τη Βουλγαρία και τη Ρουμανία. Ο δε Obama συνέχισε, με την Αλβανία και την Κροατία. 


Η σημερινή πραγματικότητα


Η Ρωσία είναι πλέον περικυκλωμένη από στρατιωτικές βάσεις του ΝΑΤΟ, ενώ σχεδιάζεται εκ μέρους του η «προσάρτηση» της Ουκρανίας, της Γεωργίας (χώρα που γεννήθηκε ο Stalin), του Μαυροβουνίου, των Σκοπίων, της Βοσνίας Ερζεγοβίνης, ενδεχομένως δε και του Αζερμπαϊτζάν. 


Ένα μεγάλο μέρος της πρώην Σοβιετικής Ένωσης είναι λοιπόν ήδη στο ΝΑΤΟ ή αποτελεί στόχο του - οπότε, κατ' επέκταση, των Η.Π.Α., οι οποίες διορίζουν ανέκαθεν τον εκάστοτε γενικό γραμματέα του. 


Η Ρωσία θεωρεί τη δυτική στρατιωτική συμμαχία ως απειλή για τα εθνικά της σύνορα, ανακοινώνοντας πρόσφατα τη λήψη μέτρων - γεγονός που πιθανότατα σημαίνει την ενίσχυση των πυρηνικών της εξοπλιστικών συστημάτων, χωρίς τα οποία φαίνεται πως είναι αδύνατον να αντιμετωπίσει το ΝΑΤΟ. 


Έτσι η Ρωσία, με στόχο να ενισχύσει τη στρατιωτική της ετοιμότητα, μετά την τοποθέτηση αμυντικών πολεμικών πυραύλων εκ μέρους των Η.Π.Α. στα σύνορα της, κατασκεύασε διηπειρωτικούς υπερηχητικούς βαλλιστικούς πυραύλους, οι οποίοι μπορούν να αλλάξουν άμεσα την πορεία τους, έτσι ώστε να μην είναι δυνατή η κατάρριψη τους από τους πυραύλους του ΝΑΤΟ. 


Δυστυχώς λοιπόν για όλους μας, ειδικά για εκείνες τις χώρες του ΝΑΤΟ που συνορεύουν με τη Ρωσία, ο εξοπλιστικός αγώνας δρόμου μεταξύ των δύο χωρών ξεκίνησε ξανά, με πεδίο μάχης την Ευρώπη. Οι Η.Π.Α. βέβαια θεωρούνται ασφαλείς, έχοντας την προστασία των ωκεανών που διαχωρίζουν τα σύνορα τους από τον υπόλοιπο πλανήτη. 


Επικίνδυνη είναι επίσης η ιδιωτικοποίηση ουσιαστικά του αμερικανικού στρατού, ο οποίος ελέγχεται πλέον, στο μεγαλύτερο μέρος του, από ιδιωτικές εταιρείες. Τόσο για αυτές, όσο και για τους μισθοφόρους στρατιώτες που απασχολούν, οι πολεμικές αντιπαραθέσεις αυξάνουν το τζίρο και τα εισοδήματα τους. Επομένως, οι συγκρούσεις είναι ευπρόσδεκτες, ενώ δεν διστάζουν να τις υποκινήσουν υπόγεια, όταν τους δίνεται η ευκαιρία. 


Η Κίνα


Οι ενέργειες της αμερικανικής κυβέρνησης δεν έχουν αναβιώσει και ενεργοποιήσει ξανά μόνο τον πυρηνικό παραλογισμό της Ρωσίας αλλά, επίσης, της Κίνας. Το προηγούμενο έτος οι Κινέζοι παρουσίασαν πολύ παραστατικά, με ποιόν τρόπο θα μπορούσαν να καταστρέψουν τις Η.Π.Α., με τη χρήση πυρηνικών όπλων, έχοντας προσθέσει έναν καινούργιο διηπειρωτικό ατομικό πύραυλο στο οπλοστάσιο τους. 


Η «παράσταση» που έδωσε η Κίνα, οφείλεται στα αμερικανικά σχέδια εγκατάστασης νέων αεροπορικών βάσεων από τις Φιλιππίνες έως το Βιετνάμ, με στόχο των καλύτερο έλεγχο της διακίνησης των εμπορευμάτων στη νότια κινεζική θάλασσα. 


Είναι προφανές πως ο κινεζικός γίγαντας δεν πρόκειται να επιτρέψει κάτι τέτοιο, ενώ οι κινήσεις των αμερικανών έφεραν ακόμη πιο κοντά την Κίνα στη Ρωσία, αφού η προστασία των νότων της θεωρείται ως απόλυτη προτεραιότητα. 


Μία μικρή ιστορική αναδρομή 


Όταν προκαλούνται πολεμικές συγκρούσεις μεταξύ ισχυρών δυνάμεων, πολύ δύσκολα μπορεί κανείς να «επιμερίσει» τις ευθύνες. Πόσο μάλλον όταν η ιστορία γράφεται από τους νικητές, οπότε είναι ελάχιστες οι δυνατότητες «αποκρυπτογράφησης» της. 


Σύμφωνα με τους ιστορικούς των Η.Π.Α., οι μεγαλύτεροι «δαίμονες» της σύγχρονης ιστορίας ήταν οι κυβερνήσεις της Γερμανίας και της Ιαπωνίας, όσον αφορά το 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, ενώ η Σοβιετική Ένωση αργότερα, κάτω από την ηγεσία του Στάλιν. 


Δεν αναφέρουν όμως πως η Ιαπωνία εξωθήθηκε στον πόλεμο, επειδή οι Ηνωμένες Πολιτείες είχαν εμποδίσει την πρόσβαση της στους απαραίτητους για την οικονομία της φυσικούς πόρους. Οφείλουμε να θυμόμαστε επίσης πως η Ιαπωνία υποχρεώθηκε να συνθηκολογήσει, μετά τη ρίψη δύο πυρηνικών βομβών, οι οποίες κατέστρεψαν ένα μεγάλο μέρος της. 


Ότι δηλαδή οι Η.Π.Α. ήταν αυτές που δεν δίστασαν να χρησιμοποιήσουν πυρηνικά όπλα, παρά το ότι γνώριζαν τις συνέπειες τους. 


Όσον αφορά τον 1ο Παγκόσμιο Πόλεμο, για να τελειώσει, ο πρόεδρος των Η.Π.Α. υποσχέθηκε στη Γερμανία τη μη απώλεια εδαφών της, καθώς επίσης τη μη πληρωμή πολεμικών επανορθώσεων. 


Φυσικά δεν κράτησε τις υποσχέσεις του, η Γερμανία διαμελίσθηκε, με εδάφη της να καταλαμβάνονται από τη Γαλλία, την Πολωνία και την Τσεχοσλοβακία, ο λαός της εξαθλιώθηκε από την επιβολή τεράστιων πολεμικών επανορθώσεων που ήταν αδύνατον να εξυπηρετηθούν (ο Keynes τότε είχε τοποθετηθεί εναντίον), ανήλθε ο Χίτλερ στην εξουσία και ακολούθησε ο δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος. 

Αυτό δεν σημαίνει βέβαια πως δικαιολογείται η Γερμανία για τα δεινά που προκάλεσε στον πλανήτη, ούτε η Ιαπωνία για τον καταστροφικό πόλεμο που διεξήγαγε. Εν τούτοις, οφείλει κανείς να γνωρίζει πως όλα τα νομίσματα έχουν δύο όψεις, ενώ είναι καλύτερα να αποφεύγονται οι πολεμικές συγκρούσεις, ακόμη και όταν είναι δικαιολογημένες. 


www.analyst.gr - Αλέξης Ζακυνθινός 

Πηγή : http://www.logiosermis.net