Δύο μέτρα και δύο σταθμά από το ΔΝΤ: Ενώ χάσαμε, εν καιρώ ειρήνης, το 25% του ΑΕΠ, επιμένει ότι πρέπει να κοπούν οι συντάξεις

Το Ταμείο επιμένει στη διαθρωτική φύση του μέτρου μείωσης των συντάξεων κάτι που αναμένεται να καταστήσει σαφές η Κριστίν Λαγκάρντ στον Ευκλείδη Τσακαλώτο 

Με δυο διαφορετικά πρόσωπα εμφανίζεται το ΔΝΤ απέναντι στην Ελλάδα. 

Από τη μια αναδεικνύει το θλιβερό γεγονός ότι η χώρα μας έχασε εν καιρώ ειρήνης το ¼ του ΑΕΠ της, και από την άλλη επιμένει στην εφαρμογή του μέτρου της περικοπής των συντάξεων. 

Το Ταμείο επιμένει στη διαθρωτική φύση του μέτρου κάτι που αναμένεται να καταστήσει σαφές η Κριστίν Λαγκάρντ στον Ευκλείδη Τσακαλώτο στο περιθώριο της ετήσιας Συνόδου. 

Για το θέμα των συντάξεων αναμένεται να τοποθετηθεί και το δεξί χέρι της Λαγκάρντ Πόουλ Τόμσεν.

Η θεωρία των δύο άκρων για το εισόδημα των ελληνικών νοικοκυριών ξεπροβάλλει μέσα την έκθεσή του ΔΝΤ για τις Παγκόσμιες Οικονομικές Προοπτικές (World Economic Outlook), η οποία παρουσιάστηκε πριν από λίγη ώρα στο εξωτερικό Μπαλί της Ινδονησίας.

Σε ειδικό κεφάλαιο της έκθεσης του ΔΝΤ περιλαμβάνεται ειδική ανάλυση στην οποία εξετάζεται η πτώση πάνω από 20% στο κατά κεφαλήν ΑΕΠ την περίοδο 1960-2017 σε σύνολο 92 χωρών.

Μεταξύ αυτών, περιλαμβάνεται και η περίπτωση της Ελλάδας η οποία εμφανίζεται να έχει χάσει σε καιρό ειρήνης το 26% στο κατά κεφαλήν ΑΕΠ την περίοδο 2007-2013 λόγω της βαθιάς κρίσης των τελευταίων ετών. Σε Λιβερία, Υεμένη και Γεωργία, η βουτιά του ΑΕΠ κυμαίνεται από 70% έως και 93% με τη στατιστική καταγραφή να συνοδεύεται από αναφορές σε αίτια όπως πόλεμοι, εμφύλιοι και μη, ένοπλες επαναστάσεις, κρίσεις στις διεθνείς αγορές εμπορευμάτων, τραπεζικές κρίσεις ή δημοσιονομικές.

Η αντίστροφη μέτρηση για την ελληνική οικονομία, με τα πρώτα σημάδια ύφεσης, ξεκίνησε το 2008, εξαιτίας της διεθνούς οικονομικής κρίσης που ξέσπασε όταν έσκασε η «φούσκα» των ενυπόθηκων δανείων στις ΗΠΑ και κατέρρευσε η Lehman Brothers. 

Πριν από όλα αυτά, η Ελλάδα είχε καταφέρει να διαθέτει το 26ο υψηλότερο κατά κεφαλήν ΑΕΠ, ενώ σήμερα έχει υποχωρήσει στην 40ή θέση, με το κατά κεφαλήν ΑΕΠ να ανέρχεται μόλις στα 18.637 δολάρια (16.220 ευρώ περίπου).

Το ανησυχητικό είναι ότι, σύμφωνα με τους αναλυτές του ΔΝΤ, η μελέτη των 133 κρίσεων δείχνει πως «μεγαλύτερες καθοδικές περίοδοι στην οικονομία δεν ακολουθούνται από περιόδους ισχυρότερης ανάκαμψης». 

Δηλαδή, η άποψη ότι η οικονομία λειτουργεί σαν ελατήριο που, όσο βαθύτερη είναι η ύφεση που προηγήθηκε, τόσο περισσότερο εκτινάσσεται όταν βγει από το τούνελ της κρίσης, δεν ισχύει. 

Η Βενεζουέλα εκτιμάται ότι μεταξύ 2013 και 2017 έχασε το 35% στο κατά κεφαλήν ΑΕΠ , πτώση η οποία θα αγγίζει το 60% έως το 2023.

Μάριος Χριστοδούλου

Πηγή : www.bankingnews.gr