Παιχνίδια Πολέμου

Οι Η.Π.Α. καθώς επίσης ο δορυφόρος τους, η Γερμανία, δεν πρόκειται να επιτρέψουν τη γεωστρατηγική ενίσχυση της Ρωσίας – έχοντας εγκαταστήσει μία φιλική προς τη Δύση κυβέρνηση στο Κίεβο, χωρίς να διστάσουν να χρησιμοποιήσουν νεοφασιστικές ή άλλες παράνομες οργανώσεις. Φαίνεται πλέον καθαρά ότι, η ΕΕ δεν έχει κατανοήσει την κατάσταση στην Ουκρανία – ούτε τις αιτίες της κλιμάκωσης της αντιπαράθεσης μεταξύ της Ρωσίας και των Η.Π.Α., λίγους μήνες μετά την ήττα ουσιαστικά της υπερδύναμης στη Συρία (άρθρο). 

Διαφορετικά δεν μπορεί να εξηγήσει κανείς το γεγονός ότι, υποστήριξε ανεπιφύλακτα και χωρίς την παραμικρή κριτική μία αντιπολίτευση, με αμφίβολη σύνθεση και ασαφή προσανατολισμό, εναντίον μίας νόμιμα εκλεγμένης κυβέρνησης.

Η επέμβαση της ΕΕ στην εσωτερική πολιτική της χώρας, δεν μπορεί να οφείλεται στην πρόθεση της νέας ηγεσίας της Ουκρανίας, να θέσει ως στόχο την είσοδο της στην Ένωση – εκτός του ότι ένα τέτοιο ενδεχόμενο δεν είναι καθόλου ρεαλιστικό.

Επί πλέον, η ουκρανική κίνηση της πλατείας ανεξαρτησίας (Maidan) δεν προήλθε μόνο από το κόμμα της Timoschenko (Πατρίδα) και του «απεσταλμένου» της Γερμανίας, πρώην πυγμάχου Klitschko (Udar) – αλλά, κυρίως, από ένα πλούσιο «μπουκέτο» ακροδεξιών, εθνικιστικών, ναζιστικών, αρνητών του ολοκαυτώματος, αντισημιτικών και αντιρωσικών εξτρεμιστικών ομάδων (άρθρο).

Ειδικά η κατάληψη του κέντρου της πρωτεύουσας της χώρας, χωρίς την οποία δεν θα ήταν εφικτή η πτώση της κυβέρνησης, οργανώθηκε κυρίως από την ακροδεξιά κίνηση Svoboda, καθώς επίσης από τα κακοποιά στοιχεία του «Δεξιού Τομέα» και της «UNA-UNSO» – συμμάχους της «αντιπολίτευσης» που στήριξε η ΕΕ.

Οι ομάδες αυτές, οι οποίες έφεραν εις πέρας τη «βρώμικη δουλειά», απαίτησαν την ανταμοιβή τους – με αποτέλεσμα να πάρει η κίνηση «Svoboda» πολλές σημαντικές θέσεις στην καινούργια ηγεσία της χώρας, μεταξύ των οποίων τη Γενική Εισαγγελία, καθώς επίσης την Αντιπροεδρία της Κυβέρνησης. 

Οι νόμοι τώρα για την προστασία των μειονοτήτων (υπενθυμίζουμε ότι ζουν στη χώρα και πρώην ελληνική αποικία, περί τους 150.000 Έλληνες, κυρίως στην Κριμαία), κάτω από το συγκεκριμένο συσχετισμό των πολιτικών δυνάμεων, θα μπορούσαν να χαρακτηρισθούν ως «παλιόχαρτα» – γεγονός που δίνει τη δυνατότητα, νομιμοποιεί καλύτερα τη Ρωσία, να αναλάβει το ρόλο της «προστάτιδας δύναμης», τουλάχιστον όσον αφορά το «ρωσόφωνο» πληθυσμό. 

Περαιτέρω, η υποστήριξη της Timoschenko από την ΕΕ (από την καγκελάριο ουσιαστικά), τεκμηριώνει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο την εσφαλμένη εκτίμηση της κατάστασης, εκ μέρους της Γερμανίας – αφού, ακόμη και αν κερδίσει τις εκλογές, δεν πρόκειται να έχει την εμπιστοσύνη των Πολιτών. Η αιτία είναι το ότι, οι Πολίτες κατανοούν πως σε μια τέτοια περίπτωση, η μία «κλεπτοκρατία» θα διαδεχθεί την άλλη - ενώ οι εξτρεμιστικές ομάδες θα μπορούσαν πολύ γρήγορα να μετατραπούν από συμμάχους σε εχθρούς. 

Προφανώς λοιπόν το συγκεκριμένο κόμμα δεν μπορεί να είναι αξιόπιστο για την ΕΕ – ενώ, με τη βίαιη ανατροπή της εκλεγμένης κυβέρνησης, δημιουργήθηκε ένα δεδικασμένο, το οποίο θα μπορούσε «να πάρει την εκδίκηση του» στο μέλλον. Η θέση μας αυτή στηρίζεται στο ότι, υπάρχουν σε πολλές χώρες της ΕΕ εξτρεμιστικές οργανώσεις και βίαια, ακροδεξιά ή ακροαριστερά κόμματα, τα οποία θα μπορούσαν να συμπεριφερθούν με ανάλογο τρόπο - με αποτέλεσμα να βυθιστεί στο χάος ολόκληρη η ήπειρος μας. 

Συνεχίζοντας η Timoschenko, σύμφωνα με την ίδια, ταξιδεύει στη Μόσχα – μη έχοντας όμως να προσφέρει στον Putin κάτι που δεν μπορεί ο ίδιος να πάρει, χωρίς την ανάγκη της. Η Ρωσία θα θελήσει προφανώς να εξασφαλίσει την επιρροή της στην Ουκρανία, αναγκάζοντας την Timoschenko να αποδεχθεί τους όρους της – εναλλακτικά, εάν αρνηθεί δηλαδή η Timoschenko, η Ρωσία θα το πετύχει με μία στρατιωτική επέμβαση στη ρωσόφωνη περιοχή, με στόχο την εγκατάσταση μίας δικής της ανεξάρτητης κυβέρνησης. 

Με δεδομένο δε ότι, αυτή είναι η πλουσιότερη περιοχή της Ουκρανίας, με τις σημαντικότερες πλουτοπαραγωγικές πηγές, χωρίς τις οποίες δεν μπορεί να επιβιώσει η πλευρά της Ουκρανίας που τάσσεται υπέρ της ΕΕ, μία τέτοια εξέλιξη δεν θα ήταν η καλύτερη για τους Πολίτες της χώρας. 

Πόσο μάλλον με τους τεράστιους κινδύνους που ελλοχεύουν, όσον αφορά τους πυρηνικούς αντιδραστήρες και τον πυρηνικό εξοπλισμό της χώρας – καθώς επίσης με τους αγωγούς φυσικού αερίου, από τους οποίους τροφοδοτείται ολόκληρη σχεδόν η Ευρώπη. Παράλληλα με την απειλή χρεοκοπίας, η οποία θα έχει δυσμενή επακόλουθα τόσο για την Ουκρανία και τη Ρωσία (εκροή κεφαλαίων – ήδη το ρούβλι καταρρέει, παρά την αύξηση του βασικού επιτοκίου από τη ρωσική κεντρική τράπεζα), όσο και για τον υπόλοιπο πλανήτη (ρυθμός ανάπτυξης, χρηματιστήρια κλπ.). 

Η ΓΕΡΜΑΝΙΑ 

Το γερμανικό πολεμικό ναυτικό στέλνει μυστικά, παράλληλα με την κλιμάκωση της κρίσης στην Κριμαία, ένα κατασκοπευτικό πλοίο (Alster) στη Μεσόγειο – το οποίο πιθανότατα θα κατευθυνθεί προς τη Μαύρη Θάλασσα. Οφείλουμε να σημειώσουμε εδώ ότι, η χερσόνησος της Κριμαίας έχει τεράστια γεωστρατηγική σημασία για τη Ρωσία – αφού αποτελεί το εφαλτήριο της για τη Μεσόγειο, όπου η χώρα επιδιώκει από το 2013 να δημιουργήσει ένα αντίβαρο, απέναντι στην ηγεμονία των Η.Π.Α. 

Η υπέρ της Δύσης νέα κυβέρνηση της Ουκρανίας θα μπορούσε να καταγγείλει τη συμφωνία στάθμευσης του ρωσικού πολεμικού ναυτικού στην Κριμαία – φέρνοντας σε πολύ δύσκολη θέση τη Ρωσία η οποία, μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης το 1991, αντιμετωπίζει μία συνεχή ισχυροποίηση του ΝΑΤΟ στη Μαύρη Θάλασσα, εις βάρος της και με τη συμμετοχή της Γερμανίας. 

Η γεωστρατηγική σημασία της Κριμαίας επεξηγεί γιατί η Γερμανία θέλει να εμποδίσει με κάθε τρόπο την ανεξαρτητοποίηση της χερσονήσου, καθώς επίσης την πολιτική της προσάρτηση στη Ρωσία – κάτι που δεν επεδίωξε κατά τον πόλεμο με την πρώην Γιουγκοσλαβία, ο οποίος κατέληξε στο διαμελισμό της. 

Περαιτέρω, εκτός από το κατασκοπευτικό πλοίο, στη Μεσόγειο ευρίσκονται ήδη δύο γερμανικά πολεμικά πλοία εντός ενός στόλου του ΝΑΤΟ, καθώς επίσης δύο επί πλέον στα πλαίσια της UNIFIL (United Nations Interim Force in Lebanon). Όπως λέγεται δε, η Ρωσία έχει «τοποθετήσει» πρόσφατα στη Μεσόγειο ένα πυρηνοκίνητο καταδρομικό και ένα αεροπλανοφόρο, μαζί με τη συνοδεία τους – ενώ θα στείλει πιθανότατα ένα ακόμη (Carrier) με δύο πλοία προσγείωσης. 

Συνεχίζοντας, στην κρίση της Κριμαίας η Γερμανία, καθώς επίσης οι υπόλοιπες χώρες της ΕΕ και το ΝΑΤΟ, θέλουν με κάθε θυσία να παραμείνει η χερσόνησος στην Ουκρανία – να μην ανεξαρτητοποιηθεί δηλαδή. Η συγκεκριμένη τοποθέτηση της Γερμανίας (πηγή: German Foreign Policy), δεν είναι καθόλου αυτονόητη – αφού η πλειοψηφία του πληθυσμού μιλάει ρωσικά, τα οποία διαφέρουν από τα ουκρανικά, όπως τουλάχιστον τα κροατικά από τα σερβικά. 

Εκτός αυτού, ακόμη και οι μειονότητες της Κριμαίας που μιλούν ουκρανικά, νοιώθουν πιο κοντά στη Ρωσία παρά στο Κίεβο. Επί πλέον, οι ρωσόφωνοι στη χώρα ευρίσκονται κάτω από πίεση – αφού η πρώτη ενέργεια της νέας κυβέρνησης της Ουκρανίας ήταν να πάψουν να αποτελούν τα ρωσικά τη δεύτερη επίσημη γλώσσα της χώρας, έτσι ώστε να αφαιρεθούν τα δικαιώματα των ρωσόφωνων μειονοτήτων. 

Ολοκληρώνοντας είναι προφανές ότι, εάν η Γερμανία ακολουθούσε την ίδια λογική με την παραπάνω κατά τον πόλεμο της πρώην Γιουγκοσλαβίας, όπου προσπάθησε με κάθε τρόπο να επιταχύνει το διαμελισμό της χώρας, θα έπρεπε να ταθεί υπέρ της ανεξαρτητοποίησης της Κριμαίας – κάτι που δεν συμβαίνει, επειδή ο βασικός στόχος της είναι η αποδυνάμωση της Ρωσίας (όπως κατά τον 1ο Παγκόσμιο Πόλεμο).

Η ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΚΑΚΙΕΡΑ 

Στο ομώνυμο κείμενο μας (Η γεωπολιτική σκακιέρα), είχαμε αναφερθεί περιληπτικά στο βασικό βιβλίο της σύγχρονης γεωστρατηγικής του Brzezinsky (1997) – σύμφωνα με τον οποίο ο διαχωρισμός της Ουκρανίας το 1991 «στέρησε» από τη Ρωσία την ηγεμονική θέση της στη Μαύρη Θάλασσα. Για τη Ρωσία, η Οδησσός αποτελεί μία ζωτικής σημασίας πύλη εμπορίου με την περιοχή της Μεσογείου και τον υπόλοιπο κόσμο – ενώ θα έπρεπε να συμπεριληφθούν και τα στρατιωτικά οφέλη της. 

Ειδικότερα, μετά το 1991 η Ρωσία διέθετε μόνο μία μικρή ακτογραμμή στη Μαύρη Θάλασσα – οπότε ήταν υποχρεωμένη να διαπραγματευθεί με την Ουκρανία μία συμφωνία στάθμευσης του πολεμικού στόλου της. Την ίδια στιγμή, παρατηρούσε εξοργισμένη τις κοινές ασκήσεις του πολεμικού ναυτικού της Ουκρανίας με το ΝΑΤΟ, στη Μαύρη Θάλασσα – επίσης στην ξηρά. 

Οι επεκτατικές κινήσεις του ΝΑΤΟ στην περιοχή ήταν ένα σοβαρότατο πλήγμα για τη Ρωσία – ενώ μόλις πριν από έξι μήνες ένα γερμανικό πολεμικό πλοίο κατέπλευσε στη Σεβαστούπολή, στα πλαίσια μίας άσκησης του ΝΑΤΟ. Στην πραγματικότητα, η Δύση διεισδύει όλο και περισσότερο στη Μαύρη Θάλασσα, εις βάρος της Ρωσίας. 

Τέλος το 2004, όταν είχαν εισέλθει στο ΝΑΤΟ η Βουλγαρία και η Ρουμανία, δημοσίευσε το «German Marshall Fund of the United States» ένα στρατηγικό έγγραφο, εντός του οποίου η περιοχή της Μαύρης Θάλασσας διεκδικείτο από τη Δύση (Η.Π.Α., ΕΕ) – κάτι που είναι φυσικά εντελώς αντίθετο με τα συμφέροντα της Ρωσίας η οποία, όπως φάνηκε στην περίπτωση της Λιβύης, καθώς επίσης της Συρίας, θέλει να συμμετέχει ενεργά στα τεκταινόμενα στη Μεσόγειο. 

ΕΠΙΛΟΓΟΣ 

Σύμφωνα με τους ειδικούς, η Κριμαία είναι το εφαλτήριο της Ρωσίας προς το Νότο – προς τη Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή. Η αιτία είναι το ότι, από τις ρωσικές ακτές της Αρκτικής ή της Νότιας θάλασσας, η απόσταση του ατλαντικού ωκεανού είναι πολύ μεγάλη. Εάν λοιπόν η Ρωσία θέλει πράγματι να επηρεάζει την περιοχή της Μεσογείου, θα πρέπει να το κάνει από τη Μαύρη Θάλασσα – οπότε είναι εύλογη η αποστολή στρατευμάτων εκ μέρους της (γράφημα) στην Ουκρανία. 

Περαιτέρω, η Μεσόγειος είναι πολύ σημαντική για την εξωτερική πολιτική της Ρωσίας – η οποία δεν θέλει να αφήσει την περιοχή στο αμερικανικό πολεμικό ναυτικό. Στα πλαίσια αυτά, η χώρα δημιούργησε ξανά το 2013 μία σταθερή «Μεσογειακή πολεμική μοίρα» – ενώ, εάν καταφέρει να ελέγξει την Κριμαία, τότε θα έχει διασφαλίσει την πύλη της προς τη Μεσόγειο. 

Προφανώς ούτε οι Η.Π.Α., ούτε η Γερμανία (η Τουρκία επίσης όχι) δεν θα επιτρέψουν εκούσια μία τόσο μεγάλη γεωστρατηγική ενίσχυση της Ρωσίας – κάνοντας όλα όσα μπορούν για να εγκαταστήσουν μία δική τους, μόνιμη «προ-Δυτική» κυβέρνηση στο Κίεβο. Φυσικά δεν θα διστάσουν να χρησιμοποιήσουν περαιτέρω νεοφασιστικές ή άλλες παράνομες οργανώσεις, για να επιτύχουν τους στόχους τους – παρά τις αντίθετες διαβεβαιώσεις τους.

Ολοκληρώνοντας, μία εκ των μαχών διεξάγεται στο οικονομικό πεδίο, με την επίθεση εναντίον του ρωσικού νομίσματος – ενώ η Ρωσία αντέδρασε ακαριαία, αγοράζοντας ξαφνικά (Rosneft) ένα ουκρανικό διυλιστήριο πετρελαίου. Παρά το ότι δε η κεντρική τράπεζα της Ρωσίας αύξησε το επιτόκιο στο 7% (από 5,5% προηγουμένως), το ρούβλι έχασε 2% απέναντι στο δολάριο και 1% απέναντι στο ευρώ – ενώ ο δείκτης του χρηματιστηρίου της (RTS) έπεσε κατά 10%, στις 1139 μονάδες (στα χαμηλότερα επίπεδα από το 2009). 

Η μετοχή της Gazprom έπεσε κατά 12%, όπως επίσης η μετοχή της μεγαλύτερης τράπεζας της χώρας (Sberbank) – γεγονός που σημαίνει πως η χώρα δέχεται μία τρομακτική οικονομική επίθεση, με απρόβλεπτα αποτελέσματα. Φυσικά καταρρέουν και τα υπόλοιπα χρηματιστήρια, όπως συμβαίνει όταν απειλείται με πόλεμο (οικονομικό, συμβατικό και ενεργειακό) ο πλανήτης – ενώ αυξάνονται οι τιμές της ενέργειας (πετρέλαιο κλπ.), καθώς επίσης του χρυσού. 

Κατά την άποψη μας, ανεξάρτητα από τα παραπάνω γεγονότα, η ηγεμονία των Η.Π.Α. (του τοκογλυφικού κεφαλαίου καλύτερα που κυβερνάει την υπερδύναμη) δεν κινδυνεύει από τη Ρωσία, αλλά από τη Wall Street – η οποία, με τη βοήθεια των κεντρικών τραπεζών, απομυζά τους Αμερικανούς, τους Ουκρανούς, τους Έλληνες και τους λοιπούς πολίτες, θανατώνοντας τη μεσαία τάξη (με τη συμβολή του ΔΝΤ στον υπόλοιπο πλανήτη). 

Κάποια στιγμή όμως, αργά ή γρήγορα, οι «κατάδικοι» θα ξεσηκωθούν – όπως συνέβη κατά τη διάρκεια της γαλλικής επανάστασης, οδηγώντας την αχόρταγη ελίτ στο ικρίωμα. Αρκεί να αποφευχθεί ένας ακόμη παγκόσμιος πόλεμος, ο οποίος πιθανότατα θα κατέστρεφε ολόκληρο τον πλανήτη. 

Υστερόγραφο: Ίσως ξεχνάει κανείς πως η Κίνα, η οποία συζητάει ήδη το θέμα της Ουκρανίας με τη Ρωσία, έχει νοικιάσει μεγάλες εκτάσεις αγροτικής γης στη χώρα, οπότε πλήττονται και τα δικά της συμφέροντα – ενώ δεν αποκλείεται η υιοθέτηση από κοινού του κανόνα του χρυσού, εκ μέρους των δύο χωρών, ειδικά μετά τις σημερινές, έντονες επιθέσεις των τοκογλύφων, εναντίον του ρουβλίου και του χρηματιστηρίου της Ρωσίας. 

Επίσης πως η χώρα που θα υποφέρει σε μεγάλο βαθμό από το πρόβλημα της Ουκρανίας είναι η Αυστρία – γεγονός που θα έχει πολλές αρνητικές συνέπειες, όσον αφορά τη φθηνή χρηματοδότηση της Ευρωζώνης και ειδικά του ESM. Εάν δε κλιμακωθεί ο πόλεμος στην περιοχή, η Ευρώπη, ειδικά οι βιομηχανίες της, θα υποστεί μεγάλες ζημίες – ενώ θα επιδεινωθεί η συναλλαγματική κρίση των αναδυομένων και αναπτυσσομένων οικονομιών. 

Η Κίνα πάντως τοποθετήθηκε στην πλευρά της Ρωσίας, όσον αφορά το θέμα της Ουκρανίας, ο Βρετανός, καθώς επίσης ο Σουηδός υπουργός εξωτερικών προειδοποιούν επίσημα για τον κίνδυνο ενός παγκοσμίου πολέμου, ενώ ο αμερικανός πρόεδρος αρνείται να ηγηθεί στη μάχη για την Ουκρανία – κάτι που του ζητήθηκε από την καγκελάριο της Γερμανίας η οποία, σε τηλεφωνική συνομιλία μαζί του, κατηγόρησε το Ρώσο πρόεδρο, ισχυριζόμενη πως έχει χάσει την επαφή με την πραγματικότητα, καθώς επίσης τον πόλεμο της Ουκρανίας. 

Οι κίνδυνοι διεύρυνσης της πυρκαγιάς λοιπόν είναι ανυπολόγιστοι – ενώ οι Η.Π.Α. παίζουν ρωσική ρουλέτα, ποντάροντας τη βιωσιμότητα πολλών χωρών, καθώς επίσης το μέλλον εκατομμυρίων ανθρώπων στον πλανήτη. Στην Ουκρανία πάντως έχει ξεκινήσει παράλληλα ο πόλεμος στο διαδίκτυο (κυβερνοχώρο) – με τη Ρωσία να έχει μπλοκάρει 13 ιστοσελίδες, τις οποίες θεωρεί υπεύθυνες για την πρόκληση τρομοκρατικών επιθέσεων ή διαδηλώσεων. 

Πηγή : Analyst.gr Team