- Εθνική συνεννόηση και συμφωνία θα προτείνει ο Α. Σαμαράς αν
υπάρξει αδιέξοδο με την τρόικα
-Ποια προαπαιτούμενα θα θέσει ο
Πρωθυπουργός σε μία τέτοια περίπτωση.
Οι εξελίξεις των τελευταίων ωρών και τα μηνύματα που έρχονται από τις Βρυξέλλες, βαραίνουν το κλίμα.
Η ελληνική κυβέρνηση, έχοντας πάρει και ανάλογα μηνύματα από πολλές άλλες πλευρές, αντιλαμβάνεται ότι οι δανειστές δεν έχουν καμία διάθεση πολιτικής διαπραγμάτευσης αλλά είναι προσηλωμένοι στη γραμμή της σκληρής λιτότητας και των μέτρων.
Ο κ. Σαμαράς είδε να διαψεύδονται οι προσδοκίες που είχε εναποθέσει στη στήριξη της κ. Μέρκελ, μετά τις γερμανικές εκλογές.
Άρχισε πλέον να συνειδητοποιεί ότι μετά το σχηματισμό της γερμανικής κυβέρνησης όχι μόνο δεν θα υπάρξει κατανόηση των πολιτικών δυσκολιών της ελληνικής κυβέρνησης αλλά αντίθετα θα υπάρξει σκλήρυνση της στάσης του Βερολίνου.
Οι χθεσινές διαρροές που έγιναν από τον κ. Τόμας Βίζερ αποτέλεσαν πραγματικό σοκ για το Μαξίμου. Μάλιστα ο κ. Βίζερ είχε συναντηθεί πριν από λίγο καιρό με τον Πρωθυπουργό, παρουσία και του Υπουργού Οικονομικών κ. Γιάννη Στουρνάρα.
Ο κ. Σαμαράς αντιλαμβάνεται ότι η εύθραυστη κοινοβουλευτική πλειοψηφία δεν έχει ούτε τις αντοχές αλλά ούτε και τη διάθεση να ψηφίσει τα μέτρα που απαιτεί η τρόικα. Πολύ περισσότερο να εγκρίνει και να ψηφίσει ένα νέο μνημόνιο για τα επόμενα χρόνια.
Αναζητεί δίοδο διαφυγής, αφού σε διαφορετική περίπτωση είτε θα πέσει η κυβέρνηση είτε η Νέα Δημοκρατία θα έχει την τύχη του ΠΑΣΟΚ ενώ και η παραμονή του ίδιου στο πολιτικό σκηνικό θα είναι επισφαλής.
Στην περίπτωση που υπάρξει πλήρες αδιέξοδο με την τρόικα, έχουν διαμορφωθεί δύο σχολές σκέψεις στο Μαξίμου:
-Η μία είναι αυτή που θεωρεί ότι δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική λύση και ότι μπορεί ένα πακέτο μέτρων να συνδυαστεί με ένα παράλληλο πακέτο αναπτυξιακών μέτρων, προκειμένου να γίνει αποδεκτό από τους βουλευτές που στηρίζουν την κυβέρνηση. Όσοι υποστηρίζουν αυτή την άποψη, δίνουν έμφαση στην απροθυμία των πολιτών να συμμετάσχουν σε κινητοποιήσεις, την οποία ερμηνεύουν ως αποδοχή, εκ μέρους τους, της ιδέας ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος.
Οι ίδιοι φέρεται να έχουν εισηγηθεί στον Πρωθυπουργό να φέρει στη Βουλή το συνολικό σχέδιο συμφωνίας με τους δανειστές (με φορολογικά μέτρα και διαρθρωτικές αλλαγές) και εκεί ''ας αποφασίσουν κάποιοι να ρίξουν την κυβέρνηση''.
-Η δεύτερη σχολή σκέψης κλείνει προς την άποψη ότι οδηγούμαστε προς ένα συνεχές αδιέξοδο, με το πρόγραμμα να μην βγαίνει και την κοινωνία να μην έχει άλλες αντοχές. Εκτιμούν πως ότι πρέπει να γίνει από εδώ και πέρα, όποια επιλογή και αν γίνει, θα πρέπει να έχει δημοκρατική νομιμοποίηση και ευρεία συναίνεση.
Αυτοί εισηγούνται στον Πρωθυπουργό, προ του αδιεξόδου, να πάει στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και να ζητήσει σύγκλιση του Συμβουλίου των Πολιτικών Αρχηγών (πλην του κ. Μιχαλολιάκου και της Χρυσής Αυγής).
Εκεί ο Πρωθυπουργός θα ζητήσει να υπάρξει μία εθνική συμφωνία για να αντιμετωπιστεί το αδιέξοδο, θα θελήσει να καταστήσει τη διαπραγμάτευση που θα γίνει, υπόθεση όλων των πολιτικών δυνάμεων.
Ο ίδιος θα παραμείνει Πρωθυπουργός αλλά η διαπραγματευτική γραμμή θα χαράσσεται πλέον από το Συμβούλιο των Πολιτικών Αρχηγών, υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Ο κ. Σαμαράς θα θέσει μόνο ως προαπαιτούμενα:
-Nα μην υιοθετηθούν διαπραγματευτικές θέσεις που θα θέτουν σε κίνδυνο την παραμονή της χώρας στο ευρώ και στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
-Να μην υπάρξει κυβερνητική αλλαγή, μέχρι την ολοκλήρωση των διαπραγματεύσεων.
Ο Πρωθυπουργός γνωρίζει ότι οι θέσεις του ΚΚΕ εναντίον της Ε.Ε το αποκλείουν εκ των πραγμάτων. Στόχος του είναι να δεσμεύσει Σύριζα, ΑΝ.ΕΛ και ΔΗΜ.ΑΡ σε μία λογική κοινής διαπραγμάτευσης και αν αρνηθούν να τους επιρρίψει την ευθύνη.
Η ελληνική κυβέρνηση, έχοντας πάρει και ανάλογα μηνύματα από πολλές άλλες πλευρές, αντιλαμβάνεται ότι οι δανειστές δεν έχουν καμία διάθεση πολιτικής διαπραγμάτευσης αλλά είναι προσηλωμένοι στη γραμμή της σκληρής λιτότητας και των μέτρων.
Ο κ. Σαμαράς είδε να διαψεύδονται οι προσδοκίες που είχε εναποθέσει στη στήριξη της κ. Μέρκελ, μετά τις γερμανικές εκλογές.
Άρχισε πλέον να συνειδητοποιεί ότι μετά το σχηματισμό της γερμανικής κυβέρνησης όχι μόνο δεν θα υπάρξει κατανόηση των πολιτικών δυσκολιών της ελληνικής κυβέρνησης αλλά αντίθετα θα υπάρξει σκλήρυνση της στάσης του Βερολίνου.
Οι χθεσινές διαρροές που έγιναν από τον κ. Τόμας Βίζερ αποτέλεσαν πραγματικό σοκ για το Μαξίμου. Μάλιστα ο κ. Βίζερ είχε συναντηθεί πριν από λίγο καιρό με τον Πρωθυπουργό, παρουσία και του Υπουργού Οικονομικών κ. Γιάννη Στουρνάρα.
Ο κ. Σαμαράς αντιλαμβάνεται ότι η εύθραυστη κοινοβουλευτική πλειοψηφία δεν έχει ούτε τις αντοχές αλλά ούτε και τη διάθεση να ψηφίσει τα μέτρα που απαιτεί η τρόικα. Πολύ περισσότερο να εγκρίνει και να ψηφίσει ένα νέο μνημόνιο για τα επόμενα χρόνια.
Αναζητεί δίοδο διαφυγής, αφού σε διαφορετική περίπτωση είτε θα πέσει η κυβέρνηση είτε η Νέα Δημοκρατία θα έχει την τύχη του ΠΑΣΟΚ ενώ και η παραμονή του ίδιου στο πολιτικό σκηνικό θα είναι επισφαλής.
Στην περίπτωση που υπάρξει πλήρες αδιέξοδο με την τρόικα, έχουν διαμορφωθεί δύο σχολές σκέψεις στο Μαξίμου:
-Η μία είναι αυτή που θεωρεί ότι δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική λύση και ότι μπορεί ένα πακέτο μέτρων να συνδυαστεί με ένα παράλληλο πακέτο αναπτυξιακών μέτρων, προκειμένου να γίνει αποδεκτό από τους βουλευτές που στηρίζουν την κυβέρνηση. Όσοι υποστηρίζουν αυτή την άποψη, δίνουν έμφαση στην απροθυμία των πολιτών να συμμετάσχουν σε κινητοποιήσεις, την οποία ερμηνεύουν ως αποδοχή, εκ μέρους τους, της ιδέας ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος.
Οι ίδιοι φέρεται να έχουν εισηγηθεί στον Πρωθυπουργό να φέρει στη Βουλή το συνολικό σχέδιο συμφωνίας με τους δανειστές (με φορολογικά μέτρα και διαρθρωτικές αλλαγές) και εκεί ''ας αποφασίσουν κάποιοι να ρίξουν την κυβέρνηση''.
-Η δεύτερη σχολή σκέψης κλείνει προς την άποψη ότι οδηγούμαστε προς ένα συνεχές αδιέξοδο, με το πρόγραμμα να μην βγαίνει και την κοινωνία να μην έχει άλλες αντοχές. Εκτιμούν πως ότι πρέπει να γίνει από εδώ και πέρα, όποια επιλογή και αν γίνει, θα πρέπει να έχει δημοκρατική νομιμοποίηση και ευρεία συναίνεση.
Αυτοί εισηγούνται στον Πρωθυπουργό, προ του αδιεξόδου, να πάει στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και να ζητήσει σύγκλιση του Συμβουλίου των Πολιτικών Αρχηγών (πλην του κ. Μιχαλολιάκου και της Χρυσής Αυγής).
Εκεί ο Πρωθυπουργός θα ζητήσει να υπάρξει μία εθνική συμφωνία για να αντιμετωπιστεί το αδιέξοδο, θα θελήσει να καταστήσει τη διαπραγμάτευση που θα γίνει, υπόθεση όλων των πολιτικών δυνάμεων.
Ο ίδιος θα παραμείνει Πρωθυπουργός αλλά η διαπραγματευτική γραμμή θα χαράσσεται πλέον από το Συμβούλιο των Πολιτικών Αρχηγών, υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Ο κ. Σαμαράς θα θέσει μόνο ως προαπαιτούμενα:
-Nα μην υιοθετηθούν διαπραγματευτικές θέσεις που θα θέτουν σε κίνδυνο την παραμονή της χώρας στο ευρώ και στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
-Να μην υπάρξει κυβερνητική αλλαγή, μέχρι την ολοκλήρωση των διαπραγματεύσεων.
Ο Πρωθυπουργός γνωρίζει ότι οι θέσεις του ΚΚΕ εναντίον της Ε.Ε το αποκλείουν εκ των πραγμάτων. Στόχος του είναι να δεσμεύσει Σύριζα, ΑΝ.ΕΛ και ΔΗΜ.ΑΡ σε μία λογική κοινής διαπραγμάτευσης και αν αρνηθούν να τους επιρρίψει την ευθύνη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου