* Ανάλυση του Κωνσταντίνου Βαλσαμάκη, ΜΒΑ, MSc, απόφοιτου ΕΣΣΔΑ, ανεξάρτητου συνεργάτη Ινστιτούτου ΕΝΑ
Οι πόλεμοι, από την εποχή που οι άνθρωποι έμαθαν να ζουν σε ομάδες και οριοθέτησαν τις περιοχές τους, έχουν συνήθως οικονομικό περιεχόμενο και αιτία. Αυτή η διαπίστωση ισχύει περισσότερο από ποτέ στον σημερινό παγκοσμιοποιημένο και ενοποιημένο κόσμο, διεκδικώντας πλέον θέση «κανόνα» παρά τις όποιες εξαιρέσεις. Ισχύει βέβαια, ότι οι χώρες που διεξάγουν επιθετικούς πολέμους προσπαθούν πάντα να δικαιολογήσουν ή ακόμα και να εξιδανικεύσουν την επιθετικότητά τους (απευθυνόμενες τόσο σε εσωτερικά όσο και σε εξωτερικά κοινά) χρησιμοποιώντας αφηγήματα που άλλες φορές έχουν κάποια αξία (πχ προστασία εθνικών μειονοτήτων), άλλες φορές αποτελούν απλές προφάσεις (πχ ύπαρξη όπλων μαζικής καταστροφής) και άλλες φορές κρύβουν την επιθετικότητα αυτή πίσω από την ανάγκη για «εξασφάλιση του ζωτικού χώρου». Ο κανόνας όμως της οικονομικής αιτίας των πολέμων δεν παύει να ισχύει.
Οι πόλεμοι, από την εποχή που οι άνθρωποι έμαθαν να ζουν σε ομάδες και οριοθέτησαν τις περιοχές τους, έχουν συνήθως οικονομικό περιεχόμενο και αιτία. Αυτή η διαπίστωση ισχύει περισσότερο από ποτέ στον σημερινό παγκοσμιοποιημένο και ενοποιημένο κόσμο, διεκδικώντας πλέον θέση «κανόνα» παρά τις όποιες εξαιρέσεις. Ισχύει βέβαια, ότι οι χώρες που διεξάγουν επιθετικούς πολέμους προσπαθούν πάντα να δικαιολογήσουν ή ακόμα και να εξιδανικεύσουν την επιθετικότητά τους (απευθυνόμενες τόσο σε εσωτερικά όσο και σε εξωτερικά κοινά) χρησιμοποιώντας αφηγήματα που άλλες φορές έχουν κάποια αξία (πχ προστασία εθνικών μειονοτήτων), άλλες φορές αποτελούν απλές προφάσεις (πχ ύπαρξη όπλων μαζικής καταστροφής) και άλλες φορές κρύβουν την επιθετικότητα αυτή πίσω από την ανάγκη για «εξασφάλιση του ζωτικού χώρου». Ο κανόνας όμως της οικονομικής αιτίας των πολέμων δεν παύει να ισχύει.