Οι χώρες που επικεντρώθηκαν γρήγορα στην καταστολή και στην εξάλειψη του ιού, όπως η Σιγκαπούρη, η Κίνα, η Ταιβάν κλπ., θυσιάζοντας προσωρινά τις οικονομίες τους για να περιορίσουν την πανδημία και να σώσουν ανθρώπινες ζωές, τα κατάφεραν – ενώ αυτές που επέλεξαν τη διάσωση της οικονομίας τους, εις βάρος της ζωής των Πολιτών τους, συνεχίζουν να υποφέρουν υγειονομικά. Τέλος αυτές που καθυστέρησαν να ανταποκριθούν ή άλλαξαν στη μέση της πανδημίας τη στρατηγική τους, όπως η Μ. Βρετανία, υποφέρουν διπλά τα χειρότερα – τόσο όσον αφορά την οικονομία τους, όσο και την υγεία των Πολιτών τους. Πολύ φοβόμαστε λοιπόν πως η Ελλάδα, η οποία άλλαξε τη στρατηγική της μετά το πρώτο εξάμηνο, θα έχει την «τύχη» της Μ. Βρετανίας – θα βιώσει διπλές οδυνηρές συνθήκες δηλαδή στην οικονομία και στην Υγεία. Για τη Γερμανία ισχύει προφανώς το ίδιο – με την τεράστια διαφορά όμως του ότι, αφενός μεν είναι πανίσχυρη οικονομικά, αφετέρου διαθέτει ένα πολύ αποτελεσματικό υγειονομικό σύστημα, με σχεδόν 30.000 ΜΕΘ. Αντίθετα, η Ελλάδα δεν διαθέτει τίποτα από τα δύο – ευχόμενος να βρει τη σωστή λύση η κυβέρνηση, προτού καταστραφούμε εντελώς οικονομικά, θρηνώντας ταυτόχρονα χιλιάδες θύματα της πανδημίας. Ποια είναι η λύση αυτή; Η άμεση αναβολή της πληρωμής των τοκοχρεολυσίων, το πάγωμα τους δηλαδή έως ότου η Ελλάδα επανέλθει σε πορεία βιώσιμης ανάπτυξης, παράλληλα με το ερμητικό κλείδωμα της κοινωνίας, τουλάχιστον στις μεγάλες πόλεις, εάν δεν έχει χαθεί ακόμη ο έλεγχος του κορωναΐού – κάτι που δεν μπορούμε να γνωρίζουμε εμείς, αφού ανήκει στο γνωστικό πεδίο των επιδημιολόγων (εναλλακτικά το πλήρες άνοιγμα της οικονομίας, με την επιδίωξη της ανοσίας αγέλης όπως η Σουηδία – σε καμία περίπτωση όμως ημίμετρα).