(Αναδημοσίευση παλαιότερου άρθρου)
Η έκτακτη ανάγκη ως κίνητρο πολιτικής καθιστά το ολοκληρωτικό σύστημα ελκυστικό λόγω της αμεσότητας του στην λήψη αποφάσεων
Του Μανόλη Μαυροζαχαράκη
Η οικονομική κρίση αποκάλυψε μαζί με τις εγγενείς αντιφάσεις του ευρωπαϊκού οικοδομήματος και την εδραίωση του πάνω σε αμφίβολες εάν όχι αυταρχικές πολιτικές πρακτικές οι οποίες ρέπουν προς την εξουδετέρωση της δημοκρατικής φόρτισης των θεσμών εν μέσω της επίκλησης έκτακτων δημοσιονομικών αναγκών.
Η οικονομική κρίση αποκάλυψε μαζί με τις εγγενείς αντιφάσεις του ευρωπαϊκού οικοδομήματος και την εδραίωση του πάνω σε αμφίβολες εάν όχι αυταρχικές πολιτικές πρακτικές οι οποίες ρέπουν προς την εξουδετέρωση της δημοκρατικής φόρτισης των θεσμών εν μέσω της επίκλησης έκτακτων δημοσιονομικών αναγκών.
Αυτό συμβαίνει, διότι σε συνθήκες οικονομικής κρίσης, οι ιθύνουσες πολιτικοοικονομικές ελίτ μεταφράζουν την πολιτική πραγματικότητα ως κατάσταση οικονομικού πολέμου που επαγωγικά δεν είναι τίποτα άλλο από μια κατάσταση έκτακτης ανάγκης η οποία επιβάλει έκτακτα μέτρα που πολλές φορές βρίσκονται έξωθεν της συνταγματικής σφαίρας.
Η έκτακτη ανάγκη ως κίνητρο πολιτικής καθιστά το ολοκληρωτικό σύστημα ελκυστικό λόγω της αμεσότητας του στην λήψη αποφάσεων.