Η λιβυκή κρίση διεθνοποιείται – οι αντιφάσεις των ΗΠΑ αναδεικνύονται

Του Κώστα Ράπτη

Το παράδοξο της λιβυκής κρίσης δεν θα μπορούσε να αναδειχθεί εντονότερα: όσο περισσότερο αυτή διεθνοποιείται, τόσο πληθαίνουν οι δηλώσεις καταδίκης της ανάμιξης τρίτων στην τραγωδία της βορειοαφρικανικής χώρας. Και όσο περισσότερο η κρίση στρατιωτικοποιείται, τόσο πληθαίνουν οι εκκλήσεις για ειρηνική επίλυσή της.

Για ειρηνική επίλυση έκαναν λόγο σε τηλεφωνική επικοινωνία τους ο Βλαντίμιρ Πούτιν και ο Ιταλός πρωθυπουργός Τζουζέπε Κόντε, καθώς η Ρώμη, άλλοτε αποικιακή κυρίαρχος της Λιβύης και προστάτιδα της κυβέρνησης Σαράτζ στην Τρίπολη, αντιλαμβάνεται ότι χάνει κάθε έλεγχο και στρέφεται προς τη δύναμη εκείνη που θεωρείται πλέον ως η πιο επιδραστική στα λιβυκά πράγματα.

Σάββας Καλντερίδης: Όσο δεν αναγνωρίζεται διεθνώς η Γενοκτονία θα έχουμε εισβολές και εθνοκαθάρσεις

Η αναγκαιότητα αναγνώρισης του όρου Γενοκτονία από τη Διεθνή Κοινότητα, ίσως να είναι ένας μοχλός για να σταματήσουν οι Εθνοκαθάρσεις και οι εισβολές. 

Όταν, χρόνια τώρα, προσπαθούσαμε να πείσουμε ότι είναι εθνική ανάγκη να αναγνωριστεί και να διεθνοποιηθεί το θέμα της Γενοκτονίας των χριστιανικών λαών της Ανατολής, ήτοι των Ελλήνων, των Αρμενίων και των Ασσυρίων από τους Τούρκους (Νεότουρκους και κεμαλικούς), πέραν των γνωστών συνοδοιπόρων των γενοκτόνων (Φίλης, Ρεπούση κ.ά.), υπήρχαν και πολλοί που αντιμετώπιζαν το θέμα στην καλύτερη περίπτωση με ελαφρότητα και στη χειρότερη με… απέχθεια.