(Νεο)φιλελεύθερες χάντρες και καθρεφτάκια…

Τάσος Τσακίρογλου

Παραδοσιακά οι φιλελεύθεροι ομνύουν στον μύθο του «αυτοδημιούργητου» επιχειρηματία και στην οικονομική ελευθερία, δηλαδή στο δόγμα «laisser - faire, laisser - passer, le monde va lui meme», που σε ελεύθερη απόδοση σημαίνει «αφήστε τα πράγματα όπως είναι, ο κόσμος κινείται από μόνος του». Το δόγμα αυτό υπονοεί πρωτίστως την αποχή του κράτους από οποιαδήποτε ανάμιξη στα της οικονομίας, αφού σε αυτό το πεδίο ισχύει η σύμβαση μεταξύ υποτιθέμενων «ελεύθερων και ίσων ανθρώπων».

Ο φιλελευθερισμός πρεσβεύει ακόμη ότι το κράτος πρέπει να απέχει από κάθε ενίσχυση των πιο αδύναμων και κυρίως με τη μορφή επιδοματικών ενισχύσεων. Διότι, όπως υποστηρίζει, αυτό τούς κάνει τεμπέληδες και αδιάφορους ως προς το να (αντ)αγωνιστούν στον οικονομικό στίβο και «να προκόψουν».

Σήμερα ο καιροσκόπος (και δεν είναι ο μόνος) πρωθυπουργός παραβίασε όλες τις δήθεν φιλελεύθερες αρχές του και ανακοίνωσε «μέτρα στήριξης» ενόψει ενός δύσκολου ομολογουμένως χειμώνα, αλλά, κυρίως, ενόψει των επερχόμενων εκλογών, τις οποίες προσδιόρισε για το τέλος της τετραετίας. Ο κ. Μητσοτάκης χρησιμοποίησε για ακόμη μία φορά σαν άλλοθι τη διεθνή ενεργειακή κρίση για να αποποιηθεί τις ευθύνες του, ενώ αρνείται συστηματικά να εξηγήσει γιατί δεν καταργεί το Χρηματιστήριο της Ενέργειας, από το οποίο μόνοι ωφελημένοι είναι 5-6 μεγαλόσχημοι επιχειρηματίες. Ορισμένα από ανακοινωθέντα είναι:

Μέτρα για τη φοιτητική στέγη και για τα νέα ζευγάρια, αύξηση του επιδόματος θέρμανσης, 250 ευρώ για τους ευάλωτους πολίτες, μια επιπλέον δόση για τους δικαιούχους του Ελάχιστου Εγγυημένου Εισοδήματος, αύξηση κατώτατου μισθού, αύξηση συντάξεων, κατάργηση της εισφοράς αλληλεγγύης, έκτακτο επίδομα στους αγρότες, επέκταση του προγράμματος «τουρισμός για όλους».

Σε πολιτικό επίπεδο, το βασικό του επιχείρημα ήταν η «σταθερότητα», την οποία υποτίθεται ότι ο ίδιος εγγυάται. Ωστόσο, όπως έχει φανεί όλο το τελευταίο διάστημα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν αποτελεί παρά ένα τεράστιο επιταχυντή της αποσταθεροποίησης: το σκάνδαλο των παρακολουθήσεων πολιτικών και δημοσιογράφων έχει εκθέσει διεθνώς τη χώρα, φέρνοντάς την σε επίπεδο Ουγγαρίας και Πολωνίας, χώρες με ακροδεξιές και ακραία συντηρητικές ηγεσίες. Μάλιστα ψευδόμενος είπε για τις υποκλοπές ότι επρόκειτο για ένα «επιχειρησιακό λάθος» για το οποίο «αναλάβαμε την αντικειμενική πολιτική ευθύνη». Πώς κ. Μητσοτάκη; Παραιτώντας (θυσιάζοντας) δύο στελέχη για να διασωθείτε ο ίδιος; Ζήτησε, επίσης, να «μην εγκλωβιστεί η επικαιρότητα σε φήμες και σενάρια, κάτι που θα το επιθυμούσαν πολλοί στο εξωτερικό»! Μάλλον εσείς κ. Μητσοτάκη διακινείτε σενάρια για έξωθεν υπονόμευση και άλλες τέτοιες φήμες.

Όπως επίσης εκτεθειμένη παραμένει η Ελλάδα και με το σκάνδαλο των επαναπροωθήσεων, το οποίο έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις στον διεθνή Τύπο και σε θεσμικά όργανα της Ευρώπης, αλλά αρνείται πεισματικά ο κ. Μηταράκης. Μάλιστα ο πρωθυπουργός έκανε και αναφορά στους πρόσφυγες του 1922, ενώ σε αντίστιξη μίλησε για «οργανωμένη εισβολή από Αιγαίο και Έβρο», αλλά και στον φράχτη του Έβρου και στους 3.000 νέους συνοριοφύλακες.

Έθεσε και το δίλημμα των εκλογών, το οποίο συνόψισε στο μανιχαϊστικό «ή συνεχίζουμε μπροστά ή γυρίζουμε πίσω», ή εναλλακτικά και επικολυρικά όπως το διατύπωσε, «ή δεύτερη ευκαιρία στην πρόοδο ή ρισκάρουμε μια δεύτερη φορά στη συμφορά».

Σε οικονομικό επίπεδο, η θητεία της παρούσας κυβέρνησης σε όλη της τη διάρκεια θύμιζε εξόφληση γραμματίων σε φιλικούς επιχειρηματίες. Απευθείας αναθέσεις, χαριστικές συμβάσεις και «εξυπηρετήσεις» γνωστών και κουμπάρων, κάτι στο οποίο η Ν.Δ. έχει μακρά παράδοση και υψηλές επιδόσεις. Η αποκάλυψη των αλλεπάλληλων σκανδάλων πάντως δεν πτοεί τους κυβερνητικούς που φαίνεται να πιστεύουν (και ίσως είναι έτσι τελικά) ότι με την εξαγορά μέσω της λίστας Πέτσα της πλειοψηφίας των ΜΜΕ δεν έχουν τίποτα να φοβούνται, καθώς τις περισσότερες φορές ο κόσμος δεν μαθαίνει καν γι’ αυτά τα σκάνδαλα. Ο κ. Μητσοτάκης εκτίμησε το κόστος των μέτρων στα 5,5 δισεκατομμύρια ευρώ, τα οποία, παρότι είπε ότι δεν μας βγάζουν από το δημοσιονομικό μας δρόμο, απέφυγε να πει από που θα βρεθούν το επόμενο διάστημα.

Σε ιδεολογικό επίπεδο, η Εκκλησία εξακολουθεί να έχει λόγο για τα σχολικά μαθήματα και για το γυναικείο σώμα, ενώ η υπουργός Χριστιανοσύνης...συγγνώμη Παιδείας, η κυρία Κεραμέως επιδιώκει έναν αναχρονισμό για τα σχολεία. Ταυτόχρονα πριμοδοτεί κολέγια και ιδιωτικούς σχολάρχες, των οποίων έχει γίνει η καλύτερη εκπρόσωπος. Την ίδια ώρα η Δικαιοσύνη , με κυβερνητικές παρεμβάσεις κάτω από το τραπέζι προκαλεί τεράστια ερωτήματα σε σχέση με τη διάκριση των εξουσιών, ενώ η ακροδεξιά συνιστώσα της Ν.Δ δίνει το στίγμα σε κάθε έκφανση της κοινωνικής και πολιτικής ζωής.

Ο πρωθυπουργός παινεύτηκε και για τον χειρισμό της πανδημίας του κορονοϊού, παρότι αυτή απέφερε δεκάδες χιλιάδες νεκρούς, φέρνοντάς μας πολύ ψηλά στη λίστα των χωρών με θανάτους ανάλογα με τον πληθυσμό τους. Όσο για την αντιμετώπιση των πυρκαγιών – όπως αυτές στην Αττική και στη Β. Εύβοια – θεώρησε ότι το κράτος αποδείχτηκε αποτελεσματικό και γρήγορο!

Για το τέλος κράτησε το χιούμορ: «όταν έρχεται καταιγίδα, χρειάζεται σταθερό τιμόνι, ικανό καπετάνιο και έμπειρο πλήρωμα!» είπε με στόμφο.

Συμπέρασμα; Κυριάκος Μητσοτάκης: ένας ασυνεπής φιλελεύθερος, ένας business friendly πρωθυπουργός που φλερτάρει σταθερά με την ακροδεξιά!

 

Πηγή : https://www.efsyn.gr