Γιατί ο κ. Στουρνάρας θέλει να ανατεθεί στην ΤτΕ ο έλεγχος της καταλληλότητας των μετόχων των εταιριών που θα συσταθούν για να παρέχουν μικρές χρηματοδοτήσεις, προειδοποιώντας πως εάν δεν υπάρξει σωστός έλεγχος των μετόχων, ο νέος θεσμός θα καταστεί εστία ξεπλύματος μαύρου χρήματος; Μήπως κατηγορεί απλά ως ανίκανο το υπουργείο οικονομικών, με στόχο να του υφαρπάξει την αρμοδιότητα του; Γιατί να το κάνει; Απλούστατα, για να στηρίξει τις τέσσερις αδελφές, τις μεγάλες τράπεζες που δεν θέλουν να έχουν ανταγωνισμό – επειδή αυτά τα ιδρύματα θα μπορούσαν να εξελιχθούν σε ένα παράλληλο τραπεζικό σύστημα που θα τους δημιουργούσε πρόβλημα. Εύλογα, αφού κερδίζουν σχεδόν 1,1 δις € ετήσια μόνο από τις πανάκριβες προμήθειες που χρεώνουν, έχουν τα διπλάσια επιτόκια από το μέσον όρο της ΕΕ και συνεχίζουν να ληστεύουν τους Έλληνες – στο άμεσο μέλλον με το καινούργια τους ληστρικά εργαλεία: με το σχέδιο Ηρακλής και με το Hive Down.
Επικαιρότητα
Είναι γνωστό πως η Τράπεζα της Ελλάδας, η οποία δεν είναι καθόλου ελληνική (ανάλυση), λειτουργεί τα τελευταία χρόνια ως ο διορισμένος «επόπτης» των δανειστών στη χώρα μας – ενώ ο διοικητής της, όταν ήταν υπουργός οικονομικών, αποτελούσε το «δεξί χέρι» (=υποχείριο) του κ. Σόιμπλε: ο «Giannis», όπως αποκαλούσε τον ανέκαθεν πιστό υπηρέτη του. Απαιτεί λοιπόν την πλήρη υποταγή του ελληνικού Υπουργείου Οικονομικών, στις εντολές των Γερμανών που μεταφέρει – ερχόμενος πρόσφατα σε αντιπαράθεση με τον αρμόδιο υφυπουργό οικονομικών για το τραπεζικό σύστημα.
Η αιτία της σύγκρουσης ήταν δήθεν η αναφορά του υφυπουργού σε ομιλία του στη Βουλή, σύμφωνα με την οποία η δημιουργία μίας «κακής τράπεζας» (Bad Bank) που προτείνει η ΤτΕ, μπορεί να προκαλέσει «κούρεμα» καταθέσεων – ενώ δεν είναι συμβατή με το δίκαιο της ΕΕ. Εν τούτοις, ο υφυπουργός είχε απόλυτο δίκιο, με κριτήριο την κοινοτική οδηγία 2014/15 που τέθηκε σε ισχύ από την 1η Ιανουαρίου του 2016 – τη γνωστή ως BRRD (Bank Recovery and Resolution Directive), η οποία καθορίζει όλες τις διαδικασίες που θα πρέπει να δρομολογηθούν, εάν μία τράπεζα χρειάζεται εξυγίανση.
Πρόκειται για το γνωστό «Bail in», για τη διάσωση τους δηλαδή εκ των έσω κατά το οποίο, πριν επιβαρυνθεί το δημόσιο και άρα οι φορολογούμενοι, καλούνται να πληρώσουν κατά σειρά προτεραιότητας οι παρακάτω: (α) οι κάτοχοι είτε κοινών, είτε προνομιούχων μετοχών (β) οι ομολογιούχοι με την εξής κατάταξη: κάτοχοι ειδικών υβριδικών τίτλων, ομολόγων χαμηλής εξασφάλισης και ομολόγων υψηλής εξασφάλισης, καθώς επίσης (γ) οι καταθέτες ποσών άνω των 100.000 € ανά τράπεζα και δικαιούχο που χαρακτηρίζονται ως επενδυτές. Εάν χρειαστεί δε κρατική βοήθεια στη συνέχεια, δεν μπορεί να ξεπερνάει το 5% του παθητικού της προς εξυγίανση και άρα χρεοκοπημένης τράπεζας.
Το άρθρο 44 τώρα για την αναδιάρθρωση του παθητικού μιας τράπεζας, αναφέρει ρητά πως η αρχή εξυγίανσης δεν «κουρεύει»: (α) τις εγγυημένες καταθέσεις έως 100.000 €, (β) κάθε υποχρέωση που προκύπτει από την κατοχή περιουσιακών στοιχείων πελατών ή χρημάτων των πελατών, συμπεριλαμβανομένων αυτών που διακρατούν οι Οργανισμοί Συλλογικών Επενδύσεων σε Κινητές Αξίες (αμοιβαία κεφάλαια), (γ) κάθε υποχρέωση που προκύπτει από καταπιστευτική σχέση μεταξύ του ιδρύματος και ενός άλλου προσώπου, (δ) τις καταθέσεις του Ταμείου Εγγυοδοσίας Καταθέσεων και Επενδύσεων (ΤΕΚΕ) και του Συνεγγυητικού Κεφαλαίου Εξασφάλισης Επενδυτικών Υπηρεσιών, καθώς επίσης (ε) τις υποχρεώσεις σε οποιονδήποτε από τους εργαζόμενους, τους εμπορικούς πιστωτές, τις φορολογικές αρχές και τα συστήματα εγγύησης καταθέσεων – ενώ ως Αρχές εξυγίανσης για τα πιστωτικά ιδρύματα και τις επιχειρήσεις επενδύσεων, ορίζονται αντίστοιχα η ΤτΕ και η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς.
Περαιτέρω, έως την 31.12.2015 όλα τα κράτη της Ευρωζώνης μπορούσαν να ιδρύσουν μία «κακή τράπεζα» και να διασώσουν ολόκληρο το χρηματοπιστωτικό τους σύστημα, με σχετικά ελεγχόμενα ποσά – κάτι που δεν έκανε η Ελλάδα, προτιμώντας ανεύθυνα να διασώσει τις τράπεζες με τα χρήματα των φορολογουμένων, με κόστος έως σήμερα πάνω από 60 δις €. Ακόμη χειρότερα, χωρίς κανένα αντάλλαγμα από τις τράπεζες – όπως θα ήταν για παράδειγμα το κούρεμα των ενυπόθηκων δανείων πρώτης κατοικίας που δεν θα τους κόστιζε απολύτως τίποτα, εάν ήταν στα πλαίσια των ποσών που απόσβεναν (άνω του 50%). Τρισχειρότερα, αφού αφελληνίσθηκαν οι τράπεζες όπως στο παράδειγμα της EUROBANK – όπου από σχεδόν 94% των μετοχών της που κατείχε το δημόσιο, σήμερα έχει μόλις 1,4%!
Προφανώς πρόκειται για ένα ειδεχθές, κορυφαίο έγκλημα εις βάρος των Ελλήνων οι οποίοι, ενώ επιβαρύνθηκαν με το τεράστιο ποσόν των 60 δις € χωρίς λόγο, θα χάσουν τα σπίτια τους και θα μείνουν χρεωμένοι με το υπόλοιπο του δανείου τους στο διηνεκές – αφού οι τιμές της ακίνητης περιουσίας τους έχουν καταρρεύσει (γράφημα), ακολουθώντας ως συνήθως την κατακόρυφη πτώση των εισοδημάτων τους.
Ποιός ήταν αλήθεια υπεύθυνος ως υπουργός οικονομικών την περίοδο μετά το PSI, καθώς επίσης ως επόπτης του χρηματοπιστωτικού συστήματος από τη θέση του διοικητή της ΤτΕ όλο αυτό το χρονικό διάστημα; Ασφαλώς όχι ο σημερινός υφυπουργός οικονομικών που δήλωσε το αυτονόητο, αλλά ο κ. Στουρνάρας – ο οποίος, κατά την άποψη μας, είναι ότι χειρότερο έχει υπάρξει στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια.
Γιατί τώρα ενοχλήθηκε από την αυτονόητη αναφορά του υφυπουργού οικονομικών; Μήπως επειδή γνωρίζει την άθλια οικονομική κατάσταση των τραπεζών, όπου τα κόκκινα δάνεια τους άρχισαν ξανά να αυξάνονται από το Μάρτιο, ενώ είναι σχεδόν 10 φορές υψηλότερα των άλλων ευρωπαϊκών τραπεζών, λόγω της πολιτικής των μνημονίων που υποστήριζε ανέκαθεν; Ή λόγω του ότι ξέρει πως το πρόγραμμα Ηρακλής, η συμπαιγνία δηλαδή του κράτους και των τραπεζών που εποπτεύει (ανάλυση), ακόμη και αν επιτύχει, δεν πρόκειται να διασώσει τις τράπεζες, παρά το ότι θα κοστίσει στους Έλληνες ακόμη 12 δις €;
Από την άλλη πλευρά, γιατί θέλει η ΤτΕ, ο κ. Στουρνάρας δηλαδή, να επιβλέπει να νέα ιδρύματα μικρών πιστώσεων που θα ιδρυθούν (πηγή); Γιατί να δοθεί ο έλεγχος τους σε έναν αποτυχημένο, κρίνοντας από την άθλια οικονομική κατάσταση των τραπεζών υπό την εποπτεία του; Δεν είναι κωμικοτραγικό να κατηγορεί η ΤτΕ τον υφυπουργό οικονομικών πως «η ομιλία του έβριθε απαράδεκτων ανακριβειών, αναληθειών και κινδυνολογίας, πρωτοφανών για υπουργό αρμόδιο για το τραπεζικό σύστημα»;
Γιατί ο κ. Στουρνάρας θέλει να ανατεθεί στην ΤτΕ ο έλεγχος της καταλληλότητας των μετόχων των εταιριών που θα συσταθούν για να παρέχουν μικρές χρηματοδοτήσεις, προειδοποιώντας πως εάν δεν υπάρξει σωστός έλεγχος των μετόχων, ο νέος θεσμός θα καταστεί εστία ξεπλύματος μαύρου χρήματος; Μήπως κατηγορεί απλά ως ανίκανο το υπουργείο οικονομικών, με στόχο να του υφαρπάξει την αρμοδιότητα του;
Γιατί να το κάνει; Απλούστατα, για να στηρίξει τις τέσσερις μεγάλες τράπεζες που δεν θέλουν να έχουν ανταγωνισμό – επειδή αυτά τα ιδρύματα θα μπορούσαν να εξελιχθούν σε ένα παράλληλο τραπεζικό σύστημα που θα τους δημιουργούσε πρόβλημα. Εύλογα, αφού κερδίζουν σχεδόν 1,1 δις € ετήσια μόνο από τις πανάκριβες προμήθειες που χρεώνουν, έχουν τα διπλάσια επιτόκια από το μέσον όρο της ΕΕ και συνεχίζουν να ληστεύουν τους Έλληνες – στο άμεσο μέλλον με το καινούργιο τους ληστρικό εργαλείο, με το Hive Down (ανάλυση).
Ο υφυπουργός πάντως τόνισε πως δεν χρειάζεται να αναλάβει η ΤτΕ τον έλεγχο της καταλληλότητας των μετόχων – υποστηρίζοντας ότι δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος, ως προς τα θέματα της νομιμοποίησης των εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες. Εν τούτοις, αργά το απόγευμα της Παρασκευής ο έλεγχος ανατέθηκε στην ΤτΕ – με τροπολογία του υπουργού Οικονομικών που «παρέκαμψε» τον υφυπουργό (πρόκειται για ένα φοβικό άτομο, με λογιστικές αντιλήψεις, χωρίς μακροοικονομικό όραμα). Πιθανότατα επειδή δεν μπόρεσε να αντισταθεί στις έντονες πιέσεις του κ. Στουρνάρα – φοβούμενος ενδεχομένως τις εκδικητικές ενέργειες του στην ΕΚΤ και στην ΕΕ, ως κατά κάποιο τρόπο έμπιστου «καταδότη» τους.
Πηγή : https://analyst.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου