Η βρώμικη πολιτική μαφία

Η βλακεία, η εγωπάθεια, η μωρία, η γενική αναπηρία της ηγετικής τάξης στην Ελλάδα, σε φέρνει στην ανάγκη να κάνεις εμετό – είμαι βέβαιος πως αυτοί οι ελεεινοί δεν αντιπροσωπεύουν την Ελλάδα, είχε γράψει ο Σεφέρης. Αληθεύει; Όχι, πρόκειται για κάτι πολύ χειρότερο από ότι νόμιζε ο ποιητής.

Άποψη 

Η Ελλάδα υπερχρεώθηκε (η χρεοκοπία του 2012, τα τρία μνημόνια και το τέταρτο που έπεται, προήλθαν και θα προέλθει από την άθλια, προδοτική διαχείριση της υπερχρέωσης, καθώς επίσης της Οικονομίας), από την πολιτική διαφθορά – με κύριους τομείς τα φάρμακα, τον τομέα της υγείας γενικότερα, τα εξοπλιστικά και τις κατασκευές. 

Το σύνολο των χρημάτων που χάθηκαν από τη διαφθορά, είναι σχεδόν ίσο με το δημόσιο χρέος του 2009 – ενώ δυστυχώς έγινε εφικτό από τη διαπλεκόμενη διαφθορά της πολιτικής με τη δικαστική εξουσία, μέσα από έναν χώρο που θεωρούμε χειρότερο, όσον αφορά τα σκάνδαλα, από το Βατικανό. Από έναν χώρο που χαρακτηρίζεται με θράσος ως ο οίκος της Δημοκρατίας – ενώ στην ουσία πρόκειται για το άντρο της μαφίας. 

Το γεγονός αυτό είναι άγνωστο, στη συντριπτική πλειοψηφία όλων εκείνων που δραστηριοποιούνται στο συγκεκριμένο χώρο – ενώ το παραδικαστικό κύκλωμα που αποκαλύφθηκε είναι πλημμέλημα, σε σχέση με αυτά που συνεχίζουν να συμβαίνουν με τη «δικαιοσύνη» στην πραγματικότητα. Έτσι οι σημερινοί Έλληνες, μετά την κλιμάκωση της διαφθοράς με αφετηρία το 1997, έχουν καταντήσει να είναι ένας λαός που κανένας δεν τον ρωτάει ποτέ για τίποτα, γνωρίζοντας πως δεν θα αντιδράσει σε ότι και αν του «σερβίρει» – ενώ ακόμη και αν τον ρωτήσει, όπως με το δημοψήφισμα του 2015, δεν τον υπολογίζει καθόλου. 

Αυτή είναι η αλήθεια, όσο και αν προβληματίζεται κανείς – ενώ η Ελλάδα χρεοκόπησε, παραδόθηκε η εθνική της κυριαρχία και υποθηκεύθηκαν τα πάντα, μαζί με τους Πολίτες της, απλά και μόνο για να επιβιώσει αυτή η μαφία. Έτσι κατάντησε μία πάμπλουτη, πολλαπλά προικισμένη χώρα, όπως είναι η πατρίδα μας, να μετατραπεί σε μία άβουλη γερμανική αποικία – με κατοίκους που θα εξαθλιώνονται όλο και περισσότερο, ενώ θα χάνουν ότι έχουν και δεν έχουν, βλέποντας τη χώρα που τους κληροδότησαν οι πρόγονοί τους να μεταβάλλεται σε μία τριτοκοσμική, πολυπολιτισμική περιοχή. Στα πλαίσια αυτά, θεωρούμε σκόπιμο να υπενθυμίσουμε τα παρακάτω: 

Αρκετοί ισχυρίζονται πως όταν ξεχνάει κανείς την ιστορία του, είναι υποχρεωμένος να την ξαναζήσει – κάτι που είναι φυσικά καταστροφικό, όταν πρόκειται για ένα βρώμικο παιχνίδι που παίχθηκε εν αγνοία και εις βάρος των Ελλήνων. Ενός λαού που κανένας δεν τον ρωτάει ποτέ για τίποτα, γνωρίζοντας πως δεν θα αντιδράσει σε ότι και αν του «σερβίρει» – όπως στο θέμα της εισόδου της Ελλάδας στην Ευρωζώνη, στην υπογραφή του PSI και στην παράδοση του ονόματος της Μακεδονίας στα Σκόπια. 

Όσον αφορά τώρα το βρώμικο παιχνίδι που παίχθηκε το 2011 στις πλάτες των Ελλήνων, υπενθυμίζουμε πως η κυβέρνηση Παπαδήμου σχηματίστηκε στις 11.11.2012, ως συνέχεια της ανακοίνωσης της παραίτησης του έως τότε Πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου – με τη συμφωνία της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΛΑΟΣ. Η κυβέρνηση αυτή, η οποία θεωρήθηκε μεταβατική με αποστολή το βρώμικο παιχνίδι εις βάρος των Ελλήνων, ενώ συμμετείχαν 25 υπουργοί του ΠΑΣΟΚ, 6 της ΝΔ και 4 του ΛΑΟΣ (τα ονόματα τους εδώ) που συνεχίζουν σήμερα να πολιτεύονται (!), απέβλεπε (α) στην επίτευξη των στόχων που προέβλεπαν οι συμφωνίες της Συνόδου Κορυφής των ηγετών της Ευρωζώνης της 26ης Οκτωβρίου 2011, (β) στην εφαρμογή της οικονομικής πολιτικής που συνδεόταν με τις αποφάσεις αυτές και (γ) στη διεξαγωγή εκλογών, μετά την ολοκλήρωση της δολοφονίας της Ελλάδας. 

Στη συνέχεια, το Μάρτιο του 2012, πραγματοποιήθηκε η μεγαλύτερη, αλλά και η πιο αποτυχημένη (για τους ιθαγενείς) αναδιάρθρωση χρέους παγκοσμίως – το PSI, με το οποίο διαγράφηκε χρέος 106 δις € αλλά λήφθηκαν νέα δάνεια 130 δις €. Εξ αυτών τα 49 δις € δεσμεύθηκαν για την αύξηση κεφαλαίων των τραπεζών που πληγήκαν από τη διαγραφή – αλλά δεν στηρίχθηκαν ούτε οι φορείς του δημοσίου που υπέστησαν τεράστιες ζημίες, ούτε τα φυσικά πρόσωπα που έχασαν τις αποταμιεύσεις τους. Τα λάθη που έγιναν με το PSI ήταν δύο και σκόπιμα (πηγή), όπως τεκμηριώθηκε απόλυτα: 

(α) δόθηκε από τους εταίρους χρόνος στις ξένες τράπεζες να ξεφορτωθούν τα ελληνικά ομόλογα, φορτώνοντας τα στις ελληνικές – οπότε οι ξένοι περιόρισαν στο ελάχιστο τις απώλειες τους καταστρέφοντας το ελληνικό χρηματοπιστωτικό σύστημα και 

(β) εξαιρέθηκαν από τη διαγραφή τα ομόλογα που κατείχαν η ΕΚΤ και οι κεντρικές τράπεζες των χωρών της Ευρωζώνης, συνολικού ύψους 56 δις €. 

Σε κάθε περίπτωση, το δημόσιο χρέος της Ελλάδας το 2011 ήταν 367,98 δις €, έχοντας μειωθεί στα τέλη του 2012 λόγω του PSI στα 305,54 δις €, με βάση τον κατωτέρω πίνακα του υπουργείου οικονομικών (κατά μία πολύ σοβαρή γερμανική μελέτη ήταν 356 δις € το 2011 και 304,7 δις € το 2012 – πηγή). 

Ας δεχθούμε όμως τα νούμερα του πίνακα, οπότε η διαφορά ήταν 62,44 δις € – ποσόν δηλαδή που κέρδισε η Ελλάδα από τη διαγραφή, χωρίς να υπολογίσουμε το έλλειμμα του προϋπολογισμού του 2012, λόγω της αδιαφάνειας του (τοποθετήθηκε στα 19,4 δις € αλλά μαζί με τη στήριξη της Αγροτικής αφού χρεοκόπησε από το PSI, οπότε ήταν πολύ χαμηλότερο). Στα πλαίσια αυτά τα εξής:

(α) Η συνολικές ακαθάριστες ζημίες των ελληνικών τραπεζών από το PSI υπολογίσθηκαν ονομαστικά στα 37,7 δις € (γράφημα) – αν και στην πραγματικότητα ήταν πολύ μεγαλύτερες, αφού λόγω της διαγραφής χρεοκόπησαν, οπότε έχασαν τα πάντα. Το δημόσιο αναγκάσθηκε να αυξήσει τα κεφάλαια τους, στη συνέχεια χάθηκαν τόσο τα δικά του χρήματα (περί τα 40 δις €), όσο και τα χρήματα των μικρών Ελλήνων επενδυτών αφού δεν επετράπη η συμμετοχή τους στην αύξηση κεφαλαίου (άρθρο), αφελληνίσθηκαν με μία μοναδική στην ιστορία απάτη, ενώ σήμερα οι τιμές των μετοχών τους συνεχίζουν να είναι στο ναδίρ. Ακόμη όμως και εάν αφαιρέσουμε μόνο τα 37,7 δις €, η ωφέλεια από το PSI περιορίζεται στα 62,44 δις € μείον 37,7 δις € – δηλαδή στα 24,74 δις €. 

(β) Περαιτέρω, η ονομαστική ζημία των ασφαλιστικών ταμείων υπολογίσθηκε στα 7,4 δις € μόνο από τη διαγραφή των ομολόγων που κατείχαν – τα οποία από 17,4 δις € μειώθηκαν στα 10 δις € (γράφημα). Φυσικά η πραγματική ζημία ήταν πολύ μεγαλύτερη, αφού κατέρρευσε το ασφαλιστικό σύστημα της χώρας – οπότε θα χρειαστεί να διασωθεί από το δημόσιο. Εν τούτοις, αποδεχόμενοι πως ζημιώθηκαν μόνο με 7,4 δις €, η ωφέλεια από το PSI περιορίζεται ξανά – στα 24,74 δις € μείον τα 7,4 δις €, οπότε στα 17,34 δις €. 

(γ) Τέλος, οι 15.000 Έλληνες κάτοχοι ομολόγων ύψους 2,3 δις € υπέστησαν ζημίες ύψους 1,23 δις €. Ως εκ τούτου, η ωφέλεια από το PSI περιορίζεται ξανά στα 17,34 δις € μείον 1,23 δις € – οπότε στα 16,11 δις €. Δυστυχώς δεν γνωρίζουμε τις ζημίες των άλλων οργανισμών του δημοσίου (ΝΠΔΔ), αλλά ασφαλώς δεν ήταν αμελητέες – οπότε η ωφέλεια θα ήταν ακόμη μικρότερη. 

Συνεχίζοντας, έναντι των 16,11 δις € χρέους που ωφελήθηκε η Ελλάδα από τους ξένους, χρεοκοπώντας και αφελληνίζοντας όλες σχεδόν τις τράπεζες της, καθώς επίσης καταστρέφοντας τα ασφαλιστικά της ταμεία, υποχρεώθηκε στο αγγλικό δίκαιο – ενώ τοποθετήθηκαν οι βάσεις της υποθήκευσης του συνόλου της δημόσιας περιουσίας της. Τι έγκλημα που παραμένει ατιμώρητο, ολοκληρώθηκε με το τρίτο μνημόνιο και με το ΥΠΕΡΤΑΜΕΙΟ που ψηφίσθηκε η δημιουργία του τον Αύγουστο του 2015 – από τα κόμματα που σήμερα κατέχουν τις τρεις πρώτες θέσεις στη Βουλή. 

Εκτός αυτού συνεχίσθηκε η εκροή καταθέσεων (γράφημα) παρά τα ψέματα της ΝΔ ότι αυξήθηκαν στη θητεία της, ενώ η Ελλάδα έχασε πλήρως την πιστοληπτική της ικανότητα λόγω χρεοκοπίας, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να δανεισθεί από τις αγορές – επί πλέον να μην είναι σε θέση να μετατρέψει τα χρέη της σε δραχμές, να μη συμμετέχει στο πρόγραμμα ποσοτικής διευκόλυνσης της ΕΚΤ (QE), να είναι έρμαιο στις απαιτήσεις της Τρόικας, να χάσει εντελώς την εθνική της κυριαρχία κοκ. 

Παράλληλα μέσω της τραπεζικής απάτης ως επακόλουθο του PSI, μεταφέρθηκε ένα μεγάλο μέρος της ιδιωτικής της περιουσίας στις ξένες πλέον τράπεζες, συνολικής αξίας 300-400 δις €, έναντι μόλις 6-7 δις € – οι οποίες στη συνέχεια θα την παραδώσουν στους κερδοσκόπους, κατάσχοντας και πλειστηριάζοντας την. 

Οι τράπεζες δε αυτές που διέσωσαν οι Έλληνες για να αρπαχθούν από τους ξένους, δεν υφαρπάζουν μόνο τα σπίτια τους αλλά, επίσης, χρηματοδοτούν τις ξένες εταιρείες για να αγοράσουν με τα δικά τους χρήματα σε εξευτελιστικές τιμές περιουσιακά στοιχεία του δημοσίου (όπως έκαναν η FRAPORT και η κοινοπραξία των τριών ευρωπαϊκών εταιρειών που εξαγόρασαν τη ΔΕΣΦΑ με δάνειο 350 εκ. € της Εθνικής Τράπεζας). Εάν αυτό δεν είναι το άκρον άωτο της συλλογικής ανοησίας, τότε τι είναι; Πώς είναι δυνατόν να παραμένουν στην πολιτική οι υπουργοί της δολοφονίας της χώρας μέσω του PSI, χωρίς να φοβούνται καν την τιμωρία τους; 

Συνοψίζοντας, ποιός μπορεί αλήθεια να ισχυρισθεί ότι δεν επρόκειτο για μία πολύ βρώμικη ιστορία, για την οποία θα έπρεπε να τιμωρηθούν οι υπεύθυνοι; Φυσικά δεν είναι σε θέση κανένας να γνωρίζει εάν οφειλόταν σε ενδοτισμό, σε εκβιασμό ή σε ανοησία όλων αυτών που με τη συμμετοχή ή με την ανοχή τους προκάλεσαν αυτές τις ζημίες στην πατρίδα μας. Εάν δηλαδή ήταν προδότες ή απλά χρήσιμοι ηλίθιοι των ξένων – κάτι που όμως ελάχιστα ενδιαφέρει, αφού το αποτέλεσμα δεν αλλάζει.

Πηγή : https://analyst.gr