Ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, Ντόναλντ Τραμπ αποκαλύφθηκε. Όχι ότι δεν το είχαμε αντιληφθεί από την αρχή, στις αρχές του 2018 όταν ξεκίνησε η γιγαντιαία προσπάθεια των ακτιβιστών του HALC να συνδεθεί η αγορά του ρωσικού συστήματος S-400 από την Τουρκία με την πώληση των αμερικανικών μαχητικών F-35 από τις ΗΠΑ στην κατοχική δύναμη.
• Τα δύο συστήματα ΔΕΝ είναι συμβατά με τα δυτικά οπλικά συστήματα και οι S-400 έχουν σχεδιαστεί με τέτοιο τρόπο που να νικούν ακόμα και τα «αόρατα» F-35. Άρα οι επιλογές της Αμερικής ήταν μηδενικές και πολλοί στην κυβέρνηση του κ. Τραμπ και όλο σχεδόν το Κογκρέσο, συμφώνησαν ότι η αγορά του ρωσικού συστήματος είναι μία προκλητική κίνηση του Ταγίπ Ερντογάν, ακραία αντι-δυτική, αντι-αμερικανική και αντι-ισραηλινή, αφού αν οι S-400 εγκατασταθούν στη νότιοανατολική Τουρκία θα μπορούν να φτάσουν και μέχρι το Ισραήλ.
Ο μόνος που δεν βλέπει αυτή την καθαρή εικόνα είναι ο Πρόεδρος Τραμπ, ο οποίος μέχρι της στιγμής δεν ακούει κανένα. Αντιστέκεται στην επιβολή κυρώσεων στην Τουρκία, ως οφείλει και μάλιστα επιθυμεί να εισέλθει σε διαπραγματεύσεις με τον φίλο του Ερντογάν για να βρει λύση.
Με αυτή την επιμονή του όλα πάνε …περίπατο αν και έχουν γνώση οι φύλακες στη Βουλή και τη Γερουσία. Παραβιάζονται οι αμερικανικοί νόμοι και ο Αμερικανός πρόεδρος παρανομεί με ακραίο και προσβλητικό τρόπο. Για να είμαστε ορθοί δεοντολογικά, ο νόμος CAATSA του δίνει το δικαίωμα να αναβάλει τις κυρώσεις, αλλά κατά τα άλλα είναι συντριπτικός για τις χώρες που προμηθεύονται ρωσικά οπλικά συστήματα. Πόσο μάλλον όταν μιλάμε για τους θανατηφόρους S-400.
Ο πρόεδρος Τραμπ εξελέγη με το σύνθημα «πρώτα η Αμερική». Ξεγέλασε πολλούς ψηφοφόρους. Οι Δημοκρατικοί, αν είναι σοβαροί -που μέχρι στιγμής δεν είναι- θα μπορούσαν να τον συντρίψουν στις επόμενες προεδρικές εκλογές αποδεικνύοντας ότι πρόδωσε το σύνθημα του και τη βασική αρχή του: Διότι στην περίπτωση της Τουρκίας ξεχνά ότι πρώτα είναι η Αμερική και βάζει μπροστά τα συμφέροντα της κατοχικής δύναμης, και όχι τα αμερικανικά. Και στην πραγματικότητα αναδεικνύεται ατζέντης του απολυταρχικού Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος έχει καταπατήσει με θρασύτητα όλα τα ανθρώπινα δικαιώματα. Χιλιάδες αντίπαλοί του είναι στη φυλακή και έχει εξαναγκαστικά πάρει στα χέρια του τα μέσα ενημέρωσης που του ασκούσαν την ελάχιστη κριτική.
Ο κ. Τραμπ, λοιπόν, για ένα περίεργο λόγο υποστηρίζει φανατικά τον Ερντογάν και την Τουρκία. Αυτό αναγκάζει αρκετούς παράγοντες της Ουάσιγκτον να σκέφτονται υποθετικά αλλά λογικά. Ποιοι είναι οι λόγοι που τον αναγκάζουν να εξυπηρετεί τα συμφέροντα της Τουρκίας και όχι της Αμερικής.
• Είναι λόγοι απλά μίας ερμαφρόδιτης φιλίας με τον Ερντογάν;
• Είναι λόγοι επιχειρηματικοί;
• Κάποιος τον εκβιάζει; Και ποιος είναι αυτός; Έχει σχέση ο εκβιασμός με τη Ρωσία; Και όντως είναι αλήθεια ότι ο βασικός του στόχος παραμένει να «τα βρει» με τον Βλαντιμίρ Πούτιν;
Είναι ερωτήματα καυτά και απασχολούν, όπως γνωρίζω, πολύ σοβαρούς διπλωμάτες, αναλυτές και Αμερικανούς νομοθέτες. Διότι δεν δικαιολογείται με κανένα τρόπο αυτή η υποστήριξη προς τον Ερντογάν, που είναι ανάρμοστη και προσβάλει τα στρατηγικά συμφέροντα της Αμερικής.
Η στάση του Αμερικανού προέδρου προβληματίζει όλους τους συμμάχους των ΗΠΑ και τους αναγκάζει να έχουν δεύτερες σκέψεις. Ακόμα και ο Μπέντζαμιν Νετανιάχου, ο οποίος είναι γνήσιος φίλος του κ. Τραμπ είναι έντονα προβληματισμένος με την κατάσταση. Γιατί οι γνήσιοι σύμμαχοι της Αμερικής στη Μεσόγειο να εκτεθούν στεκόμενοι δίπλα στην Αμερική, όταν ο πρόεδρός της ακολουθεί μία λανθασμένη πολιτική, η οποία -έτσι απλά- είναι άδικη για τους υπόλοιπους συμμάχους των ΗΠΑ; Τι θα πράξει η Αμερική αν αύριο η Ιταλία π.χ. επιχειρήσει να αγοράσει τους S-400;
• Ο πρόεδρος Τραμπ πρέπει να ηττηθεί και σ’ αυτό το θέμα, όπως έχασε συντριπτικά με την περίπτωση των F-35. Η συμπεριφορά του είναι προβληματική και θα έλεγα και καταστρεπτική για τη φήμη της αμερικανικής υπερδύναμης. Το Κογκρέσο μπορεί να σώσει την αξιοπρέπεια της Αμερικής. Και η πλειοψηφία των γερουσιαστών που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμά του τον εγκάλεσαν και του είπαν ότι όταν μιλούν για κυρώσεις εννοούν κυρώσεις. Η στάση των βουλευτών και των γερουσιαστών αποτελεί μία μεγάλη ελπίδα για την Αμερική.
Και όπως πάντα να μην ξεχνάμε ένα πράγμα: Η χοντρή κυρία δεν τραγούδησε ακόμα… Όταν το κάνει το τραγούδι της θα είναι φρικτό για τον αμετροεπή κ. Τραμπ, ο οποίος δεν έχει να επιδείξει την παραμικρή ευαισθησία για το δίκαιο. Μόνο για τους ανά τη γη δικτάτορες, τους οποίους θαυμάζει και θέλει να τους μοιάσει…
Πηγή : https://hellasjournal.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου