Όργιο φοροδιαφυγής στη Γερμανία

Δύο νέα είδη φορολογικής απάτης, τα εγχειρήματα Cum-Ex και Cum-Cum, στα οποία αποκαλύφθηκε πως συμμετείχαν όλες οι μεγάλες τράπεζες, κυρίως η Deutsche Bank και η Commerzbank – οπότε πολύ σωστά θεωρούνται ως εγκληματικές συμμορίες.

Επικαιρότητα 

Πρόσφατα ανακαλύφθηκαν δύο τρόποι, τα εγχειρήματα Cum-Ex και Cum-Cum, μέσω των οποίων τράπεζες, κερδοσκόποι και δικηγόροι κερδίζουν τεράστια ποσά, κλέβοντας τα κράτη – αφού προηγουμένως έχουν αναλύσει τα φορολογικά τους συστήματα και έχουν βρει τα αδύναμα σημεία που τους επιτρέπουν τη, νόμιμη ουσιαστικά, κλοπή. Μόνο από τη Γερμανία κλάπηκαν μεταξύ των ετών 2001 και 2016 το λιγότερο 31,8 δις € – από τη Γαλλία 17 δις €, από την Ιταλία 4,5 δις €, από τη Δανία 1,7 δις € (γνωστή για το ξέπλυμα χρήματος 230 δις € από τράπεζα της) και από το Βέλγιο 201 εκ. €.

Το τέχνασμα, η μηχανή του διαβόλου δηλαδή που έστηναν οι ελίτ των χωρών που μας κατηγορούν συνεχώς ως φοροφυγάδες, για να γίνονται πλουσιότεροι, με τη βοήθεια των διεφθαρμένων γερμανικών κυρίως τραπεζών και των δικηγόρων της χώρας, είναι εξαιρετικά απλό – το εξής παρακάτω: 

Cum–Ex 

(α) Ξένος επενδυτής, ο οποίος δεν δικαιούται συμψηφιστικό πιστωτικό φόρου για τα μερίσματα που εισπράττει από τις μετοχές του σε γερμανικές εταιρείες, τις πουλάει σε μία τράπεζα της Γερμανίας λίγο πριν πληρωθεί το μέρισμα – με την υπόσχεση φυσικά να τις αγοράσει αργότερα. Υποθετικά αξίας 10.000.000.000 €. 

(β) Η γερμανική τράπεζα εισπράττει το μέρισμα του 1.000.000 €, οπότε είναι υποχρεωμένη να πληρώσει και πληρώνει 25% φόρο – ήτοι 250.000 €. 

(γ) Επειδή όμως έχει πληρώσει ήδη φόρο εισοδήματος για τα κέρδη της και δεν επιτρέπεται να φορολογηθεί διπλά, μπορεί να ζητήσει πίσω τις 250.000 € – ενώ οι ξένοι μέτοχοι δεν έχουν τη δυνατότητα. Έτσι δίνει πίσω στον ξένο επενδυτή τις μετοχές του και μοιράζεται μαζί του τις 250.000 € – ο καθένας από 125.000 €. 

Σχεδόν όλες οι μεγάλες τράπεζες βρέθηκαν αναμεμιγμένες σε αυτές τις φορολογικές απάτες, κυρίως οι γερμανικές Deutsche Bank και Commerzbank – οπότε πολύ σωστά θεωρούνται ως εγκληματικές συμμορίες, υπενθυμίζοντας τη συμμετοχή της πρώτης στη χρεοκοπία της χώρας μας. 

Cum–Cum 

(α) Πριν από την πληρωμή των μερισμάτων: Ο επενδυτής Β πουλάει ένα πακέτο γερμανικών μετοχών αξίας 10.000.000.000 στον επενδυτή Γ. Το πακέτο αυτό δεν το διαθέτει, αλλά αναλαμβάνει την υποχρέωση να το δώσει αργότερα – κάτι που ονομάζεται «ανοιχτή πώληση». 

(β) Την ημέρα της πληρωμής των μερισμάτων: O επενδυτής Α που έχει το πακέτο πρέπει να πληρώσει 25% φόρο στα μερίσματα ύψους 1.000.000 € που εισπράττει – άρα 250.000 €, λαμβάνοντας μία βεβαίωση από την τράπεζα που του επιτρέπει να τα πάρει πίσω, αφού έχει ήδη πληρώσει φόρο εισοδήματος. 

(γ) Μετά την ημέρα της πληρωμής των μερισμάτων: Ο επενδυτής Α πουλάει τις μετοχές του στον επενδυτή Β, ο οποίος τις μεταβιβάζει στο Γ, όπως ήταν υποχρεωμένος. Ο επενδυτής Γ λαμβάνει επίσης μία βεβαίωση επιστροφής φόρου, αφού τυπικά είχε στην ιδιοκτησία του τις μετοχές την ημέρα της πληρωμής μερισμάτων. Με τη βεβαίωση αυτή μπορεί να πάρει πίσω τα 250.000 € που δεν είχε πληρώσει ποτέ. 

Ως εκ τούτου, ο επενδυτής Α και ο Γ παίρνουν πίσω 2Χ250.000 €, ενώ είχαν πληρωθεί στο κράτος μόνο 1Χ250.000 €. Το κέρδος των 250.000 € το μοιράζονται με τον επενδυτή Β. 

Επίλογος 

Ολοκληρώνοντας, τέτοιου είδους φοροδιαφυγή δεν υπάρχει στην Ελλάδα – ούτε φυσικά αποφεύγεται η πληρωμή φόρων σε τέτοια έκταση με τη Γερμανία, μέσω των φορολογικών παραδείσων, καθώς επίσης πολλών άλλων τεχνασμάτων. 

Για παράδειγμα, ενώ μία ελληνική επιχείρηση είναι υποχρεωμένη να πληρώσει 29% φόρο στα κέρδη της, 29% προκαταβολή, 15% στα μερίσματα και ένα αυξημένο κόστος ασφάλισης του ιδιοκτήτη της, μία γερμανική είναι σε θέση να μην πληρώνει τίποτα – απλά και μόνο τιμολογώντας τα προϊόντα που πουλάει στην ελληνική θυγατρική της με τέτοιες τιμές που δεν επιτρέπουν κανένα κέρδος. Έτσι φορολογεί τα κέρδη της στη χώρα που τιμολογεί, συνήθως με αμελητέους φορολογικούς συντελεστές – οπότε αργά ή γρήγορα οι ελληνικές εταιρείες θα χρεοκοπήσουν, αδυνατώντας να αντιμετωπίσουν αυτόν τον ανταγωνισμό, εκτός από το αυξημένο κόστος δανεισμού τους κοκ. 

Εύλογα λοιπόν οι μεγάλες ελληνικές επιχειρήσεις εγκαταλείπουν την Ελλάδα και εγκαθίστανται σε χώρες που τους επιτρέπουν τη νόμιμη φοροδιαφυγή, έχουν χαμηλότερους φορολογικούς συντελεστές ή/και καλύτερες δυνατότητες χρηματοδότησης – οπότε παραμένουν στην Ελλάδα μόνο οι μικρές που δεν είναι σε θέση να φύγουν και οι θυγατρικές των πολυεθνικών. 

Έτσι βέβαια η χώρα μας δεν πρόκειται να έχει μέλλον, ακόμη και αν πετυχαίνει θαύματα – ενώ εμείς θα συνεχίσουμε να την κατηγορούμε, ενοχοποιώντας τον εαυτό μας. Όσο για την εγχώρια ελίτ, βλέποντας πως ο όμιλος Motor Oil έχει τοποθετηθεί στο στόχαστρο των εταιρειών αξιολόγησης μετά τις εξαγορές του, δεν θα παραμείνουν στο απυρόβλητο – παρά τη βοήθεια που παρέχουν στους ξένους μέσω της στήριξης της Τρόικα.

Πηγή : https://analyst.gr/