Η κατάσταση ενός μεγάλου μέρους του πληθυσμού της χώρας που εργάζεται με χαμηλούς μισθούς, ανταγωνίζεται το 1.000.000 μετανάστες που εισήλθαν το τελευταίο χρονικό διάστημα, ενώ ακριβαίνει συνεχώς το κόστος ζωής, είναι απελπιστική – με τους αστέγους να πλημμυρίζουν τις μεγάλες πόλεις.

«Εάν επισκεφθεί κανείς το Βερολίνο και δει τους άστεγους, τους θλιβερούς ζητιάνους, τις μαύρες μαντίλες, τους χιλιάδες ξένους στους δρόμους, τα ενοικιαστήρια και τη βρωμιά που επικρατεί, με μισόγυμνους Γερμανούς να κοιμούνται μέσα στα στεγασμένα ΑΤΜ των τραπεζών και με σειρήνες να ηχούν νυχθημερόν προκαλώντας πανικό στους ανθρώπους, θα καταλάβει πού είναι καλύτερα να ζει – καθώς επίσης πως εμείς οι Έλληνες δεν ξέρουμε καν τι έχουμε, αφήνοντας την πατρίδα μας απροστάτευτη και ανοχύρωτη στις πολιτικές συμμορίες και στους ξένους εισβολείς».

Επικαιρότητα

Η οικονομία της Γερμανίας αυξάνεται με γοργούς ρυθμούς, τα πλεονάσματα της πλησιάζουν στα 300 δις € μέσω της ληστείας των εταίρων της, ο προϋπολογισμός του δημοσίου είναι πλέον θετικός, το δημόσιο χρέος ως προς το ΑΕΠ μειώνεται, τα επιτόκια δανεισμού της χώρας είναι χαμηλότερα από ποτέ, η ανεργία μηδενική, δημιουργούνται φούσκες στα ακίνητα και το χρηματιστήριο καλπάζει. Την ίδια στιγμή βέβαια οι κρατικές υποδομές καταρρέουν, οι γονείς καλούνται να επισκευάσουν τα σχολεία, οι εισοδηματικές ανισότητες έχουν εκτοξευθεί στα ύψη και η εικόνα των μεγάλων πόλεων δεν διαφέρει πολύ από αυτήν του Βερολίνου.

Ειδικά όσον αφορά τις εισοδηματικές ανισότητες, το γράφημα που ακολουθεί είναι χίλιες λέξεις, τεκμηριώνοντας πως η απόσταση μεταξύ φτωχών και πλουσίων στη Γερμανία είναι μεγαλύτερη από ποτέ – ακόμη πιο μεγάλη από ότι στις Η.Π.Α., όπως διαπιστώνεται από την εξέλιξη της μπλε καμπύλης στις δύο χώρες (market income inequality). Η αιτία είναι το ότι, από την άνοδο της χώρας ωφελούνται οι όλο και λιγότεροι πλουσιότεροι, οι οποίοι κερδίζουν από τις τοποθετήσεις τους στα ακίνητα, στις μετοχές κοκ., έχοντας τη δυνατότητα να αποφεύγουν την πληρωμή φόρων μέσω των φορολογικών παραδείσων. Επίσης τα υψηλά αμειβόμενα στελέχη των πολυεθνικών, οι μισθοί των οποίων υπερβαίνουν ακόμη και τα 10.000.000 € ετήσια! 

Όλοι οι υπόλοιποι πληρώνουν το πανάκριβο τίμημα του μισθολογικού dumping που ξεκίνησε από τους σοσιαλιστές το 2000 με την ατζέντα 2010, μέσω του οποίου αυξάνουν οι μεγάλες γερμανικές επιχειρήσεις την ανταγωνιστικότητα τους εις βάρος των εργαζομένων τους. Με δεδομένο δε το ότι, οι Γερμανοί συχνά απολαμβάνουν μισθούς πείνας, ενώ το κόστος ζωής αυξάνεται συνεχώς από την άνοδο των ενοικίων, των τιμών του ηλεκτρικού κοκ., η κατάσταση τους είναι απελπιστική – πόσο μάλλον όταν είναι υποχρεωμένοι να ανταγωνιστούν τους πάνω από 1.000.000 ξένους μετανάστες που εισήλθαν στη χώρα το τελευταίο χρονικό διάστημα, πρόθυμοι να εργασθούν για ελάχιστα χρήματα και να απολαύσουν ένα στοιχειώδες βιοτικό επίπεδο.

Βασίλης Βιλιάρδος

Πηγή : https://analyst.gr