Τον γνωστό μεγαλοεπενδυτή και «σκοτεινό» παγκόσμιο άρχοντα Λόρδο Rothschild , επικαλούνται ξένα δημοσιεύματα ανασύροντας τις προειδοποιήσεις του στον Economist από το μακρινό 1988…σύμφωνα με τις οποίες η νέα παγκόσμια τάξη θα είναι έτοιμη μέχρι το 2018.
Για το ζήτημα αυτό ο Rothschild είχε αναφέρει στο γνωστό περιοδικό Economist σε τεύχος που δημοσιεύθηκε το 1988, ότι το παγκόσμιο νόμισμα θα τεθεί σε ισχύ το 2018.
Με αυτό το σκεπτικό, το περιοδικό Economist λειτουργεί ως οιονεί προπαγανδιστικό μέσο μιας τραπεζικής αυτοκρατορίας και προορίζεται να προάγει στην παγκόσμια κοινή γνώμη την ατζέντα των «αρχόντων» της νέας τάξης πραγμάτων.
Στο περιοδικό, στις 9 Ιανουαρίου 1988, αναφέρεται από τον Ρότσιλντ με κάθε λεπτομέρεια ότι «σε 30 χρόνια από τώρα οι άνθρωποι στις Ηνωμένες Πολιτείες, την Ευρώπη και οι Ιάπωνες μαζί με άλλες χώρες , θα πληρώνουν για ψώνια χρησιμοποιώντας το ίδιο νόμισμα.
Η τιμή των πραγμάτων δεν θα εμφανίζεται σε γιεν, δολάρια ή σε βρετανική λίρα, αλλά σε ένα παγκόσμιο κοινό νόμισμα.
«Αυτό το νόμισμα θα προωθηθεί στους καταναλωτές και τις εταιρείες ( από κυβερνήσεις και τράπεζες) , καθώς θα ήταν πολύ πιο βολικό από τα διαφορετικά νομίσματα του σήμερα», κατέληξε ο ίδιος.
Η ιδέα ενός ενιαίου νομίσματος το 1988 φαίνονταν εντελώς εξωφρενική. Μία από τις μεγαλύτερες αλλαγές στην παγκόσμια οικονομία από τη δεκαετία του ’70 ήταν ότι η ροή των χρημάτων είχε «αναλάβει» το εμπόριο αγαθών ως τη δύναμη πίσω από την κίνηση των συναλλαγματικών ισοτιμιών.
Τι είναι η ροή χρημάτων
Η ροή χρημάτων εκτιμάται υπολογίζοντας κατά μέσο όρο τις υψηλές, χαμηλές και τις τιμές κλεισίματος και πολλαπλασιάζοντας τον ημερήσιο όγκο. Συγκρίνοντας το αποτέλεσμα με τον αριθμό της προηγούμενης ημέρας αν η ροή χρημάτων ήταν θετική ή αρνητική για την τρέχουσα ημέρα.
Όταν ένα απόθεμα αγοράζεται σε υψηλότερη τιμή (uptick), αυτό θεωρείται θετική ροή χρήματος. Αν είναι σε χαμηλότερη τιμή (downtick), αυτό θεωρείται αρνητική ροή χρημάτων.
Το σχέδιο της νέας τάξης πραγμάτων για τον πλανήτη:
«Λόγω της ενοποίησης των χρηματοπιστωτικών αγορών σε ολόκληρο τον κόσμο, έχουμε διαφορές στις εθνικές οικονομικές πολιτικές που είναι γνωστό ότι μεταβάλλουν τα επιτόκια, καθώς μεγάλες μεταβιβάσεις χρηματοοικονομικών περιουσιακών στοιχείων πραγματοποιούνται από τη μια χώρα στην άλλη.
Οι μεταβιβάσεις αυτές είναι σε θέση να κατακλύσουν τις ροές των εμπορικών εσόδων που ισχύουν στη ζήτηση και την προσφορά των διαφόρων νομισμάτων και συνεπώς να έχουν καταλυτική επίδραση στις συναλλαγματικές ισοτιμίες.
Η τεχνολογία των τηλεπικοινωνιών θα συνεχιστεί να αναπτύσσεται ενώ οι συναλλαγές θα μετατρέπονται συνεχώς σε φθηνότερες και θα γίνονται και ταχύτερες.
Χάρη όμως στις ασυντόνιστες οικονομικές πολιτικές του κάθε κράτους ανάλογα με τις ανάγκες του , τα νομίσματα πρόκειται να γίνουν ακόμη πιο ασταθή.
Τα εθνικά οικονομικά όρια όμως θα διαλύονται πολύ ταχύτατα και η τάση να συνεχιστεί η διαδικασία της νομισματικής ένωσης θα προχωρά συνεχώς παντού.
Με το νέο ενιαίο νόμισμα, η οικονομική προσαρμογή στη μετατόπιση των σχετικών τιμών είναι κάτι που θα συμβεί σχεδόν αυτόματα. Χωρίς συναλλαγματικό κίνδυνο το εμπόριο, η απασχόληση και οι επενδύσεις θα ωθηθούν.
Το νέο ενιαίο νόμισμα θα θεωρούσε ως περιορισμούς τις αυστηρότερες πολιτικές που θα εφαρμόζουν οι εθνικές κυβερνήσεις. Για αυτό δεν θα υπάρχει πλέον εθνική νομισματική πολιτική.
Η νέα προσφορά νομίσματος θα καθορίζεται από μια κεντρική τράπεζα. Ενώ θα υπάρχει ένας παγκόσμιος ρυθμός πληθωρισμού και, διότι χάρη στα περιθώρια που θα ήταν στενά, θα επιβαρυνόταν ο καθένας από τους εθνικούς ρυθμούς πληθωρισμού.
Οι χώρες θα είναι σε θέση να χρησιμοποιούν τους φόρους μαζί με τις δαπάνες για να αντισταθμίσουν κάθε μείωση της ζήτησης που θα ήταν προσωρινή, θα χρειαζόταν να δανειστούν αντί να τυπώσουν χρήματα για να χρηματοδοτήσουν οποιοδήποτε έλλειμμα του προϋπολογισμού.
Δεν θα υπήρχε προσφυγή στην φορολόγηση και έτσι οι πιστωτές και οι κυβερνήσεις θα θεωρούν τον δανεισμό πολύ πιο εφικτή λύση από ό, τι κάνουν σήμερα. Αυτό θα σήμαινε ίσως μια τεράστια απώλεια οικονομικής κυριαρχίας.
Ωστόσο, οι τάσεις που θα καθιστούν ελκυστικό το ενιαίο νόμισμα, θα αποκλείσουν την κυριαρχία. Ακόμα κι αν οι συναλλαγματικές ισοτιμίες ήταν περισσότερο ή λιγότερο κυμαινόμενες, οι μεμονωμένες κυβερνήσεις θα είχαν ανεξέλεγκτη πολιτική σε έναν κόσμο που δεν θα ήταν φιλικός.
Οι φυσικές δυνάμεις θα ωθήσουν τον κόσμο προς την οικονομική ολοκλήρωση.
Με τον καινούργιο αιώνα, οι φυσικές δυνάμεις θα συνεχίσουν να πιέζουν τον κόσμο στην οικονομική ολοκλήρωση που πρόκειται να προσφέρει μια ευρεία επιλογή στις κυβερνήσεις.
Οι κυβερνήσεις θα επιλέξουν είτε να τοποθετήσουν ένα οδόφραγμα, είτε θα μπορούν απλώς να πάνε μαζί με την ροή του κύματος .
Η προετοιμασία για ένα ενιαίο νόμισμα πρόκειται να διασφαλίσει ότι θα υπάρχουν λιγότερες προφανείς συμφωνίες από τους πολιτικούς για την οικονομία .
Θα υπάρχει ενεργή προώθηση της χρήσης από το ιδιωτικό τομέα των διεθνών χρηματοδοτικών ροών μαζί με τα εθνικά χρήματα που θα υπάρχουν ακόμη.
Ένα ενιαίο νόμισμα μπορεί να ξεκινήσει ως μείγμα εθνικών νομισμάτων και με την πάροδο του χρόνου η αξία έναντι των εθνικών νομισμάτων δεν θα έχει σημασία λόγω του γεγονότος ότι οι άνθρωποι θα το επιλέξουν καθώς πρόκειται για κάτι πολύ πιο βολικό και πιο σταθερό στηρίζοντας την αγοραστική δύναμη», κατέληξε ο «άρχοντας» Ρότσιλντ, ο οποίος ενδεχομένως να αναφέρεται σε σενάριο που αφορά και την Ελλάδα με την επιστροφή στο εθνικό νόμισμα για το εσωτερικό μέτωπο τουλάχιστον.
Το 1998, δέκα χρόνια αργότερα, ο Economist δημοσίευσε ένα άλλο άρθρο που προωθούσε την παγκοσμιοποιημένη ατζέντα, One World, One Money.
Αυτό ήταν παρόμοιο με το άρθρο που είχαν γράψει πριν από δέκα χρόνια και εκεί προσπάθησαν να εξηγήσουν γιατί ένα πιο ελεγχόμενο και συγκεντρωτικό σύστημα θα ήταν επωφελές για την παγκόσμια οικονομία, ενώ συγχρόνως αγνοούν ότι ένα συγκεντρωτικό παγκόσμιο νόμισμα θα αποτελούσε ένα τεράστιο πραξικόπημα για τα διεθνή τραπεζικά καρτέλ. Θα ήταν επίσης η απαρχή για την παγκόσμια τραπεζική αυτοκρατορία της οικογένειας Rothschild.
Η δημιουργία ενός ενιαίου παγκόσμιου νομίσματος πρόκειται επίσης να δώσει ένα μεγάλο μέρος γεωπολιτικού κεφαλαίου σε διεθνείς τραπεζίτες που δεν θα έχουν εκλεγεί και θα μπορούν να κατέχουν εξουσία χωρίς λαϊκή εξουσιοδότηση μαζί με κυβερνητικούς εκπροσώπους.
Η οικογένεια Rothschild διατηρεί ένα προφίλ που είναι πολύ χαμηλό στο κοινό. Ωστόσο, εξακολουθεί να υλοποιεί πολλές επιχειρηματικές δραστηριότητες, οι οποίες είναι διαδεδομένες σε ένα ευρύ φάσμα τομέων.
Δεν υπάρχει κανένα συγκεκριμένο μέλος της οικογένειας Rothschild που να ανήκει στον γνωστό κατάλογο των πάμπλουτων του Forbes, αλλά η οικογένεια λέγεται ότι έχει τον έλεγχο πάνω από 1 τρισεκατομμυρίων δολαρίων σε περιουσιακά στοιχεία παγκοσμίως.
Συνεπώς, εξακολουθεί να έχει μια δυνατή φωνή σε ολόκληρο το γεωπολιτικό φάσμα του πλανήτη και πολλοί τους βλέπουν ως το «κρυμμένο χέρι που χειρίζεται τα γεγονότα» ήσυχα στο παρασκήνιο κάτω από ένα πέπλο μυστικότητας.
Πηγή : http://www.pentapostagma.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου