Ξεκίνησε η τιμωρία της Μ. Βρετανίας

Μετά τις απρόσμενες εξελίξεις στις αμερικανικές εκλογές, όπου κέρδισε ο κ. Trump ενάντια σε όλες τις προβλέψεις, καθώς επίσης στο βρετανικό δημοψήφισμα που κανένας δεν περίμενε την επικράτηση του BREXIT, φαίνεται πως το σύστημα έχει πάρει ξανά τα ηνία στα χέρια του – ενδεχομένως με τη βοήθεια των τρομοκρατικών επιθέσεων.

Άρθρο

Η πρωθυπουργός της Βρετανίας εισέπραξε ήδη πολλές επιπλήξεις για την απόφαση της να προκηρύξει πρόωρες εκλογές, οι οποίες την οδήγησαν στην απώλεια της αυτοδυναμίας – με αποτέλεσμα να αποκτήσει η χώρα μία κυβέρνηση αδύναμη και ασταθή, από ισχυρή και σταθερή, η οποία θα βοηθούσε σημαντικά τις διαπραγματεύσεις εξόδου της από την ΕΕ. 

Ακόμη χειρότερα έδωσε ανόητα την ευκαιρία στη γερμανική κυβέρνηση να θριαμβολογήσει, διευκολύνοντας τις προθέσεις κυριαρχίας της στην Ευρώπη – ειδικά μετά την εκλογή του δικού της παιδιού στη Γαλλία, η οποία είχε ως αποτέλεσμα να αναρωτηθούν πολλοί, εάν οι Γάλλοι έχουν χάσει πια εντελώς την ικανότητα τους να σκέφτονται και να ψηφίζουν.

Έδωσε επίσης την ευκαιρία στην καγκελάριο να ξεκινήσει τη διαδικασία τιμωρίας της Βρετανίας, εν πρώτοις με την απαίτηση να επιταχυνθούν οι διαδικασίες εξόδου της – όπου ασφαλώς θα την εκβιάσει να αποδεχθεί τους συμβιβασμούς που θέλει, ως απαραίτητη προϋπόθεση για να αρχίσουν οι συζητήσεις που αφορούν αυτό που ενδιαφέρει περισσότερο τη Βρετανία: τις εμπορικές σχέσεις της με την ΕΕ (άρθρο).

Μετά τις απρόσμενες εξελίξεις λοιπόν στις αμερικανικές εκλογές, όπου κέρδισε ο κ. Trump ενάντια σε όλες τις προβλέψεις, καθώς επίσης στο βρετανικό δημοψήφισμα που κανένας δεν περίμενε την επικράτηση του BREXIT, φαίνεται πως το σύστημα έχει πάρει ξανά τα ηνία στα χέρια του – ενδεχομένως επίσης με τη βοήθεια των τρομοκρατικών επιθέσεων, οι οποίες φόβισαν τους ανθρώπους στη Βρετανία λίγο πριν τις εκλογές, καθώς επίσης σε πολλές άλλες χώρες.

Έτσι στην Ολλανδία δεν κέρδισε τελικά η ακροδεξιά, ούτε στην Αυστρία, στη Γαλλία ηττήθηκε την τελευταία στιγμή τόσο η αριστερά, όσο και το εθνικιστικό κόμμα, στην Ιταλία φαίνεται να υποχωρούν οι εχθροί του ευρώ, στη Γαλλία θριάμβευσε ένα κόμμα που δεν έχει κλείσει ακόμη χρόνο από την ίδρυση του, ενώ η κυρία May εισέπραξε ένα ηχηρό χαστούκι ενάντια σε όλες τις προβλέψεις – προς μεγάλη χαρά της καγκελαρίου που δεν έχει ποτέ προδώσει το σύστημα.

Επί πλέον, ένας πολύ μεγαλύτερος αριθμός Βρετανών ζήτησε τη γερμανική υπηκοότητα το 2016 – περί τα 2.865 άτομα, από μόλις 622 το 2015 (γράφημα), γεγονός που ασφαλώς έδωσε μία ακόμη μεγαλύτερη χαρά στην κυρία Merkel, από αυτήν της ανάκτησης της διαφοράς των 14 μονάδων σε σχέση με την αξιωματική της αντιπολίτευση.

Όσον αφορά τη στερλίνα, μετά την ανακοίνωση των εκλογικών αποτελεσμάτων συνέχισε την καθοδική της πορεία – χάνοντας σχεδόν το 2% της τιμής της απέναντι στα σημαντικότερα ξένα νομίσματα, όπως στο δολάριο, στο ευρώ και στο γαλλικό φράγκο. Ως εκ τούτου οι εισαγωγές της Βρετανίας έγιναν ακόμη ακριβότερες, όπως επίσης το κόστος των διακοπών των Πολιτών της – ένας ακόμη λόγος για να κατηγορούν την πρωθυπουργό τους.

Αναμένεται δε το σπάσιμο της φούσκας των ακινήτων, η απώλεια αρκετών θέσεων εργασίας από τη μεταφορά τραπεζών σε χώρες της ΕΕ, η άνοδος του πληθωρισμού και του κόστους διαβίωσης, καθώς επίσης η μείωση του ρυθμού ανάπτυξης – ενώ μπορεί μεν οι εξαγωγές να διευκολυνθούν λόγω της υποτίμησης, αλλά η βιομηχανική παραγωγή της χώρας είναι πολύ περιορισμένη, οπότε δεν θα υπάρξουν αρκετά οφέλη.

Λογικά λοιπόν η πρόσφατη έρευνα μεταξύ των διαχειριστών επενδυτικών κεφαλαίων, την οποία διεξήγαγε η Bank of America, τεκμηρίωσε πως η Βρετανία είναι πλέον η λιγότερο αγαπητή χώρα των επενδυτών – αφού το 50% προέβλεψε την πτώση των τιμών των μετοχών, έναντι 35% για την Ιταλία (γράφημα, Ιούνιος του 2017 με σκούρο μπλε, έναντι Μαΐου του 2017 με γαλάζιο). Παραδόξως παρά το ότι το 75% του τζίρου των εισηγμένων επιχειρήσεων στη Μ. Βρετανία προέρχεται από το εξωτερικό – οπότε πριμοδοτούνται από την πτώση της ισοτιμίας της στερλίνας.

Στην έρευνα προηγείται ως περισσότερο προτιμητέα η Γαλλία, ενώ ακολουθούν η Γερμανία, η Ισπανία και η Ολλανδία – όλες χώρες της Ευρωζώνης, η οποία φαίνεται να ισχυροποιείται πια σε σχέση με το παρελθόν, κάτι που διαπιστώνεται επίσης από την άνοδο της ισοτιμίας του ευρώ απέναντι στο δολάριο.

Εύλογα λοιπόν συμπεραίνεται ότι, ξεκίνησε ήδη η διαδικασία της τιμωρίας της Βρετανίας από το «σύστημα», το οποίο θέλει να επιβάλλει το ευρώ και την ΕΕ με κάθε θυσία – με κερδισμένη τη Γερμανία που δεν αμφισβήτησε ποτέ την κυριαρχία των αγορών. Ένα επόμενο συμπέρασμα είναι το ότι, αυτή τη φορά η Γερμανία δεν θα χάσει τον πόλεμο από τη Βρετανία, έχοντας διδαχτεί αρκετά από την ιστορία της – ούτε θα επιτρέψει στην Ελλάδα να σταθεί ξανά εμπόδιο στα σχέδια της.

Εν τούτοις, υπάρχουν πολλοί απρόβλεπτοι παράγοντες, ενώ η Γερμανία συνηθίζει να κερδίζει όλες τις μάχες, χάνοντας τον πόλεμο – κάτι που θα φανεί στο μέλλον. Δεν πρέπει όμως να υποτιμάει κανένας τη γερμανική απειλή, η οποία φαίνεται πλέον καθαρά στον ορίζοντα – μία διαδικασία που ξεκίνησε το 2008 με την αποδυνάμωση των Η.Π.Α., καθώς επίσης με την ενίσχυση της Γερμανίας που τράφηκε και συνεχίζει να τρέφεται από την κρίση χρέους της Ευρωζώνης και από το ευρώ.

Από οικονομικής πλευράς πάντως, οι προοπτικές για τη Γαλλία και τη Γερμανία φυσικά, καθώς επίσης γενικότερα για την Ευρώπη, φαίνονται πολύ καλύτερες από αυτές στις Η.Π.Α. – όπου η φούσκα των χρηματιστηρίων συνεχίζεται μετά τη διόρθωση των εταιριών τεχνολογίας, χωρίς να στηρίζεται στα θεμελιώδη μεγέθη των επιχειρήσεων.

Άρης Οικονόμου

Πηγή : http://www.analyst.gr