Οι ηγέτες των τεσσάρων μεγαλύτερων οικονομιών της ΕΕ – ερήμην φυσικά των λαών και των κοινοβουλίων τους – τάχθηκαν ανοιχτά υπέρ μιας Ευρώπης πολλών ταχυτήτων. Αυτό αποφάσισαν στη συνάντηση που είχαν τη Δευτέρα (6 Μαρτίου) με σκοπό να δουν το πώς θα προχωρήσει η Ευρωπαϊκή Ένωση μετά το Brexit, την άνοδο του λαϊκισμού και την αβέβαιη στρατηγική των ΗΠΑ απέναντι στην Ευρώπη.
Οι ηγέτες της Γαλλίας, της Γερμανίας, της Ιταλίας και της Ισπανίας συναντήθηκαν στο παλάτι των Βερσαλλιών – καθόλου τυχαία – προκειμένου να προετοιμαστούν για τη σύνοδο κορυφής της 25ης Μάρτη στη Ρώμη, με αφορμή την 60η επέτειο της Συνθήκης της Ρώμης, η οποία αποτέλεσε την επίσημη αφετηρία για την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Οι κορυφές της ΕΕ επιδιώκουν να μετατρέψουν τη φετινή Σύνοδο της Ρώμης σε αφετηρία για την μετεξέλιξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης επίσημα σε υπερκράτος.
Ο Πάπας δίνει τις ευλογίες του…
Προκειμένου αυτό το υπερκράτος να αποκτήσει και πνευματική υπόσταση, δηλαδή επίσημη ιδεολογία και θρησκεία, κλήθηκε ο Πάπας να απευθυνθεί στους 27 ηγέτες. Η κίνηση αυτή δεν είναι καθόλου τυχαία, μιας και η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση εξ ιδρύσεως βρίσκεται υπό τη σκέπη του παπισμού. Ο Πάπας καλείται να μιλήσει όχι ως ένας απλός ποντίφικας της Καθολικής Εκκλησίας,, αλλά ως υπέρμαχος του οικουμενισμού και της πανθρησκείας, όπου όλα τα επίσημα θρησκευτικά δόγματα ωσμώνονται μέσω του «διαλόγου» προκειμένου να υπηρετούν τις ίδιες υπερεθνικές δομές εξουσίας.
Όσο για τον οικουμενισμό της ειρήνης στον οποίο αναφέρεται διαρκώς ο Πάπας δεν διαφέρει διόλου από την εποχή που με εγκυκλίους καλούσε τους αποικιοκράτες να βοηθήσουν τους ιθαγενείς ανά την υφήλιο να ανακαλύψουν την ειρήνη και την αγάπη του Χριστού με τη βοήθεια της φούρκας και του ξίφους.
Ο Πάπας είναι ο μοναδικός θρησκευτικός ηγέτης που έχει το προνόμιο να απευθύνεται σ’ όλους τους ηγέτες της ΕΕ και μάλιστα στο περιθώριο μιας εξαιρετικά σημαντικής Συνόδου Κορυφής. Η ηγετική εμφάνιση του Πάπα δεν είναι τυχαία. Έρχεται να επιβεβαιώσει αφενός τη συνάφεια της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης με ότι πιο αντιδραστικό και οπισθοδρομικό γέννησε ο μεσαίωνας της Ευρώπης.
Κι αφετέρου να υπογραμμίσει την ανωτερότητα έναντι των εκπροσώπων κρατών, εθνών και λαών της οικουμενικής αγυρτείας, απάτης, ανηθικότητας και απανθρωπιάς που με τόση αφθονία ανθεί στους κήπους του παπισμού. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ντροπή και προσβολή για τους λαούς της Ευρώπης, όταν με τους εθνικούς αγώνες προσπάθησαν να απαλλαγούν από την κυριαρχία του παπισμού και της απολυταρχίας.
Τέρμα τα έθνη κράτη και οι λαοί.
Η Γερμανίδα Καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ, αμέσως μετά την άτυπη σύνοδο των τεσσάρων ηγετών της περασμένης Δευτέρας, είπε ότι οι ηγέτες πρέπει να βρουν το θάρρος να προχωρήσουν με δύναμη προς την ολοκλήρωση παρά την αντίθεση από άλλους. Σε αντίθετη περίπτωση υπάρχει κίνδυνος για την τύχη της ΕΕ.
«Πρέπει να έχουμε το θάρρος ορισμένες χώρες να προχωρήσουν μπροστά, αν δεν θέλουν να συμμετάσχουν όλοι. Μια Ευρώπη των διαφορετικών ταχυτήτων είναι απαραίτητη, αλλιώς κατά πάσα πιθανότητα θα κολλήσουμε», δήλωσε η Μέρκελ σε κοινή συνέντευξη Τύπου.
«Εάν η Ευρώπη κολλήσει και δεν αναπτύσσεται περαιτέρω, τότε αυτό το έργο της ειρήνης μπορεί να διατρέξει κίνδυνο ταχύτερα από ό, τι θα περίμενε κανείς», πρόσθεσε.
Ο Γάλλος πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ υποστήριξε ότι «η ενότητα δεν σημαίνει ομοιομορφία». Κι όπως δήλωσε σε συνέντευξη προς 4 Γαλλικές εφημερίδες: Είτε θα προχωρήσουμε προς μια Ευρώπη πολλών ταχυτήτων, είτε η ΕΕ θα εκραγεί!
Κάλεσε επίσης για νέες μορφές συνεργασίας, οι οποίες θα επιτρέψουν ορισμένα κράτη μέλη να προχωρήσουν γρήγορα στον τομέα της άμυνας και της ευρωζώνης, στην εμβάθυνση της οικονομικής και νομισματικής ένωσης, στην εναρμόνιση της κοινωνικής πολιτικής και της φορολογικής πολιτικής.
Η Ευρώπη ως υπερκράτος.
Το περιεχόμενο της Ευρώπης πολλών ταχυτήτων το περιέγραψε ο Γιούνκερ σε παρουσίαση σεναρίων για τον μέλλον της ΕΕ έως το 2025 (1 Μαρτίου): «Μια ομάδα χωρών, συμπεριλαμβανομένης της ζώνης του ευρώ και πιθανόν μερικά άλλα, επιλέγει να εργαστεί πολύ πιο κοντά, ιδίως στον τομέα της φορολογίας και κοινωνικά θέματα. Μεγαλύτερη εναρμόνιση των φορολογικών κανόνων και των συντελεστών μειώνει το κόστος συμμόρφωσης και περιορίζονται τα όρια της φοροδιαφυγής.
Συμφωνημένα κοινωνικά πρότυπα παρέχουν βεβαιότητα στις επιχειρήσεις ώστε να συμβάλουν στη βελτίωση των συνθηκών εργασίας. Η βιομηχανική συνεργασία ενισχύεται σε μια σειρά από τεχνολογίες αιχμής, προϊόντα και υπηρεσίες, καθώς και οι κανόνες για τη χρήση τους αναπτύσσονται συλλογικά.»
Το πραγματικό περιεχόμενο αυτής της Ευρώπης το έχει εκθέσει από το 2012 η ίδια η Μέρκελ: «Το όραμά μου είναι μια πολιτική ένωση … Πρέπει να έρθουμε σταδιακά όλο και πιο κοντά, σε όλους τους τομείς πολιτικής … Μέσα από μια μακρά διαδικασία, θα μεταφέρουμε περισσότερες εξουσίες στην [Ευρωπαϊκή] Επιτροπή, η οποία θα χειριστεί τότε ότι εμπίπτει στην Ευρωπαϊκή αποστολή σαν μια κυβέρνηση της Ευρώπης. Αυτό θα απαιτήσει ένα ισχυρό κοινοβούλιο. Ένα είδος δεύτερου κοινοβουλευτικού σώματος, αν θέλετε, θα είναι το Συμβούλιο αποτελούμενο από τους ηγέτες των [εθνικών] κυβερνήσεων. Και τέλος, το Ανώτατο Δικαστήριο θα είναι το Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων.»
Το όραμα αυτό της Μέρκελ, πόσο διαφέρει από τα απολυταρχικά υπερκράτη της εποχής του «αρχαίου καθεστώτος». Δηλαδή την εποχή πριν τον αιώνα των εθνικών δημοκρατικών επαναστάσεων των λαών, που γέννησε το έθνος-κράτος.
Οι αρχαίες ρίζες του ευρώ
Η επιστροφή πίσω σε μια εποχή στυγνής απολυταρχίας σε υπερεθνικό επίπεδο, όπου οι λαοί όχι μόνο δεν ασκούν κυριαρχία, αλλά είναι υπήκοοι απρόσιτων θεσμών και μηχανισμών εξουσίας, είναι το όραμα όλων των βασικών συντελεστών της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Ας θυμηθούμε την ομιλία του Ζαν Κλοντ Τρισέ, τότε προέδρου της ΕΚΤ, στις 19 Οκτωβρίου 2011, ο οποίος τόνιζε ότι αυτός και οι συνεργάτες του «…έχουμε κληθεί να πραγματοποιήσουμε μια μακροχρόνια και φιλόδοξη ιδέα για τους λαούς της Ευρώπης. Το ενιαίο νόμισμα είναι μια αρχαία ιδέα, η οποία έχει βαθιές ρίζες στην ιστορία. Χωρίς κανείς να πηγαίνει πίσω στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ή την Καρολίγγειο Αυτοκρατορία, έξι αιώνες πριν ο Georges Podiebrad, ο βασιλιάς της Βοημίας, έκανε έκκληση για ένα κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα. Πολύ πριν από την έκθεση Werner, που δημοσιεύθηκε πριν από σαράντα χρόνια, μεγάλοι στοχαστές όλων των ευρωπαϊκών εθνικοτήτων έχουν απευθύνει έκκληση για ενότητα με μια ενιαία αγορά, μια ενιαία οικονομία και ενιαίο νόμισμα. Αυτές οι ιστορικές ρίζες θέτουν σε προοπτική τα επιτεύγματα του Ευρώ ως νέο νόμισμα, τις παρούσες προκλήσεις της ζώνης του ευρώ και το μέλλον της Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης.»
Το σχέδιο ή έκθεση Werner αποφασίστηκε να εκπονηθεί κατά την ευρωπαϊκή σύνοδο κορυφής στη Χάγη το 1969, όπου οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων της Ευρωπαϊκής Κοινότητας – ερήμην πάλι των λαών και των κοινοβουλίων τους – συμφώνησαν να ετοιμάσουν ένα σχέδιο για την οικονομική και νομισματική ένωση. Η έκθεση Werner εκπονήθηκε από μια ομάδα εργασίας υπό την προεδρία του Pierre Werner, πρωθυπουργού του Λουξεμβούργου και υπουργού Οικονομικών. Η έκθεση αυτή παρουσιάζεται τον Οκτώβριο του 1970 και κυρίαρχη ιδέα της είναι η σταδιακή «μεταβίβαση της ευθύνης από τις εθνικές αρχές στις κοινοτικές αρχές».
Όπως και να το δει κανείς οι ιστορικές ρίζες του ευρώ και της ενιαίας Ευρώπης δεν είχαν και δεν έχουν καμιά σχέση με τη δημοκρατία και την ευημερία λαών στην Ευρώπη. Γι’ αυτό και κύριο πρόσχημα είναι η επιβολή της ειρήνης και της ασφάλειας. Μόνο που ακριβώς αυτά ήταν τα προσχήματα κάθε αυτοκρατορίας από την εποχή της Pax Romana.
Η μεταφορά της κυριαρχίας…
Κι όπως συμβαίνει πάντα σε όλες τις απολυταρχίες, κάθε φορά που το λαϊκό στοιχείο δεν πειθαρχεί πειθήνια, κάθε φορά που αμφισβητεί τα ιερά και όσια της εξουσίας, τότε η απάντηση της ιθύνουσας τάξης είναι να γίνεται όλο και πιο απολυταρχική και να συγκεντρώνει περισσότερη δύναμη στα χέρια της. Αυτό συμβαίνει και τώρα στην ΕΕ.
Έτσι με το Ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου της 16ης Φεβρουαρίου 2017 σχετικά με τη βελτίωση της λειτουργίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης με βάση τις δυνατότητες της Συνθήκης της Λισαβόνας (2014/2249(INI)) καθορίζεται: «Η μεταφορά της κυριαρχίας επί της νομισματικής πολιτικής απαιτεί, εναλλακτικούς μηχανισμούς προσαρμογής, όπως είναι η υλοποίηση διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων που να ενισχύουν την ανάπτυξη, η ενιαία αγορά, η Τραπεζική Ένωση και η Ένωση Κεφαλαιαγορών, ούτως ώστε να δημιουργηθεί ένας ασφαλέστερος χρηματοπιστωτικός τομέας, και μια δημοσιονομική ικανότητα με σκοπό την αντιμετώπιση των μακροοικονομικών κραδασμών και την αύξηση της ανταγωνιστικότητας και της σταθερότητας των οικονομιών των κρατών μελών, προκειμένου η ζώνη του ευρώ να εξελιχθεί σε ιδεώδη νομισματικό χώρο.»
Με απλά λόγια, οι χώρες ιδιαίτερα της ευρωζώνης οφείλουν τάχιστα να μεταβούν σε μια περίοδο όπου δεν θα τους έχει αφαιρεθεί μόνο η κυριαρχία επί της νομισματικής πολιτικής, αλλά θα χάσουν την κυριαρχία στο σύνολο της ασκούμενης οικονομικής πολιτικής. Πώς; Μέσα από τη «θέσπιση ευρωπαϊκής δημοσιονομικής ικανότητας και του Ευρωπαϊκού Νομισματικού Ταμείου ενδέχεται να συνιστούν στάδια της διαδικασίας δημιουργίας ενός ευρωπαϊκού Υπουργείου Οικονομικών, που θα πρέπει να είναι υπόλογο στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.»
Με άλλα λόγια; Έως το τέλος του χρόνου θα υπάρχει Υπουργείο Οικονομικών στις Βρυξέλλες, που θα διαχειρίζεται εν λευκώ το σύνολο της οικονομικής πολιτικής, τα δημόσια ταμεία των κρατών μελών, αλλά και τα κοινωνικά θέματα. Ένα υπερυπουργείο το οποίο θα λογοδοτεί μόνο στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, όπως λογοδοτεί σήμερα η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και οι άλλοι θεσμοί της ΕΕ. Τόσο καλά και δημοκρατικά. Αλλά εμάς εδώ στην Ελλάδα δεν πρέπει να μας απασχολεί τίποτε απ’ όλα αυτά. Στο κάτω-κάτω της γραφής έχουμε ήδη τεθεί ως χώρα υπό κατοχή των θεσμών. Αποτελούμε το ζωντανό παράδειγμα για το εγγύς μέλλον όλων των κρατών-μελών της νέας Ευρώπης των πολλών ταχυτήτων.
Δημοσιεύτηκε στην kontranews, 12/3/2017
Πηγή : http://dimitriskazakis.blogspot.gr/2017/03/blog-post_13.html
Δημοσιεύτηκε στην kontranews, 12/3/2017
Πηγή : http://dimitriskazakis.blogspot.gr/2017/03/blog-post_13.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου