Σύγκρουση Γερμανίας και Η.Π.Α.

Η καγκελάριος, μετά το λάθος να υπενθυμίσει την ιστορία της χώρας της που μοιάζει με ποινικό μητρώο στους εταίρους της, με την άθλια συμπεριφορά της προς τα κράτη του Νότου, κινδυνεύει να κάνει ένα ακόμη – το οποίο όμως θα ήταν απόλυτα καταστροφικό.

Άποψη

Η γερμανική οικονομία στηρίζεται κατά 50% στις εξαγωγές – ενώ εκ φύσεως οι Γερμανοί δεν είναι καθόλου ευέλικτοι, όταν τυχόν αλλάξουν οι συνθήκες. Στα πλαίσια αυτά, ο μεγαλύτερος εφιάλτης της χώρας είναι οι δηλώσεις του κ. Trump – αφενός μεν όσον αφορά την Ευρωζώνη, όπου φαίνεται να «πριμοδοτεί» τη διάλυση της, αφετέρου σε σχέση με την επιβολή δασμών στις αμερικανικές εισαγωγές (άρθρο).

Ειδικότερα, εάν τυχόν διαλυθεί η Ευρωζώνη, μεταξύ άλλων λόγω της εξόδου κινδύνου που άνοιξε η Βρετανία μετά το δημοψήφισμα για την αποχώρηση της από την ΕΕ, τότε η Γερμανία θα αναγκασθεί να επιστρέψει στο μάρκο – με αποτέλεσμα τη ραγδαία ανατίμηση του, οπότε τη μείωση των εξαγωγών, με την ταυτόχρονη αύξηση των εισαγωγών. Έτσι θα έχανε σε χρόνο μηδέν τα τεράστια πλεονάσματα της, τα οποία πλησιάζουν τα 300 δις € ετησίως – όσο δηλαδή το δημόσιο χρέος της Ελλάδας.

Σε ποσοστά επί του ΑΕΠ τα πλεονάσματα της, τα οποία αυξήθηκαν κατακόρυφα μετά την παγκόσμια κρίση χρέους που ασφαλώς συνεχίζεται με τη συσσώρευση νέων βουνών χρεών, θα υπερβούν το 9% – όταν τα αντίστοιχα της Κίνας έχουν μειωθεί στο 3% περίπου, επειδή η χώρα δεν λειτούργησε αχόρταγα όπως η Γερμανία, αυξάνοντας τις εισαγωγές της από τη γύρω περιοχή (γράφημα).

Επεξήγηση γραφήματος: Εξέλιξη του ισοζυγίου τρεχουσών

συναλλαγών της Γερμανίας ως ποσοστό επί του ΑΕΠ της μετά το 2008

(γαλάζιες στήλες, δεξιά κάθετος), σε σύγκριση με το αντίστοιχο της

Κίνας (διακεκομμένη γραμμή, αριστερή κάθετος).

Εκτός αυτού η Γερμανία, ως η μεγαλύτερη δανείστρια χώρα παγκοσμίως μετά την Ιαπωνία, θα διακινδύνευε να υποστεί σημαντικές ζημίες λόγω της απώλειας των απαιτήσεων της – αφενός μεν από το σύστημα Target 2, στο οποίο είναι εκτεθειμένη με πάνω από 700 δις €, αφετέρου από τις πιστώσεις που δίνουν οι τράπεζες, καθώς επίσης οι επιχειρήσεις της στις ελλειμματικές χώρες.

Εν προκειμένω οφείλει να γνωρίζει κανείς πως το μεγάλο μειονέκτημα των πλεονασματικών κρατών είναι οι αντίστοιχες εκροές κεφαλαίων – κάτι που συμβαίνει σε μεγάλο βαθμό στη Γερμανία, λόγω των χαμηλών εγχώριων ιδιωτικών και δημοσίων επενδύσεων (έτσι δημιουργεί πλεονάσματα στον προϋπολογισμό της).

Από γεωπολιτικής τώρα πλευράς η διάλυση της Ευρωζώνης, οπότε ενδεχομένως της ΕΕ, θα μετέτρεπε την Ευρώπη σε μικρές ανεξάρτητες χώρες, πολλές από τις οποίες θα επέλεγαν τη στενότερη συνεργασία τους με τη Ρωσία – εκτός του ότι οι Γερμανοί υποπτεύονται μία καινούργια Γιάλτα, όπου η Ευρώπη θα μοιραζόταν μεταξύ των Η.Π.Α. και της Ρωσίας.

Όσον αφορά τώρα το δεύτερο εφιάλτη, την επιβολή δασμών δηλαδή στις αμερικανικές εισαγωγές και ειδικά στα αυτοκίνητα, το βασικότερο εξαγωγικό πυλώνα της Γερμανίας, σε συνδυασμό με την άνοδο του προστατευτισμού που θα σηματοδοτούσε για πολλά άλλα κράτη, είναι φανερός ο κίνδυνος για τη χώρα – η οποία τοποθετείται ως δήθεν υπέρμαχος του φιλελευθερισμού ιδεολογικά, καθώς επίσης του ελεύθερου εμπορίου, αποκλειστικά και μόνο επειδή συμφέρει την ίδια.

Εν τούτοις, η οργισμένη αντίδραση της γερμανικής κυβέρνησης απέναντι στις δηλώσεις του κ. Trump, δεν ήταν η καλύτερη – πολύ περισσότερο η ειρωνεία του αντικαγκελαρίου, ο οποίος ισχυρίσθηκε πως εφόσον επιβάλλουν δασμούς 35% στις εισαγωγές αυτοκινήτων οι Η.Π.Α., θα έχουν ένα πολύ «κακό ξύπνημα». Ως αιτία ανέφερε το ότι, οι αμερικανικές αυτοκινητοβιομηχανίες είναι αρκετά εξαρτημένες από τις διατλαντικές αλυσίδες εφοδιασμού – οπότε, τυχόν αύξηση των δασμών, θα τις κάνει ασθενέστερες, χειρότερες, κυρίως όμως σημαντικά πιο ακριβές.

Συμπλήρωσε δε πως θα περιμένει τις αποφάσεις του Κογκρέσου, το οποίο είναι γεμάτο από ανθρώπους που επιθυμούν το αντίθετο από αυτά που θέλει ο πρόεδρος Trump (πηγή: Guardian) – ενώ, όταν ρωτήθηκε για το τι θα συμβούλευε τον Αμερικανό, απάντησε εγωιστικά πως θα του έλεγε να κατασκευάζει η χώρα του καλύτερα αυτοκίνητα, για να τα αγοράζουν και οι Γερμανοί!

Εν τούτοις, μετά τις δηλώσεις περί δασμών του κ. Trump οι μετοχές των τριών μεγάλων γερμανικών αυτοκινητοβιομηχανιών (Mercedes, BMW και Volkswagen) σημείωσαν πτώση – μεταξύ άλλων επειδή έχουν διενεργήσει μεγάλες επενδύσεις στο Μεξικό, λόγω του φθηνότερου κόστους παραγωγής, προσβλέποντας φυσικά στις εξαγωγές προς τις Η.Π.Α.

Από την άλλη πλευρά ο Γερμανός, απαντώντας στις δηλώσεις του προέδρου Trump για την καταστροφική μεταναστευτική πολιτική της καγκελαρίου, κατηγόρησε ως υπεύθυνη για την κρίση την υπερδύναμη – επειδή αυτή διεξήγαγε τους πολέμους που αποσταθεροποίησαν τελικά τη Μέση Ανατολή, με αποτέλεσμα να την εγκαταλείπουν μαζικά οι άνθρωποι, ζητώντας άσυλο στην Ευρώπη.

Περαιτέρω, αυτό που ενόχλησε ίσως ακόμη περισσότερο τη Γερμανία ήταν η φράση του Αμερικανού, σύμφωνα με την οποία η ΕΕ (επομένως και η Ευρωζώνη), είναι ένα όχημα που εξυπηρετεί μόνο τη Γερμανία – μία απόλυτα κατανοητή ενόχληση, αφού πρόκειται για μία μεγάλη αλήθεια, την οποία όμως δεν επιτρέπει να εκφραστεί από κανέναν η γερμανική κυβέρνηση, έχοντας συνηθίσει στις υποκλίσεις και στην υποτέλεια των δήθεν εταίρων και στην πραγματικότητα σκλάβων της.

Σε αντίθεση βέβαια με τη Γερμανία, η Ρωσία ήταν ενθουσιασμένη με της δηλώσεις του Αμερικανού – ειδικά με την αναφορά του, σύμφωνα με την οποία το ΝΑΤΟ είναι παρωχημένο και άνευ αντικειμένου. Εν τούτοις, δεν είδε καθόλου θετικά την πρόταση άρσης των κυρώσεων, σε αντάλλαγμα για μία μείωση των πυρηνικών οπλοστασίων των δύο χωρών – λέγοντας πως πρόκειται για δύο διαφορετικά θέματα, τα οποία δεν πρέπει να συνδέονται μεταξύ τους.

Συνεχίζοντας η καγκελάριος, παρά τις επιθετικές δηλώσεις του αντικαταστάτη της, φαίνεται πως επιδιώκει μία συνάντηση με τον κ. Trump – όσο το δυνατόν πιο γρήγορα, μετά την ορκωμοσία του. Προφανώς γνωρίζει πολύ καλά πως είναι μεν σε θέση να επιβάλλεται στους αδύναμους εταίρους της, έχοντας κυριαρχήσει στην ΕΕ, αλλά όχι στις Η.Π.Α. – η ισχύς των οποίων, παρά τα οικονομικά τους προβλήματα, είναι απείρως μεγαλύτερη από τη γερμανική σε όλους τους τομείς.

Γνωρίζει λοιπόν ότι, εάν συγκρουσθεί με τις Η.Π.Α., δεν έχει καμία απολύτως δυνατότητα να αναδειχθεί νικητής – ενώ έχει πολύ περισσότερα να χάσει, σε σχέση με οποιοδήποτε άλλο κράτος. Εκτός αυτού, θορυβήθηκε σε μεγάλο βαθμό από την ενδεχόμενη έξοδο της Μ. Βρετανίας, παρά το ότι προσπαθεί να μην το δείξει – αφού έχει δημιουργηθεί η πρώτη μεγάλη ρωγμή στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα, το οποίο πιθανότατα θα καταρρεύσει, ειδικά εάν το επιθυμούν επί πλέον οι Η.Π.Α.

Δυστυχώς όμως για την ίδια τα λάθη πληρώνονται, ενώ έκανε ήδη πάρα πολλά – μεταξύ άλλων υπενθυμίζοντας την ιστορία της με την άθλια συμπεριφορά της απέναντι στις χώρες του Νότου, η οποία πραγματικά μοιάζει με ποινικό μητρώο, όσο επιεικής και να είναι κανείς.

Άρης Οικονόμου

Πηγή : http://www.analyst.gr