Διαγραφή

Δεν είμαστε υπεύθυνοι για τους Ευρωπαίους πολιτικούς που, ευρισκόμενοι στην έμμισθη υπηρεσία του τοκογλυφικού κεφαλαίου, απαγόρευσαν στην Ελλάδα το 2010 να χρεοκοπήσει – μεταβιβάζοντας το ρίσκο των κερδοσκόπων στους δικούς τους Πολίτες.

«Φαντασθείτε πως ο γείτονας σας παίρνει από την τράπεζα του, η οποία τυχαίνει να είναι και η δική σας, το ένα δάνειο μετά το άλλο – καταναλώνοντας τα χρήματα για πολλά χρόνια σε διάφορα ψώνια, αγοράζοντας διαμέρισμα, ένα ακριβό αυτοκίνητο κοκ. Αντίθετα, εσείς αποταμιεύεται ένα μέρος του εισοδήματος σας, για το οποίο εργάζεστε σκληρά, χωρίς να παίρνετε κανένα δάνειο από την τράπεζα. 

Μετά από μερικά χρόνια διαπιστώνεται πως ο γείτονας σας αδυνατεί πλέον να εξοφλήσει τις υποχρεώσεις του, οπότε η τράπεζα, λόγω των δικών του «κόκκινων δανείων», αντιμετωπίζει οικονομικές δυσκολίες – με αποτέλεσμα να κινδυνεύουν και οι δικές σας καταθέσεις. Εκείνη τη στιγμή το κράτος αναγκάζεται (επιλέγει ουσιαστικά) να διασώσει την τράπεζα, αγοράζοντας τα επισφαλή της δάνεια – έτσι ώστε να μην χρεοκοπήσει, με κίνδυνο να απειληθεί η σταθερότητα του χρηματοπιστωτικού συστήματος. 

Φυσικά εσείς θα το θεωρήσετε άδικο – επειδή αφενός μεν υποθέτετε πως το κράτος έχει χρησιμοποιήσει τα φορολογικά του έσοδα, πληρώνοντας τα λάθη του γείτονα σας αντί να τα διαθέσει για άλλους κοινωφελείς σκοπούς, αφετέρου λόγω του ότι έχετε το συναίσθημα πως ο γείτονας σας κατανάλωσε χρήματα για τα οποία δεν εργάσθηκε – ενώ εσείς δεν το κάνατε, αρκούμενοι στο μισθό σας, καθώς επίσης στους ελάχιστους τόκους των καταθέσεων σας. 

Εάν ανήκε λοιπόν σε εσάς η τράπεζα, θα υποχρεώνατε το γείτονα σας να συμπεριφέρεται στο μέλλον όπως εσείς – να ζει δηλαδή με λιτότητα, να μην δανείζεται και να αποταμιεύει όσο περισσότερα χρήματα μπορεί, για να εξοφλήσει τα χρέη του. Επίσης να πουλήσει ότι έχει και δεν έχει, για να καλύψει ένα μέρος των υπέρογκων υποχρεώσεων του».

Άρθρο (Πρώτη δημοσίευση: 27 Φεβρουαρίου 2015) 

Η παραπάνω είναι η άποψη των Γερμανών, καθώς επίσης αρκετών άλλων Ευρωπαίων, όσον αφορά την Ελλάδα –ειδικά όταν βλέπουν για τρίτη φορά την κυβέρνηση της να ζητιανεύει, αδυνατώντας να ανταπεξέλθει με τα δάνεια της. Έχουν αλήθεια δίκιο ή άδικο; 

Χωρίς να αμφισβητούμε τα τεράστια λάθη της χώρας μας στο παρελθόν, όσον αφορά την κατανάλωση με δανεικά, θεωρούμε πως οι Ευρωπαίοι δεν προσπαθούν να δουν την άλλη όψη του νομίσματος – το ότι δηλαδή δεν είναι υπεύθυνος μόνο ο γείτονας σας, στο παραπάνω παράδειγμα, αλλά και η τράπεζα που τον δάνειζε, η οποία το έκανε φυσικά για να κερδίσει, ενώ διαφορετικά δεν θα ήξερε που να τοποθετήσει τις καταθέσεις σας. 

Άλλωστε, αυτός που δανείζει, εισπράττοντας τόκους, είναι υπεύθυνος για το ρίσκο που αναλαμβάνει – ενώ η χρεοκοπία είναι μέρος του συστήματος του καπιταλισμού, χωρίς την οποία είναι αδύνατον να λειτουργήσει (άρθρο). Το πρόβλημα στην περίπτωση των Γερμανών ή των άλλων Ευρωπαίων Πολιτών ευρίσκεται κάπου αλλού – σε κάτι που τους κρύβεται σκόπιμα από τις κυβερνήσεις τους. 

Ειδικότερα, στο ότι οι κυβερνήσεις τους πήραν τα χρήματα των φορολογουμένων Πολιτών τους και τα έδωσαν στις τράπεζες – στους τοκογλύφους γενικότερα, οι οποίοι ήταν εκτεθειμένοι με τα δάνεια τους προς την Ελλάδα (γράφημα). Έτσι οι τοκογλύφοι εισέπραξαν τόσο το κεφάλαιο, όσο και τα κέρδη τους, χωρίς να πληρώσουν καθόλου για τα λάθη τους – επιβαρύνοντας τους Ευρωπαίους και φέρνοντας σε δύσκολη θέση την Ελλάδα, η οποία σήμερα κατηγορείται άδικα, όταν αναφέρεται σε διαγραφή χρέους (ανάλυση). 

Όσον αφορά δε τις αγορές, το τεράστιο λάθος τους, σύμφωνα με το οποίο δάνειζαν την Ελλάδα με χαμηλά επιτόκια μετά την είσοδο της στην Ευρωζώνη, ήταν η βασική αιτία της υπερχρέωσης της – αφού διαφορετικά, μη έχοντας τη δυνατότητα βιώσιμου δανεισμού η χώρα μας, δεν θα είχε φτάσει ποτέ σε τέτοιο ύψος χρέους. Τα λάθη όμως πρέπει να πληρώνονται από αυτούς που τα κάνουν και όχι από εκείνους που δεν είχαν καμία ευθύνη – όπως συμβαίνει με τους Πολίτες των άλλων χωρών. 

Από την άλλη πλευρά, δεν είναι υπεύθυνοι οι Έλληνες για τους διεφθαρμένους Ευρωπαίους πολιτικούς οι οποίοι, ευρισκόμενοι στην έμμισθη υπηρεσία του τοκογλυφικού κεφαλαίου, απαγόρευσαν στην Ελλάδα να χρεοκοπήσει – ενώ μεταβίβασαν το ρίσκο και τις ζημίες των κερδοσκόπων στους δικούς τους Πολίτες. 

Στα πλαίσια αυτά, η Ελλάδα έχει δικαίωμα στη χρεοκοπία – στη διαγραφή δηλαδή ενός μεγάλου μέρους του δημοσίου χρέους της, έτσι ώστε να καταστεί βιώσιμο. Διαφορετικά θα υποχρεωθεί να ζητιανεύει στο διηνεκές για να πληρώνει τα χρέη της, βυθιζόμενη όλο και πιο βαθιά στο τέλμα – όταν παράλληλα οι Ευρωπαίοι θα διαμαρτύρονται συνεχώς, θα μας εξευτελίζουν, ενώ οι Έλληνες θα υποφέρουν τα πάνδεινα, χωρίς καμία απολύτως προοπτική για το μέλλον τους. 

Ολοκληρώνοντας, όσον αφορά τις απειλές εξόδου της χώρας μας από την Ευρωζώνη, έτσι ώστε να τιμωρηθεί για τα λάθη της, δεν στηρίζονται πουθενά – ενώ οι κίνδυνοι κατάρρευσης του περισσότερο αμφιλεγόμενου νομίσματος του πλανήτη, του ευρώ (άρθρο), είναι τόσο μεγάλοι, ώστε δεν επιτρέπουν την ανάληψη κανενός ρίσκου. Εν τούτοις, όταν ένα νόμισμα χρησιμοποιείται για την υποδούλωση των λαών, η περαιτέρω βιωσιμότητα του δεν είναι καθόλου βέβαιη.

Υστερόγραφο: Όταν δίνει κανείς στους απλούς ανθρώπους χρήματα, χωρίς να τους ζητάει ανάλογες εγγυήσεις ή χωρίς να ελέγχει το σκοπό των δανείων, τότε όλοι τα παίρνουν – γεγονός που αποδεικνύεται από την υπερχρέωση των νοικοκυριών της Ολλανδίας (άρθρο), της Σουηδίας κοκ. Επομένως, το να κατηγορεί κανείς αποκλειστικά και μόνο τους Έλληνες για τις σπατάλες τους στο παρελθόν είναι λανθασμένο και άδικο – αφού αυτή είναι η φύση του ανθρώπου και αυτό πρέπει να προσέχει η Πολιτική (μακροοικονομία). 

Άλλωστε οι Η.Π.Α. είναι στην ίδια ουσιαστικά κατάσταση με την Ελλάδα – με μοναδική διαφορά το ότι έχουν στην κατοχή τους το δολάριο, το παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα, με αποτέλεσμα να μπορούν να τυπώνουν όσα χρήματα θέλουν, για να ανταπεξέρχονται με τις υποχρεώσεις τους.

Πηγή : http://www.analyst.gr