Ο χρηματοπιστωτικός ναζισμός

Οι κυριαρχούσες ελίτ επιβάλλουν απολυταρχικά την εξουσία τους, στηριζόμενες στην τρομοκρατία των μαζών και στις γυμνές απειλές – εγκαθιστώντας ένα καθεστώς του φόβου, με τη βοήθεια των κεντρικών τραπεζών και των νομισμάτων τους

«Όλοι μπορούμε να χρησιμοποιούμε το ευρώ – ο ιδιοκτήτης του είναι όμως η ΕΚΤ η οποία, στο πρόσφατο παράδειγμα της Ελλάδας, μας έδειξε καθαρά ότι μπορεί ανά πάσα στιγμή να μας το στερήσει, εάν κάνουμε τις λάθος πολιτικές επιλογές».

Άρθρο 

Μετά την απόφαση της ΕΚΤ να σταματήσει την τροφοδοσία των ελληνικών τραπεζών με μετρητά χρήματα, υποχρεώνοντας τες να κλείσουν για 21 ολόκληρες ημέρες, κάτι που δεν έχει συμβεί ποτέ μέχρι σήμερα, όλο και περισσότεροι άνθρωποι παγκοσμίως άρχισαν να αναρωτούνται σε ποιόν ανήκει το ευρώ. 

Συνειδητοποίησαν λοιπόν πως δεν ανήκει ούτε στους Πολίτες της Ευρωζώνης, ούτε στα κράτη μέλη της – αλλά σε έναν υπερεθνικό, ανεξέλεγκτο, μη δημοκρατικό Θεσμό, στην ΕΚΤ, η οποία το μεταχειρίζεται ως μία προνομιακή ιδιοκτησία της. Σε κάποιους διορισμένους τραπεζίτες ουσιαστικά, οι οποίοι έστειλαν το εξής μήνυμα στα κράτη και στους Πολίτες τους: 

«Το ευρώ δεν σας ανήκει. Μπορείτε βέβαια να το χρησιμοποιείτε ως μέσον συναλλαγών ή/και αποταμιεύσεων, αλλά μόνο για εκείνο το χρονικό διάστημα που εμείς σας το επιτρέπουμε – ενώ έχουμε τη δυνατότητα να παίρνουμε τις καταθέσεις σας για να στηρίζουμε το κράτος ή τις τράπεζες σας, κατά το δοκούν, χωρίς η κλοπή αυτή να θεωρείται παράνομη, όπως όλες οι υπόλοιπες«. 

Αν και η Ελλάδα είναι τώρα η πρώτη χώρα, η οποία ήλθε αντιμέτωπη με τη συγκεκριμένη νέα τάξη πραγμάτων (η Κύπρος είχε άλλου είδους προβλήματα), δεν πιστεύει κανείς πως θα είναι η τελευταία – ειδικά επειδή οι ελληνικές τράπεζες δεν ήταν αφερέγγυες, σύμφωνα με τα τεστ αντοχής της ΕΚΤ, ενώ αντιμετώπιζαν μόνο προβλήματα ρευστότητας. 

Για να κατανοήσει κανείς την παραπάνω «διάγνωση», θα πρέπει να γνωρίζει πως όταν οι καταθέτες αποσύρουν τα χρήματα τους, τότε η τράπεζα δεν χάνει αξίες – περιουσιακά στοιχεία δηλαδή του χαρτοφυλακίου της. Η αιτία είναι το ότι, οι καταθέσεις αποτελούν υποχρεώσεις της τράπεζας απέναντι στους πελάτες της και όχι απαιτήσεις – τις οποίες οφείλει να επιστρέφει, όποτε ζητηθούν. 

Οι αξίες που έχει η κάθε τράπεζα στα βιβλία της είναι, για παράδειγμα, οι υποχρεώσεις που έχουν απέναντι της οι υπόλοιποι πελάτες της, όπως οι δανειολήπτες – ενώ η τράπεζα μπορεί να χρεοκοπήσει, να καταστεί δηλαδή αφερέγγυα, μόνο όταν χαθούν τα δάνεια που έχει δώσει ή/και αφού καταρρεύσει η αξία των υπολοίπων περιουσιακών στοιχείων της (μετοχές, ακίνητα, συμμετοχές σε άλλες εταιρείες, δάνεια σε άλλες τράπεζες κλπ.). 

Μέχρι πρόσφατα όμως οι ελληνικές τράπεζες δεν ήταν αντιμέτωπες με έναν τέτοιο κίνδυνο. Εν τούτοις, μετά το παράνομο σταμάτημα της παροχής ρευστότητας εκ μέρους της ΕΚΤ, η οποία είναι η μοναδική κεντρική τράπεζα της Ελλάδας, ο αποκλειστικός δανειστής ύστατης ανάγκης του χρηματοπιστωτικού της συστήματος (ανάλυση), η κατάσταση άλλαξε ραγδαία – επειδή επιδεινώθηκε σε πολύ μεγάλο βαθμό η ελληνική οικονομία, με αποτέλεσμα τόσο τα νοικοκυριά, όσο και οι επιχειρήσεις να αδυνατούν να επιστρέψουν τα δάνεια τους στις τράπεζες. 

Περαιτέρω, με δεδομένη τη δύσκολη θέση των ελληνικών τραπεζών, όπως συμπεραίνεται από τον κατωτέρω πίνακα με τις «αναλογίες του Τέξας» που αφορά τις τέσσερις μεγαλύτερες (κατέχουν το 87% των τραπεζικών περιουσιακών στοιχείων στην Ελλάδα), είναι φανερό πως το σταμάτημα της ρευστότητας εκ μέρους της ΕΚΤ ήταν καταστροφικό – όπως η χαριστική βολή σε έναν τραυματισμένο στρατιώτη, για να αποκλεισθεί η συμμετοχή του στον πόλεμο που διεξάγεται.

Ειδικότερα, όταν ο δείκτης υπερβαίνει το 100% σημαίνει ότι, εάν τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια θα πρέπει τελικά να διαγραφούν, τότε η τράπεζα θα καταστεί αφερέγγυα – οπότε, όσο πιο μεγάλος ο δείκτης, τόσο υψηλότερο το ρίσκο χρεοκοπίας.

Η επόμενη αυθαιρεσία 

Ο χρηματοπιστωτικός ναζισμός, η επόμενη αυθαιρεσία εν προκειμένω, μετά από αυτήν της ΕΚΤ, είναι η οδηγία της Ευρωζώνης, την οποία ψήφισε πρόσφατα, ενέκρινε δηλαδή και η ελληνική Βουλή: σύμφωνα με την οποία θα πρέπει υποχρεωτικά να χρησιμοποιούνται οι καταθέσεις των απλών ανθρώπων, για τη διάσωση των τραπεζών που τυχόν χρεοκοπούν. 

Απαιτείται λοιπόν από τους Πολίτες να γνωρίζουν τη βιωσιμότητα, την οικονομική υγεία κατά κάποιον τρόπο των τραπεζών, στις οποίες καταθέτουν τα χρήματα τους – αφού οι αποταμιεύσεις τους θεωρούνται ουσιαστικά ως δάνεια προς τις τράπεζες, με την ανάληψη ενός ρίσκου έναντι μηδαμινού ανταλλάγματος, όπως είναι σήμερα τα επιτόκια καταθέσεων! 

Συνεχίζοντας, το μήνυμα που εκπέμπει η ΕΚΤ προς όλους τους Ευρωπαίους Πολίτες, μέσω της πρακτικής που ακολουθήθηκε στην Ελλάδα, είναι το εξής: 

«Εάν δεν συμμορφώνεστε με αυτά που σας επιβάλλουμε, μπορούμε να σας καταστρέφουμε όποτε το θελήσουμε – αφού το μέσον που εξασφαλίζει τη λειτουργία του κυκλοφοριακού συστήματος της οικονομίας σας, το ευρώ, ανήκει σε εμάς, όχι σε εσάς. Δεν πρόκειται να διστάσουμε δε να σας το αφαιρέσουμε, ακόμη και όταν οι κανόνες του Δικαίου μας υποχρεώνουν να εξασφαλίζουμε τη ρευστότητα των τραπεζών σας – αφού ο Νόμος είμαστε εμείς«. 

Τα παραπάνω αποδεικνύονται από το ότι σήμερα, μία τράπεζα της Βουλγαρίας μπορεί να αποκτήσει ευκολότερα ευρώ, από μία ελληνική – παρά το ότι η Βουλγαρία δεν είναι μέλος της Ευρωζώνης, ενώ η Ελλάδα είναι.

Το καθεστώς του φόβου 

Η λογική της απειλής με την καταστροφή, η οποία βέβαια για την Ελλάδα δεν αποτελεί πλέον μόνο απειλή, αλλά γεγονός, δημιουργεί μία «κοινωνία του φόβου» – ένα καινούργιο πολιτικό καθεστώς, το οποίο βασίζεται στην τρομοκρατία των μαζών. 

Όποιος ζει σε αυτού του είδους τις κοινωνίες, δεν ενεργεί υποκινούμενος από θετικές υποσχέσεις (ευημερία, κοινωνική άνοδος κλπ.), αλλά επειδή πειθαρχεί στην καθημερινή απειλή της κατάρρευσης – εάν δεν συμμορφωθεί με τους κανόνες των κυρίαρχων ελίτ. 

Ο φόβος αυτού του είδους υπάρχει πλέον σε κάθε πτυχή της ζωής μας – είναι η υπογραφή της εποχής μας. Με απλά λόγια, αποτελεί την κινητήρια δύναμη, μέσω της οποίας οι ελίτ κυριαρχούν στις κοινωνίες – οι οποίες είτε υποτάσσονται, είτε καταδικάζονται στην καταστροφή. 

Το καλύτερο παράδειγμα αυτής της εξέλιξης είναι ο τρόπος, με τον οποίο η ΕΚΤ αντέδρασε στην αναγγελία του ελληνικού δημοψηφίσματος – κλείνοντας παράνομα τη ρευστότητα του τραπεζικού συστήματος, με αποτέλεσμα να αναγκασθεί η κυβέρνηση να μεταφράσει το «ΟΧΙ» των Ελλήνων σε «ΝΑΙ σε όλα». 

Μία δήθεν ανεξάρτητη κεντρική τράπεζα λοιπόν, χρησιμοποίησε τη δύναμη που της δίνει ο έλεγχος των ροών κεφαλαίων για να εκβιάσει μία εκλεγμένη κυβέρνηση – υποχρεώνοντας την να εφαρμόσει τη δική της πολιτική ατζέντα, η οποία ήταν εντελώς αντίθετη από τη δημοκρατική βούληση της πλειοψηφίας των Ελλήνων. 

Αυτού του είδους οι ενέργειες όμως καταστρέφουν τελικά τη δημοκρατία – όπως συμπεραίνεται από το παράδειγμα της Γερμανίας το 1929, όπου ο τότε πρόεδρος της κεντρικής τράπεζας εκβίασε την κυβέρνηση, με αποτέλεσμα να καταρρεύσει, οπότε να ανέλθει στην εξουσία ο Χίτλερ.

Η στρατηγική του εκβιασμού της ΕΚΤ 

Η πρώτη ενέργεια της ΕΚΤ τον Ιανουάριο του 2015, στα πλαίσια της εκβιαστικής στρατηγικής της εναντίον της Ελλάδας, δεν συνειδητοποιήθηκε ως τέτοια από τους περισσότερους – ήταν δε η ανακοίνωση του πακέτου ποσοτικής διευκόλυνσης ύψους 1,1 τρις €, το οποίο θα ξεκινούσε από το Μάρτιο, με 60 δις € μηνιαία. 

Επόμενο βήμα ήταν η απειλή στις 5 Φεβρουαρίου του 2015, όπου ανακοίνωσε πως δεν θα δέχεται από τις 11 Φεβρουαρίου τα ομόλογα του ελληνικού δημοσίου ως εγγύηση, για την παροχή δανείων στις τράπεζες – μία απειλή που κατάφερε όμως να αποκρύψει, αυξάνοντας το πρόγραμμα παροχής έκτακτης ρευστότητας (ELA) στα 60 δις €. 

Ουσιαστικά λοιπόν, η ΕΚΤ απαγόρευσε την πρόσβαση των ελληνικών τραπεζών στα κεντρικά χρήματα, με επιτόκιο 0,05%, υποχρεώνοντας τες να χρηματοδοτούνται από τον ELA – με πολλαπλάσιο επιτόκιο (1,65%), με ευθύνη της Τράπεζας της Ελλάδας, καθώς επίσης έναντι εμπράγματων εγγυήσεων, κουρεμένων κατά περίπου 40%! 

Ως εκ τούτου, από εκείνη τη στιγμή και μετά οι ελληνικές τράπεζες οδηγούνταν στο ικρίωμα, ενώ η οικονομία της Ελλάδας στην παγίδα ρευστότητας και στην καταστροφή – η οποία είχε ανάλογα επακόλουθα για το χρηματοπιστωτικό σύστημα. Η αύξηση των κόκκινων δανείων των τραπεζών (γράφημα) επιβεβαιώνει το μέγεθος των προβλημάτων τους – μεγάλο μέρος των οποίων δεν οφείλεται φυσικά στις ίδιες, αλλά στην εγκληματική πολιτική της Τρόικας, με τις ευχές της ΕΚΤ.

Βέβαια, η ΕΚΤ αιτιολόγησε την απόφαση της με το ότι, δεν υπολόγιζε πως θα ακολουθούσε μία επιτυχημένη αξιολόγηση του τρέχοντος προγράμματος διάσωσης της Ελλάδας – κάτι που ήταν αυτονόητο, αφού η νέα τότε κυβέρνηση είχε ανακοινώσει την αλλαγή της υφιστάμενης πολιτικής. 

Το να αντιμετωπίζει όμως μία κεντρική τράπεζα, δήθεν ανεξάρτητη, τόσο τη χρηματοδότηση, όσο και τη ρευστότητα των τραπεζών, πολιτικά, δεν ανήκει σε καμία περίπτωση στις δικαιοδοσίες της – πόσο μάλλον όταν η ενέργεια της αυτή χαρακτηρίσθηκε ως «απειλητική βολή εναντίον της Ελλάδας», από όλα τα ΜΜΕ. 

Συνεχίζοντας, από εκείνη την εποχή και μετά η ΕΚΤ διατηρούσε όμηρο το τραπεζικό σύστημα, προκαλώντας ουσιαστικά τις μαζικές εκροές καταθέσεων εκ μέρους των ελληνικών επιχειρήσεων και των νοικοκυριών, στην προσπάθεια τους να διασφαλίσουν τα χρήματα τους – επιτρέποντας τη ρευστότητα ανάγκης στις τράπεζες, αλλά απαγορεύοντας την παροχή δανείων στην εγχώρια πραγματική οικονομία. 

Επομένως, σταμάτησε εντελώς την κυκλοφορία των χρημάτων, στραγγαλίζοντας την Ελλάδα – με στόχο να συνειδητοποιήσουν τόσο η κυβέρνηση, όσο και οι Πολίτες τη δύναμη της, παύοντας να αντιδρούν στις εντολές της Τρόικας. 

Αφού έκανε τώρα πράξη τις απειλές της, κλείνοντας το τραπεζικό σύστημα της χώρας, υποχρέωσε την κυβέρνηση σε έναν επώδυνο συμβιβασμό – με τις διαπραγματεύσεις που έχουν ξεκινήσει να διεξάγονται υπό το καθεστώς του φόβου, αφού η ΕΚΤ θα μπορούσε οποιαδήποτε στιγμή να επαναλάβει την εγκληματική της ενέργεια, κλείνοντας ξανά τις τράπεζες, οι οποίες φυσικά υπολειτουργούν. 

Το γεγονός ότι διακινούνται καθημερινά χρήματα της τάξης των 10-20 εκ. €, αντί του φυσιολογικού 140-150 εκ. €, τεκμηριώνει την απελπιστική κατάσταση, στην οποία έχει καταδικαστεί η ελληνική οικονομία – ενώ το πρόσφατο πάγωμα του ELA, υποδηλώνει μία ακόμη κακόβουλη ενέργεια της, με στόχο την πλήρη υποταγή της Ελλάδας στην Τρόικα.

Επίλογος 

Εύλογα αναρωτιούνται πολλοί εάν η Ελλάδα είναι σε θέση να αντιδράσει, απέναντι στην προβλεπόμενη καταστροφή, με δεδομένη την αποτυχία του τρίτου μνημονίου – αφού διατηρείται η ίδια συνταγή, παρά το ότι το ΔΝΤ έχει παραδεχθεί τα τεράστια λάθη των δύο προηγουμένων (ανάλυση). 

Κατά την άποψη μας, αυτό εξαρτάται από τη συνειδητοποίηση του προβλήματος εκ μέρους όλων των Ευρωπαίων – οι οποίοι πρέπει να καταλάβουν πως κάποια στιγμή θα έλθει και η σειρά τους, εάν δεν σταματήσουν να αποδέχονται το καθεστώς του φόβου που έχει επιβάλλει το νέο πολιτικό σύστημα της Ευρώπης: ο χρηματοπιστωτικός ναζισμός. 

Πηγή : Analyst Team