Ευρισκόμενος ίσως στις παρυφές της αφέλειας ή και της άγνοιας, με βασανίζουν κάποια διερωτήματα, δηλωτικά της φθοράς των σταθερών της σοβαρότητας σε τούτο τον τόπο.
Στη χώρα όπου θάλλει η μηλέα και η πορτοκαλέα, η αλαζονεία, η αμετροέπεια, η νερώνεια αδιαφορία και η οσφυοκαμψία πολιτικών και διαφόρων παραγοντίσκων της.... πολιτικής ζωής είναι αυτοφυή οπωρικά...
Ολοι μας γινόμαστε θεατές των πολιτικών επικύψεων. Και μην πάει ο νού σας στο πονηρό. Και βέβαια υπάρχει και το ρόζ χρώμα που προσδίδει μια "χαριτωμενιά" , μια αδρή πινελιά πικάντικου καρυκεύματος στον πολιτικό καμβά της μαύρης απόχρωσης. Κι αυτή η ...ρόζ πινελιά έχει να κάνει με ούκ ολίγους πολιτικούς στην πρώτη γραμμή, αλλά και στην οπισθοφυλακή της πολιτικής φαυλότητας, οι οποίοι εντρυφούν στις πολυποίκιλες απολαύσεις και ενδίδουν στις ανομολόγητες επιθυμίες τους. Και...θύουν στην Αφροδίτη, επικουρίζουν και επιδίδονται στο προσφιλές άθλημα της αρρενοβασίας ως επιρρεπείς ουρανιστές και εναλλάκτες, για να μην χρησιμοποιήσω μια πιο μεστή σε περιεχόμενο και ευρέως διαδεδομένη λέξη...
Αναφέρομαι, ωστόσο, στους πολιτικούς που η όποια "ανδροσύνη" τους εξαντλείται στο οικείο περιβάλλον τους. και έχουν αποδείξει με την έλλειψη φιλελεύθερου φρονήματος, το δουλικό ήθος και ύφος ενώπιον εγχώριων και ξένων συμφερόντων. ότι η ανδραποδώδης και εθελόδουλη συμπεριφορά τους έχει να κάνει με τη ηθική τους γυμνότητα, τον τυχοδιωκτισμό τους και ενίοτε με την εθελοκακία τους. Είναι οι ασπόνδυλοι της πολιτικής, με εξαιρετικά εύκαμπτη σπονδυλική στήλη, ώστε να συνιστούν τη μεγάλη κατηγορία των πολιτικών των επικύψεων!..
Σηματοδοτούν τη παρουσία τους στο πολιτικό προσκήνιο, επικεντρώνοντας το κύριο βάρος τους στην "εικόνα" και στο θάμβος της εντύπωσης. Ο πολιτικός τους λόγος απλώς υπομνηματίζει τα δρώμενα και επιδίωξή τους είναι ο εθισμός του πολίτη στην πολιτική υπό μορφή θεάματος. Και εγείρουν διαφωνίες. Και συντηρούν μια "λειτουργία" ατελεύτητης πολιτικής φλυαρίας, με όλα τα δομικά στοιχεία της μικροαστικής νοοτροπίας και με τους ίδιους κομματικούς φανφαρονισμούς. Με απόκλιση μονίμως λόγων, αλλά με σύγκλιση στόχων και σύμπλευση συμφερόντων, ανταποκρινόμενοι έτσι στις επικύψεις που τους επιβάλλει η διαπλοκή και η εξάρτησή τους από την εξουσία.
Οι πολιτικοί των επικύψεων έχουν θέσει στο περιθώριο της ζωής την πολιτική της ουσίας. Και οριοθετούν το έργο τους ανάλογα με το "πως και το πότε" των εκλογικών τους συμφερόντων. Το βιώνουμε ήδη με τις επερχόμενες εκλογές για το Ευρωκοινοβούλιο και την Αυτοδιοίκηση. Με κοινές δόσεις νοθείας στις ιδέες τους και επιστρατεύοντας τους τεχνίτες των "στοχαστικών προσαρμογών" και τους συγκροτούντες απόψεις με ποσοστά, ώστε να αρέσουν σε όλους, έχουν αποσυθέσει τον πολιτικό και κοινωνικό βίο. Και μας κοροιδεύου ασύστολα. Μας εμπαίζουν με τις δηλώσεις τους και την υποσχεσιολογία τους, με τα επικοινωνιακά τους τεχνάσματα, με προεξάρχοντα τον σημερινό πρωθυπουργό, ο οποίος μόλις ως "σωτήρας" δίνει συνεντεύξεις σε ξένες εφημερίδες και μολαέι για τα "επιτεύγματα" της... εθνοσωτήριας κυβέρνησής του.
Και αν δεν πρόκειται για φρεναπάτη του Αντώνη Σαμαρά, σίγουρα τέτοιου είδους υπερφίαλες δηλώσεις και ψέματα παθολογικού πλέον χαρακτήρα, συνιστούν τρισδιάστατη πολιτική βλακεία και πολιτικό παλιμπαιδισμό. Δεν βλέπει ο οσφυοκάμπτης πρωθυπουργός ότι η πολιτική της απάτης κατατρώει και αλλοιώνει το περιεχόμενο και την έννοια του φιλότιμου και της αδρής παλικαριάς, που πράγματι είναι ιδιότυπα χαρακτηριστικά του λαού μας; Δεν βλέπει ότι η κυβερνητική "αισιοδοξία" προκαλεί τη νοημοσύνη των σκεπτόμενων πολιτών;
Και όμως δεν βλέπει...Απευθύνεται άλλωστε, μαζί με τον συνεταιρό του στον πολιτικό εκτροχιασμό, τον αμετρεπή Βαγγέλη Βενιζέλο, στους μη σκεπτόμενους, τους εγκλωβισμένους στα βολικά μικροσυμφέροντά τους και της συντηρητικής τους βλακείας. Πως να δει, εξάλλου, ο "δύσμοιρος" της πολιτικής και εθισμένος στις καταδύσεις στα βαθιά νερά των πολιτικών ναυαγίων.
Ο ουδέποτε μοχθήσας για τον "άρτον τον επιούσιον". Δεν βλέπει ο Αντώνης Σαμαράς είτε γιατί κοιμάται τον ύπνο τον ενδυμίωνο με γεμάτο τον υπνόσακκό του με πρόσκαιρα συμφέροντα, είτε γιατί με τις μόνιμες επικύψεις του στις επιταγές των αναγκών του για παραμονή στην εξουσία και ικανοποίηση των δανειστών, ώστε να υποθηκευτεί κάθε προοπτική της χώρας, έχει υποστεί σοβαρή βλάβη στη όρασή του και στην ακοή του...
Για το χάλι της χώρας δεν μας φταίνε οι ξένοι, οι Γερμανοί. Είναι οι πολιτικοί των επικύψεων που φέρουν ακαριαία τη ευθύνη. Φταίμε εμείς που γινόμαστε με τη σειρά μας υποχείρια της πολιτικής αβελτερίας και απάτης. Οι ξένοι κάνουν τη δουλειά τους. Και ξέρουν να την κάνουν καλά. Τους είναι πάντα χρήσιμοι οι πολιτικοί των επικύψεων. Εμείς ως πολίτες συνήθως "δημιουργούμε" τους πολιτκούς των επικύψεων και τους συντηρούμε με την ανοχή και την ανασφάλειά μας και μετά...αντλούμε εις πίθον Δαναίδων!..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου