Από τον Θανάση Μαυρίδη

 Κρατικοδίαιτοι επιχειρηματίες κάνουν  συμφωνίες  με το μπλοκ των λεγόμενων αντιμνημονιακών δυνάμεων, σε μία προσπάθεια να αποτρέψουν οποιαδήποτε μεταρρύθμιση. Χρηματοδοτούν με εκατομμύρια ευρώ εκστρατεία για την πτώση της κυβέρνησης και την επιστροφή της χώρας στην δραχμή. Ο σκληρός πυρήνας των κρατιστών αντιστέκεται και περνά στην αντεπίθεση.


Η σημερινή κυβέρνηση έχει πέσει σε παγίδα. Πίστεψε ότι αν προστατεύσει το σπάταλο κράτος θα μειώσει την φυσική της φθορά λόγω της κρίσης. Ότι θα μπορούσε να στηριχτεί την κρίσιμη ώρα σε όλους εκείνους που οφείλουν την ύπαρξή τους στις προνομιακές σχέσεις που οικοδόμησαν τα προηγούμενα χρόνια με το κράτος.
 
Έκανε λάθος και απέφυγε αρχικά τη σύγκρουση με τα πιράνχας τους δημοσίου. Αντίθετα, έριξε όλο το βάρος της στις μειώσεις μισθών και συντάξεων. Έτσι, όταν αποφάσισε ή αναγκάστηκε να κτυπήσει τα ιδιότυπα, αλλά και πανίσχυρα συμφέροντα που λυμαίνονται δεκαετίες τώρα τον δημόσιο πλούτο της χώρας, βρέθηκε προ εκπλήξεων. Το βαθύ κράτος της διαφθοράς είχε δυνάμεις να περάσει στην αντεπίθεση. Την ίδια ώρα η κυβέρνηση έχασε τις όποιες συμμαχίες είχε στην κοινωνία. 
 
Είναι γνωστό  ότι σε αυτή την χώρα δεν υπήρξε εθνική αστική τάξη. Κρατικοδίαιτοι επιχειρηματίες καθόντουσαν συνήθως στις πρώτες σειρές της αίθουσας και εξασφάλιζαν το μέλλον τους εξαγοράζοντας τους εκάστοτε ηθοποιούς που έπαιζαν μπροστά τους, στην λεγόμενη πολιτική σκηνή. Οι ίδιοι αυτοί άνθρωποι παίζουν τώρα τα ρέστα τους! Ξέρουν ότι αν προχωρήσουν οι μεταρρυθμίσεις στην χώρα η θέση τους θα είναι στην φυλακή! Προτιμούν, λοιπόν, μία Ελλάδα έξω από την Ευρωπαϊκή Ένωση και με δραχμή, παρά να χάσουν οι ίδιοι την προνομιακή σχέση που έχουν με την "Ελληνική Δημοκρατία".

Είναι εκείνοι που έβγαλαν στο εξωτερικό υπό την μορφή καταθέσεων τα χρήματα του σχεδίου Μάρσαλ. Είναι οι ίδιοι που κατασπατάλησαν τους κοινοτικούς πόρους. Δεν θα διστάσουν να συνθηκολογήσουν και με την επόμενη κυβέρνηση, ανεξάρτητα από το αν είναι μαύρη κόκκινη ή κίτρινη. Αρκεί να συνεχίσουν να αρμέγουν την αγελάδα, όπως έκαναν δεκαετίες τώρα. 
 
Κάνουν όμως ένα λάθος. Λεφτά δεν υπάρχουν! Σχέδιο Μάρσαλ δεν προβλέπεται να μοιραστεί, ούτε η Ευρώπη σκοπεύει να φέρει και πάλι στο προσκήνιο τα πακέτα Ντελόρ. Η επιλογή της δραχμής θα έχει ολέθριες συνέπειες για την χώρα. Το πιστόλι πάνω στο τραπέζι δεν πρόκειται να απειλήσει τους "άλλους". Θα είναι μία ενέργεια που θα απειλήσει πρωτίστως τα εθνικά μας συμφέροντα. 
 
Όλα αυτά δεν τους ενδιαφέρουν. Είναι τυχοδιώκτες, δεν τους νοιάζει αν θα υπάρχει αύριο χώρα ή όχι. Στο κάτω - κάτω της γραφής, αν κάτι πάει άσχημα, τα δικά τους λεφτά τα έχουν στην Ελβετία, στην Σιγκαπούρη και στο Λονδίνο... 
 
Μιλάνε για το μνημόνιο σαν να έφερε αυτό την κρίση στην Ελλάδα και να μην συνέβη το αντίστροφο. Έχουν δήθεν έτοιμες τις λύσεις στο τσεπάκι τους, αλλά δεν έχουν απάντηση στο τι θα κάνουν με το χρέος. Αλλάζουν απόψεις σαν τα πουκάμισα. Διαφωνούν με την "νεοφιλελεύθερη πολιτική", αλλά συμφωνούν στην Βουλή με την πολιτική Στουρνάρα στους φόρους. Μένει να μας πουν τι είναι ακριβώς αυτή η λεγόμενη νεοφιλελεύθερη πολιτική και πότε εφαρμόστηκε στην Ελλάδα. Επίσης, τι θα κάνουν οι ίδιοι όταν και αν αναλάβουν την εξουσία. Όχι γενικόλογα τσιτάτα. Συγκεκριμένα πράγματα, αν είναι σε θέση να το κάνουν.

Είναι φανερό ότι εύκολες λύσεις δεν υπάρχουν, όπως και λεφτά δεν υπάρχουν. Το ερώτημα είναι αν θα συνεχίσουμε να βυθιζόμαστε στον βούρκο της ύφεσης και της ανωμαλίας, όταν αποδεδειγμένα  έχουμε την δυνατότητα να ακολουθήσουμε έναν άλλο καλύτερο δρόμο.
 
Το πρόβλημα δεν είναι ποιος θα διαχειριστεί καλύτερα τα δημόσια ταμεία. Πολύ απλά διότι αυτά είναι άδεια. Ό,τι ακούτε και βλέπετε μέχρι σήμερα είναι στην λογική ότι κάπου βρίσκονται κρυμμένα λεφτά κι ότι θα έρθει ο καλός κυβερνήτης να τα ανακαλύψει και να τα διαχειριστεί καλύτερα. Είναι ένα ψέμα. Λεφτά δεν υπάρχουν.
 
Η έξοδος της χώρας από την κρίση περνάει αναγκαστικά μέσα από την  αναδιάρθρωση του δημοσίου, έτσι ώστε αυτό να προσφέρει υπηρεσίες στους πολίτες του. Μέσα από την καταπολέμηση της διαφθοράς και  της γραφειοκρατίας για την δημιουργία ενός νέου περιβάλλοντος για τις επενδύσεις. Και βέβαια μέσα από το κτίσιμο νέων δομών στην Παιδεία και στην Υγεία. 
 
Το κυριότερο, όμως, είναι να απαλλαγούμε από την γάγγραινα των κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών. Στο κάτω - κάτω της γραφής ο κάθε ένας από εμάς θα μπορούσε να γίνει μεγιστάνας αν πουλούσε στο δημόσιο προϊόντα και υπηρεσίες σε τιμές πολλαπλάσιες από εκείνες της αγοράς! Δεν πρόκειται για επιχειρηματικότητα, αλλά για εγκληματικές ενέργειες σε βάρος των Ελλήνων φορολογουμένων. 
 
Χρειάζεται, λοιπόν, να αναδειχτεί μία νέα γενιά επιχειρηματιών, εκείνη των ανθρώπων της εργασίας και της δημιουργίας. Κι οι οποίοι δεν χρειάζονται ούτε προνομιακές συμβάσεις με το δημόσιο ούτε δωρεές κεφαλαίων. Ισονομία χρειάζονται και ρευστότητα για να μπορούν να αναπνεύσουν. 

Αλήθεια, τί είναι εκείνο που εμποδίζει τον ελληνικό πολιτικό κόσμο να συμφωνήσει σε μία τέτοια προοπτική; Εκτός κι αν υπάρχουν κρυφές ατζέντες που αυτή την στιγμή δεν τις γνωρίζουμε. Να θυμούνται, πάντως, ότι οι μύθοι περί Ρώσων και Κινέζων που δήθεν θα μας έσωζαν από τους "τοκογλύφους της Ευρώπης" αποδείχτηκαν μπαρούφες. Ας μην ελπίζουν σε συμμαχίες που ουδέποτε πρόσφεραν στην χώρα. Πολύ απλά, διότι αυτές δεν υπάρχουν. 
 
Θανάσης Μαυρίδης

Πηγή : www.capital.gr

 thanasis.mavridis@capital.gr
Πηγή:www.capital.gr