Στάση πληρωμών από εκατοντάδες χιλιάδες. Τι δεν καταλαβαίνουν;

Γράφει ο Θανάσης Μαυρίδης

Πανηγυρίζουν για το γεγονός ότι το δημόσιο έπιασε, λέει, τους στόχους του και συγκέντρωσε περισσότερους φόρους σε σχέση με πέρυσι. Την ίδια στιγμή ανακοινώνουν ότι 343.000 φορολογούμενοι κήρυξαν στάση πληρωμών τον Σεπτέμβριο. Δεν πλήρωσαν την εφορία. Ξέρετε πόσο έχουν φτάσει σήμερα τα ληξιπρόθεσμα ιδιωτών και εταιρειών; Εξήντα δύο δισ. ευρώ. Αν όλα αυτά είναι για πανηγυρισμούς, τότε σηκώνουμε τα χέρια ψηλά.

 

Αλήθεια, τι σημαίνει ότι έπιασαν τους στόχους τους; Ποιοί είναι οι στόχοι κάθε φορά; Ήταν οι ίδιοι που ήταν τον προηγούμενο και τον πιο προηγούμενο μήνα ή αλλάζουν κατά το πως διαμορφώνονται οι συνθήκες; Ας πούμε, όμως, ότι όλα γίνονται με έναν τρόπο που να μην τραυματίζεται η κοινή λογική και κύρια και πάνω απ΄ όλα η εμπιστοσύνη μας στους αριθμούς. Τότε, πως μπορούμε να ερμηνεύσουμε από την μία το ρεκόρ στην είσπραξη και από την άλλη το ρεκόρ στα κανόνια;

Τις προάλλες ακούγαμε σύμβουλο του υπουργού να λέει ότι είναι απόλυτα λογικό να χρεώνεις τους πολίτες με φόρους για τα ακίνητα ύψους 3,6 δισ. ευρώ και να περιμένεις ότι θα εισπράξεις 2,850 δισ. ευρώ. Αυτό, λοιπόν, που οι κύριοι αυτοί βρίσκουν λογικό είναι το συστατικό εκείνο που δηλητηριάζει καθημερινά την ζωή μας. Αυτό το 20% που ο τεχνοκράτης περιμένει ότι δεν θα εισπραχτεί είναι που δημιουργεί νέες στρατιές ανέργων. Νέα κύματα πεινασμένων. Αλλά ποιός ενδιαφέρεται;

Το κράτος με την υπερφορολόγηση των πολιτών και των επιχειρήσεων στερεί από την αγορά και τις τελευταίες σταγόνες ρευστότητας. Ξέρουν ότι αυτή η πολιτική είναι αδιέξοδη και καταστροφική. Αλλά επιμένουν να την ακολουθούν, ελπίζοντας ότι στο μεταξύ ο Θεός θα βρέξει μερικά δισεκατομμύρια από τον ουρανό. Κάποιος πρέπει να τους ειδοποιήσει ότι δεν γίνονται θαύματα στις μέρες μας. 

Μία επίσης σημαντική λεπτομέρεια: Το ελληνικό κράτος οφείλει χρήματα στους πολίτες του. Χρήματα περισσότερα από αυτά που θα διαμόρφωναν το λεγόμενο πρωτογενές πλεόνασμα. Αλλά κι αυτή είναι μία λεπτομέρεια για τους μανδαρίνους...

Ξέρετε τι θα σας πουν αν τους πείτε όλα αυτά που έχουμε ήδη πει; Ότι εκείνοι αγωνίζονται για την σωτηρία της πατρίδας. Να μας συγχωρέσουν, αλλά εμείς έχουμε μία διαφορετική εικόνα! Εκείνοι αγωνίζονται για να διορίσουν όσο το δυνατόν περισσότερους φίλους τους σε διάφορες κομβικές θέσεις. Αγωνίζονται, αλλά όχι για μας. Για πάρτη τους το κάνουν και μάλιστα με τρόπο ιδιαίτερα άτσαλο. Ας αφήσουν, λοιπόν, τα εθνικοπατριωτικά και ας μιλήσουν επί των αποτελεσμάτων της πολιτικής τους.

Ο κ. Σαμαράς έχει αποδείξει ότι δεν τρομάζει από τις προκλήσεις. Ήταν γενναίο εκ μέρους του το γεγονός ότι δεν έκανε επίδειξη ισχύος με την φορολόγηση των ακινήτων, ζητώντας από τους βουλευτές του να ψηφίσουν ένα έκτρωμα. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά διάλεξε την διέξοδο της ανταποδοτικότητας. Οι φόροι, πάντως, εξακολουθούν να αποτελούν την «αχίλλειο πτέρνα» της κυβέρνησής του. 

Αν δεν αντιμετωπίσει σύντομα και αποτελεσματικά αυτό το κεφάλαιο, δεν υπάρχει ελπίδα. Κι επειδή ξέρει γράμματα, ας προσπαθήσει να λύσει τον γρίφο που θέσαμε στην αρχή του κειμένου. Πώς γίνεται το Υπουργείο Οικονομίας να πετυχαίνει τους στόχους του και οι πολίτες να... πηδάνε από τα παράθυρα. Τριακόσιες σαράντα τρεις χιλιάδες φορολογούμενοι, κύριε Σαμαρά, σημαίνει τριακόσιες σαράντα τρεις χιλιάδες οικογένειες...

Πηγή: Κεφάλαιο