Εκανε και κάτι “καλό” η Χρυσή Αυγή. Ναι “καλό”, λίγοι το πρόσεξαν στο χάος των πληροφοριών, της εκροδεξιάς βίας που εκατομμύρια Πολίτες γνώριζαν, εκτός από τους Opinion Maker των μεγάλων καναλιών.
Το “καλό” που έκανε ήταν το ότι οι φασίστες…ήταν “Αιρετοί” ! Γιατί να είναι καλό ; Μα γιατί το μεγαλύτερο επιχείρημα των κυβερνήσεων, από τη Μεταπολίτευση και μετά, είναι ότι ταυτίζουν την Δημοκρατική Εκλογή με τον αμοραλισμό και την υπεράνω κριτικής αυθεντία.
Απεδείχθη ότι υπάρχουν τρόποι, όταν θέλουν και η βουλευτική ασυλία να αρθεί, και η χρηματοδότηση των κομμάτων να διακοπεί, και να στερηθούν την ελευθερία τους βουλευτές. Η πρόφαση του παλαιοκομματισμού, ότι είναι Αιρετοί, με σκοπό να είναι και ανεξέλεγκτοι έχει πλέον καταπέσει.
Οι κυβερνήσεις μετά την εκλογή τους διεκδικούν το αλάθητο και την απόλυτη εξουσία, ο πρωθυπουργός είναι μονάρχης , οι κυβερνησεις ψηφίζουν νόμους και τους επιβάλουν αδιαφορώντας για τις αντιδράσεις, την κοινωνία ή την ίδια τη λειτουργία του Κράτους, αδιαφορώντας ακόμη και για το δικό τους προεκλογικό πρόγραμμα.
Δέχονται, ως απολύτως φυσιολογικό, τα ψευδή προεκλογικά συνθήματα με σκοπό την κατάληψη της εξουσίας και αυτό με την έπαρση του νικητή κι όχι απολογητικά για την παραπλάνηση των ψηφοφόρων.
Η δημοκρατία για να λειτουργήσει όμως έχει προαπαιτούμενα. Το σύνταγμα είτε εφαρμόζεται, είτε όχι, δεν υπάρχει ενδιάμεση κατάσταση ακόμη και για λόγους Ιστορικής αναγκαιότητας.
Δεν είναι δυνατόν για οποιαδήποτε “έκτακτη” κατάσταση να παραβλέπουμε άρθρα του Συντάγματος κατά το δοκούν, γιατί αυτό είναι κατάργηση του Συντάγματος.
Το ίδιο και η Δικαιοσύνη δεν μπορεί να εφαρμόζεται επιλεκτικά και επιλεκτικά να μην εφαρμόζεται, να παρακωλύεται ή να παραβλέπει παραπτώματα ή να μην ερευνά ενδείξεις ελευθερα, αλλά κι όταν ακόμη οι άμεμπτοι λειτουργοί της, βρίσκουν εξόφθαλμα σκάνδαλα, να λοιδορούνται και να εξυβρίζονται από το Πολιτικό σύστημα τα κανάλια τους “παντώς καιρού” ειδήμονες Μεγαλοδημοσιογράφους και την κυρίαρχη ελίτ.
Η κομματικοκρατία, ο αμοραλισμός, το ρουσφέτι, η διαπλοκή, τα προκλητικά προνόμια των διαφόρων συνδικαλιστών είναι τα πρόβληματα ενός Κράτους που δεν θέλει να βρει λύση σήμερα.
Η κυριαρχη αυτή τάξη των εργολάβων, των Τραπεζιτών, των βουλευτών και των παρεμβάσεων τους στη δικαιοσύνη, είναι τα μόνα αίτια του διαρκούς εγκλήματος στη Χώρα.
Και όλοι αυτοί με πρόσχημα τις απαιτήσεις της Τροικας έχουν συμμαχίσει ωστε να διασώσουν ό,τι μπορούν από τα προνόμια τους, με όποιο κοστος.
Τα θύματα είναι οι Ελληνες Πολιτες και το κόστος η Δημοκρατία και οι θεσμοί.
Ενα Κράτος δικαίου αναλαμβάνει την προς το συμφέρον της κοινωνικής εξέλιξης λειτουργίες των υπηρεσιών και υποδομών μιας χώρας. Οπως όμως αποδεικνύεται τα τελευταία χρόνια υπηρετούσε τα συμφέροντα των Νταβατζήδων, που με την σειρά τους αναλάμβαναν την χρηματοδότηση των κομμάτων και την ανανέωση τους στην εξουσία με τα ελεγχόμενα Μεσα Ενημέρωσης, που επίσης χρηματοδοτουσαν από τους Κρατικούς διαγωνισμούς, που τους έδιναν”φωτογραφικά”τα κόμματα εξουσίας.
Φυσικά υπήρχαν και τα προσχήματα, το καρότο, για παράδειγμα η προστατευτική νομοθεσία των εργατικών δικαιώματων ήταν προς το συμφέρον και της ελιτ σαν τάξης αλλά και της κοινωνίας για να διατηρηθούν οι δεσμοί κοινωνικής συνοχης. Οι αργυρώνυτοι συνδικαλιστές, με το αζημείωτο, έκαναν τους στημένους “αγώνες” για το θεαθηναι “κέρδιζαν” τα προνόμια. Σήμερα που όλα καταργούνται, κατά ένα “περίεργο” λόγο έχουν εξαφανιστεί τα συνδικαλιστικά σωματία.
Τωρα πια το συμφέρον τους είναι η κατάργηση της μεσαίας τάξης κι ο εξανδραποδισμός της εργατικής, γιατί η πίττα μίκρυνε, οι Τράπεζες συσσώρευσαν χρεος, το Κράτος σπατάλησε το Ταμείο σε υπερκοστολογιμένα δημόσια έργα, οι ΔΕΚΟ και οι πλούτος του υπεδάφους είναι το νέο δισκοπότηρο των Μπετατζίδων.
Οι μάσκες έπεσαν, αλλά η πείνα και η αφαίμαξη μεγάλων κοινωνικών στρωμμάτων ειναι αναμενώμενο να προκαλέσει αντιδράσεις και αυτό θέλουν να προλάβουν σήμερα με την βιαιη καταστολή κι αργότερα αν δεν είναι ούτε αυτό αρκετό, με εμφύλιο.
Σκοπός τους είναι η ποινικοποίηση της διαφορετικής άποψης, το έγκλημα γνώμης και το πετυχαίνουν με την διογκωση της Χρυσή Αυγής που βοήθησαν από το 2012. Ετσι εμφανίζονται αυτοί ως Συνταγματικό Τόξο, ώστε αργότερα όποιος διαφωνεί με αυτούς και σε άλλες επιλογές, όπως το Μνημόνιο να χαρακτηρίζεται ως αντιΣυνταγματικός, όταν αυτοί έχουν παραβιάσει σχεδόν όλα τα άρθρα του συντάγματος !
Το κανουν με δεδικασμένα όπως την ποινή φυλάκισης σε ανηλίκους που έκαναν κατάληψη στα ΕΠΑΛ, που κλείνουν ένα-ένα προς όφελος ιδιωτικών ημμετέρων σχολών, όταν για παράδειγμα ποδοσφαιρικοί παράγοντες κυκλοφορούν ελεύθεροι με κακουργήματα.
Χρησιμοποιούν συσκευές παρακολούθησης που πλήρωσαν οι φορολογούμενοι στην ΕΥΠ για την “εθνική” ασφάλεια και με το “δεδικασμένο” της παρακολούθησης της εγκληματικής Χρυσής Αυγής και παρακολουθούν πολιτες που αντιδρούν σε έναν Εργολάβο στις Σκουρίες.
Με πρόσχημα του Νεκρούς της Μαρφίν καταστέλουν ακόμη κι ειρηνικές διαδηλώσεις, όπως των αγανακτησμένων και μάλιστα με στρατιωτικά όπλα σε πολίτες, όπως οι βομδίδες κρότου λάμψης που άφησαν ανάπηρο το δημοσιογράφο Μανώλη Κυπραίο πριν χρονια.
Διαβάλουν τους Ιατρούς του Παιδοκαρδιοχερουργικού, όχι γιατι τους ενδιαφέρει η νομιμότητα, αλλά για να κλείσουν το νοσοκομείο προς όφελος του ιδιωτικού τομέα. Φυσικά οι ίδιοι δεν έχουν την ίδια ευαισθησία όταν αφορά συναδέλφους του Πολιτικούς ή Μπετατζίδες στη λίστα Λαγκάρντ.
Ο πόλεμος θα είναι άνισος και βρώμικος, έχουν τα μέσα, έχουν τους πόρους, έχουν τους νόμους που οι ίδιοι ψηφίζουν, να μας διαλύσουν σωματικά με την καταστολή, πολιτικά με τη προπαγάνδα, οικονομίκα με αντισυνταγματικούς αναδρομικούς φορολογικούς νόμους και χαράτσια.
Και θα μας στοχέυουν έναν έναν, εκεί που είμαστε αδύνατοι, σπάνε πόρτες στις Σκουρίες, στα Πανεπιστήμια ξεμοναχιάζουν τους Υπαλλήλους ώστε να βάλουν μόνοι τους τη θηλιά στο λαιμό, γιατί ενωμένους δεν τους νίκησαν, θα μας παίρνουν τα σπίτια όπως οι Τούρκοι στους Κωνσταντινουπολίτες, κάνοντας μας φοροφυγάδες.
Το όπλο μας απέναντι στην κρατική ασυδοσία είναι η αλληλεγγυη όλων ενωμένων, απέναντι στο κοινωνικό αυτοματισμό, να αντιτάξουμε την κοινωνική συνοχή μας, απέναντι στη δυσωδία τους, να αντιτάξουμε την ανθρωπιά μας,
Γιατί δεν υπάρχουν δυο άκρα, είναι ένα κι αυτό σάπιο .
Η πανανθρώπινη Ελληνική Παιδεία είναι ο μεγαλύτερος εφιάλτης κάθε καθεστώτος, δεν ξέρω τι μας έχουν για το μέλλον, αλλά το ανάστημα απέναντι στους Νταβατζίδες και τους Τραπεζίτες, δεν είναι εμφύλιος αγωνας είναι αντιδικτατορικός και όσοι παίζουν με τα “δυο ακρα” το κάνουν γιατί το ξέρουν.
Η Δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα, η φαυλοκρατία έχει.
το κείμενο δημοσιεύθηκε Στο ΧΩΝΙ της Κυριακής, 20 Οκτωβρίου 2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου