Αλλά έχει μεγάλα σχέδια για την Ευρώπη. Σύμφωνα με πληροφορίες του SPIEGEL, θέλει οι Βρυξέλλες να έχουν πολύ περισσότερη δύναμη πάνω στους εθνικούς προϋπολογισμούς. Είναι μια επικίνδυνη κίνηση στην οποία πιθανό να αντιταχθούν κάποιοι εταίροι της στην ΕΕ και οι Σοσιαλδημοκρατών.
Στην αρχή της τρίτης θητείας της, η Μέρκελ έχει περισσότερη εξουσία στη Γερμανία και την Ευρώπη από οποιονδήποτε άλλο καγκελάριο. Δεν έχει υπάρξει τόσο ισχυρή πλειοψηφίασε κυβέρνηση στο κοινοβούλιο της Γερμανίας, τη Bundestag, από τον πρώτο μεγάλο συνασπισμό πριν από μισό αιώνα. Εν μέσω της ευρωπαϊκής κρίσης, η Γερμανία έχει γίνει η αδιαμφισβήτητη κυρίαρχη δύναμη στην Ευρώπη.
Ο μεγάλος συνασπισμός θα παραδώσει στη Μέρκελ μια πλειοψηφία που θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει για να διαμορφώσει τη Γερμανία και την Ευρώπη και να αντιμετωπίσει σημαντικά θέματα, συμπεριλαμβανομένων των συνταγματικών μεταρρυθμίσεων στη Γερμανία και τη μεταρρύθμιση των οργάνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η Μέρκελ, σε αντίθεση με τον πρόεδρο του SPD Γκάμπριελ, ήταν η αδιαφιλονίκητη ηγέτης στο κόμμα της, από την εκλογική νίκη της. Λίγα έχουν απομείνει από τις κατηγορίες που της επιρρίπτουν οι επικριτές της – εκτός από μία: Ότι είναι μία καγκελάριος χωρίς ημερήσια διάταξη, σχέδιο ή όραμα, ότι το ύφος της διακυβέρνησης είναι αντιδραστικό παρά προληπτικό και ότι δεν γνωρίζει πού θέλει να οδηγήσει την κυβέρνησή της και τη Γερμανία.
Μεγάλα σχέδια για την Ευρώπη
Στο παρελθόν, η Μέρκελ αντιμετώπιζε την διακυβέρνηση σα μια εργασία επισκευής. Τα κύρια θέματα στις δύο πρώτες θητείες της, η οικονομική κρίση και ο αγώνας για τη διάσωση του ευρώ, ήταν κατάλληλα για αυτή την προσέγγιση. Θα αλλάξει αυτό τώρα που έχει την απαραίτητη εξουσία και τα μέσα; Σχεδόν σε όλα, όσον αφορά τη Γερμανία. Δεν υπάρχουν σημαντικές μεταρρυθμίσεις στα έργα στα υπουργεία και ο μεγάλος συνασπισμός θα επικεντρωθεί στην αύξηση των δαπανών για την εκπλήρωση ορισμένων από τις προεκλογικές υποσχέσεις.
Σε αντίθεση, οι αξιωματούχοι στην Καγκελαρία σφυρηλατούν σχέδια για την Ευρώπη, που είναι σχεδόν ουτοπιστικά για κάποιον σαν τη Μέρκελ. Αν όμως επικρατήσουν, θα αλλάξουν ριζικά την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ο στόχος είναι να επιτευχθεί εκτεταμένος, κοινός έλεγχος των εθνικών προϋπολογισμών, του δημόσιου δανεισμού στις 28 πρωτεύουσες της ΕΕ και των εθνικών σχεδίων για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και την εφαρμογή των κοινωνικών μεταρρυθμίσεων. Η ελπίδα είναι ότι αυτά τα μέτρα θα διασφαλίσουν τη μακροπρόθεσμη σταθερότητα του ευρώ και θα κατευθύνουν τα κράτη μέλη σε μια κοινή οικονομική και δημοσιονομική πορεία. Αυτή θα είναι ό,τι συχνά αναφέρεται ως η φιλόδοξη πολιτική ολοκλήρωση της νομισματικής ένωσης της Ευρώπης – ένα τεράστιο επίτευγμα.
Δεν είναι ένας νέος στόχος, αλλά αυτό που είναι νέο είναι οι μηχανισμοί που θα εφαρμόσουν οι Βρυξέλλες εάν η Μέρκελ πετύχει το στόχο της, συμπεριλαμβανομένων συχνότερων και πιο έντονων ελέγχων και βέτο, καθώς και τις υφιστάμενες συμβατικές υποχρεώσεις και απαιτήσεις. Εν ολίγοις, αυτό θα ισοδυναμούσε με μια πραγματική ανασυγκρότηση της ζώνης του ευρώ και ένα σημαντικό βήμα προς την κατεύθυνση μιας «οικονομικής διακυβέρνησης» που και το SPD θα ήθελε να δω να εφαρμόζεται.
Η τρέχουσα οικονομική δύναμη της Γερμανίας βοηθά να εξηγήσουμε αυτά τα οράματα για την Ευρώπη, δεδομένου ότι οι αυστηρότεροι έλεγχοι του προϋπολογισμού δεν θα αποτελέσουν απειλή για Βερολίνο αυτή τη στιγμή. Τα επίπεδα ανεργίας είναι τόσο χαμηλά που η χώρα έχει φτάσει σχεδόν σε πλήρη απασχόληση και ο προϋπολογισμός είναι σε καλή κατάσταση, τουλάχιστον σε επίπεδο εθνικών κυβερνήσεων. Στην πραγματικότητα, τα δημόσια ταμεία είναι τόσο πλήρη που η κυβέρνηση μπορεί να αντέξει οικονομικά να ενισχύσει τις εγχώριες δαπάνες.
Περισσότερα χρήματα για να δαπανήσουν
Και αυτό είναι ακριβώς ό,τι τα μέλη του συνασπισμού σκοπεύουν να κάνουν. Το πρώτο θέμα στην ατζέντα τους είναι να μοιράσουν προνόμια και να δαπανήσουν χρήματα. Χάρη στην ισχυρή οικονομία, αυτό δεν θα απαιτήσει ούτε καν αύξηση των φόρων. Στον μεσοπρόθεσμο οικονομικό σχεδιασμό του, ο υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε αναμένει αύξηση των εθνικών δημοσιονομικών πλεονασμάτων από το επόμενο έτος: 200 εκατ. ευρώ το 2015, 5,2 δις ευρώ το 2016 και 9,6 δις το 2017.
Με άλλα λόγια, η κυβέρνηση θα έχει επιπλέον 15 δις ευρώ στη διάθεσή της, τα επόμενα χρόνια. Αυτό δίνει στη Μέρκελ και τον Σόιμπλε το αναγκαίο περιθώριο ελιγμών για να εκπληρώσουν τις επιθυμίες του CDU/ CSU και του SPD για περισσότερες επενδύσεις σε υποδομές και εκπαίδευση, χωρίς να χρειάζεται να αυξήσουν τους φόρους. Γίνεται λόγος για ένα ταμείο 11 δις ευρώ για τις υποδομές και μόνο.
Πριν από τις εκλογές, η Μέρκελ και ο Σόιμπλε είχαν ανακοινώσει την πρόθεσή τους να χρησιμοποιήσουν τα πλεονάσματα για την αποπληρωμή παλαιών χρεών. Αυτό δεν θα συμβεί τώρα, και όμως οι συντηρητικοί δεν έχουν ενοχές, σημειώνοντας ότι παρά τα πρόσθετα σχέδια δαπανών η χώρα θα παραμείνει εντός των απαιτήσεων για το όριο χρέους.
Η αναδιοργάνωση των οικονομικών σχέσεων μεταξύ των εθνικών και περιφερειακών κυβερνήσεων, που είναι στην ημερήσια διάταξη αυτή την περίοδο, κατά πάσα πιθανότητα θα είναι δαπανηρή για την εθνική κυβέρνηση. Πολλά κράτη θα πρέπει να μειώσουν κατά δισεκατομμύρια τους προϋπολογισμούς τους, ώστε να μπορούν να τα καταφέρουν χωρίς νέο δανεισμό αρχής γενομένης από το 2020. Πολλοί ηγέτες παραπονιούνται ότι είναι ένα βάρος που τα κρατίδιά τους δεν μπορούν να χειριστούν χωρίς την εθνική κυβερνητική βοήθεια.
Περισσότερες εξουσίες για την Ευρωπαϊκή Επιτροπή
Όσον αφορά την Ευρώπη, η Μέρκελ οδεύει προς στρατηγικές αποφάσεις – και είναι πιθανό να δείξει περισσότερο θάρρος ως προς την ανάληψη ρίσκων από το συνηθισμένο. Ο Σόιμπλε, ο τελευταίος Ευρωπαίος από τους κορυφαίους πολιτικούς στη Γερμανία, μπορεί να είναι ικανοποιημένος. Η Μέρκελ θέλει απτές τροποποιήσεις στις Συνθήκες της Ευρωπαϊκής Ένωσης: περισσότερη ισχύς για τις Βρυξέλλες και ακόμη περισσότερη δύναμη για την Ευρωπαϊκή Επιτροπή που δέχεται τόσες επικρίσεις. «Δυστυχώς, δεν υπάρχει καμία άλλη επιλογή», λένε κυβερνητικά στελέχη.
Η προσέγγιση «καρότο και μαστίγιο»
Την περασμένη Πέμπτη, μετά τον τελικό γύρο των διερευνητικών συνομιλιών με το SPD, η Μέρκελ ενημέρωσε τον Πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Χέρμαν Φαν Ρομπάι σε μια ιδιωτική συζήτηση στην Καγκελαρία. Ήταν μια παρασκηνιακή πρωτοβουλία, ,απ’ αυτές που είναι τόσο συνηθισμένες στην ευρωπαϊκή πολιτική. Τα έγγραφα για το πώς το «Πρωτόκολλο 14» της Συνθήκης της ΕΕ θα μπορούσε να στηριχθεί υπάρχουν ήδη στο γερμανικό υπουργείο Οικονομικών. Προς το παρόν, περιλαμβάνουν μερικές γενικές δηλώσεις σχετικά με τη συνεργασία και τον έλεγχο της ευρωζώνης. Αλλά τώρα, αν το Βερολίνο είναι σε θέση να εφαρμόσει την προσέγγιση καρότο και μαστίγιο, οι απτές εξουσίες της Ευρωπαϊκής Επιτροπής θα πρέπει να προστεθούν στο πρωτόκολλο.
Για παράδειγμα, θα μπορούσε να δοθεί στην Επιτροπή το δικαίωμα να αποφασίζει, με κάθε χώρα του ευρώ, μια συμφωνία για τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας, των επενδύσεων και της δημοσιονομικής πειθαρχίας. Τέτοιου είδους «συμβατικές ρυθμίσεις» θα είναι γεμάτες με στοιχεία και προθεσμίες, έτσι ώστε να μπορούν να παρακολουθούνται και, ενδεχομένως, ακόμη και να προβάλλονται ανά πάσα στιγμή. Σε αντάλλαγμα, μια νέα , μεγάλη συζήτηση για τον προϋπολογισμό των Βρυξελλών θα αρχίσει –ενός προϋπολογισμού της ευρωζώνης με ποσά σε διψήφια δισεκατομμύρια για τα υπάκουα κράτη μέλη.
Το Πρωτόκολλο 14 θα μπορούσε επίσης να χρησιμοποιηθεί για τον διορισμό τους πλήρους απασχόλησης επικεφαλής του Eurogroup. Τη σημαντική δουλειά έχει αναλάβει τώρα ένας από τους υπουργούς Οικονομικών των κρατών-μελών, ο Ολλανδός υπουργός Οικονομικών Γερούν Ντάισελμπλουμ. Οι αφοσιωμένοι Ευρωπαίοι όπως ο Σόιμπλε, ονειρευόταν εδώ και καιρό τον καθορισμό ενός «υπουργού Οικονομικών του ευρώ».
Αντίσταση στα ευρωπαϊκά σχέδια της Μέρκελ
Εάν η καγκελάριος Μέρκελ επικεντρωθεί σε μια τροποποίηση αυτού ου κεντρικού τμήματος των συνθηκών της ΕΕ, είναι αξιοσημείωτη αλλαγή. Ακόμα, η νέα πορεία είναι επικίνδυνη και έχει πολλούς επικριτές και μια αβέβαιη έκβαση. Τίποτα από αυτά δεν είναι του γούστο της Μέρκελ – τουλάχιστον όχι της Μέρκελ που ξέρουμε. Ωστόσο, η καγκελάριος έχει ήδη αναπτύξει την βασική ευρωπαϊκή στρατηγική της. Ο επικεφαλής της σχετικής υπηρεσίας στην Καγκελαρία, Nikolaus Meyer – Landrut, περιέγραψε το γερμανικό σχέδιο σε μια συνάντηση στις Βρυξέλλες στις αρχές Οκτωβρίου. Δεν πήγε πολύ καλά.
Οι αντίπαλοι του κοινού νομίσματος κερδίζουν γρήγορα δημοτικότητα σε όλες σχεδόν τις χώρες της ευρωζώνης. Κάθε αλλαγή στην ισορροπία των δυνάμεων στην Ευρώπη και κάθε αναβάθμιση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κάνει τις κυβερνήσεις πιο ευάλωτες σε εγχώριες πολιτικές επιθέσεις. Περισσότερη ισχύς στις «Βρυξέλλες»; Δεν υπάρχει περίπτωση.
Υπάρχουν μεγάλες αμφιβολίες ακόμα και στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, αν και για εντελώς διαφορετικούς λόγους. Αριστεροί και συντηρητικοί φοβούνται ότι όποιος ανοίξει την πόρτα για την τροποποίηση των συνθηκών «δεν θα είναι σε θέση να την κλείσει και πάλι γρήγορα», λέει ένα κορυφαίο στέλεχος των Χριστιανοδημοκρατών. Ειδικά η βρετανική κυβέρνηση, που καθοδηγείται από το ριζοσπαστικό, αντιευρωπαϊκό Κόμμα Ανεξαρτησίας του Ηνωμένου Βασιλείου ( UKIP ), θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει την ευκαιρία για να ανακτήσει εξουσίες από τις Βρυξέλλες, επανεθνικοποιώντας ουσιαστικά την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Το SPD θα μπορούσε να προβάλει αντιρρήσεις. «Το SPD δεν θα υποστηρίξει οποιεσδήποτε ρυθμίσεις, αν η Μέρκελ πραγματοποιεί παράλληλες διαπραγματεύσεις με τον Ντέιβιντ Κάμερον για τη μεταφορά αρμοδιοτήτων της ΕΕ πίσω στα κράτη μέλη» δήλωσε ο Άξελ Σέφερ , αντιπρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας του SPD. Πρόσθεσε ότι το SPD δεν θα δεχθεί καμία αλλαγή της συνθήκης που να σχετίζεται με δημοψηφίσματα στα επιμέρους κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, ο γερμανός Σοσιαλδημοκράτης Μάρτιν Σουλτς, έχει ήδη προειδοποιήσει τη Μέρκελ κατ’ ιδίαν ότι δεν θα υποστηρίξει οποιαδήποτε αλλαγή στις συνθήκες. Θέλει οι εθνικές κυβερνήσεις να κάνουν την ευρωζώνη ανθεκτική σε μελλοντικές κρίσεις, χρησιμοποιώντας τα μέσα που δημιουργήθηκαν βήμα- βήμα κατά τη διάρκεια των τριών τελευταίων ετών – χωρίς αλλαγές της Συνθήκης. Ο Σουλτς φοβάται ότι μια τροποποίηση της Συνθήκης θα πάρει πάρα πολύ καιρό και ότι τα δημοψηφίσματα που είναι απαραίτητα σε ορισμένες χώρες δεν θα μπορούν να κερδηθούν με δεδομένο το τρέχον κακό λαϊκό αίσθημα απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ένωση. «Θα ελέγξουμε όλες τις προτάσεις της καγκελαρίου για να δούμε αν μπορούν να εφαρμοστούν σε όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ», λέει ο Σουλτς, ο οποίος θα είναι μέλος της διαπραγματευτικής ομάδας του SPD στις συνομιλίες συνασπισμού, υπεύθυνος για όλα τα θέματα που αφορούν την Ευρώπη.
Ωστόσο, η Μέρκελ φαίνεται απτόητη από αυτά τα εμπόδια. Και έχει ήδη ένα χρονοδιάγραμμα. Πρώτα θέλει να περιμένει και να δει τι θα συμβεί το Μάιο του 2014, στις εκλογές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Στη συνέχεια, θα πρέπει να επιλεγεί ο νέος πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, αφού λήξει η δεύτερη θητεία του σημερινού Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο, το 2014. Η Μέρκελ του έδωσε τη δουλειά και του εξασφάλισε μια δεύτερη θητεία. Αλλά αυτές τις μέρες δεν μπαίνει καν στον κόπο να κρύψει την περιφρόνησή της για τον Μπαρόζο.
Μόλις αναλάβει η νέα Ευρωπαϊκή Επιτροπή, το πολιτικό παράθυρο για το ευρωπαϊκό όραμα της Μέρκελ αναμένεται να ανοίξει. Επίσης, δεν φαίνεται να την ενοχλεί ότι θα είναι σαφώς μειονότητα όταν ξεκινήσει τα σχέδια μεταρρύθμισής της. Είναι εξοικειωμένη με αυτή τη θέση από τις πρώτες μέρες της κρίσης χρέους της ευρωζώνης, όταν ήθελε να συμπεριλάβει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ως βασική αρχή στη διανομή πακέτων ενίσχυσης και σχεδόν όλες οι άλλες χώρες της ευρωζώνης ήταν κατά της ιδέας. Εκείνη την εποχή, είχε πει σε ιδιωτικές συζητήσεις: «Είμαι πολύ μόνη εδώ, όμως δεν με νοιάζει, έχω δίκιο…»
http://www.spiegel.de/international/germany/merkel-wants-to-reform-eu-with-more-powers-for-brussels-a-928988.html
Πηγή : http://www.antinews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου