Ποιο «Συνταγματικό τόξο», αφού κανείς δεν σέβεται το Σύνταγμα;

Ο όρος εφευρέθηκε επειδή δεν μπορούσε να γίνει χρήση «κοινοβουλευτικού τόξου», ακόμη και «δημοκρατικού», για αυτά θα δημιουργούσαν αμφισβητήσεις.

Δεν γνωρίζω ποιος εφεύρε τον νεοεμφανιζόμενο όρο «συνταγματικό τόξο» (νομίζω πως είναι ο κ. Ευ. Βενιζέλος), προκειμένου να θέσει από την μια πλευρά όλα τα κόμματα που -δυνητικά- σέβονται το Σύνταγμα, και από την άλλη την Χρυσή Αυγή.

 
Είναι προφανές, πως εφευρέθηκε ο όρος, επειδή δεν μπορούσε να γίνει χρήση «κοινοβουλευτικού τόξου», ακόμη και «δημοκρατικού», επειδή θα δημιουργούσε αμφισβητήσεις, ενώ το «συνταγματικό τόξο» μπορεί να γίνει αποδεκτό, «την ανάγκη φιλοτιμία ποιούμενοι».

 Και δεν μπορούσε να γίνει λόγος για «κοινοβουλευτικό τόξο», αφού η επίσημη θέση τόσο του ΚΚΕ, όσο και των συνιστωσών και του σταθερού πυρήνα του ΣΥΡΙΖΑ, είναι -όπως έχουν ταχθεί δημοσίως- υπέρ του σοβιετικής μορφής κράτους.

 
Ήρθαν όμως δύο βουλευτές της Ν.Δ., οι κ.κ. Λαζαρίδης και Βορίδης, με διαφορετική προέλευση, διαφορετική ιδεολογική θεώρηση και διαφορετικούς στόχους, που δεν αποδέχονται την ύπαρξη «συνταγματικού τόξου», με μόνον τον αποκλεισμό της Χρυσής Αυγής. Αναφερόμενος στη θεωρία των «δύο άκρων» -την οποία ο κ. Α. Σαμαράς διετύπωσε-, ο βουλευτής Επικρατείας της Ν.Δ. κ. Χρ. Λαζαρίδης δήλωσε πως όσο ο ΣΥΡΙΖΑ επιμένει να μην καταδικάζει γεγονότα κατάλυσης της νομιμότητας και του Συντάγματος, όπως π.χ. στις Σκουριές, παραμένει εκτός συνταγματικού τόξου.

«Υπερασπίζονται τους κουκουλοφόρους, είπε, τρομοκράτες που έχουν καταδικαστεί και δολοφόνους, φωνάζουν εμφυλιοπολεμικά συνθήματα που στάζουν αίμα (…) Εννοώ όσους μιλάνε για ραντεβού στα σφαγεία και τα γουναράδικα, μιλούν απαξιωτικά και καλούν σε λιντσάρισμα. Αυτή είναι η στρατηγική της έντασης που δεν ξεκίνησε χθες. Και δεν θα σταματήσει, αν δεν επέμβουμε».

 
Ο δε κ. Μ. Βορίδης, σε συνέντευξή του στο «Βήμα 99.5» αναρωτήθηκε αν το ΚΚΕ είναι εντός συνταγματικού τόξου. Ταυτοχρόνως, επέκρινε και τον ΣΥΡΙΖΑ, επειδή «υιοθετεί απαράδεκτο και εμπρηστικό πολιτικό λόγο και ενθαρρύνει με τη στάση του πράξεις πολιτικής βίας».

 
Αυτά είναι τα γεγονότα. Τι κρύβουν όμως όλοι τους, την ώρα που εμφανίζονται ως Ηρακλείς του Συντάγματος. Ότι το Σύνταγμα το παραβιάζουν ανερυθρίαστα, όποτε και όπως θέλουν. Τουλάχιστον το ΚΚΕ, το δηλώνει επισήμως. Πλην της ομολογίας του βουλευτή κ. Σπύρου Χαλβατζή, ο οποίος ευθαρσώς σε τηλεοπτική εκπομπή δήλωσε πως το ΚΚΕ δεν υπηρετεί το ελληνικό Σύνταγμα, επειδή άλλη είναι η κοσμοθεωρία του, αρκεί και το γεγονός ότι δεν υποβάλλει το ΚΚΕ την εκ του συντάγματος υποχρεωτική δήλωση στον Άρειο Πάγο, ότι κατέρχεται στις εκλογές σεβόμενο το πολίτευμα.
Τα δύο αστικά κόμματα όμως, της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ, παραβίασαν κατάφωρα το Σύνταγμα, όταν η έγκριση του πρώτου Μνημονίου, έγινε με την υπερψήφιση από 150 βουλευτές και όχι από 180, όπως ο ίδιος ο κ. Βενιζέλος γνωμοδότησε (και το ΚΚΕ, το μόνο κόμμα που υπερθεμάτισε).

 
Είχαμε τότε την πληροφορία, πως ο κ. Γ. Παπανδρέου «έκανε το χατίρι» του κ. Α. Σαμαρά -μόνον αυτού;- και δεν τον υποχρέωσε να υπερψηφίσει και η Ν.Δ. το Μνημόνιο. Αυτό, ήταν ωφέλιμο για το Σύστημα, επειδή ο κ. Σαμαράς ως «αντιμνημονιακός» αντικατέστησε τον Γ. Παπανδρέου και η χώρα έμεινε σε αστικά χέρια. Αν εφαρμοζόταν το Σύνταγμα, ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. ως μνημονιακά κόμματα δεν θα είχαν μέλλον στις επόμενες εκλογές; Ποιος θα υπερψήφιζε και τα άλλα Μνημόνια;

 
Ας μη κάνει λόγο, επομένως, κανείς για σεβασμό του Συντάγματος. Και μόνον το γεγονός, ότι δεν ιδρύθηκε ακόμη Συνταγματικό Δικαστήριο, όπως προβλέπεται, το οποίο θα απέκλειε κόμματα και πολιτικούς, ως μη νομίμως κατερχομένους στις εκλογές, αλλ’ επίσης ούτε ενεργοποιήθηκε το άρθρο περί Δημοψηφισμάτων, και ελήφθησαν σημαντικές για την πορεία μας αποφάσεις -όπως η ένταξη στην Ε.Ο.Κ.- με απλή κυβερνητική απόφαση, είναι αρκετά παραδείγματα για να καταδείξουν τι είδους σεβασμό στο Σύνταγμα επιδεικνύει ο πολιτικός μας κόσμος.

 
Ως προς κάτι δικολαβίστικες τοποθετήσεις αναλυτών, ότι η μη ρητή καταδίκη πράξεων βίας από ορισμένα κόμματα, «ουδεμία σχέση έχουν με κατάλυση του πολιτεύματος», αρκεί να ειπωθεί ότι η αμφισβήτησή του και ο μη σεβασμός του, μπορεί να μη καταλύουν άμεσα το πολίτευμα, αλλά θέτουν την πυρίτιδα στα θεμέλιά του.

 
Ο Μακεδών