Γράφει ο δρ Δημήτρης Γκίκας
Πολλοί εκπλήσσονται όταν διαπιστώνουν πως ο σύγχρονος δυτικός κόσμος, παρά τη διαφαινόμενη επικράτηση της ελευθερίας λόγου, φαίνεται να θεοποιεί μια πολύ συγκεκριμένη μορφή «γλωσσικού» δόγματος που εκφράζει, υποτίθεται, μια αντίστοιχη «αλήθεια». Επιπλέον, μοιάζει να συντηρεί μια εικόνα προκλητικής αμφισβήτησης κάθε διαφορετικής άποψης που αντιβαίνει τον γλωσσικό αυτόν κώδικα. Η στάση αυτή πολλές φορές φτάνει στα όρια της ακρότητας και της υπερβολής – κάποτε ακόμα και βίαιης.
Κι όμως, αυτή η εικόνα δεν είναι καινούργια. Στην αρχαιότητα, υπήρξε ένα κίνημα που επικράτησε αιώνες ολόκληρους στον τότε γνωστό κόσμο. Ένα κίνημα, οι αρχές του οποίου έχουν πολλά κοινά στοιχεία με την περίφημη πολιτική ορθότητα της εποχής μας, τον σύγχρονο ακτιβισμό και την επιχειρούμενη επιβολή μιας παγκόσμιας «κουλτούρας». Το κίνημα αυτό ονομαζόταν «Κυνικό», οι απαρχές του βρίσκονται στην Αρχαία Ελλάδα και ιδρυτής του θεωρείται ο Αντισθένης.