Συνολικά 45 χρόνια μετά τη δεύτερη τουρκική εισβολή στην Κύπρο, κατά την οποία ο δεύτερος Αττίλας έφθασε μέχρι τη διαχωριστική γραμμή που παραμένει ακόμη και σήμερα, σύμβολο μιας εθνικής τραγωδίας και μιας πρωτοφανούς παραβίασης του Διεθνούς Δικαίου και των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, είναι όλο και πιο ξεκάθαρο ότι η διεθνής κοινότητα και κυρίως η Ουάσινγκτον, με αποκλειστική ευθύνη του τότε ΥΠΕΞ Χένρι Κίσινγκερ, δεν εξάντλησαν τις δυνατότητες που είχαν προκειμένου να αποφευχθεί η τραγωδία.
Στις 28 Ιουλίου 1974 οι ΗΠΑ, αναγνωρίζοντας ότι οι ίδιες δεν έχουν ειδικό ενδιαφέρον στην Κύπρο, αντί να επιδιώξουν να αποτρέψουν τη δεύτερη εισβολή και ολοκλήρωση της τουρκικής κατοχής στο νησί κάνουν ασκήσεις επί χάρτου.
Όπως φαίνεται και στο έγγραφο αυτό που παρουσίασε στον Χ. Κίσινγκερ η Cyprus Task Force, κανείς δεν ασχολείται στην Ουάσινγκτον με την προσπάθεια αποτροπής κλιμάκωσης της στρατιωτικής παρέμβασης της Τουρκίας, αλλά αποτυπώνονται στο χαρτί τα διαφορετικά σενάρια για τη διαχείριση της κατάστασης με το πάγωμα των αποτελεσμάτων της τουρκικής εισβολής…
Και είναι αποκαλυπτικό του τρόπου που ερμήνευαν τα γεγονότα και τους «παίκτες» στο Κυπριακό οι Αμερικανοί:
Ενημερωτικό υπόμνημα από την κυπριακή ομάδα εργασίας στον υπουργό Εξωτερικών Κίσινγκερ.
Ουάσινγκτον, 28 Ιουλίου 1974.
Τα συμφέροντα των ΗΠΑ στην κυπριακή κρίση: θέματα και επιλογές.
Το πρόβλημα
Παρά την ελληνική αντίσταση, οι Τούρκοι στη Γενεύη προσπαθούν να πιέσουν τις συζητήσεις κατάπαυσης του πυρός σε προκαταρκτικές διαπραγματεύσεις για μια πολιτική διευθέτηση. Καθώς οι συνομιλίες προσεγγίζουν τις ουσιαστικές πτυχές της διευθέτησης, ο κίνδυνος ενός αδιεξόδου αυξάνεται. Εν αναμονή αυτού του ενδεχομένου, το έγγραφο αυτό αναλύει τις διάφορες ρυθμίσεις που μπορεί να προταθούν για τον καθορισμό του τρόπου με τον οποίο επηρεάζονται τα συμφέροντα των ΗΠΑ.
H κατάσταση
Στρατιωτικά η κατάσταση στο νησί είναι σχετικά ήρεμη. Οι Τούρκοι έχουν εδραιώσει και διευρύνει τον θύλακα βόρεια της Λευκωσίας, αλλά η συντριπτική πλειονότητα των τουρκοκυπριακών θυλάκων έξω από το τρίγωνο Λευκωσίας-Κερύνειας έχουν περιορισθεί ή εξαλειφθεί με εξαίρεση την Αμμόχωστο και την περιοχή των Κόκκινων που συνεχίζει να βρίσκεται υπό τον έλεγχο της τουρκοκυπριακής πολιτοφυλακής.
Η νέα Κυβέρνηση στην Αθήνα έχει απειλήσει με ελληνοτουρκικό πόλεμο εάν οι Τούρκοι συνεχίσουν να προωθούνται κατά παράβαση της εκεχειρίας, αλλά οι διεθνείς προσπάθειες τις τελευταίες 24 ώρες έχουν περιορίσει τις τουρκικές παραβιάσεις. Από πολιτική άποψη η κατάσταση στην Ελλάδα και στην ελληνοκυπριακή κοινότητα είναι ασταθής.
Ο Κληρίδης, παγιδευμένος μεταξύ των εξτρεμιστών της Δεξιάς και της Αριστεράς, κινείται προσεκτικά από τον φόβο μιας κίνησης εναντίον του. Στην Ελλάδα υπάρχουν αναφορές για πραξικόπημα εναντίον του Καραμανλή από στρατιωτικούς-υποστηρικτές του Ιωαννίδη.
Ο ελληνικός στρατός πιθανόν να αφήσει στον Καραμανλή σημαντικό περιθώριο για την προσπάθεια αναζήτησης λύσης του Κυπριακού υπό την προϋπόθεση ότι η Τουρκία δεν θα επιδιώξει να διευρύνει τα πλεονεκτήματά της στην Κύπρο ακόμη περισσότερο. Οι Τούρκοι φαίνονται ενωμένοι γύρω από τον Ετζεβίτ, αλλά η αντιπολίτευση και ο στρατός θα τον παρακολουθούν προσεκτικά για να είναι σίγουροι ότι δεν θα διαπραγματευθεί τα κέρδη της Τουρκίας.
Διπλωματικά με την εισβολή στην Κύπρο, συνεχίζοντας την προέλαση μετά την κατάπαυση του πυρός και δηλώνοντας ότι η Τουρκία προτίθεται να παραμείνει με τις δυνάμεις της στην Κύπρο, οι Τούρκοι βρίσκονται υπό αυξανόμενη διεθνή κριτική.
Το Ηνωμένο Βασίλειο είναι ανήσυχο για τους στόχους της Τουρκίας και οι Τούρκοι από την πλευρά τους θεωρούν ότι οι Βρετανοί είναιυπέρ της Ελλάδας. Υπό αυτές τις συνθήκες η μοναδική σημαντική υποστήριξη προς την Τουρκία φαίνεται να προέρχεται από τις ΗΠΑ.
Αμερικανικά συμφέροντα
Τα θεμελιώδη συμφέροντά μας στην περιοχή είναι: 1) να διατηρηθεί η ικανότητα άμυνας και αποτροπής της Δύσης η οποία απαιτεί τη συνοχή του ΝΑΤΟ, τη διατήρηση των εγκαταστάσεων των ΗΠΑ/ΝΑΤΟ και την ελληνο-τουρκική αρμονία.
2) την αναχαίτιση της σοβιετικής επιρροής. Μια ασταθής Κύπρος απειλεί και τα δυο αυτά συμφέροντά μας. O ελληνοτουρκικός ανταγωνισμός αποδυναμώνει την αμυντική ικανότητα της Συμμαχίας και οι ελληνοτουρκικές εχθροπραξίες θα επέφεραν σοβαρό πλήγμα.
Περαιτέρω αν χειροτέρευε η κατάσταση, η κρίση εύκολα θα μπορούσε να οδηγήσει σε καλύτερη σοβιετική τοποθέτηση στην Κύπρο και είτε στην Ελλάδα είτε στην Τουρκία είτε και στις δύο. ΄Ετσι οι ΗΠΑ δεν έχουν θεμελιώδεις στόχους σχετικά με την ίδια την Κύπρο εκτός από το πλαίσιο των επιπτώσεων του Κυπριακού σε άλλα συμφέροντα των ΗΠΑ.
Προθέσεις και στόχοι των μερών
ΤΟΥΡΚΙΑ: Οι Τούρκοι είναι αποφασισμένοι να χρησιμοποιήσουν την ισχυρή θέση τους στην Κύπρο για να λύσουν το Κυπριακό μιας και διά παντός σύμφωνα με τη γραμμή για de facto κυβερνητικό διαχωρισμό των δυο κοινοτήτων εντός του πλαισίου μιας ανεξάρτητης Κύπρου. Αυτό περιγράφεται από την Τουρκία ως η «αποκατάσταση των δυο αυτόνομων διοικήσεων» που συντονίζονται μόνο σε επίπεδο κορυφής από τον Ελληνοκύπριο Πρόεδρο και τον Τουρκοκύπριο Αντιπρόεδρο. Η ρύθμιση αυτή πρέπει να αναγνωρισθεί από τους Έλληνες σε επίσημο έγγραφο.
Οι Τούρκοι είναι αντίθετοι στην επιστροφή στο συνταγματικό σύστημα του 1960 το οποίο θεωρούν μη λειτουργικό. Είναι επίσης αντίθετοι στην επιστροφή του Μακαρίου. Δεν μιλούν για διχοτόμηση (διπλή ένωση) προφανώς επειδή δεν πιστεύουν ότι η Ελλάδα, οι ΗΠΑ και οι Σοβιετικοί και η διεθνής κοινότητα θα ανεχθούν την εξαφάνιση του ανεξάρτητου κράτους της Κύπρου.
Επιπλέον η Τουρκία μπορεί να προσπαθήσει να χρησιμοποιήσει τα κέρδη της στην Κύπρο για να πιέσει την Ελλάδα να επιλύσουν τα άλλα ελληνοτουρκικά θέματα, πρωταρχικά τη διαφορά για το πετρέλαιο του Αιγαίου και την οριοθέτηση των χωρικών υδάτων. Η Τουρκία ίσως υπολογίζει ότι με τον Καραμανλή στην εξουσία στην Αθήνα υπάρχει μια καλή ευκαιρία για την επίλυση των εκκρεμών προβλημάτων. Τελικά η Τουρκία πιστεύει ότι διαπραγματεύεται από θέση ισχύος και δεν θα προσεγγίσει τη διαπραγματευτική διαδικασία με θετική διάθεση.
ΕΛΛΑΔΑ: Ο Καραμανλής, όπως και ο Ετζεβίτ, θέλει να επιλύσει τα εκκρεμή ελληνοτουρκικά προβλήματα. Ωστόσο θα βρεθεί υπό πίεση από τον στρατό να μη παραδοθεί στις τουρκικές απαιτήσεις. Οι Έλληνες θα προτιμούσαν μια ανεξάρτητη ενιαία Κύπρο με τις ελάχιστες εγγυήσεις για τα δικαιώματα της τουρκικής κοινότητας. Γνωρίζουν ότι η Ένωση είναι μη αποδεκτή από την Τουρκία.
Στο ενδιάμεσο θα ήθελαν πιθανόν το status quo ante, χωρίς τον Μακάριο και χωρίς τα πρόσθετα τουρκικά στρατεύματα. Το ελάχιστο που θα δέχονταν θα ήταν η συνέχιση της ανεξαρτησίας. Οι Έλληνες θα μπορούσαν να δεχθούν μια ομοσπονδιακή λύση εάν ο τουρκικός στρατός μειώνονταν σε μια συμβολική παρουσία και εάν οι ομοσπονδιακές ρυθμίσεις δεν θα ήταν απλώς ένα πρόσχημα για τον τουρκικό έλεγχο επί εδαφών.
Αν οι Έλληνες κατέληγαν στο συμπέρασμα ότι δεν υπάρχει βάση στην τουρκική θέση (π.χ. δηλαδή ότι οι Τούρκοι έχουν αποτελεσματικά συνδέσει τον αυτόνομο θύλακα με την Τουρκία), θα μπορούσαν να κινηθούν για να κάνουν το ίδιο στην ελληνική πλευρά και να προσεγγίσουν τους Τούρκους στη βάση της de facto Ένωσης και των δυο τομέων.
ΚΥΠΡΟΣ (Ελληνοκύπριοι): Οι Τουρκοκύπριοι είναι υπό τον έλεγχο της Άγκυρας, αλλά η Αθήνα θα πρέπει να λάβει υπόψη της τις απόψεις των Ελληνοκυπρίων. Ό,τι κι αν συμφωνήσει η Αθήνα με τους Τούρκους θα πρέπει να «πουληθεί» στους Ελληνοκύπριους (παρά την πλήρη παρερμηνεία της Άγκυρας ότι η Ελλάδα μπορεί να επιβάλει τη θέλησή της στους Ελληνοκύπριους).
Στο παρελθόν, η Αθήνα είχε προβλήματα με τον Μακάριο, μα όταν τα κατάφερε, αυτός θα μπορούσε να περάσει στους Ελληνοκύπριους τη Συμφωνία. Ο Κληρίδης είναι πιο δεκτικός στην κατεύθυνση της Αθήνας και πιο ελκυστικός στους Τούρκους, αλλά μάλλον δεν θα είναι σε θέση να διασφαλίσει την αποδοχή των ελληνο-τουρκικών συμβιβασμών. Οι αριστεροί θέλουν να συνεχισθεί η Ανεξαρτησία υπό τον Μακάριο.
Οι δεξιοί θέλουν Ένωση χωρίς τον Μακάριο. Οι Ελληνοκύπριοι έχουν τη δυνατότητα να σαμποτάρουν μια συμφωνία μεταξύ Αθήνας και Άγκυρας. Όπως και οι Έλληνες της Ελλάδας, η πλειονότητα των Ελληνοκύπριων θα μπορούσε πιθανόν να αποδεχθεί μια ομοσπονδιακή λύση εάν αυτή δεν ενέπλεκε μια μαζική τουρκική στρατιωτική παρουσία ή κάθε άλλου είδους τουρκική πέραν των συνόρων της δικαιοδοσία.
Εναλλακτικά μοντέλα για νέες διευθετήσεις για την Κύπρο.
Α. Μια ανεξάρτητη Κύπρος με τουρκικές περιοχές (extraterritorial) θα συνεπαγόταν: ● Μια ανεξάρτητη κυρίαρχη Κύπρο, πλην των τουρκικών περιοχών. ● Αναγνωρισμένη ή de facto υπό τουρκικό έλεγχο περιοχή στο τρίγωνο Λευκωσία – Κερύνεια. ● Η Τουρκία διατηρεί μεγάλο αριθμό τουρκικών στρατιωτικών δυνάμεων στον θύλακα της Κερύνειας. ● Μερική ελευθερία κίνησης.
Β. Διχοτόμηση: Θα περιλαμβάνει: ● Αναγνώριση της τουρκικής κυριαρχίας γύρω από τον θύλακα της Κερύνειας ή σε κάποια άλλη περιοχή. ● Διακήρυξη, ίσως μετά το δημοψήφισμα, της Ένωσης του υπολοίπου της Κύπρου με την Ελλάδα. ● Την προαιρετική μεταφορά ων Τουρκοκυπρίων στον τουρκικό θύλακα και των Ελληνοκυπρίων έξω από αυτόν.
C. Ομοσπονδία και αποστρατιωτικοποίηση: Θα περιλαμβάνουν: ● Μια ανεξάρτητη και κυρίαρχη Κύπρο. ● Τη δημιουργία δυο κοινοτικών δομών -μιας ελληνικής και μιας τουρκικής, αυτόνομων σε τοπικό επίπεδο και συγχωνευμένων σε εθνικό επίπεδο. ● Τη σταδιακή μείωση, υπό την επίβλεψη του ΟΗΕ, των ελληνικών και τουρκικών δυνάμεων, σε μια συμβολική παρουσία μερικών εκατοντάδων στρατιωτών εκάστη. ● Αποστρατιωτικοποίηση της Κύπρου -όχι τοπικοί στρατοί.
Νίκος Μελέτης
Πηγή : Liberal.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου