Οφείλουμε να αποκτήσουμε έναν προσανατολισμό για να εξελιχθούμε σε γεωπολιτική δύναμη της Μεσογείου και του βαλκανικού χώρου.
Γράφει ο Δημήτριος Τσαϊλάς
Υποναύαρχος ε.α. ΠΝ. Δίδαξε, μεταξύ άλλων, επί σειρά ετών,
στις έδρες Επιχειρησιακής Σχεδιάσεως και της Στρατηγικής και Ασφάλειας
σε ανώτερους Αξιωματικούς στην Ανώτατη Διακλαδική Σχολή Πολέμου.
Καθ’ όλη την ιστορία του πολέμου, οι αντίπαλοι προσπάθησαν να δυσκολέψουν και να περιορίσουν την ελευθερία κινήσεων και δράσεως του δυνητικού αντιπάλου στο πεδίο της μάχης. Ενώ οι παλαιότερες μορφές της προσπάθειας αυτής περιλάμβαναν εμπόδια, όπως το Σινικό Τείχος της Κίνας ή η γραμμή Μεταξά στα καθ’ ημάς, από τις αρχές της δεκαετίας του 1990, οι αμυντικοί ερευνητές προσδιόρισαν το συνδυασμό προσέγγισης, πληροφοριών-τεχνολογίας, χερσαίου, θαλασσίου και εναέριου χώρου, ως την αναδυόμενη απειλή για την προβολή στρατιωτικής ισχύος. Ακριβώς όπως το Blitzkrieg άλλαξε τους κανόνες της μάχης το 1940, σήμερα η πρόσβαση στις τεχνολογίες και στρατηγικές σε περιοχές άρνησης (Anti-Access Area Denial) έχουν επαναπροσδιορίσει το χαρακτήρα του σύγχρονου πολέμου. Αυτό συμβαίνει διότι με αυτόν τον τρόπο υπονομεύονται οι σύγχρονες δυνάμεις προβολής ισχύος των κρατών, δηλαδή με την άρνηση της ελεύθερης δράσης γύρω από τις περιοχές ενδιαφέροντος.