Σύμφωνα με μελέτη του 2014 γαλλικού Πανεπιστημίου, το σύνολο των στοιχημάτων στον αθλητισμό υπολογίζεται μεταξύ 300 δις € και 500 δις € παγκοσμίως, σε ετήσια βάση – από τα οποία το 80% διακινείται παράνομα, δηλαδή εκτός των εποπτευόμενων οδών. Το μεγαλύτερο ποσοστό των στοιχημάτων (85%) διενεργείται στην Ευρώπη και στην Ασία. Κατά την ίδια μελέτη, μέσω των στοιχημάτων ξεπλένονται κάθε χρόνο 140 δις $ – ποσόν που ισοδυναμεί με το 10% του οργανωμένου εγκλήματος. Σύμφωνα δε με στοιχεία του «Διεθνούς Κέντρου για την Ασφάλεια των Αθλημάτων», τα στοιχήματα σε αθλήματα διεθνώς ανέρχονται στο 1,5 τρις € – εκ των οποίων τα 309 δις € αφορούν την Ευρώπη, τα 147 δις € τις Η.Π.Α. και τα 950 δις € την Ασία. Έχει την εντύπωση αλήθεια κανείς πως το νομοσχέδιο στη Βουλή συζητήθηκε κάτω από αυτήν την οπτική γωνία; Ασφαλώς όχι, αφού όλοι γνωρίζουμε πως η Ελλάδα είναι μία μίζερη χώρα που ασχολείται με οτιδήποτε άλλο, εκτός από τα σοβαρά θέματα – ενώ αντί να αναζητάει λύσεις, δημιουργεί συνεχώς νέα προβλήματα.
Με το αθλητικό νομοσχέδιο (πηγή) κυρώνεται η συνθήκη του Συμβουλίου της Ευρώπης για την καταπολέμηση της χειραγώγησης των αθλητικών αγώνων (The Convention on the Manipulation of Sports Competitions ή Macolin Convention). Η συνθήκη δεν είναι κάτι νέο. Έχει υπογραφεί από το 2014 από την χώρα μας (πηγή) ενώ πρόσφατα, την 1η Σεπτεμβρίου, τέθηκε σε ισχύ πανευρωπαϊκά (πηγή). Κάποιες χώρες όμως, όπως η Μάλτα, στην οποία πολλές εταιρίες διαδικτυακού στοιχήματος έχουν την έδρα τους, απέχουν – κάτι που θεωρείται αδύναμο σημείο ως προς την εφαρμογή της.
Προφανώς επειδή αντιμετωπιζόμαστε από τους ξένους ως οι χρήσιμοι ηλίθιοι, αφού εκτός του ότι καταστρέφουμε τη ΔΕΗ, εκμηδενίζουμε την αξία των αποθεμάτων λιγνίτη – όταν η Γερμανία τα θεωρεί σημαντικότατο περιουσιακό της στοιχείο. Το γεγονός αυτό βέβαια είναι αδιάφορο για τα ελληνικά κόμματα – τα οποία εισέπραξαν μία επί πλέον επιχορήγηση το 2017 εκτός της κανονικής, ύψους 11.750.000 €, την ίδια στιγμή που μείωναν τους μισθούς και τις συντάξεις των δικών τους χρησίμων ηλιθίων: των Ελλήνων Πολιτών.
Δομή Εθνικών Πλατφορμών
Συνεχίζοντας, η δημιουργία Εθνικών Πλατφορμών για την πρόληψη φαινομένων χειραγώγησης, θεωρείται φυσικά βασικής σημασίας για την λειτουργία της Συνθήκης. Έχει ήδη υπάρξει μια κοινότητα κρατών διεθνώς που εξετάζουν ή δημιουργούν αυτές τις πλατφόρμες πιλοτικά και που ονομάζεται «Ομάδα της Κοπεγχάγης» (πηγή).
Από τις πρώτες χώρες που δημιούργησαν Εθνικές Πλατφόρμες ήταν το Βέλγιο, η Νορβηγία, η Φινλανδία, η Δανία, το Ηνωμένο Βασίλειο και η Ελβετία (πηγή). Ειδικά όσον αφορά το Βέλγιο, θεωρείται πως αυτή η πιλοτική λειτουργία οδήγησε στην αποκάλυψη ενός μεγάλου σκανδάλου που αποκαλείται «Football gate» (πηγή). Οφείλει λοιπόν κανείς να επικεντρωθεί στις πλατφόρμες, λόγω της σημασίας τους για την αποτελεσματικότητα του θεσμού – επίσης επειδή δημιουργούν τις σημαντικότερες δαπάνες για το νομοσχέδιο, οι οποίες θα πρέπει να εξετασθούν κατά πόσον μπορούν να καλυφθούν από τα έσοδα της παρακολούθησης, από τα πρόστιμα δηλαδή.
Εν προκειμένω, όσον αφορά τις Εθνικές Πλατφόρμες που λειτούργησαν πειραματικά μέχρι σήμερα, δεν αποτελούν αυθύπαρκτες λειτουργικά οντότητες – αλλά βασίζονται σε στελέχη φορέων της Δικαιοσύνης και του Αθλητισμού κάθε χώρας που παραχωρούν εν μέρει κάποιους πόρους. Στην Νορβηγία, η επιτροπή διαθέτει δύο υπαλλήλους μόνιμης απασχόλησης και λειτουργεί εντός του Υπουργείου Αθλητισμού. Με κριτήριο το τι έχουν κάνει οι άλλες χώρες, όπως η Πορτογαλία (πηγή), μια αντίστοιχη σύνθεση στην Ελλάδα θα περιελάμβανε ενδεχομένως στελέχη, όσον αφορά το στενό λειτουργικό πυρήνα, από τους εξής φορείς:
(α) Επιτροπή Εποπτείας και Ελέγχου Παιγνίων(β) Υπουργείο Αθλητισμού(γ) Αστυνομία(δ) Αθλητική Δικαιοσύνη
(ε) Οικονομικός φορέας για τις κινήσεις κεφαλαίων
Σε ευρύτερο επίπεδο επιτροπών διαβουλεύσεων, συμμετέχουν στις συγκεκριμένες επιτροπές αντιπρόσωποι των διαφόρων φορέων που εμπλέκονται στα αθλήματα – από ομοσπονδίες κλπ.
Περαιτέρω, οι πλατφόρμες χρειάζονται πληροφόρηση για να λειτουργήσουν – η οποία παρέχεται, εκτός ίσως από αναφορές, έρευνες και καταγγελίες, από προγράμματα πληροφορικής που παρακολουθούν την δραστηριότητα του στοιχηματισμού διεθνώς. Πρόσφατα επισυνάφθηκε για τον σκοπό αυτό συμφωνία σε επίπεδο Συμβουλίου της Ευρώπης – με την εξειδικευμένη Ελβετική εταιρία πληροφορικής στον χώρο του αθλητισμού Sport radar, για την παρακολούθηση διαδικτυακά των στοιχημάτων και για τον εντοπισμό υπόπτων κινήσεων (πηγή). Η εταιρία αυτή παρακολουθεί, για παράδειγμα, εάν υπάρχει περίεργη αύξηση των στοιχημάτων σε κάποια σημεία του αγώνα που επιβεβαιώνονται μετά από τις εξελίξεις.
Κόστος Εθνικών Πλατφορμών
Συνεχίζοντας, δεν γνωρίζουμε ποιο μπορεί να είναι το κόστος για την Εθνική Πλατφόρμα, αλλά ούτε και καθορίζεται από την έκθεση του Γ.Λ.Σ. Εάν προσπαθήσουμε να κάνουμε μια εκτίμηση τότε, από ότι διαπιστώνεται από τις έως τώρα πιλοτικές προσπάθειες, θα χρειαζόταν κάποιος μικρός αριθμός ατόμων (2-3) αποκλειστικής απασχόλησης και κάποιοι φορείς που θα πρέπει να διαθέτουν μέρος του χρόνου των υπαλλήλων τους (5-10) – για την παρακολούθηση των τεκταινόμενων και για συσκέψεις. Τα άτομα αυτά θα ήταν λογικά υψηλόβαθμοι κρατικοί λειτουργοί – οπότε σημαντικού κόστους.
Επομένως, σε επίπεδο πλήρους απασχόλησης, θα μπορούσαμε να υπολογίσουμε 5-10 άτομα μαζί με την οργανωτική υποδομή. Συνολικά το κόστος αυτό θα ήταν της τάξης των 250.000-500.000 ευρώ ετησίως (δηλαδή περίπου 20.000-40.000 ευρώ μηνιαίως), ανάλογα με τη στελέχωση – εάν βέβαια καταλογιστούν δαπάνες στην επιτροπή για τα συμμετέχοντα μέλη και δεν καλύπτονται εξολοκλήρου από τον οργανισμό που προέρχονται.
Θα χρειαζόταν επί πλέον η παρακολούθηση των δεδομένων της αγοράς στοιχημάτων, λογικά μέσω της Sport radar – η οποία έχει ήδη έχει προβεί στην αρχική συμφωνία πιλοτικής συνεργασίας, όπως έχουμε αναφέρει. Το κόστος αυτό θα μπορούσε να είναι σημαντικό. Για παράδειγμα, το 2016 η Sportradar υπέγραψε σύμβαση για παροχή ανάλογων υπηρεσιών με την ομοσπονδία τένις του Ηνωμένου Βασιλείου – σημειώνοντας πως το τένις είναι από τα πιο δημοφιλή αθλήματα όσον αφορά τα στοιχήματα, μετά από το ποδόσφαιρο και τις ιπποδρομίες. Το κόστος ήταν 70 εκ. $ δολάρια για πέντε έτη – δηλαδή περίπου 55 εκ. στερλίνες ή 11 εκ. στερλίνες ετήσια (πηγή).
Ο τζίρος των στοιχημάτων στο τένις, με στοιχεία του 2017, ανέρχεται σε 2,8 δις στερλίνες, με ακαθάριστα έσοδα 150 εκ. στερλίνες (=μετά την απόδοση των επάθλων). Με βάση τα παραπάνω στοιχεία, προκύπτει ότι το κόστος είναι περίπου 7% στα ακαθάριστα έσοδα του στοιχήματος (πηγή).
Η αγορά των στοιχημάτων στην Ελλάδα τώρα, περιλαμβάνει το στοίχημα στον ΟΠΑΠ και στις αδειοδοτημένες εταιρίες διαδικτυακού στοιχηματισμού. Τα ποσά που παίζονται στο Ελληνικό πρωτάθλημα, αλλά και σε ξένα πρωταθλήματα μέσω του «Πάμε Στοίχημα» και του «Προπό» στον ΟΠΑΠ, είναι περίπου 1 δις € με στοιχεία του 2017 (σε συνολικά τζίρο 4 δις €) – με ακαθάριστα έσοδα περίπου 334 εκ. ευρώ σύμφωνα με στοιχεία της Επιτροπής Εποπτείας και Ελέγχου Παιγνίων (Ε.Ε.Ε.Π.). Από την άλλη πλευρά, το σύνολο των ακαθάριστων εσόδων των διαδικτυακών εταιριών ανέρχεται στα 295 εκ. €, σε τζίρο 5,5 δις € (πηγή).
Οφείλει όμως να σημειωθεί πως σε αυτά πρέπει να περιλαμβάνονται στοιχήματα σε ξένα πρωταθλήματα και σε άλλα παιχνίδια. Συνολικά πάντως, εάν πρέπει να ελεγχθεί ένας τζίρος της τάξης των περίπου 9,5 δις €, με ακαθάριστα έσοδα 630 εκ. €, ένα ανάλογο κόστος με τη Μ. Βρετανία της τάξης του 7% για τις υπηρεσίες πληροφορικής θα ανέρχονταν σε περίπου 44 εκ. € ετήσια (αν και όπως αναφέραμε το υπολογίζουμε με βάση τον τζίρο που περιλαμβάνει και ξένα πρωταθλήματα που λογικά θα παρακολουθούνται από ξένες ομοσπονδίες, οπότε το ποσόν μπορεί να είναι χαμηλότερο). Εκτός εάν το κόστος δεν ακολουθεί μία γραμμική σχέση και είναι πιο κοντά στα 11 εκ. στερλίνες ετήσια – όπως στην περίπτωση του τένις του Ηνωμένου Βασιλείου.
Νομίζει κανείς πως αυτά απασχόλησαν τους βουλευτές, τους υπουργούς και τους επικεφαλής των κομμάτων στη συζήτηση στη Βουλή; Εάν ναι, τότε κάνει μεγάλο λάθος – αφού πρόκειται για άτομα με πλήρη άγνοια, τα οποία ενδιαφέρονται μόνο για τα οφέλη της προβολής τους, αδιαφορώντας εντελώς για την πατρίδα τους.
Κάλυψη Κόστους Πλατφόρμας
Περαιτέρω, το κόστος μίας Εθνικής Πλατφόρμας μπορεί να είναι μεγάλο – ενώ δεν γνωρίζουμε εάν θα υπάρχουν ποινές που θα δικαιολογούσαν αυτά τα έξοδα. Δηλαδή από 10 εκ. € έως και 50 εκ. € ετησίως, όπου με βάση την εμπειρία αμφιβάλλουμε – αφού έως σήμερα οι ποινές που έχουν καταλογιστεί για στημένους αγώνες στην Ελλάδα ήταν κυρίως ποινικές και λιγότερο χρηματικές, ή τουλάχιστον οι χρηματικές δεν ήταν υψηλές.
Για παράδειγμα, στις περιπτώσεις Μπέου-Ψωμιάδη-Ολυμπιακού Βόλου-Καβάλας για στημένα παιγνίδια το 2011, επεβλήθησαν δια βίου αποκλεισμοί από το ποδόσφαιρο για τα φυσικά πρόσωπα και μόλις 90.000 € πρόστιμο – ενώ στις ομάδες από 300.000 € και υποβιβασμός, χωρίς να γνωρίζουμε εάν τελικά καταβλήθηκαν τα ποσά αυτά (https://www.iefimerida.gr/news/13739/εκτός-ποδοσφαίρου-εφ-όρου-ζωής-αχιλλέας-μπέος-μάκης-ψωμιάδης). Αντίστοιχη πρέπει να είναι η εικόνα, ως προς το ξέπλυμα μαύρου χρήματος στη χώρα της εκκωφαντικής ανοησίας.
Άλλωστε, πώς να καταβληθούν τα πρόστιμα, όταν οι ομάδες έχουν πενιχρά έσοδα, ενώ στηρίζονται στις εισπράξεις από τηλεοπτικά δικαιώματα και από εισφορές των συνήθως διαπλεκομένων μετόχων τους κάθε χρόνο; Ούτε οι υποβιβασμοί είναι βέβαια λύση, επειδή καταστρέφουν το άθλημα από κάθε πλευρά και αποξενώνουν τους οπαδούς του.
Πολύ πιο ενδιαφέρον πάντως για τον καταλογισμό προστίμων θα ήταν ο χώρος των μεταγραφών – ενώ φαίνεται πως αποτελεί μια δραστηριότητα που εξετάζεται στα πλαίσια των επιτροπών αυτών, για περιπτώσεις ξεπλύματος μαύρου χρήματος. Για παράδειγμα, πρόσφατη μεταγραφή παίκτη από το Βέλγιο στην Αγγλία, έναντι 13 εκ. στερλινών (πηγή). Αν μη τι άλλο, θα μπορούσε να εξηγήσει πώς είναι δυνατόν να βρίσκονται στο γήπεδο παίκτες που δεν δικαιολογούν τα χρήματα τους – να αλλάζουν σχεδόν εξολοκλήρου 11άδες κάθε χρόνο από περιφερόμενους παίκτες ή να υπάρχουν τα φαινόμενα με τα δανεικά συμβόλαια πανευρωπαϊκά που γίνονται προσπάθειες να μειωθούν (πηγή).
Ενδεικτικά, το σύνολο της αξίας των συμβολαίων στο Ελληνικό Πρωτάθλημα ανήλθε πέρυσι στα 314 εκ. € ευρώ (πηγή) – ενώ μεγάλο μέρος αυτών των συμβολαίων ανακυκλώνεται κάθε χρόνο με τις μεταγραφές. Φυσικά δεν γνωρίζουμε εάν γίνεται ξέπλυμα μαύρου χρήματος μέσω αυτών των συναλλαγών – οπότε θα περιμένουμε με ενδιαφέρον να δούμε τα αποτελέσματα των όποιων ελέγχων της πλατφόρμας στο συγκεκριμένο τομέα.
Τα κίνητρα της Χειραγώγησης
Περαιτέρω, πριν προσπαθήσουμε να λύσουμε το φαινόμενο της χειραγώγησης, θα ήταν χρήσιμο να ερευνήσουμε τις αιτίες του. Το παράνομο στοίχημα και οι στημένοι αγώνες οφείλονται σε σημαντικό βαθμό στο εύκολο κέρδος – καθώς επίσης στη χρησιμοποίηση τους για το ξέπλυμα μαύρου χρήματος. Επομένως αποτελούν κατά κάποιον τρόπο «θύματα» των εγκληματικών δραστηριοτήτων που διαπράττονται σε άλλες «περιοχές» της κοινωνίας.
Εάν τώρα κανείς ερευνήσει το ύψος του μη νόμιμου χρήματος που υπάρχει σε κάποιες φτωχές χώρες, θα διαπιστώσει πως είναι σε πλήρη αναντιστοιχία με τα γενικότερα δεδομένα τους – επειδή αποτελούν αφετηρία ή δίοδο διεθνών εγκληματικών δραστηριοτήτων. Εν προκειμένω κατανοεί αμέσως πως υπάρχουν πολλά κίνητρα για παρανομίες – με τη βοήθεια του αθλητισμού.
Σύμφωνα τώρα με μελέτη του 2014 του Πανεπιστημίου Paris Pantheon-Sorbonne (Protecting the Integrity of Sport Competition: The Last Bet for Modern Sport), το σύνολο των στοιχημάτων στον αθλητισμό υπολογίζεται μεταξύ 300 δις € και 500 δις € παγκοσμίως, σε ετήσια βάση – από το οποίο το 80% διακινείται παράνομα, δηλαδή εκτός των εποπτευόμενων οδών.
Το μεγαλύτερο ποσοστό των στοιχημάτων (85%) διενεργείται στην Ευρώπη και στην Ασία. Κατά την ίδια μελέτη, μέσω των στοιχημάτων ξεπλένονται κάθε χρόνο 140 δις $ – ποσόν που ισοδυναμεί με το 10% του οργανωμένου εγκλήματος. Φυσικά όλα αυτά αποτελούν εκτιμήσεις, αφού είναι δύσκολη η καταγραφή του πραγματικού ποσού που αφορά τις παράνομες δραστηριότητες.
Εκτός αυτού, σύμφωνα με στοιχεία του «Διεθνούς Κέντρου για την Ασφάλεια των Αθλημάτων» (International Center for Sport Security, ICSS), τα στοιχήματα σε αθλήματα διεθνώς ανέρχονται στο 1,5 τρις € – εκ των οποίων τα 309 δις € αφορούν την Ευρώπη, τα 147 δις € τις Η.Π.Α. και τα 950 δις € την Ασία (πηγή). Θα πρέπει βέβαια να σημειωθεί ότι, μεγάλο μέρος των στοιχημάτων στα πρωταθλήματα της Ευρώπης και των Η.Π.Α, διεξάγεται διεθνώς – όπου στις Η.Π.Α., για παράδειγμα, τα συνολικά στοιχήματα είναι 460 δις $ ή σχεδόν τριπλάσια των εγχωρίων (πηγή).
Εάν τώρα σκεφθεί κανείς πως σε εθνικό επίπεδο ο τζίρος του Αμερικανικού Ποδοσφαίρου που αποτελεί ίσως το πιο δημοφιλές άθλημα στις Η.Π.Α. είναι 16 δις $ (πηγή), ενώ οι παίκτες κερδίζουν επί πλέον ποσά από διαφημίσεις, φαίνεται πως υπάρχει σχετικά μικρότερη απόσταση μεταξύ των ποσών που παίζονται και αυτών που κερδίζονται μέσα από τα αθλήματα – οπότε μικρότερο κίνητρο για παραβατικότητα, αλλά μεγαλύτερο όφελος από την προστασία της αξιοπιστίας των αγώνων.
Όμως δεν ισχύει κάτι ανάλογο στην Ασία ή σε χώρες όπως η Ελλάδα – με το πιο «φτωχό» ίσως πρωτάθλημα της Δύσης. Εάν, για παράδειγμα, ο τζίρος του οργανωμένου εγκλήματος (ναρκωτικά, διακίνηση μεταναστών, λαθρεμπόριο καυσίμων κλπ.) στην Ελλάδα ήταν 3,5 δις € το 2010 (πηγή), τότε το 10% που θα μπορούσε να ξεπλυθεί μέσα από το ποδόσφαιρο, ισούται περίπου με την αξία των ομάδων της super league που αναφέραμε παραπάνω.
Από την άλλη πλευρά, τα συνολικά έσοδα το 2011 των 15 ΠΑΕ της super league ήταν 176 εκ. € (πηγή), ποσόν που είναι χαμηλότερο του 10% του παράνομου τζίρου – χωρίς να υπολογίζουμε τα 15 δις € που αναφέρονται ως τζίρος του λαθρεμπορίου προϊόντων που είναι σε έξαρση τελευταία. Πως αλήθεια συγκρίνονται όλα αυτά με τα πενιχρά ενδογενή έσοδα των ομάδων από τους αγώνες των 1.000 θεατών των 10 ευρώ εισιτηρίων στην Ελλάδα της κρίσης;
Πρόταση για την κάλυψη του κόστους
Συνεχίζοντας, τα ποσά που διακινούνται από τα αθλήματα ως εμπορικές επιχειρήσεις στην Ελλάδα, είναι πολύ μικρότερα του τζίρου του οργανωμένου εγκλήματος και των χρημάτων που υπάρχει «ανάγκη» να ξεπλυθούν. Επομένως, η παραβατικότητα στον χώρο του αθλητισμού είναι παρενέργεια άλλων φαινομένων – γεγονός που σημαίνει πως το κόστος της επιτήρησης θα έπρεπε να επιβαρύνει αυτούς που, καλώς ή κακώς, δραστηριοποιούνται επιχειρηματικά στο χώρο των στοιχημάτων και κερδίζουν από αυτόν.
Τα ποσά από τη συγκεκριμένη εισφορά θα μπορούσαν να καλύψουν άνετα το κόστος της Εθνικής Πλατφόρμας – επίσης το κόστος επιτήρησης της αγοράς, χωρίς να επιβαρύνεται το σύνολο των φορολογουμένων. Όλων αυτών δηλαδή που δεν συμμετέχουν στα αθλήματα – αλλά ούτε και των υγιών φιλάθλων που βλέπουν το άθλημα που αγαπούν να γίνεται αντικείμενο επίτευξης άλλων σκοπών και να καταστρέφεται.
Γίνονται τέτοιες σκέψεις στην Ελλάδα από τα κόμματα ή συζητήθηκαν στη Βουλή κατά την ψήφιση του νομοσχεδίου; Ασφαλώς όχι, αφού πρόκειται για μία χώρα που η Πολιτική ζει εις βάρος των Πολιτών – αδιαφορώντας εντελώς για τα συμφέροντα τους.
Άλλες Δαπάνες του Νομοσχεδίου
Περαιτέρω, το Γ.Λ.Σ. εντόπισε τα ενδεχόμενα έξοδα για την Εθνική Πλατφόρμα (άρθρο πρώτο, παράγραφος 13) – αλλά ως συνήθως δεν προέβη στην ποσοτικοποίηση τους. Εκτός αυτού, ανέφερε το κόστος για το ενδεχόμενο επιχορήγησης από τον τακτικό προϋπολογισμό της ΕΟΕ (άρθρο 13) και της υποστήριξης με μετατάξεις δημοσίων υπαλλήλων που επίσης δεν υπολογίσθηκαν.
Τα πιθανά έσοδα που αναφέρει η έκθεση του Γ.Λ.Σ. (ποινές κατά τις εκδόσεις εισιτηρίων ή τα έσοδα από μετατροπή ποινών σε χρηματικές), είναι μάλλον ασήμαντα – αφού ο χώρος έχει ήδη περιορισμένα χρηματικές δυνατότητες, οπότε τα πρόστιμα θα επιβαρύνουν και θα βλάψουν την όλη εικόνα του αθλήματος.
Συμπερασματικά λοιπόν, το νομοσχέδιο αποτελεί μια τυπική διαδικασία κύρωσης με αμφίβολες προοπτικές επιτυχίας – τόσο όσον αφορά την καταπολέμηση της χειραγώγησης των αγώνων, όσο και το ξέπλυμα μαύρου χρήματος. Εκτός αυτού θα επιβαρύνει σημαντικά τα δημοσιονομικά μας με ακριβές δομές – ενδεχομένως δυσανάλογα σε σχέση με τις άλλες χώρες της Ευρώπης.
Εδώ ακριβώς ευρίσκεται η αποτυχία της ενωμένης Ευρώπης – αφού νομοθετώντας οριζόντια για όλα τα κράτη της, χωρίς να δίνεται η απαιτούμενη σημασία στις εκάστοτε ιδιαιτερότητες για να είναι αποτελεσματικοί οι νόμοι, είναι σαν να νομοθετείς για κανέναν ή για πολύ λίγους.
Η όποια επιβάρυνση πάντως που θα προκύψει από την ψήφιση του νομοσχεδίου θα είναι άδικη – αφού θα επιβαρύνει το κοινωνικό σύνολο και όχι τους παράγοντες που κερδίζουν από το στοίχημα, με δεδομένα τα χαμηλά έσοδα από τις ποινές. Λογικά λοιπόν η κυβέρνηση θα έπρεπε να προσπαθήσει να καλύψει με άλλον τρόπο το κόστος – είτε από την επιβολή εισφορών στις εταιρίες στοιχημάτων, είτε με την συνδρομή της ΕΕ ως προς το λειτουργικό κόστος της πλατφόρμας. Φυσικά πάντοτε σε συνεργασία με άλλες χώρες και οργανισμούς – για την ανταλλαγή πληροφοριών και για τον περιορισμό της ασυλίας των κυκλωμάτων μέσα από εξωχώριο καθεστώς.
Όσον αφορά τις ποινές για το «στήσιμο» αγώνων ή για το ξέπλυμα μαύρου χρήματος, θα έπρεπε να επιβαρύνουν τις εταιρίες στοιχημάτων και όχι τις ομάδες – αφού οι τελευταίες αδυνατούν να τις καλύψουν, ενώ οι πρώτες κερδίζουν τεράστια ποσά. Με απλά λόγια, πρέπει να πληρώνουν οι θύτες και όχι τα θύματα – ενώ τo ποδόσφαιρο, καθώς επίσης τα άλλα αθλήματα, δεν επιτρέπεται να τιμωρούνται και να καταστρέφονται, επειδή κάποιοι τα χρησιμοποιούν για άλλους λόγους.
Επίλογος
Έχει την εντύπωση αλήθεια κανείς πως το νομοσχέδιο στη Βουλή συζητήθηκε κάτω από αυτήν την οπτική γωνία; Ασφαλώς όχι, αφού όλοι γνωρίζουμε πως η Ελλάδα είναι μία μίζερη χώρα που ασχολείται με οτιδήποτε άλλο, εκτός από τα σοβαρά θέματα – ενώ αντί να αναζητάει λύσεις, δημιουργεί συνεχώς νέα προβλήματα. Εν τούτοις οι Έλληνες οφείλουν να γνωρίζουν πως η Φύση είναι ένας ανελέητος τιμωρός – αφήνοντας στην «τύχη» του όποιον δεν μπορεί να επιβιώσει.
Πηγή : https://analyst.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου