Ειδικά όσον αφορά την Ελλάδα, με το δημόσιο χρέος σύντομα στο 210% του ΑΕΠ, με το κόκκινο ιδιωτικό στη στρατόσφαιρα και με ένα αποτυχημένο οικονομικό μοντέλο που όχι μόνο δεν το άλλαξαν οι κυβερνήσεις της, αλλά το επιδείνωσαν, οι προβλέψεις είναι εφιαλτικές – κυρίως για τη μεσαία και κατώτερη εισοδηματική τάξη. Δυστυχώς δε η κυβέρνηση, κρίνοντας (α) από την παταγώδη αποτυχία της στο μεταναστευτικό – αύξηση 300% των παράνομων μεταναστευτικών ροών το δεύτερο εξάμηνο του 2019, (β) από τα εθνικά – κλιμάκωση των διεκδικήσεων της Τουρκίας, καθώς επίσης των εισβολών της στον εναέριο και θαλάσσιο εθνικό μας χώρο και (γ) από την οικονομία, με τη μείωση του ρυθμού ανάπτυξης στο τέταρτο τρίμηνο του 2019 στο 1% από 2,3% προηγουμένως, καθώς επίσης με την καταστροφική διαχείριση του COVID-19 όπου, αντί να στηρίξει την εγχώρια παραγωγή στηρίζει την κατανάλωση, με συνέπεια την εκτόξευση του ελλείμματος του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών μαζί με το έλλειμμα του προϋπολογισμού, είναι ανίκανη να τα καταφέρει – παρά το ότι έχει επιταχύνει το ξεπούλημα των πάντων δηλώνοντας παράλληλα την πλήρη υποταγή της στη Γερμανία. Έχει δε την παιδαριώδη εντύπωση πως αρκεί η υπογραφή νομοσχεδίων για να βγει η Ελλάδα από το αδιέξοδο – οπότε το πιθανότερο ενδεχόμενο είναι η απόδραση της μέσω πρόωρων εκλογών. Όπως δηλαδή ο προκάτοχος της, ο Κ. Καραμανλής, ο οποίος πυροδότησε με την τότε στάση του τη χρεοκοπία της πατρίδας μας – στην οποία βέβαια συνέβαλλαν όλοι οι επόμενοι και ειδικά οι εθνοκτόνοι.