Η Δημοκρατία Μετατρέπεται σε Δικτατορία.

(Αναδημοσίευση Άρθρου του 2013)

Με ποιο τρόπο η Ευρωπαϊκή Ένωση ελέγχεται από τα εταιρικά συμφέροντα

Η Ε.Ε των Βρυξελλών παρουσιάζει τον εαυτό της σε όλο τον κόσμο, ως ένα λαμπρό παράδειγμα της δημοκρατίας του 21ου αιώνα. Ωστόσο στην πραγματικότητα, αυτό απέχει πολύ από την αλήθεια.

Στην αληθινή δημοκρατία όλη η εξουσία ανήκει στο λαό. Η αρχή του «διαχωρισμού των εξουσιών» ανάμεσα στα τρία επίπεδα διακυβέρνησης – Εκτελεστική, Νομοθετική και Δικαστική εξουσία – εισάγει ελέγχους και ισορροπίες, για την προστασία από τις καταχρήσεις. Αυτή η αρχή έχει γίνει παγκόσμια αποδεκτή, μετά από αγώνες της ανθρωπότητας, που κράτησαν χιλιάδες χρόνια.

Αντιθέτως, η Ε.Ε. των Βρυξελλών δεν διαθέτει αυτή τη θεμελιώδη αρχή της «διάκρισης των εξουσιών». Επιπλέον, οι λαοί της Ευρώπης δεν έχουν τον έλεγχο, ούτε του Εκτελεστικού επιπέδου ούτε της Νομοθετικής διαδικασίας. Ακόμη χειρότερα, το κοινοβούλιο που εκλέγει ο λαός, δεν έχει, ούτε εκείνο, αποτελεσματικούς τρόπους ελέγχου αυτών των εξουσιών.

Για να αποκρύψει αυτή την ανικανότητα, το άρθρο 225 – το λεγόμενο «άρθρο φύλλο συκής» – προστέθηκε στη «Συνθήκη της Λισσαβόνας. Η ρήτρα αυτή προσφέρει μια δυνατότητα για το Κοινοβούλιο της Ε.Ε να «ζητήσει από την Επιτροπή να υποβάλει πρόταση» για τη θέσπιση νομοθεσίας. Η Επιτροπή, βέβαια, μπορεί απλά να αρνηθεί να το πράξει. (Βλέπε: https://europa.eu/european-union/sites/europaeu/files/eu_citizenship/consolidated-treaties_el.pdf).

Λειτουργώντας έξω από τις βασικές αρχές της δημοκρατίας, η Ε.Ε των Βρυξελλών – εξ ορισμού – είναι μια δικτατορία. Η δύναμη του λαού να αποφασίζει για την κυβέρνησή του έχει μεταφερθεί στα επιχειρηματικά συμφέροντα.

Πως το Καρτέλ του Πετρελαίου και των Φαρμάκων

Προσπαθεί να Ελέγξει την Ευρώπη

Η Ε.Ε των Βρυξελλών παρουσιάζει τον εαυτό της στον κόσμο, ως μια κοινοβουλευτική δημοκρατία, με το Ευρωκοινοβούλιο να παίζει τον αποφασιστικό ρόλο.

Ωστόσο, οι εκτελεστικές αποφάσεις και η επεξεργασία όλων των νομοθετημάτων, εκτελούνται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το προσωπικό της, που είναι πάνω από 54.000 άνθρωποι.

Από τα γραφεία τους στο αρχηγείο της Επιτροπής – το κτίριο Berlaymont – και από άλλα σημεία, αυτός ο μισθωμένος στρατός των γραφειοκρατών καριέρας, κατασκευάζουν τους νόμους της Ευρώπης, σύμφωνα πάντα με τα επιχειρηματικά συμφέροντα.

Σε αντίθεση, τα 754 μέλη του Ευρωκοινοβουλίου, αποτελούνται από πολιτικούς από τα 27 κράτη μέλη, οι οποίοι δεν έχουν καμιά εξουσία άσκησης ελέγχου πάνω σε αυτό το στρατό των γραφειοκρατών. το Ευρωκοινοβούλιο είναι κάτι περισσότερο από βιτρίνα, εξυπηρετώντας το στόχο της παρουσίασης της Ε.Ε των Βρυξελλών ως «κοινοβουλευτικής δημοκρατίας» στα μάτια των Ευρωπαίων πολιτών.

Οι Φορείς του Καρτέλ του Πετρελαίου και των Φαρμάκων

Στις προηγούμενες σελίδες τονίσαμε το γεγονός ότι η εξουσία, η οποία καθορίζει τη διακυβέρνηση της Ευρώπης, έχει μετατοπιστεί από το λαό, στα εταιρικά συμφέροντα, δηλαδή στο καρτέλ του πετρελαίου και των φαρμάκων. Αυτό το καρτέλ είναι σαφώς χαρακτηρισμένο. Αποτελείται από τα, αξίας πολλών τρισεκατομμυρίων δολαρίων, επενδυτικά συμφέροντα των χημικών, πετροχημικών και φαρμακευτικών εταιρειών. Αυτό το καρτέλ είναι μακράν, ο μεγαλύτερος επιχειρηματικός και επενδυτικός όμιλος στον κόσμο.

Στη διάρκεια του 20ου αιώνα, αυτό το καρτέλ, όχι μόνο έγινε η κυρίαρχη οικονομική δύναμη, αλλά κατάφερε επιπλέον να τοποθετήσει τους πολιτικούς του παράγοντες, στις κυβερνήσεις των πιο ισχυρών βιομηχανικών κρατών του κόσμου. Εξέχοντες εκπρόσωποι από τους οικονομικούς κύκλους, που ελέγχουν αυτό το καρτέλ είναι:

• O Όμιλος Rockefeller, που αντιπροσωπεύει τα συμφέροντα του πετρελαίου και των φαρμάκων, τα οποία έχουν έδρα τις Ηνωμένες Πολιτείες. Χτισμένο από τον 19ο αιώνα, το μονοπώλιο της εταιρείας Standard Oil, ελέγχει πλέον δεκάδες χημικές, φαρμακευτικές και πολυεθνικές του πετρελαίου σε όλο τον κόσμο. Ένας από τους πιο εξέχοντες πρεσβευτές του ομίλου, κατά τις τελευταίες δεκαετίες υπήρξε ο Χένρυ Κίσινγκερ.

• Γερμανία και Γαλλία, τα πιο ισχυρά κράτη όσον αφορά τις εξαγωγές χημικών και φαρμακευτικών προϊόντων στην Ευρώπη. Αυτή η ομάδα είχε τις ρίζες της στα τέλη του 19ου αιώνα και αποτελείται από την Bayer, την BASF, την Hoechst και αργότερα το διαβόητο καρτέλ IG Farben. Οι διάδοχές τους σύγχρονες εταιρείες, είναι σήμερα οι κορυφαίες επενδυτικές επιχειρήσεις στην Ευρώπη και έχουν συμβάλει στην οικοδόμηση της Ε.Ε των Βρυξελλών.

Όπως γνωρίζετε, από την ευρεία κάλυψη που έγινε εκείνη την περίοδο από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, λίγες μέρες πριν από το διορισμό του, ο σημερινός Πρόεδρος της Ε.Ε Rompuy, προσκλήθηκε για την προεδρική «επαγγελματική συνέντευξη» του, από την ομάδα Bilderberg – μια ομάδα που αντιπροσωπεύει την ελίτ των αμερικανό / ευρωπαϊκών εταιρικών συμφερόντων, υπό τον έλεγχο του David Rockefeller και της οποίας προεδρεύει ο πρώην Επίτροπος της Ε.Ε και μέλος του φαρμακευτικού λόμπι Etienne Davignon

Το τέλος της Δημοκρατίας και η Επιστροφή στην εποχή του

Μεσαίωνα.

Για το δύσπιστο αναγνώστη, θα ήταν βοηθητικό σε αυτό το σημείο να συνοψίσουμε τη διαδικασία επιλογής του πρώτου Προέδρου και του Υπουργού Εξωτερικών της Ε.Ε των Βρυξελλών:

1. Ο λαός της Ευρώπης ήταν αποκλεισμένος από τη λήψη των αποφάσεων

2. Οι νέοι «βασιλιάδες» της Ευρώπης επιλέχθηκαν από μια κλειστή ελίτ επιχειρηματικών συμφερόντων

3. Η τελετή επιλογής πραγματοποιήθηκε σε ένα πλούσιο αριστοκρατικό περιβάλλον, στο Παλάτι της Κοιλάδας του Duchesse, στα περίχωρα των Βρυξελλών.

4. Ο Γάλλος Πρόεδρος Σαρκοζύ (Nicolas Paul Stephane Sarkozy de Nagy-Bocsa), απόγονος ενός μικρού αριστοκράτη, ήταν ο «τελετάρχης»

5. Η κορώνα της «βασίλισσας» τοποθετήθηκε στο κεφάλι της Βαρόνης Catherine Ashton

6. Η κορώνα του «βασιλιά» πήγε σε ένα άλλο πρόσωπο, του οποίου το όνομα φανερώνει αριστοκρατική προέλευση, στον Herman van Rompuy. O van Rompuy θα ενεργεί σαν προσωρινός «μονάρχης», μέχρι να έρθει ο κατάλληλος καιρός – ίσως μέσα από μια παγκόσμια κρίση – όπου ο μικρός αριστοκράτης θα αξιώσει το θρόνο για τον εαυτό του.

Στην πραγματικότητα, το σύστημα διακυβέρνησης της Ε.Ε, ακυρώνει όλες τις δημοκρατικές κατακτήσεις του Ευρωπαϊκού πολιτισμού της τελευταίας χιλιετίας και ρίχνει ολόκληρη την ήπειρο πίσω στην εποχή του Μεσαίωνα, όταν οι αυτοκρατορικοί μονάρχες διοικούσαν την Ευρώπη, πέρα από κάθε δημοκρατικό έλεγχο.

Οι πολίτες της Ευρώπης παραιτήθηκαν εθελοντικά από αιώνες Δημοκρατίας;

Για το Καρτέλ Πετρελαίου και Φαρμάκων η «Ε.Ε. των Βρυξελλών» είναι απλώς μια λειτουργική βάση, από όπου σκοπεύει να κατακτήσει τον κόσμο με πολιτική, οικονομική και – εάν είναι απαραίτητο – στρατιωτική δύναμη. Προς το σκοπό αυτό, το Καρτέλ αυτή τη στιγμή προσπαθεί να εξάγει την αντιδημοκρατική κατασκευή της «Ε.Ε. των Βρυξελλών» και σε άλλες περιοχές του κόσμου. Η Αφρικανική Ένωση βρίσκεται ήδη υπό διαμόρφωση, μετά την «Ε.Ε. των Βρυξελλών» – συμπεριλαμβανομένης μιας «Επιτροπής της Αφρικανικής Ένωσης»!

Οι πολιτικοί φορείς του Καρτέλ επιδεικνύουν απατηλά την «Ε.Ε. των Βρυξελλών» ως πρότυπο δημοκρατίας και ειρήνης για τον 21ο αιώνα. Μέσα από το αστραφτερό πλαίσιο, που δημιουργεί η παγκόσμια εκστρατεία δημοσίων σχέσεων, οι άνθρωποι του κόσμου μπορεί να έχουν την εντύπωση ότι η «Ε.Ε. των Βρυξελλών», εγκρίθηκε μέσα από δημοκρατικές εκλογές από το λαό της Ευρώπης και ότι αυτό το πολιτικό όργανο αντιπροσωπεύει τη θέληση του λαού.

Αλλά τίποτα δεν θα μπορούσε να απέχει περισσότερο από την αλήθεια. τα πραγματικά γεγονότα ρίχνουν ένα χαρακτηριστικό φως στη, θεμελιωδώς αντιδημοκρατική, φύση της «Ε.Ε. των Βρυξελλών» – ένα προειδοποιητικό σημάδι για τον κόσμο:

• Η μόνη χώρα όπου οι κάτοικοι είχαν τη δυνατότητα να ψηφίσουν για τη Συνθήκη της Λισσαβόνας – την πράξη εγκαθίδρυσης της Ε.Ε των Βρυξελλών – ήταν η Ιρλανδία, της οποίας ο πληθυσμός αποτελεί λιγότερο από το 1%(!) του συνολικού πληθυσμού της Ευρώπης. Αλλά και αυτή η ψηφοφορία κατέληξε σε παρωδία της δημοκρατίας: τον Ιούνιο του 2008 ο λαός της Ιρλανδίας απέρριψε το κατασκεύασμα της «Ε.Ε. των Βρυξελλών» με ένα ηχηρό «όχι». Αλλά οι πολιτικοί στυλοβάτες του καρτέλ στις Βρυξέλλες, αποφάσισαν να αγνοήσουν αυτήν την ψηφοφορία. Δωροδόκησαν την ιρλανδική κυβέρνηση για ένα δεύτερο δημοψήφισμα – όπου και εκμαιεύτηκε τελικά το «Ναι» – με ένα εκπληκτικό ποσό χρημάτων που διοχετεύτηκε, από τους φορείς του καρτέλ, προς το Δουβλίνο.

• Πέραν του 99% του πληθυσμού της Ευρώπης – που ανέρχεται σε περισσότερα από 500 εκατομμύρια άτομα – απαρνήθηκαν το δημοκρατικό τους δικαίωμα να ψηφίσουν σε δημοψήφισμα, για τη «Συνθήκη της Λισσαβόνας»

Οι στυλοβάτες του καρτέλ στερούν από

το λαό τα δημοκρατικά του δικαιώματα.

Αυτή η παραβίαση, από το καρτέλ, όλων των αρχών της δημοκρατίας, δεν είναι τυχαία. Σφυγμομετρήσεις της κοινής γνώμης σε ολόκληρη την Ευρώπη, έδειξαν την απόρριψη του οικοδομήματος της «Ε.Ε. των Βρυξελλών» από μια μεγάλη πλειοψηφία των ψηφοφόρων. Η απατηλή φύση της «Ε.Ε. των Βρυξελλών», διαφαίνεται πολύ καθαρά από το γεγονός ότι, ενώ χαιρετίστηκε από τους φορείς του Καρτέλ ως χαρακτηριστικό δείγμα δημοκρατίας, αναιρέθηκαν από την άλλη τα πιο βασικά δημοκρατικά δικαιώματα – επειδή φοβούνται το λαό.

Οι στρατηγικοί στόχοι του καρτέλ

Στις προηγούμενες σελίδες, συνοψίσαμε ποια είναι τα σχέδια του καρτέλ πετρελαίου και φαρμάκων, που τους ώθησαν να οικοδομήσουν την Ε.Ε. των Βρυξελλών. Προφανώς, αυτός ο τολμηρός ελιγμός δεν είναι μια τυχαία διαδικασία, αλλά έχει βαθιά οικονομικά κίνητρα. Αυτή η σελίδα εξηγεί το γιατί, που κρύβεται πίσω από την Ε.Ε. των Βρυξελλών.

Οι οικονομικές ομάδες πίσω από το καρτέλ πετρελαίου και φαρμάκων ενδιαφέρονται για τον έλεγχο των γιγαντιαίων παγκόσμιων αγορών, που επηρεάζουν κυριολεκτικά κάθε ανθρώπινη ύπαρξη. Χαρακτηριστικά παραδείγματα αυτών των αγορών, είναι οι τομείς των τροφίμων, της υγείας και της ενέργειας. Κατά τη διάρκεια του περασμένου αιώνα, το καρτέλ πετρελαίου και φαρμάκων έχει επεκτείνει τις δραστηριότητες του σε αυτούς τους τρεις τομείς, με επενδυτικές επιχειρήσεις πολλών τρισεκατομμυρίων. Η οικοδόμηση αυτών των γιγαντιαίων παγκόσμιων αγορών βασίστηκε σε δύο στρατηγικά εργαλεία: Πρώτον, τη χρήση των διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας ως εργαλείων για τη μονοπώληση των αγορών. Δεύτερον, τη δημόσια παραπληροφόρηση, με στόχο τη διατήρηση του λαού σε άγνοια, όσον αφορά τις εναλλακτικές λύσεις. Ως αποτέλεσμα, κάθε άτομο στις βιομηχανικές περιοχές του κόσμου σήμερα, πληρώνει περίπου το ένα τρίτο του διαθέσιμου εισοδήματός τους, ως «φόρο υποτελείας» σε αυτό το καρτέλ.

Με την έναρξη του 21ου αιώνα, το Καρτέλ βρίσκεται αντιμέτωπο με μια εντελώς νέα πρόκληση: Όλες οι βασικές αγορές του – το πετρέλαιο, τα φάρμακα, τα γεωργικά χημικά προϊόντα και τα γενετικά τροποποιημένα τρόφιμα – απειλούνται από τις νέες τεχνολογίες, που θα αντικαταστήσουν τελικά τις υπάρχουσες μονοπωλιακές και βασισμένες στις πατέντες (διπλώματα ευρεσιτεχνίας), παγκόσμιες αγορές.

Στην περίπτωση αυτή, τα οικονομικά συμφέροντα πίσω από το Καρτέλ γνωρίζουν ότι οι, πολλών τρισεκατομμυρίων δολαρίων, επιχειρήσεις τους, δεν μπορούν πλέον να επιβιώσουν, σε ένα περιβάλλον δημοκρατίας. Έτσι, το αντιδημοκρατικό κατασκεύασμα της Ε.Ε των Βρυξελλών, είναι ένα στρατηγικό βήμα προς τη δημιουργία μιας παγκόσμιας δικτατορίας, για λογαριασμό αυτών των εταιρικών συμφερόντων.

Στις αρχές του 21ου αιώνα, η ανθρωπότητα βρίσκεται σε ένα σταυροδρόμι. Πρέπει να αποφασίσουμε αν θέλουμε να επιτρέψουμε στα οικονομικά συμφέροντα του καρτέλ του πετρελαίου και των φαρμάκων, να συνεχίσουν την κυριαρχία τους πάνω στις ζωές μας – μέσα από την επιβολή, απαρχαιωμένων, σε μεγάλο βαθμό, τεχνολογιών – ή αν είμαστε έτοιμοι να απελευθερώσουμε τους εαυτούς μας από το ζυγό, με την αξιοποίηση των νέων, ανεξάρτητων και βιώσιμων τεχνολογιών, όπως οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, η βασισμένη σε επιστημονικά δεδομένα φυσική υγεία και η βιολογική γεωργία.

Σήμερα η Ευρώπη – αύριο

ολόκληρος ο Κόσμος 

Δύο μήνες πριν να τεθεί σε ισχύ η Συνθήκη της Λισσαβόνας, οι πολιτικοί φορείς του Καρτέλ του Πετρελαίου και των Φαρμάκων, δεν άφησαν καμία αμφιβολία για τις παγκόσμιες φιλοδοξίες τους. Στις 7 Οκτωβρίου 2009, η εφημερίδα Daily Telegraph στο Ηνωμένο Βασίλειο δημοσίευσε ένα άρθρο με τίτλο: Η ΕΕ καταρτίζει σχέδια για να καθιερωθεί ως «παγκόσμια δύναμη». Αν το Καρτέλ παίρνει το δρόμο του, η Ε.Ε. των Βρυξελλών θα είναι ένα μόνο βήμα προς την παγίωση της οικονομικής και πολιτικής κατάκτησης του κόσμου.

Σύμφωνα με το άρθρο της Telegraph, οι πρώτες πρεσβείες αυτού του αντιδημοκρατικού κατασκευάσματος, είχαν προγραμματιστεί για στρατηγικά σημεία, όπως: Νέα Υόρκη (η έδρα των Ηνωμένων Εθνών), Αντίς Αμπέμπα (η έδρα της Αφρικανικής Ένωσης) και Καμπούλ (μια περιοχή ενδιαφέροντος λόγω του εν εξελίξει πολέμου στο Αφγανιστάν) – ακόμη και πριν να τεθεί σε ισχύ η Συνθήκη της Λισαβόνας.

Αλλά πολύ πριν η Συνθήκη της Λισσαβόνας να είχε καν συνταχθεί, το καρτέλ προσπαθούσε να εξάγει την πολιτική δομή της Ε.Ε. των Βρυξελλών, ως πρότυπο, για να επεκτείνει τον έλεγχό του πάνω σε άλλες ηπείρους:

• Αφρικανική Ένωση. Οι αρχιτέκτονες της Αφρικανικής Ένωσης (ΑΕ) δεν έχουν κρύψει το γεγονός ότι η Αφρικανική Ένωση βασίστηκε στο πρότυπο της Ευρωπαϊκής Ένωσης – με σχεδόν πανομοιότυπες θεσμικές δομές, συμπεριλαμβανομένης μιας λεγόμενης «Επιτροπής της ΑΕ». Η μόνιμη έδρα αυτής της Επιτροπής είναι η Αντίς Αμπέμπα στην Αιθιοπία – προφανώς, οι μελλοντικές «Βρυξέλλες της Αφρικής»

• ASEAN. το 2009, οι ηγέτες των χωρών της Ανατολικής Ασίας ανακοίνωσαν ότι είχαν θέσει τις βάσεις για έναν, τύπου Ε.Ε, συνασπισμό, που θα καλύψει το ήμισυ του παγκόσμιου πληθυσμού. τα σχέδιά τους, κινούνται στον απόηχο παρόμοιων σχεδιασμών που περιέγραψε ο πρωθυπουργός της Αυστραλίας Kevin Rudd το 2008.

Η επιβολή των δικαιωμάτων ευρεσιτεχνίας (πατέντες) στα φάρμακα, ως βασικό στοιχείο για τον Παγκόσμιο οικονομικό Έλεγχο.

Ιστορικά μιλώντας, οι παγκόσμιοι πόλεμοι έχουν διεξαχθεί με όπλα και βόμβες, με στόχο την κατάκτηση και τον έλεγχο άλλων χωρών. Σήμερα, ωστόσο, τα βασικά εργαλεία για την επίτευξη του παγκόσμιου ελέγχου, είναι οικονομικά και νομικά μέσα, τα οποία χρησιμοποιούνται για την κατάκτηση όχι μόνο των κυβερνήσεων και των οικονομιών, αλλά και, εν τέλει, των κοινωνιών και των ανθρώπων.

τα βασικά οικονομικά εργαλεία της Ε.Ε. των Βρυξελλών είναι οι πατέντες. Ειδικότερα, τα διπλώματα ευρεσιτεχνίας για τα χημικά προϊόντα, τα φαρμακευτικά προϊόντα, τους γενετικά τροποποιημένους σπόρους και άλλα προϊόντα υψηλής τεχνολογίας. Από αυτά, τα πιο προσοδοφόρα από όλα, είναι τα διπλώματα ευρεσιτεχνίας για φαρμακευτικά προϊόντα. το 2008, για παράδειγμα, οι συνολικές παγκόσμιες πωλήσεις φαρμακευτικών προϊόντων ανήλθαν σε 773 δισ. Δολάρια – ένα ποσό που ξεπερνά το συνδυασμένο ακαθάριστο εγχώριο προϊόν (ΑΕΠ) των εκατό πιο φτωχών χωρών του κόσμου.

Ως εκ τούτου, είναι προφανές ότι, κατά την επιλογή του πρώτου υπουργού εξωτερικών της Ε.Ε, το Καρτέλ θα διάλεγε κάποιον που είχε εμπειρία στον τομέα αυτό.

Η Catherine Ashton, στον προηγούμενο ρόλο της, ως Επίτροπος Εμπορίου της Ε.Ε, διαδραμάτισε κεντρικό ρόλο στην κατ’ επανάληψη κατάσχεση, στα ευρωπαϊκά λιμάνια, των φαρμακευτικών προϊόντων που αποστέλλονται από την Ινδία στις χώρες της Αφρικής και της Λατινικής Αμερικής1 Ο μόνος λόγος για αυτές τις δημεύσεις: τα φάρμακα παράγονται από εταιρείες στην Ινδία, που ειδικεύονται στην παραγωγή γενερικών (μη κατοχυρωμένων με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας) φαρμάκων. Αυτά τα γενερικά φάρμακα – τα μόνα που μπορούν να αντέξουν οικονομικά οι φτωχές αναπτυσσόμενες χώρες – απειλούν τα κέρδη από τα κατοχυρωμένα με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας φάρμακα, που κατασκευάζονται από τις Ευρωπαϊκές φαρμακευτικές εταιρείες.

1 Εφημερίδα Economic Times, Ινδία, 6 Σεπτεμβρίου 2009

Πατέντες – το βασικό εργαλείο

για τον παγκόσμιο έλεγχο

Η σημασία των διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας στο στρατηγικό σχεδιασμό της Ε.Ε. των Βρυξελλών για τον έλεγχο του κόσμου, αξίζει ιδιαίτερης προσοχής. Σε γενικές γραμμές, τα διπλώματα ευρεσιτεχνίας είναι:

• Νόμιμα έγγραφα – εκδιδόμενα από την αρμόδια κυβερνητική υπηρεσία σε μια χώρα – που προσδιορίζουν το δικαίωμα της κυριότητας ενός προϊόντος ή μιας τεχνικής διαδικασίας

• Οικονομικά εργαλεία – για τον έλεγχο των εθνικών και διεθνών αγορών 

• Πολιτικά εργαλεία – Μέσω του ρόλου τους στον κρίσιμο τομέα της υγείας, οι πατέντες χημικών φαρμάκων, χρησιμοποιούνται επίσης, ως στρατηγικά εργαλεία για να ελέγχουν ολόκληρες χώρες.

Μια ιδιαίτερα κακόβουλη πτυχή των διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας, είναι ότι αυτά χρησιμοποιούνται για να σχηματίσουν παγκόσμια εταιρικά καρτέλ, πέρα από κάθε εθνικό ή διεθνή νομοθετικό έλεγχο. Οι μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες δεν χρειάζεται να ενωθούν επίσημα, προκειμένου να ελέγξουν την αγορά για ένα συγκεκριμένο προϊόν σε μια ήπειρο ή και σε ολόκληρο τον κόσμο – απλά πρέπει να οριοθετήσουν επί του εδάφους τις διεκδικήσεις τους όσον αφορά τις πατέντες.

Τα διπλώματα ευρεσιτεχνίας επιτρέπουν στις πολυεθνικές εταιρείες, να ελέγχουν ολόκληρους τομείς της κοινωνίας σε ολόκληρες ηπείρους, χωρίς να υπόκεινται σε περιορισμούς, όπως τα εθνικά σύνορα. Σε ορισμένες βιομηχανίες, τα κέρδη, που ανέρχονται σε τρισεκατομμύρια δολάρια, διοχετεύονται σε πολυεθνικές εταιρείες, χωρίς το δημόσιο να είναι σε θέση να προσδιορίσει τους εταιρικούς δικαιούχους.

Η επίδραση των διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας σε σχέση με την ανθρώπινη υγεία, υπήρξε ιδιαίτερα καταστροφική, δεδομένου ότι οι πολυεθνικές του φαρμάκου έχουν επιδιώξει να μονοπωλήσουν αυτό που είναι, αναμφισβήτητα, ο πιο κρίσιμος τομέας, σε κάθε κοινωνία. Ως αποτέλεσμα, για δεκαετίες, η ανθρωπότητα έχει εμποδιστεί από το να έχει πρόσβαση σε μη κατοχυρωμένα με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας φάρμακα, που είναι πιο αποτελεσματικά, πιο ασφαλή και πιο προσιτά, στον αγώνα ενάντια στις πιο συχνές ασθένειες της εποχής μας.

Για το συντονισμό των παγκόσμιων διεκδικήσεών τους, αυτές οι πολυεθνικές εταιρείες έχουν δημιουργήσει ένα "κεντρικό γραφείο του καρτέλ": την Ε.Ε. των Βρυξελλών.

Οι κυρίως επωφελούμενοι από

την Ε.Ε των Βρυξελλών

Μια ματιά στα γραφικά, που βρίσκονται στην απέναντι σελίδα, θα πρέπει να είναι αρκετή για κάθε αναγνώστη, προκειμένου να κατανοήσει αυτούς, που κυρίως επωφελούνται, από την πολιτική δομή της Ε.Ε. των Βρυξελλών.

Από την ίδρυσή της, η Ε.Ε. των Βρυξελλών κατασκευάστηκε από τους οικονομικούς φορείς του καρτέλ των χημικών / φαρμακευτικών. Η εικόνα στην κορυφή στην απέναντι σελίδα, υποστηρίζει αυτό το γεγονός. Δείχνει τη σχετική χρηματοδοτική συνεισφορά, με τα χρήματα των φορολογουμένων, που καταβλήθηκε από καθένα από τα 27 κράτη – μέλη της Ε.Ε. των Βρυξελλών το 2005. Λαμβάνοντας υπ’ όψιν το γεγονός ότι η πλειοψηφία των μικρότερων κρατών μελών εντάχθηκαν στην Ε.Ε. των Βρυξελλών μόλις πρόσφατα, οι συνολικές «επενδύσεις» από τα ιδρυτικά κράτη σε διάστημα μισού αιώνα, ελαχιστοποιούν τις οικονομικές συνεισφορές των «νεοεισερχομένων».

Το γραφικό στο κάτω μέρος της απέναντι σελίδας, δείχνει το σχετικό αριθμό των διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας, που κατατίθενται σε ετήσια βάση, από το κάθε ένα από τα 27 κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ο μεγαλύτερος αριθμός των διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας έχουν κατατεθεί από μια ομάδα χωρών, που αποτελείται από τη Γερμανία, τη Γαλλία, την Ιταλία και την Ολλανδία. Συλλογικά, ο αριθμός των διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας, που κατατίθενται από τις τέσσερις αυτές χώρες ανέρχεται σε περισσότερο από το 70% του συνόλου των αιτήσεων διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας, που υποβάλλονται στην Ε.Ε – αριθμός δηλαδή, διπλάσιος και πέραν, από τον αριθμό των αιτήσεων που υποβάλλονται από τις άλλες 23 χώρες μαζί.1 Ως εκ τούτου, δεν είναι τυχαίο ότι:

• Η Γερμανία, η Γαλλία, η Ιταλία και η Ολλανδία αποτελούν τα τέσσερα από τα έξη ιδρυτικά μέλη της Ε.Ε. των Βρυξελλών.

• τα έξη ιδρυτικά μέλη – μαζί με τη Μεγάλη Βρετανία, που είναι ένα άλλο σημαντικό κράτος-εξαγωγέας φαρμάκων – κατέχουν το μεγαλύτερο μέρος των ψήφων, τόσο στο «Συμβούλιο της Ευρώπης», όσο και στο «Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο». 

Μετά την υπογραφή της Συνθήκης της Λισαβόνας, οι «επενδυτές» στην Ε.Ε των Βρυξελλών, είναι έτοιμοι να μαζέψουν τα «κέρδη» των επενδύσεών τους.

1 Πηγή EUROSTAT 2005.

Εξαγοράζοντας την Ευρώπη μέσω

των διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας

Υπάρχει μια αξιοσημείωτη ομοιότητα μεταξύ της κατάταξης των χωρών, που συνεισφέρουν οικονομικά στην Ε.Ε των Βρυξελλών, και του αριθμού των αιτήσεων για διπλώματα ευρεσιτεχνίας, που υποβάλλονται μέσα από τα ίδια αυτά κράτη μέλη. Δεδομένου ότι τα διπλώματα ευρεσιτεχνίας είναι έγκυρα σε όλη την Ευρώπη, αυτή η εικόνα δείχνει ποια κράτη ελέγχουν τις αγορές υψηλής τεχνολογίας – και τελικά τη ζωή – στην Ευρώπη.

Ο Κύριος αρχιτέκτονας της

Ε.Ε των Βρυξελλών

Ερωτήσεις που χρήζουν άμεσων απαντήσεων, είναι: Πώς θα μπορούσαν οι αρχιτέκτονες της Ε.Ε. των Βρυξελλών να οικοδομήσουν ένα τέτοιο αντιδημοκρατικό κατασκεύασμα μέσα από τις δημοκρατικές χώρες της Ευρώπης – και ποιοι ήταν αυτοί οι άνθρωποι; Στην πραγματικότητα, ο βασικός αρχιτέκτονας της Ε.Ε των Βρυξελλών ήταν ο Walter Hallstein (1901-1982), επιφανής δικηγόρος στη ναζιστική Γερμανία.

Τον Ιούνιο του 1938, ο Hallstein συμμετείχε στις επίσημες κρατικές διαπραγματεύσεις ανάμεσα στη Ναζιστική Γερμανία και τη Φασιστική Ιταλία, με στόχο να καθιερώσουν αυτές τις επιθετικές ιδεολογίες τους, ως τη βάση για το μέλλον της Ευρώπης. τον Ιανουάριο του 1939, λίγους μόλις μήνες πριν από την έναρξη του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, από την καταστροφική συμμαχία μεταξύ των Ναζί και της IG Farben – του μεγαλύτερου καρτέλ πετρελαίου και φαρμάκων της εποχής –, ο Hallstein έδωσε μια ιστορική ομιλία, όπου περιγράφει λεπτομερώς τη νομική δομή της Ευρώπης, κάτω από τον έλεγχο του συνασπισμού Ναζί / IG Farben.

το 1941, ο Hallstein έγινε κοσμήτορας της Σχολής Νομικών και Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο της Φρανκφούρτης, στη Γερμανία. Δεν ήταν τυχαίο ότι η Φρανκφούρτη ήταν επίσης η έδρα της IG Farben. Λίγα χρόνια αργότερα, στη δίκη της Νυρεμβέργης για τα εγκλήματα του πολέμου, αποκαλύφθηκε ότι ήταν σε αυτό το αρχηγείο της IG Farben, που σχεδιάστηκε και εφαρμόστηκε, η οικονομική κατάκτηση της Ευρώπης – με τα διπλώματα ευρεσιτεχνίας να είναι τα βασικά νομικά εργαλεία για τον οικονομικό έλεγχο.

Το 1950, αφού είπε ψέματα στους Συμμάχους για το ναζιστικό παρελθόν του, ο Hallstein έγινε σύμβουλος του καγκελάριου της Δυτικής Γερμανίας Αντενάουερ και ο κύριος συντονιστής της εξωτερικής πολιτικής του. Ως αποτέλεσμα της προηγούμενης μεγάλης εμπειρίας του στο σχεδιασμό, για μια Ευρώπη υπό την κυριαρχία του Καρτέλ και των Ναζί, έγινε ο βασικός αρχιτέκτονας της Ε.Ε. των Βρυξελλών.

Στις 25 Μαρτίου 1957, ο Hallstein ήταν ένα από τα 12 συμβαλλόμενα μέρη που επέγραψαν τη Συνθήκη της Ρώμης – το ιδρυτικό έγγραφο της Ε.Ε. των Βρυξελλών. το 1958 διορίστηκε ως ο πρώτος Πρόεδρος της Επιτροπής της ΕΕ – μια θέση την οποία κατείχε για μια ολόκληρη δεκαετία.

Τα Μέλη του Καρτέλ, αρχιτέκτονες της

Ε.Ε των Βρυξελλών

Συνθήκες οικοδόμησης

της Ε.Ε των Βρυξελλών

1. Καθοδηγήθηκαν από το Γερμανικό Καρτέλ Πετρελαίου και Φαρμάκων – μετά την ήττα του συνασπισμού Ναζί / Καρτέλ το 1945 – σε μια προσπάθεια να οργανώσει την επόμενη προσπάθειά του για την κατάκτηση της Ευρώπης.

2. τα κείμενα των συνθηκών ετοιμάστηκαν από τους νομικούς φορείς του Καρτέλ του Πετρελαίου και των Φαρμάκων, κυρίως από τον Walter Hallstein, προκειμένου να εξασφαλιστεί η δικτατορική δομή, που απαιτείται για αυτό το κατακτητικό σχέδιο.

3. Πέντε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, η Γαλλία, η Ιταλία και οι χώρες της Μπενελούξ, (Βέλγιο, Ολλανδία, Λουξεμβούργο) δελεάστηκαν να ενταχθούν σε αυτές τις «Κοινότητες», με την απατηλή υπόσχεση για ειρήνη, ασφάλεια και οικονομική ευμάρεια.

Οι «Έξη της Σικελίας»

Από την 1η έως τις 3 Ιουνίου 1955, πραγματοποιήθηκε η καθοριστική προπαρασκευαστική συνάντηση για την «Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα» στη Μεσίνα της Σικελίας. Οι συμμετέχοντες στη συνάντηση αυτή πρέπει να γίνουν γνωστοί ως οι «Οι έξη της Σικελίας».

Μέχρι τη στιγμή της «Συνθήκης της Ρώμης» ο Hallstein είχε σχεδόν τρεις δεκαετίες εμπειρίας στους τομείς της εκπαίδευσης, της διδασκαλίας και της έρευνας σε γερμανικές Νομικές Σχολές και Ινστιτούτα, με έμφαση στο συγκριτικό διεθνές δίκαιο και τα οικονομικά:

• Εκπαίδευση στις Νομικές Σχολές της Βόννης και του Μονάχου, προαγωγή σε «Διδάκτορα Νομικής» στο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου

• Εξειδικευμένη κατάρτιση στο «Συγκριτικό Διεθνές Δίκαιο» στο Ινστιτούτο «Kaiser Wilhelm» στο Βερολίνο, το οποίο χρηματοδοτείται από το καρτέλ IG Farben

• Σχεδόν 20 χρόνια ως Κοσμήτορας της Σχολής Νομικών και Οικονομικών στα Πανεπιστήμια του Ρόστοκ και της Φρανκφούρτης.

Μια ματιά στα έγγραφα με το Βιογραφικό Σημείωμα του Hallstein, μας φανερώνει, ποιος πραγματικά κινούσε τα νήματα για τη διαμόρφωση της νομικής βάσης για την «Ε.Ε. των Βρυξελλών».

Hallstein και πρόγραμμα «Καμένη Γη»

Πώς θα μπορούσε ο Hallstein – με το σκοτεινό του παρελθόν στην ιστορία της σύμπραξης Ναζί/Καρτέλ – να γίνει ο κύριος αρχιτέκτονας της «Ε.Ε. των Βρυξελλών» και ο πρώτος πρόεδρος της Επιτροπής της Ευρωπαϊκής Ένωσης;

Η απάντηση στο ερώτημα αυτό είναι εντυπωσιακά απλή: Πρώτον, ο Hallstein έπρεπε να πει ψέματα στη Συμμαχική Ανώτατη Διοίκηση στη μεταπολεμική Γερμανία, για τη συμμετοχή του σε διάφορους οργανισμούς των Ναζί. Δεύτερον, έπρεπε να βεβαιωθεί ότι καταστράφηκαν οι πολυάριθμες δημοσιεύσεις και παρουσιάσεις του, ως σταυροφόρου για την κατάληψη της Ευρώπης από τη συμμαχία Ναζί / Καρτέλ.

Στην απέναντι σελίδα παρουσιάζουμε αντίγραφο από τη Γερμανική Εθνική Βιβλιοθήκη, χρησιμοποιώντας τον όρο αναζήτησης «Walter Hallstein». Αυτή – η πιο ολοκληρωμένη σε ολόκληρη τη Γερμανία ηλεκτρονική βιβλιοθήκη – παραθέτει τις ακόλουθες δημοσιεύσεις από τον άνθρωπο αυτό:

• Πριν από το 1933 (το έτος που ο συνασπισμός Ναζί/Καρτέλ κατέλαβε την εξουσία στη Γερμανία) βρίσκει κανείς μόνο μία δημοσίευση.

• Μετά το 1945 και την ήττα του Συνασπισμού Ναζί/Καρτέλ, ανευρίσκονται περισσότερα από 100 βιβλία και δημοσιεύσεις από τον Hallstein.

• Περιέργως, μεταξύ 1933 και 1945, κατά τη διάρκεια του καθεστώτος τρόμου του συνασπισμού Ναζί/Καρτέλ, μπορεί κανείς να βρει μία και μοναδική δημοσίευση από το Hallstein. Αυτή η παράλογα σύντομη λίστα, μιας δημοσίευσης σε 12(!) χρόνια, αξίζει μιας ερμηνείας – ιδιαίτερα αν λάβουμε υπ’ όψιν το γεγονός ότι στη διάρκεια αυτής της χρονικής περιόδου, ο Hallstein ήταν Κοσμήτορας της Νομικής Σχολής, σε δύο από τα πιο σημαντικά πανεπιστήμια της Γερμανίας.

Υπάρχει μόνο μια εξήγηση για αυτό το γεγονός: Ο Hallstein και οι συνένοχοί του από το Καρτέλ, είχαν προσπαθήσει να διασφαλίσουν ότι δεν παρέμεινε στο φως της δημοσιότητας, καμία από τις ομιλίες και δημοσιεύσεις του ως δικηγόρου, που αφορούσαν τη συμμαχία Ναζί/Καρτέλ για την κυριαρχία στην Ευρώπη. Αυτή η «πολιτική της καμένης γης», αποτελούσε προϋπόθεση για την πολιτική άνοδο του Hallstein, προκειμένου να γίνει ο ιδρυτής της «Ε.Ε. των Βρυξελλών».

Για να απαντηθεί το ερώτημα «Ποιος είναι ο πραγματικός Hallstein;» για τους λαούς της Ευρώπης, έχουμε συμπεριλάβει ένα ειδικό κεφάλαιο για αυτόν.

Αντίγραφο από την ηλεκτρονική υπηρεσία έρευνας της Γερμανικής Εθνικής Βιβλιοθήκης. ο όρος αναζήτησης «Walter Hallstein» δίνει σαν αποτέλεσμα ένα και μοναδικό έγγραφο, σε όλη τη δωδεκά χρονη δράση του Hallstein, ως προπαγανδιστή της προσπάθειας των Ναζί/Καρτέλ για παγκόσμια κυριαρχία.

Ο ειδικός για τις πατέντες στο Καρτέλ, C.F Ophuels

Προφανώς, ο Hallstein δεν ήταν μόνος του, στο ρόλο του ως ο κύριος αρχιτέκτονας της «Ε.Ε. των Βρυξελλών». Είχε φροντίσει να περιβάλλεται από τεχνοκράτες νομικούς, οι οποίοι υπήρξαν ήδη οργανικοί στυλοβάτες του Συνασπισμού Ναζί/Καρτέλ πριν από το 1945.

Νοουμένου ότι τα βασικά εργαλεία του Καρτέλ, για να διασφαλίσει το μελλοντικό του έλεγχο πάνω στην Ευρώπη, ήταν τα διπλώματα ευρεσιτεχνίας, δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι, ο Hallstein επέλεξε – ως το δεξί του χέρι – έναν εμπειρογνώμονα στο δίκαιο της ευρεσιτεχνίας:

Κατά τη διάρκεια του ναζιστικού καθεστώτος, ο Carl Friedrich Ophuels ήταν ο κύριος Δικαστικός εμπειρογνώμονας του σημαντικού Δικαστηρίου Διπλωμάτων Ευρεσιτεχνίας στη Φρανκφούρτη (Γερμανία), την πόλη όπου είχε την έδρα της η IG Farben. Σε αυτό το ρόλο, ο Ophuels ήταν εξοικειωμένος με όλες τις διαμάχες, που αφορούσαν πατέντες, που σχετίζονταν με την καταλήστευση από το καρτέλ της IG Farben, των χημικών βιομηχανιών των κατακτημένων χωρών της Ευρώπης. το γεγονός αυτό του έδωσε φυσικά τα προσόντα, για να γίνει συνεργός, στην επόμενη προσπάθεια του καρτέλ για την κατάκτηση της Ευρώπης.

Tο ερωτηματολόγιο Denazification Allied (Συμμαχική Αποναζικοποίηση) του 1946 αποκαλύπτει ότι ο Ophuels ήταν μέλος του ναζιστικού κόμματος, του NSDAP, με τον αριθμό μέλους Νο. 2 399061 (έγγραφο A). Λόγω του ναζιστικού του παρελθόντος, το Συμμαχικό Γραφείο Ασφαλείας ταξινομεί τον Ophuels το 1947 ως εξής: «Αυτό το άτομο θεωρήθηκε στο παρελθόν από τη Στρατιωτική Κυβέρνηση ότι δεν πρέπει να εργοδοτηθεί για οποιαδήποτε θέση πάνω από τη συνηθισμένη εργασία" (έγγραφο B).

Ωστόσο, η γνώμη του Hallstein για τον Ophuels ήταν σε άμεση αντίθεση με αυτήν του Συμμαχικού Γραφείου. Μαζί με τον Gerhard Schiedermair – μέλος της περιβόητης φατρίας Schiedermair, των ναζί δικηγόρων – ο Hallstein προώθησε τον Ophuels εντός ενός έτους (1949) σε «Δόκτορα» και «Καθηγητή» της Νομικής στο Πανεπιστήμιο της Φρανκφούρτης. Ένα χρόνο αργότερα, το 1950, ο Hallstein διόρισε τον Ophuels στη θέση του «Πρέσβη στις Βρυξέλλες» και δεξί του χέρι για την οικοδόμηση της «Ε.Ε. των Βρυξελλών».

Διορίζεται ως ο άνθρωπος του

Hallstein στις Βρυξέλλες

Ένας «Πολιτικά αξιόπιστος» Ναζί Γίνεται

Στις 17 Δεκεμβρίου του 1941, το κεντρικό γραφείο του Ναζιστικού Κόμματος στη Φρανκφούρτη, σε μια επίσημη επιστολή του προς τον Πρύτανη του Πανεπιστημίου της Φρανκφούρτης, πιστοποιεί ότι ο C.F Ophuels είναι ένας "πολιτικά αξιόπιστος" ["politisch verlasslicher"] Ναζί. Μόλις 16 χρόνια αργότερα, αυτός ο ισχυρός άντρας του Συνασπισμού Ναζί/Καρτέλ, υπέγραψε το «Καταστατικό του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων» ως κύριος αρχιτέκτονας.

Εμείς, οι πολίτες της Ευρώπης, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι η ιδρυτική πράξη του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου – το πιο υψηλό Νομικό Όργανο της σημερινής Ε.Ε των Βρυξελλών – σχεδιάστηκε και υπογράφτηκε για να λάβει νομική ισχύ, από τους στυλοβάτες του Συνασπισμού Ναζί/Καρτέλ, συμπεριλαμβανομένων και εγγεγραμμένων μελών του Ναζιστικού Κόμματος.

Για μισό αιώνα, το Καρτέλ ήταν σε θέση να αποκρύπτει τις φρικτές παρωδίες των πολιτικών του φορέων. τώρα, ωστόσο, που η αλήθεια, επιτέλους, αποκαλύπτεται, η δημοκρατική νομιμότητα της «Ε.Ε. των Βρυξελλών», έχει εκλείψει.

Καμία δημοκρατική οργάνωση – και κανένας ψηφοφόρος – δεν μπορεί να αγνοήσει αυτό το εγκληματικό παρελθόν.

Iδρυτής του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου

Στις 17 απριλίου 1957, ο C.F. Ophuels – μέλος του κόμματος των Ναζί, με αριθμό μέλους 2 399061, που κατείχε την ιδιότητα του μέλους από την 1η Μαΐου του 1933 μέχρι το 1945 (το σύνολο της χρονικής περιόδου της ναζιστικής κυριαρχίας) – έγινε ο βασικός «ιδρυτής», του ανώτατου Δικαστηρίου της Ευρώπης.

Η IG Farben και η Εγκληματική ιστορία

του Γερμανικού Καρτέλ Χημικών

Ποιόν εξυπηρετούσαν οι εκπρόσωποι του Καρτέλ, ο Hallstein, ο Ophuels και οι συνεργοί τους με τα «γκρίζα κοστούμια»; το καρτέλ της IG Farben σχηματίστηκε το 1925 από την Bayer, την BASF, την Hoechst και μερικές μικρότερες γερμανικές εταιρείες χημικών. Ήταν η μεγαλύτερη εταιρεία στον κόσμο στον αναδυόμενο τομέα των βαφών ["Farben" στα γερμανικά], των χημικών, των φαρμακευτικών προϊόντων, των πλαστικών και άλλων συνθετικών προϊόντων κατοχυρωμένων με διπλώματα ευρεσιτεχνίας.

Κατέχοντας δεκάδες χιλιάδες πατέντες, η IG Farben ήταν ο μεγαλύτερος κάτοχος διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας του κόσμου, εκείνη την εποχή. το μόνο βήμα που έλειπε για παγκόσμια κυριαρχία, ήταν η επέκταση των διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας της, προκειμένου να μονοπωλήσει τις γιγάντιες αναδυόμενες αγορές των κατοχυρωμένων με πατέντες συνθετικών προϊόντων, σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο. Ήδη από το 1904, ο Carl Duisberg, πρόεδρος της Bayer, είχε από τότε ζητήσει τη δημιουργία ενός τέτοιου καρτέλ, με καθορισμένο ρητό στόχο για τη γερμανική χημική βιομηχανία, να «κυβερνήσει τον κόσμο».

Προς το σκοπό αυτό, η Bayer, η BASF και άλλες γερμανικές εταιρείες χημικών, έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην προμήθεια εκρηκτικών υλών και δηλητηριωδών αερίων, στο γερμανικό αυτοκρατορικό στρατό, για να ξεκινήσει τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. το 1918, χάρη στις ηρωικές προσπάθειες της παγκόσμιας κοινότητας, ο γερμανικός στρατός είχε ηττηθεί και η πρώτη προσπάθεια του γερμανικού καρτέλ χημικών, για την επίτευξη παγκόσμιας κυριαρχίας, είχε αποτύχει. Αλλά το καρτέλ δεν τα έβαλε κάτω.

Η BAYER, η BASF, η Hoechst – που λειτουργούσαν από το 1925 ως το Καρτέλ IG Farben – χρηματοδότησαν την άνοδο του ναζιστικού κόμματος και το προετοίμασαν, από τεχνικής πλευράς και διοικητικής μέριμνας – τροφοδοσίας, για την επόμενη προσπάθεια κατάκτησης του κόσμου, το 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Το 1942, οι χημικές βιομηχανίες της μισής Ευρώπης ήταν υπό τον έλεγχο του καρτέλ IG Farben. το 1945, η δεύτερη προσπάθεια για την παγκόσμια κατάκτηση επίσης απέτυχε. το 1948, αρκετά διευθυντικά στελέχη της IG Farben, καταδικάστηκαν, κατά τη διάρκεια της Δίκης της Νυρεμβέργης για τα Εγκλήματα Πολέμου, για γενοκτονία, δουλεία, λεηλασίες και άλλα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.

Το Καρτέλ της IG Farben Δημιούργησε

το Μεγαλύτερο στον Κόσμο Στρατόπεδο

Εξόντωσης.

Ως αντάλλαγμα για τη χρηματοδότηση της ανόδου των Ναζί και του εφοδιασμού τους, κατά το 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, το καρτέλ της IG Farben, ήταν ο κύριος οικονομικός δικαιούχος από την κατάκτηση της Ευρώπης. Ένα παράδειγμα της στενής συνεργασίας μεταξύ της Farben και των Ναζί, είναι το στρατόπεδο συγκέντρωσης του Άουσβιτς. Χρηματοδοτούμενη με πίστωση 1 δισ. Reichsmark, από την Deutsche Bank και την Dresdner Bank, η IG Farben κατασκεύασε το μεγαλύτερο βιομηχανικό συγκρότημα στον κόσμο εκείνη την εποχή, στην πολωνική πόλη του Άουσβιτς.

Οι εγκαταστάσεις του εργοστασίου «IG Άουσβιτς", ήταν προορισμένες για την παραγωγή του συνθετικού καουτσούκ, της βενζίνης και άλλων χημικών ουσιών, προκειμένου να επιτευχθεί η, σχεδιασμένη από τους Ναζί και την IG Farben, κατάκτηση της Ρωσίας και της Ασίας. Για την κατασκευή αυτού του γιγαντιαίου εργοστασιακού συγκροτήματος, το παρακείμενο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Άουσβιτς επεκτάθηκε και έγινε ο μεγαλύτερος στον κόσμο χώρος καταναγκαστικής εργασίας σκλάβων, και αργότερα στρατόπεδο εξόντωσης.

Αυτά και πολλά άλλα εγκλήματα που διαπράχθηκαν από το καρτέλ της IG Farben, στο Άουσβιτς και αλλού, έχουν καταγραφεί στα αρχεία της Δίκης της Νυρεμβέργης για τα εγκλήματα του Πολέμου, και αναφέρονται σε ηγετικά εκτελεστικά στελέχη αυτού του καρτέλ. τα πιο σοκαριστικά μεταξύ των εγγράφων αυτών, είναι αυτά που αναφέρονται στα θανατηφόρα ιατρικά πειράματα – η πλειοψηφία των οποίων πραγματοποιήθηκαν με πατενταρισμένα χημικά φάρμακα της Bayer, της Hoechst και άλλων εταιρειών του ομίλου IG Farben.

Το Δικαστήριο της Νυρεμβέργης απέδειξε επίσης ότι, ορισμένοι από τους γιατρούς, που ήταν υπεύθυνοι για τη διεξαγωγή αυτών των θανατηφόρων πειραμάτων, συμπεριλαμβανομένου του Δρος Vetter, ήταν – τότε – μισθωτοί υπάλληλοι της φαρμακευτικής εταιρείας BAYER.

Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το ρόλο του καρτέλ πετρελαίου και φαρμάκων πίσω από το 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, το Άουσβιτς και άλλα εγκλήματα πολέμου:

www.profit-over-life.org

Περισσότερα από 50.000 αυθεντικά έγγραφα από τη Δίκη της Νυρεμβέργης για τα Εγκλήματα του Πολέμου, εναντίον του καρτέλ IG Farben.

Επιχειρώντας «Πραξικόπημα» για να Επιβάλει την «Ε.Ε. των Βρυξελλών», το Καρτέλ Εκθέτει το Εγκληματικό Παρελθόν του

Κατά τον τελευταίο μισό αιώνα, το καρτέλ πετρελαίου και φαρμάκων, έχει κάνει κάθε δυνατή προσπάθεια, για να αποκρύψει την αλήθεια σχετικά με το αδίστακτο εγκληματικό παρελθόν του, ως ο ηθικός αυτουργός των δύο Παγκοσμίων Πολέμων.

Για περισσότερες από 6 δεκαετίες μέχρι τώρα, οι φορείς του Καρτέλ:

• πλήρωσαν εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια για την κάλυψη πληροφοριών,

• έχτισαν αυτοκρατορίες ΜΜΕ, για τη χειραγώγηση της κοινής γνώμης,

• ξανάγραψαν τα βιβλία της ιστορίας και λογόκριναν τις παγκόσμιες ειδήσεις,

• χρηματοδότησαν και ανέβασαν στην εξουσία γενιές πολιτικών – από αριστερά και δεξιά – σε δεκάδες χώρες,

• τοποθέτησαν «φύλακες» σε σημαντικούς ακαδημαϊκούς κλάδους, συμπεριλαμβανομένης της επιστήμης, της ιατρικής, της ιστορίας, των πολιτικών και κοινωνικών επιστημών, καθώς και άλλων βασικών τομέων της κοινωνίας, όπως οι εκκλησίες, τα συνδικάτα κλπ.,

• και κυνήγησαν ανηλεώς αυτούς που τόλμησαν να σπάσουν τη σιωπή.

Όλα αυτά συνέβησαν για έναν και μόνο λόγο: για να κρύψουν το εγκληματικό παρελθόν του καρτέλ, μέχρι να ολοκληρώσει επιτυχώς, την τρίτη προσπάθειά του για την κατάκτηση της Ευρώπης, η οποία, αυτή τη φορά, πρόκειται να επιτευχθεί μέσω της «Ε.Ε. των Βρυξελλών». Η συγκάλυψη ενός από τα μεγαλύτερα εγκλήματα στην ιστορία – του ρόλου του καρτέλ πίσω από τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο – έχει κοστίσει στο καρτέλ εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια, κατά τον τελευταίο μισό αιώνα.

Αυτό το συγκλονιστικό ποσό των χρημάτων, που δαπανάται από τους φορείς του καρτέλ, για τη συγκάλυψη του εγκληματικού παρελθόντος του, μπορεί να εξηγηθεί μόνο από ένα γεγονός: το καρτέλ έχει πλήρη επίγνωση ότι η αποκάλυψη του παρελθόντος του θα καταστρέψει τα σχέδια, για την επόμενη προσπάθειά του για την κατάκτηση και τον έλεγχο της Ευρώπης.

Η υπογραφή του «Εξουσιοδοτικού Νόμου της Λισαβόνας», μαζί με τον εξαναγκασμό των λαών της Ευρώπης στο πλαίσιο της «Ε.Ε. των Βρυξελλών», μετατρέπει τη δημοσίευση των ιστορικών εγγράφων και δεδομένων, που περιέχονται σε αυτό το βιβλίο, σε μια αναγκαία και χρονικά έγκαιρη εκδήλωση. Η διάδοση των πληροφοριών σε όλη την Ευρώπη και τον κόσμο, θα εκθέσει το ρόλο των μελών του καρτέλ πίσω από την «Ε.Ε. των Βρυξελλών» και θα αποτρέψει το Καρτέλ, από την έναρξη μιας άλλης προσπάθειας κατάκτησης του κόσμου.

2ος Παγκόσμιος Πόλεμος: Κατακτητικός

Πόλεμος εκ μέρους του Καρτέλ του

Πετρελαίου και των Φαρμάκων

Αυτή είναι η προμετωπίδα από την επίσημη έκθεση του 1945, που ακολούθησε τις Ακροάσεις του Κογκρέσου των ΗΠΑ, σχετικά με τα αίτια του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου. Καλύπτει πάνω από εκατό σελίδες και κατηγορηματικά αποδεικνύει, ότι ο 2ος Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν ένας «κατακτητικός πόλεμος» που πραγματοποιήθηκε για λογαριασμό του Καρτέλ Πετρελαίου και Φαρμάκων. Ο στόχος του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου ήταν ο ίδιος με εκείνον του 1ου Παγκοσμίου Πολέμου: ο έλεγχος, των αξίας πολλών τρισεκατομμυρίων δολαρίων, αναδυομένων αγορών παγκοσμίως, στα χημικά, πετροχημικά, και φαρμακευτικά προϊόντα.

Αυτά τα επίσημα κυβερνητικά έγγραφα, ήταν κρυμμένα στα αρχεία για πάνω από έξι δεκαετίες. Παρά το γεγονός ότι αποτελούν σημαντικά ντοκουμέντα, που αφορούν το μεγαλύτερο έγκλημα στην ανθρώπινη ιστορία, δεν είχαν καν δημοσιευθεί στην ιστοσελίδα της κυβέρνησης των ΗΠΑ. Τώρα, επιτέλους, μπορείτε να τα μελετήσετε μόνοι σας στο www.relay-of-life.org.

Δημοσιοποιούνται Μετά

από Επτά Δεκαετίες Σιωπής: 

Τα αρχεία των Εγκλημάτων Πολέμου του Καρτέλ

Έχουμε ανακαλύψει περισσότερες από 50.000 σελίδες, μέσα στα επίσημα αρχεία της Δίκης της Νυρεμβέργης για τα Εγκλήματα του Πολέμου, που αναφέρονται εναντίον του καρτέλ IG Farben. Για πρώτη φορά σε περισσότερο από επτά δεκαετίες, τα αυθεντικά αρχεία (συμπεριλαμβανομένων των τρομακτικών εκθεμάτων) αυτής της δίκης, που έγινε το 1947 / 8 κατά των διευθυντών των BAYER, BASF, Hoechst και άλλων εταιρειών της IG Farben, έχουν δημοσιοποιηθεί και είναι προσβάσιμα ηλεκτρονικά, σε παγκόσμιο επίπεδο.

Ύστερα από τη μελέτη αυτών των ιστορικών αρχείων, θα συνειδητοποιήσετε ότι έχετε εξαπατηθεί συστηματικά, για την αληθινή αιτία του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, του μεγαλύτερου εγκλήματος στην ιστορία του πλανήτη μας. Για παράδειγμα, θα μάθετε ότι:

• Ο 2ος Παγκόσμιος Πόλεμος δεν θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί χωρίς την οικονομική και υλικοτεχνική υποστήριξη της Bayer, της BASF, της Hoechst και των άλλων εταιρειών της IG Farben, του μεγαλύτερου καρτέλ χημικών και φαρμακευτικών προϊόντων στον κόσμο, εκείνη τη χρονική περίοδο.

• Ο 2ος Παγκόσμιος Πόλεμος δεν ήταν, κατά κύριο λόγο, μια αντιδικία για εθνικούς ή φυλετικούς λόγους, αλλά έγινε για λογαριασμό του καρτέλ IG Farben και της προσπάθειάς του να κατακτήσει και να ελέγξει τις αναδυόμενες, αξίας πολλών τρισεκατομμυρίων δολαρίων, χημικές, πετροχημικές και φαρμακευτικές αγορές στην Ευρώπη και τον κόσμο.

• Ο 2ος Παγκόσμιος Πόλεμος δεν ήταν το αποτέλεσμα της δράσης ενός διεστραμμένου ψυχοπαθούς, που έφερε το όνομα Αδόλφος Χίτλερ. Αντίθετα, ο Χίτλερ και οι Ναζί χούλιγκανς, ήταν οι πολιτικές και στρατιωτικές μαριονέτες του καρτέλ IG Farben. Σύμφωνα με τον Εισαγγελέα του Δικαστηρίου της Νυρεμβέργης για τα Εγκλήματα του Πολέμου, ο 2ος Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν το αποτέλεσμα μιας συντονισμένης τεχνολογικής, οργανωτικής, οικονομικής, πολιτικής και στρατιωτικής προσπάθειας, ένας «γάμος» – όπως τον χαρακτήρισε ο εισαγγελέας – μεταξύ της IG Farben και των Ναζί.

• το στρατόπεδο συγκέντρωσης του Άουσβιτς, δεν ήταν το «προϊόν» ορισμένων τρελών SS, αλλά ένα στρατόπεδο καταναγκαστικής εργασίας, για τις γιγαντιαίες βιομηχανικές εγκαταστάσεις της IG Farben (IG Άουσβιτς), που ήταν σχεδιασμένες για την παραγωγή των συνθετικών καυσίμων και του καουτσούκ, τα οποία ήταν απαραίτητα για την κατάκτηση της Ανατολικής Ευρώπης, της Ρωσίας και της Ασίας.

Το Δικαστήριο της Νυρεμβέργης για τα Εγκλήματα του Πολέμου, Εναντίον του Καρτέλ του Πετρελαίου και των Φαρμάκων.

Προμετωπίδα εγγράφου από το Δικαστήριο της Νυρεμβέργης για τα Εγκλήματα του Πολέμου, υπόθεση αριθ. VI: «οι Ηνωμένες Πολιτείες της αμερικής εναντίον carl Krauch και άλλων διευθυντών της IG farben,» η οποία διήρκεσε από τις 27 του αυγούστου 1947 έως τις 30 ιουλίου 1948.

Αποκαλύπτοντας μια απάτη Μισού αιώνα

Αν ο καθοριστικός ρόλος του καρτέλ, πίσω από τον 1ο και το 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, είχε αποκαλυφθεί στο παρελθόν, αυτά τα επιχειρηματικά συμφέροντα, ποτέ δεν θα είχαν την ευκαιρία να ξεκινήσουν μια άλλη προσπάθεια για άλωση της Ευρώπης και του κόσμου.

Ως εκ τούτου, η απόκρυψη του εγκληματικού τους παρελθόντος, ήταν απαραίτητη προϋπόθεση, προκειμένου τα μέλη του καρτέλ να οικοδομήσουν

την «Ε.Ε. των Βρυξελλών».

Στις προηγούμενες σελίδες αυτού του βιβλίου, εκθέσαμε την παραπλανητική στρατηγική του Καρτέλ. Η απέναντι σελίδα συνοψίζει τα βασικά γεγονότα: Ενώ οι πολιτικοί και στρατιωτικοί φορείς του καρτέλ καταδικάστηκαν στη Νυρεμβέργη, οι νομικοί και οικονομικοί του φορείς, ανέλαβαν την αποστολή της προετοιμασίας και εφαρμογής, της τρίτης προσπάθειας του καρτέλ για την Ευρωπαϊκή και παγκόσμια κυριαρχία.

Τρίτη απόπειρα του Καρτέλ Πετρελαίου

και Φαρμάκων να κατακτήσει και να

ελέγξει τον κόσμο.

Διαβάζοντας αυτό το βιβλίο, μπορεί ίσως να σκεφτείτε ότι οι συνταρακτικές πληροφορίες που παρουσιάζονται εδώ, δεν μπορούν να αληθεύουν, διότι, εάν ήταν αληθινές, θα τις είχατε ακούσει ξανά στο παρελθόν. Υπάρχει, εν τούτοις, ένας απλός λόγος, μια απλή ερμηνεία, για το ότι δεν ήσασταν μέχρι τώρα ενήμεροι για αυτά τα γεγονότα.

Από τη στιγμή που οι δύο προηγούμενες προσπάθειές τους για παγκόσμια κατάκτηση – 1ος και 2ος Παγκόσμιος Πόλεμος – είχαν αποτύχει, οι φορείς του Καρτέλ ήξεραν ότι ο μόνος τρόπος για να μπορέσει μια τρίτη προσπάθεια να είναι επιτυχής, θα ήταν, αν η συμμετοχή τους στις δύο προηγούμενες απόπειρες, εξαφανιζόταν πλήρως από τη μνήμη της ανθρωπότητας. Διαφορετικά, πώς αλλιώς μπορεί να εξηγηθεί το γεγονός ότι, πάνω από εξήντα χιλιάδες σελίδες από τα πρακτικά της Δίκης της Νυρεμβέργης κατά του καρτέλ της IG Farben, ήταν κρυμμένα για πάνω από έξι δεκαετίες στα διεθνή αρχεία; Γιατί χρειάστηκε να συμβάλουν οι συγγραφείς αυτού του βιβλίου στην απελευθέρωση αυτών των πληροφοριών και στη δημοσίευσή τους στην ηλεκτρονική διεύθυνση www.profit-over-life.org;

Ενώ οι στρατιωτικοί και πολιτικοί φορείς του καρτέλ κατά τη διάρκεια του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, θεωρήθηκαν υπεύθυνοι για το θάνατο και την καταστροφή που προκάλεσαν, οι οικονομικοί τους προστάτες συνέχισαν τις αδιάκοπες προσπάθειες τους για να επιτευχθεί ο τελικός στόχος. Για την εκπλήρωση αυτού του στόχου, αυτό που απλώς έκαναν, ήταν να χρηματοδοτήσουν την άνοδο μιας καινούργιας γενιάς πολιτικών φορέων, σε χώρες κλειδιά.

Ο Χέλμουτ Κολ, πρώην υπάλληλος της BASF, προωθήθηκε για να γίνει καγκελάριος της Γερμανίας – μια θέση την οποία κατείχε για 16 χρόνια. Σε αυτό το διάστημα, ξόδεψε δισεκατομμύρια δολάρια από τα χρήματα των φορολογουμένων, για τη χρηματοδότηση της οικοδόμησης της Ε.Ε. των Βρυξελλών. Η Angela Merkel, η πολιτική προστατευόμενη του, κατέχει αυτή τη θέση σήμερα. Παράλληλα, στη Γαλλία, οι «διάδοχοι των αρχιτεκτόνων του Άουσβιτς» προώθησαν το Νικολά Σαρκοζί στην εξουσία. Μετά την απόρριψη της Ε.Ε των Βρυξελλών από τους λαούς της Γαλλίας και της Ολλανδίας το 2005, αυτοί οι δύο πολιτικοί εκτελεστές του καρτέλ, εξανάγκασαν τους επικεφαλής της υπόλοιπης Ευρώπης, να υπογράψουν τον «Εξουσιοδοτικό Νόμο» της Λισαβόνας.

Οι διάδοχοι των αρχιτεκτόνων του

Άουσβιτς έγιναν οι βασικοί υποστηρικτές

της «Ε.Ε. των Βρυξελλών»

Ο Κόσμος στο Χείλος μιας Παγκόσμιας

Δικτατορίας και ενός 3ου Παγκόσμιου

Πολέμου

Η Ιστορία μας διδάσκει ότι υπήρχαν δύο προϋποθέσεις για τις απόπειρες του Καρτέλ για παγκόσμια κυριαρχία:

1. Η εγκαθίδρυση δικτατορίας στην περιοχή από όπου θα ξεκινήσει η κατάκτηση του κόσμου. Η Συνθήκη της Λισσαβόνας προσφέρει τη νομική βάση για αυτό.

2. Συστηματικός σχεδιασμός για στρατιωτικές δράσεις, συμπεριλαμβανομένου ενός νέου παγκοσμίου πολέμου. Η δημιουργία Ευρωπαϊκού Στρατού, σε συσχετισμό με τις ανοιχτές απειλές των πολιτικών φορέων του καρτέλ, για χρήση πυρηνικών όπλων, είναι ένα αλάνθαστο βήμα προς αυτήν την κατεύθυνση.

Έτσι, το ιστορικό αντίστοιχο της κατάληψης της εξουσίας από το Καρτέλ Πετρελαίου και Φαρμάκων, μέσω της Ε.Ε. των Βρυξελλών, είναι η εξαγορά της Γερμανικής κυβέρνησης από τις ίδιες ομάδες συμφερόντων, πριν από τρία τέταρτα του αιώνα. το έτος 1933 αντιστοιχεί με το έτος 2009, όταν το καρτέλ πετρελαίου και φαρμάκων επέβαλε τον «εξουσιοδοτικό» του «νόμο». το έτος 1934 είναι σε αντιστοιχία με το έτος 2010, όταν η δικτατορία θα δείξει το αληθινό της πρόσωπο με την υποβολή βασικών τομέων της κοινωνίας, κάτω από την κυριαρχία της. το σχέδιο που υποστηρίζεται από το Σαρκοζί, για μια κεντρικά ελεγχόμενη ευρωπαϊκή οικονομία, είναι μόνο η αρχή.

Υπό το φως αυτών των γεγονότων, οι λαοί της Ευρώπης και του κόσμου πρέπει να αναλάβουν δράση. Η επιτυχία των προσπαθειών τους θα εξαρτηθεί από τις ακόλουθες προϋποθέσεις:

1. Σωστή πολιτική ανάλυση. Αυτό το βιβλίο γράφτηκε για να προσφέρει αυτή την ανάλυση.

2. Αποτελεσματική διάδοση των πληροφοριών αυτών στους λαούς όλου του κόσμου.

3. Οργάνωση ενός κινήματος ατόμων που δεσμεύονται να προστατεύουν τη δημοκρατία και την ειρήνη στην Ευρώπη και στον υπόλοιπο κόσμο.

Αντιστοιχίες ανάμεσα στο 1933 και σήμερα

Οι Πολιτικοί που Παρέδωσαν την Ευρωπαϊκή Ήπειρο στα Χέρια του

Καρτέλ

Προλαβαίνοντας την

Επανάληψη της ιστορίας

Επειδή είναι προφανές ότι οι πολιτικοί εκπρόσωποι μιας ολόκληρης ηπείρου, της Ευρώπης, απέτυχαν να προστατεύσουν τη δημοκρατία, εμείς, οι άνθρωποι του κόσμου, πρέπει να αναγνωρίσουμε τις ευθύνες μας και να αναλάβουμε δράση. Για να είμαστε σε θέση να το πράξουμε, πρέπει να κατανοήσουμε την ιστορία. Η απέναντι σελίδα συνοψίζει την εμπειρία της ανθρωπότητας του περασμένου αιώνα, σε μορφή γραφικής παράστασης.

Δύο φορές στο παρελθόν, το Καρτέλ του Πετρελαίου και των Φαρμάκων, πήρε την Ευρώπη και τον κόσμο στην άβυσσο. Περισσότεροι από εκατό εκατομμύρια άνθρωποι πλήρωσαν με τη ζωή τους, ως αποτέλεσμα της επιθυμίας αυτών των εταιρικών συμφερόντων για παγκόσμια κυριαρχία. Ο εικοστός αιώνας θα μείνει στα χρονικά της ιστορίας ως ο «αιώνας του θανάτου και της καταστροφής, για λογαριασμό του Καρτέλ Πετρελαίου και Φαρμάκων». Και τώρα, στις αρχές του εικοστού πρώτου αιώνα, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με την κατάσταση, όπου η ίδια εταιρική ομάδα συμφερόντων, αναλαμβάνει μια τρίτη προσπάθεια να υποτάξει τον κόσμο κάτω από την κυριαρχία της.

Αυτή η τρίτη απόπειρα σήμερα είναι ιδιαίτερα ύπουλη, επειδή το Καρτέλ κρύβει τα προφανή κίνητρα του για τον παγκόσμιο έλεγχο, πίσω από την παραπλανητική προπαγάνδα της ειρήνης. Οι πολιτικοί παράγοντες του Καρτέλ προσπαθούν να πείσουν το λαό, ότι η Ε.Ε. των Βρυξελλών είναι αναγκαία, για να προστατευτεί η Ευρώπη από την επανάληψη των φοβερών εμπειριών του 1ου και 2ου Παγκοσμίου Πολέμου.

Πρέπει τώρα να κάνουμε μια επιλογή: Είτε θα κλείσουμε τα μάτια μας και θα αγνοήσουμε αυτά τα ιστορικά γεγονότα ή θα κατανοήσουμε την ευθύνη μας για την πρόληψη της επανάληψης της ιστορίας, και θα δράσουμε. Σαφώς, ο μόνος τρόπος να προχωρήσουμε είναι να δράσουμε. το πρώτο βήμα για τον τερματισμό των αιώνων της εξαπάτησης – που έχει κρατήσει εκατομμύρια ανθρώπους στην άγνοια, για τους αληθινούς ενόχους, πίσω από τα μεγαλύτερα εγκλήματα στην ιστορία – είναι να μοιραστούμε αυτές τις πληροφορίες με άλλους ανθρώπους.

«Αυτοί που δεν θυμούνται το παρελθόν

είναι καταδικασμένοι να το ξαναζήσουν»

George Santayana

Σε αυτό το εισαγωγικό κεφάλαιο του βιβλίου, σας φέραμε αντιμέτωπους με ιστορικά γεγονότα και πληροφορίες, που μπορεί να μην τα έχετε ακούσει ποτέ ξανά.

Γνωρίζουμε ότι ορισμένες από αυτές τις συγκλονιστικές πληροφορίες είναι δύσκολο να γίνουν αποδεκτές, γι’ αυτό και σας ενθαρρύνουμε να πραγματοποιήστε τη δική σας επιπρόσθετη έρευνα.

Επειδή όλα τα στοιχεία, που παρουσιάζονται εδώ, βασίζονται σε ιστορικά αρχεία, είμαστε πεπεισμένοι ότι, με την έρευνα σας, θα επιβεβαιώσετε όλα όσα αναγράφονται σε αυτό το βιβλίο.

Από τη στιγμή που έχετε συνειδητοποιήσει σε ποιο βαθμό εσείς, η οικογένεια σας, οι φίλοι σας, και ολόκληρες γενιές έχουν σκόπιμα κρατηθεί σε πλήρη άγνοια, για τα πραγματικά περιστατικά της ιστορίας, μπορείτε να θέσετε στον εαυτό σας μια αποφασιστική ερώτηση:

«Για πόσο καιρό ακόμα θα επιτρέπουμε στα συμφέροντα του Καρτέλ να καθορίζουν το μέλλον της ηπείρου μας»;

Οι ακόλουθες σελίδες θα σας δώσουν μερικές ιδέες για το τι μπορείτε να κάνετε. τα θέμα αυτό θα τύχει περαιτέρω επεξεργασίας στο τελευταίο κεφάλαιο αυτού του βιβλίου.

Η ιστορική Πρόκληση της Εποχής μας.

Για να αξιολογηθεί σωστά η σημερινή γεωπολιτική κατάσταση, πρέπει να υπογραμμίσουμε μια σημαντική διαφορά μεταξύ των δύο προηγούμενων προσπαθειών κατάκτησης του κόσμου από το Καρτέλ, και της παρούσας απόπειράς του. Στον 1ο και στο 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, υπήρξε η προσπάθεια από το Καρτέλ Πετρελαίου και Φαρμάκων μιας μόνο χώρας (Γερμανία), να καταργήσει τον ανταγωνισμό από άλλα έθνη και πολυεθνικές εταιρίες, προκειμένου να εξουσιάσει την τότε αναδυόμενη αγορά των χημικών, πετροχημικών και φαρμακευτικών προϊόντων.

Αντίθετα, η παρούσα προσπάθεια κατάκτησης του κόσμου μέσω της Ε.Ε των Βρυξελλών, προωθείται τόσο σθεναρά για διαφορετικό λόγο. Κατά τις τελευταίες δεκαετίες, η ανθρωπότητα έχει αναπτύξει τεχνολογίες που απειλούν ουσιαστικά το μονοπώλιο των, κατοχυρωμένων με διπλώματα ευρεσιτεχνίας, συνθετικών προϊόντων. τα προϊόντα που απειλούνται, αποτελούν, επί του παρόντος, το θεμέλιο της οικονομικής δύναμης του καρτέλ:

• Πετρέλαιο. το μονοπώλιο του πετρελαίου, ως η κύρια πηγή παροχής ενέργειας στον κόσμο, απειλείται από τις ανανεώσιμες μορφές ενέργειας, συμπεριλαμβανομένου του νερού (υδρογόνο), της αιολικής ενέργειας, της ηλιακής ενέργειας, της παλιρροϊκής ενέργειας, της γεωθερμικής ενέργειας και άλλων. Όσο διαφορετικές και αν είναι όλες αυτές οι τεχνολογίες, έχουν ένα κοινό σημείο, – ελευθερώνουν την ανθρωπότητα από την εξάρτηση από το πετρέλαιο.

• Πατενταρισμένα φάρμακα. το μονοπώλιο των κατοχυρωμένων με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας φαρμακευτικών ουσιών, ως η κύρια απάντηση στα προβλήματα υγείας της ανθρωπότητας, απειλείται από τις επιστημονικά τεκμηριωμένες, αποτελεσματικές, ασφαλείς και οικονομικά προσιτές προσεγγίσεις για φυσική υγεία.

• Πατενταρισμένα τρόφιμα (ΓΤΟ). Η προσπάθεια να μονοπωληθεί και να ελεγχθεί παγκοσμίως, η προμήθεια τροφίμων, με βάση τα κατοχυρωμένα με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας γενετικά τροποποιημένα (ΓτΟ), φρούτα, λαχανικά και ζώα, απειλείται από την αυξανόμενη λαϊκή απαίτηση για υγιεινά, απαλλαγμένα από λιπάσματα και φυτοφάρμακα, βιολογικά καλλιεργημένα τρόφιμα. 

Η κατάρρευση της κάθε μιας από αυτές τις παγκόσμιες αγορές, σημαίνει μια απώλεια της τάξης των εκατοντάδων τρισεκατομμυρίων δολαρίων.

Επιπλέον, τα συμφέροντα πίσω από το καρτέλ, έχουν συνειδητοποιήσει ότι οι λαοί του κόσμου, είναι αποφασισμένοι να υπερασπιστούν αυτές τις νέες «απελευθερωτικές» τεχνολογίες, καθιστώντας αδύνατο για αυτά τα συμφέροντα, να προασπίσουν τις, βασισμένες σε διπλώματα ευρεσιτεχνίας, παγκόσμιες αγορές τους, σε ένα δημοκρατικό σύστημα. Στην περίπτωση αυτή, η μόνη επιλογή του καρτέλ για την προστασία των οικονομικών προνομίων του, είναι να κλιμακώσει τις διεθνείς κρίσεις και να προκαλεί πολεμικές συγκρούσεις, με σκοπό την καθιέρωση του δικτατορικού του καθεστώτος σε όλον τον κόσμο.

Οι πολίτες του κόσμου πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι η τρέχουσα προσπάθεια του Καρτέλ Πετρελαίου και Φαρμάκων για την κατάκτηση του κόσμου, δεν εκφράζεται με τη διαμάχη ενός έθνους ενάντια στον υπόλοιπο κόσμο, όπως στον 1ο και στο 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι σημερινές διαχωριστικές γραμμές είναι ανάμεσα στα οικονομικά συμφέροντα μιας χούφτας επιχειρηματικών παραγόντων και στα συμφέροντα της υγείας και της ζωής δισεκατομμυρίων ανθρώπων, που ζουν σήμερα και αμέτρητων άλλων, που δεν γεννήθηκαν ακόμα.

Αυτή είναι η πρόκληση της εποχής μας. Αλλά στη φάση αυτής της ιστορικής πρόκλησης κρύβεται, επίσης, μια καταπληκτική ευκαιρία.

Eνας Κόσμος για τους

ανθρώπους από τους ανθρώπους

Επειδή είναι προφανές ότι οι πολιτικοί εκπρόσωποι μια ολόκληρης ηπείρου, της Ευρώπης, απέτυχαν να προστατεύσουν τη δημοκρατία, εμείς, οι άνθρωποι του κόσμου, πρέπει να αναγνωρίσουμε τις ευθύνες μας και να αναλάβουμε δράση. Αυτό που χρειάζεται τώρα, είναι ένα παγκόσμιο κίνημα, που θα προστατεύει τους κατοίκους αυτού του πλανήτη, σήμερα και στο μέλλον, από το να γίνονται θυσία στα συμφέροντα του Καρτέλ Πετρελαίου και Φαρμάκων. Η ίδια η ουσία αυτής της κίνησης είναι η προστασία της υγείας και της ζωής εκατομμυρίων ανθρώπων. Ως εκ τούτου, θα είναι ένα «Κίνημα Ζωής» (Movement of Life).

Το βιβλίο αυτό προσφέρει την ιστορική ανάλυση για την αναγκαιότητα και τον επείγοντα χαρακτήρα, για ένα τέτοιο κίνημα. τα διδάγματα της ιστορίας, που τεκμηριώνονται σε αυτό το βιβλίο, θα δώσουν τέλος στις δεκαετίες εξαπάτησης, που αποτέλεσαν τη βάση για την, μέχρι σήμερα, επικράτηση του Καρτέλ Πετρελαίου και Φαρμάκων.

Το βιβλίο αυτό δείχνει ότι, οι απεγνωσμένες προσπάθειες του Καρτέλ για να «τσιμεντώσει» την Ε.Ε των Βρυξελλών και να επεκτείνει την επιρροή της σε όλο τον κόσμο, δεν είναι τυχαίες. Εκφράζουν το φόβο της καθεστηκυίας τάξης, ότι μπορεί να χάσει τον πολιτικό και οικονομικό έλεγχο του πλανήτη μας. Εναλλακτικές μορφές ενέργειας απειλούν να τερματίσουν την «τυραννία του πετρελαίου». Ομοίως, οι αποτελεσματικές φυσικές προσεγγίσεις για την υγεία, είναι έτοιμες να τερματίσουν την εξάρτηση της ανθρωπότητας από τα, κατοχυρωμένα με πατέντες, τοξικά χημικά φάρμακα.

Οι εμπλεκόμενοι φορείς του status quo, έχουν συνειδητοποιήσει ότι δεν μπορούν πλέον να διατηρήσουν τα οικονομικά τους συμφέροντα, υπό καθεστώς δημοκρατίας. Ο μόνος τρόπος για να μπορέσουν να διατηρηθούν οι, αξίας πολλών τρισεκατομμυρίων δολαρίων αγορές τους, οι οποίες στηρίζονται σε μεγάλο βαθμό σε απαρχαιωμένες τεχνολογίες, είναι με την προσφυγή σε ολοκληρωτικές μορφές διακυβέρνησης. Έτσι, οι επιθετικές απόπειρες του Καρτέλ να κατακτήσει την κυριαρχία της Ευρώπης και του κόσμου ολόκληρου, όπως τεκμηριώνονται σε αυτό το βιβλίο, δεν είναι σημάδι δύναμης, αλλά σημάδι απόγνωσης.

Η Γέννηση του «Κινήματος Ζωής»

(Movement of Life)

Γιατί το «Κίνημα Ζωής» θα πετύχει

Η κατανόηση αυτής της ιστορικής ανάλυσης – σχετικά με την όλο και πιο απελπιστική κατάσταση των δυνάμεων, που είχαν τον έλεγχο του κόσμου στο παρελθόν – αποτελεί προϋπόθεση για τη δημιουργία ενός νέου κόσμου «για το λαό και από το λαό». το "Κίνημα της Ζωής» που πρέπει να αναλάβει αυτή την ιστορική αποστολή, έχει δύο πρωταρχικούς στόχους:

1. Να αναπτύξει τις νέες τεχνολογίες στους τομείς της ενέργειας, της υγείας και άλλων βασικών τομέων της κοινωνίας, που θα καταργούν το μονοπώλιο της σημερινής κατάστασης πραγμάτων, στις αγορές αυτές.

2. Να συνδυάσει τον εκδημοκρατισμό των τεχνολογιών αυτών, με την προώθηση της πολιτικής δημοκρατίας, σε τοπικό, εθνικό και σε παγκόσμιο επίπεδο.

Δουλεύοντας με αυτούς τους δύο στόχους, το «Κίνημα Ζωής» θα προστατεύσει τη δημοκρατία, τη διατήρηση της ειρήνης και, ως εκ τούτου, αναπόφευκτα θα ξεπεραστούν τα σχέδια του Καρτέλ για ακόμα μια προσπάθεια κατάκτησης του κόσμου.

Περισσότερα για τον επείγοντα χαρακτήρα του «Κινήματος Ζωής» μπορείτε να βρείτε στο τελευταίο κεφάλαιο αυτού του βιβλίου.

Από το site http://www.relay-of-life.org 

Από τις αναφορές του Johnny_P.

- John.k