 |
| ArtTower / pixabay |
Πολ Κρεγκ Ρόμπερτς - paulcraigroberts.org / Παρουσίαση Freepen.gr
Η κυβέρνηση Ρήγκαν και ο διάδοχος του Ρίγκαν, η κυβέρνηση Τζορτζ Η. Β. Μπους ήταν ανοιχτοί σε αυτή την ιδέα. Ο υπουργός Εξωτερικών του Προέδρου Μπους, Τζιμ Μπέικερ, επιβεβαίωσε πως υποσχέθηκε ότι δε θα υπήρχε μετακίνηση του ΝΑΤΟ προς τα ανατολικά προς τα σοβιετικά σύνορα, εάν ο Γκορμπατσόφ επέτρεπε την επανένωση της Γερμανίας, η οποία έθεσε το έδαφος για την ελευθερία της ανατολικοευρωπαϊκής αυτοκρατορίας της Σοβιετικής Ένωσης.
Το καθεστώς Κλίντον, υπό την επιρροή των Νεοσυντηρητικών, παραβίασε το λόγο της Αμερικής με το σκεπτικό πως ήταν προφορικός και όχι γραπτός και ως εκ τούτου δε μετρούσε. Το καθεστώς Κλίντον όχι μόνο ανέτρεψε τη Γιουγκοσλαβία και την έσπασε σε κομμάτια ενώ παρέδωσε ένα ιστορικό τμήμα της Σερβίας στους μουσουλμάνους, αλλά και μετέφερε το ΝΑΤΟ στα σύνορα της Ρωσίας. Την εποχή της κατάρρευσης της Σοβιετικής Ένωσης το 1991, η Ρωσία ήταν πολύ αδύναμη για να κάνει οτιδήποτε γι' αυτό, καθώς η κυβέρνηση Γέλτσιν ήταν η μαριονέτα της Ουάσιγκτον.
Στη Διάσκεψη για την Ασφάλεια του Μονάχου το 2007, ο Πούτιν, διάδοχος του Γέλτσιν, δήλωσε ότι η Ρωσία δεν αποδέχεται τον μονοπολικό κόσμο των ΗΠΑ στον οποίο κυβερνούσε η Ουάσιγκτον και ότι η Ρωσία θα ακολουθούσε το συμφέρον της, όχι της Ουάσιγκτον. Η διακήρυξη της ανεξαρτησίας του Πούτιν λίγο πολύ αγνοήθηκε εκείνη την εποχή, επειδή η Ουάσιγκτον συμμετείχε στους πολέμους της στη Μέση Ανατολή προς όφελος του Ισραήλ.
Αλλά καθώς περνούσε ο καιρός η Ουάσιγκτον συνειδητοποίησε ότι η Ρωσία ήταν εκτός επιφύλαξης και ότι κάτι έπρεπε να γίνει γι' αυτό.
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Σότσι έδωσαν μια ευκαιρία. Το Κρεμλίνο πίστευε ότι μια επιτυχημένη Ολυμπιάδα στη Ρωσία θα ενίσχυε τη θέση της Ρωσίας στη Δύση. Αντίθετα, Αμερικανοί, Βρετανοί και Γερμανοί αξιωματούχοι μποϊκόταραν τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σότσι, κατά τη διάρκεια των οποίων, ενώ ο Πούτιν ήταν απρόσεκτος, οι ΗΠΑ ανέτρεψαν τη φιλική προς τη Ρωσία κυβέρνηση της Ουκρανίας, πρώην τμήμα της Ρωσίας για αιώνες.
Η ναζιστική, αντιρωσική κυβέρνηση που εγκατέστησε η Ουάσιγκτον στην Ουκρανία άρχισε να κακοποιεί σωματικά τον ρωσικό πληθυσμό πρώην ρωσικών επαρχιών που οι Σοβιετικοί ηγεμόνες είχαν ενσωματώσει στη σοβιετική ουκρανική επαρχία. Η Κριμαία, μέρος της Ρωσίας από το 1700, προσαρτήθηκε στην Ουκρανία από τον Χρουστσόφ το 1956, και το Ντονμπάς προσαρτήθηκε στην Ουκρανία από προηγούμενους Σοβιετικούς ηγεμόνες. Την εποχή εκείνη η Ουκρανία και η Ρωσία ήταν μέρος της ίδιας χώρας, της Σοβιετικής Ένωσης.
Η ανεξαρτησία της Ουκρανίας εξασφαλίστηκε από την Ουάσιγκτον μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης το 1991, όταν ο Πρόεδρος Γκορμπατσόφ συνελήφθη από σκληροπυρηνικά μέλη του κομμουνιστικού κόμματος που θεώρησαν, σωστά εκ των υστέρων, ότι απελευθέρωσε αρκετά πάρα πολύ γρήγορα και έδινε πάρα πολλά στην Ουάσιγκτον χωρίς εκτελεστές εγγυήσεις.
Η Κριμαία είναι η τοποθεσία της ρωσικής ναυτικής βάσης της Μαύρης Θάλασσας υπό μακροχρόνια ρωσική μίσθωση από την Ουκρανία από την ανεξαρτησία της Ουκρανίας. Ο Πούτιν ήταν επαρκώς σε εγρήγορση για να καταλάβει ότι η νέα αμερικανική κυβέρνηση-μαριονέτα στην Ουκρανία θα ακύρωνε τη μίσθωση, στερώντας έτσι από τη Ρωσία την πρόσβαση στη Μαύρη Θάλασσα και μέσω αυτής στη Μεσόγειο.
Ο πληθυσμός της Κριμαίας ψήφισε κατά 97% την επανένωση με τη Ρωσία, όπως και οι Ρώσοι που κατοικούν στο Ντονμπάς. Ο Πούτιν αποδέχτηκε το αίτημα της Κριμαίας, αλλά απέρριψε το αίτημα του Ντονμπάς.
Ποιος ήταν ο λόγος αυτής της απόφασης του Πούτιν, που οδήγησε στο διαρκώς διευρυνόμενο πόλεμο στην Ουκρανία οκτώ χρόνια αργότερα;
Η καλύτερη εξήγηση είναι ότι ο Πούτιν άφησε τη δυτική προπαγάνδα να πάρει την απόφασή του. Εάν ο Πούτιν έπαιρνε πίσω το Ντονμπάς εκτός από την Κριμαία, την οποία έπρεπε να πάρει για να μη χάσει τη ναυτική βάση της Ρωσίας, θα επιβεβαίωνε τον ισχυρισμό της δυτικής προπαγάνδας ότι ο Πούτιν σκόπευε να αποκαταστήσει τη Σοβιετική Αυτοκρατορία. Γιατί ο Πούτιν πίστευε ότι η δυτική προπαγάνδα έπρεπε να περιορίσει τη συμπεριφορά της Ρωσίας για το δικό της συμφέρον, αντί για τα συμφέροντα της Δύσης, υποδηλώνει έναν Πούτιν που έχει ένα πόδι στη Δύση και ένα πόδι στο ρωσικό εθνικισμό.
Οι Ρώσοι του Ντονμπάς υπέφεραν φρικτά από τους Ουκρανούς νεοναζί που είχε εγκαταστήσει η Ουάσιγκτον στο Κίεβο. Ο Πούτιν κατάλαβε πως έπρεπε να κάνει κάτι. Αυτό για το οποίο αποφάσισε βασίστηκε στη δυτική καλή θέληση που δεν υπήρχε. Ο Πούτιν κατέληξε στη «Συμφωνία του Μινσκ», ένα σχέδιο για να κρατήσει το Ντονμπάς στην Ουκρανία, αλλά να προστατεύσει τους κατοίκους με κάποιες μορφές αυτονομίας, όπως η δική τους αστυνομική δύναμη, που θα προστατεύει το ρωσικό πληθυσμό από τη δίωξη των νεοναζί.
Ο Πούτιν έβαλε την Ουκρανία και τις δημοκρατίες του Ντονμπάς να υπογράψουν τη συμφωνία του Μινσκ και τη Γερμανία με τη Γαλλία να εγγυηθούν για αυτήν. Όμως η Ουάσιγκτον απαγορεύει στην Ουκρανία να συμμορφωθεί με τη συμφωνία και στη Γαλλία και τη Γερμανία να την επιβάλουν.
Ο Πούτιν σπατάλησε οκτώ χρόνια προσπαθώντας να πουλήσει τη συμφωνία του, η οποία προφανώς δεν είχε ποτέ προοπτική, λαμβάνοντας υπόψη τις προφανείς προθέσεις της Ουάσιγκτον να χρησιμοποιήσει την Ουκρανία για να προκαλέσει το μέγιστο πρόβλημα στη Ρωσία. Γιατί ο Πούτιν δεν μπόρεσε να το δει αυτό;
Ο κίνδυνος με την «περιορισμένη στρατιωτική επιχείρηση» του Πούτιν και την αργή πολιτική του είναι ότι παρέχει στη Δύση χρόνο για να συγκεντρώσει τις δυνάμεις της και να πάρει την πρωτοβουλία. Παρά την «κόκκινη γραμμή» του Πούτιν, οι ΗΠΑ και η Ευρώπη στέλνουν όπλα στην Ουκρανία.
Καθώς δεν υπήρξε αποτελεσματική απάντηση της Ρωσίας στις προκλήσεις, παρά τις δηλωμένες «κόκκινες γραμμές», παρασχέθηκε η επόμενη εκπαίδευση για τα ουκρανικά στρατεύματα. Στη συνέχεια υπηρεσίων πληροφοριών και στόχευσης. Κατόπιν όπλα μεγαλύτερης απόστασης που μπορούν να φτάσουν σε στρατηγικούς ρωσικούς στόχους. Στη συνέχεια, η επίθεση στη γέφυρα της Κριμαίας, οι αγωγοί Nord Stream, και τώρα ένα σχέδιο για μια βρώμικη βόμβα, που θα χρησιμοποιηθεί ως δικαιολογία για την επέμβαση των ΗΠΑ με στρατεύματα που αναπτύσσονται στη Ρουμανία και την καταστροφή ενός φράγματος που θα κατέστρεφε τη ρωσική πόλη Kherson και να αφήσουν τους επίλεκτους Ρώσους στρατιώτες των ειδικών δυνάμεων απομονωμένους να υπόκεινται σε ουκρανική σύλληψη, κάτι που θα ήταν μια τρομερή νίκη προπαγάνδας για τη Δύση.
Όπως έχουν τα πράγματα τώρα, έχουμε μια κατάσταση όπου η μέθοδος πολέμου του Πούτιν περιορίζει τις δυνάμεις του και όχι τους εχθρούς του. Οι τελευταίες ενδείξεις είναι ότι ο Πούτιν και η ρωσική ανώτατη διοίκηση είναι πρόθυμοι να παραμείνει η πρωτοβουλία στα χέρια των δυτικών εχθρών τους. Το Κρεμλίνο αντιδρά στις κινήσεις του εχθρού του. Εάν η Ουκρανία με τις ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο βοηθήσουν να ανατιναχθεί το φράγμα του Δνείπερου και να πλημμυρίσει η Χερσώνα, τότε, και μόνο τότε, ίσως, ίσως, η Ρωσία θα ανατινάξει το φράγμα που θα τους κερδίσει τον πόλεμο αποκόπτοντας ένα μεγάλο κομμάτι της Ουκρανίας από την Ουκρανία. Προφανώς, το Κρεμλίνο δεν έχει ασχοληθεί με το ερώτημα γιατί η Ρωσία δέχεται απώλειες και την εμφάνιση ταπεινωτικών ηττών όταν η Ρωσία μπορεί εύκολα να κερδίσει τον πόλεμο σε μια μέρα.
Οι προκλήσεις της Ουάσιγκτον εντείνονται και η απάντηση του Πούτιν δεν είναι επίδειξη δύναμης, αλλά έκκληση για διαπραγματεύσεις και προσφορές για παροχή ενέργειας στους εχθρούς του ΝΑΤΟ της Ρωσίας. Δεν είναι περίεργο που η Ουάσιγκτον κλιμακώνει τη σύγκρουση.
Η έλλειψη αποφασιστικής δράσης από τη Ρωσία επέτρεψε στην Ουάσιγκτον να βάλει την ανθρωπότητα στο δρόμο προς τον Αρμαγεδδώνα. Η Ουάσιγκτον και οι μαριονέτες της στο ΝΑΤΟ έχουν χάσει το φόβο τους για τη Ρωσία και οι προκλήσεις θα συνεχιστούν. Καθώς ο Πούτιν δεν υπερασπίστηκε καμία ρωσική διακηρυγμένη κόκκινη γραμμή, η Ουάσιγκτον πιστεύει ότι δεν έχει καμία. Ο Πούτιν δεν υπερασπίζεται καν τη Συρία, μια χώρα που έσωσε από την κατάκτηση της Ουάσιγκτον, από τις ισραηλινές επιθέσεις.
Η υπομονή είναι αρετή σε έναν ηγέτη, αλλά η υπομονή του Πούτιν θεωρείται από πολλούς στην Ουάσιγκτον ως έλλειψη αποφασιστικότητας. Εάν αυτή η ερμηνεία της υπομονής του Πούτιν αποδειχθεί λάθος, η Ουάσιγκτον θα περάσει μια κόκκινη γραμμή που θα μας φέρει στην περίοδο του Αρμαγεδδώνα της ανθρώπινης ιστορίας.
https://www.paulcraigroberts.org/2022/10/24/the-ever-widening-war-becomes-wider/
https://www.paulcraigroberts.org/2022/10/24/breaking-news-rushing-toward-armageddon/
https://www.paulcraigroberts.org/2022/10/23/the-ever-widening-war-6/
https://www.paulcraigroberts.org/2022/10/22/the-ever-widening-war-5/
https://www.paulcraigroberts.org/2022/10/24/fred-reed-indicates-what-nuclear-war-would-be-like-but-steven-starrs-comment-better-describes-the-death- του πλανήτη/
Η κυβέρνηση Ρήγκαν και ο διάδοχος του Ρίγκαν, η κυβέρνηση Τζορτζ Η. Β. Μπους ήταν ανοιχτοί σε αυτή την ιδέα. Ο υπουργός Εξωτερικών του Προέδρου Μπους, Τζιμ Μπέικερ, επιβεβαίωσε πως υποσχέθηκε ότι δε θα υπήρχε μετακίνηση του ΝΑΤΟ προς τα ανατολικά προς τα σοβιετικά σύνορα, εάν ο Γκορμπατσόφ επέτρεπε την επανένωση της Γερμανίας, η οποία έθεσε το έδαφος για την ελευθερία της ανατολικοευρωπαϊκής αυτοκρατορίας της Σοβιετικής Ένωσης.
Το καθεστώς Κλίντον, υπό την επιρροή των Νεοσυντηρητικών, παραβίασε το λόγο της Αμερικής με το σκεπτικό πως ήταν προφορικός και όχι γραπτός και ως εκ τούτου δε μετρούσε. Το καθεστώς Κλίντον όχι μόνο ανέτρεψε τη Γιουγκοσλαβία και την έσπασε σε κομμάτια ενώ παρέδωσε ένα ιστορικό τμήμα της Σερβίας στους μουσουλμάνους, αλλά και μετέφερε το ΝΑΤΟ στα σύνορα της Ρωσίας. Την εποχή της κατάρρευσης της Σοβιετικής Ένωσης το 1991, η Ρωσία ήταν πολύ αδύναμη για να κάνει οτιδήποτε γι' αυτό, καθώς η κυβέρνηση Γέλτσιν ήταν η μαριονέτα της Ουάσιγκτον.
Στη Διάσκεψη για την Ασφάλεια του Μονάχου το 2007, ο Πούτιν, διάδοχος του Γέλτσιν, δήλωσε ότι η Ρωσία δεν αποδέχεται τον μονοπολικό κόσμο των ΗΠΑ στον οποίο κυβερνούσε η Ουάσιγκτον και ότι η Ρωσία θα ακολουθούσε το συμφέρον της, όχι της Ουάσιγκτον. Η διακήρυξη της ανεξαρτησίας του Πούτιν λίγο πολύ αγνοήθηκε εκείνη την εποχή, επειδή η Ουάσιγκτον συμμετείχε στους πολέμους της στη Μέση Ανατολή προς όφελος του Ισραήλ.
Αλλά καθώς περνούσε ο καιρός η Ουάσιγκτον συνειδητοποίησε ότι η Ρωσία ήταν εκτός επιφύλαξης και ότι κάτι έπρεπε να γίνει γι' αυτό.
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Σότσι έδωσαν μια ευκαιρία. Το Κρεμλίνο πίστευε ότι μια επιτυχημένη Ολυμπιάδα στη Ρωσία θα ενίσχυε τη θέση της Ρωσίας στη Δύση. Αντίθετα, Αμερικανοί, Βρετανοί και Γερμανοί αξιωματούχοι μποϊκόταραν τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σότσι, κατά τη διάρκεια των οποίων, ενώ ο Πούτιν ήταν απρόσεκτος, οι ΗΠΑ ανέτρεψαν τη φιλική προς τη Ρωσία κυβέρνηση της Ουκρανίας, πρώην τμήμα της Ρωσίας για αιώνες.
Η ναζιστική, αντιρωσική κυβέρνηση που εγκατέστησε η Ουάσιγκτον στην Ουκρανία άρχισε να κακοποιεί σωματικά τον ρωσικό πληθυσμό πρώην ρωσικών επαρχιών που οι Σοβιετικοί ηγεμόνες είχαν ενσωματώσει στη σοβιετική ουκρανική επαρχία. Η Κριμαία, μέρος της Ρωσίας από το 1700, προσαρτήθηκε στην Ουκρανία από τον Χρουστσόφ το 1956, και το Ντονμπάς προσαρτήθηκε στην Ουκρανία από προηγούμενους Σοβιετικούς ηγεμόνες. Την εποχή εκείνη η Ουκρανία και η Ρωσία ήταν μέρος της ίδιας χώρας, της Σοβιετικής Ένωσης.
Η ανεξαρτησία της Ουκρανίας εξασφαλίστηκε από την Ουάσιγκτον μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης το 1991, όταν ο Πρόεδρος Γκορμπατσόφ συνελήφθη από σκληροπυρηνικά μέλη του κομμουνιστικού κόμματος που θεώρησαν, σωστά εκ των υστέρων, ότι απελευθέρωσε αρκετά πάρα πολύ γρήγορα και έδινε πάρα πολλά στην Ουάσιγκτον χωρίς εκτελεστές εγγυήσεις.
Η Κριμαία είναι η τοποθεσία της ρωσικής ναυτικής βάσης της Μαύρης Θάλασσας υπό μακροχρόνια ρωσική μίσθωση από την Ουκρανία από την ανεξαρτησία της Ουκρανίας. Ο Πούτιν ήταν επαρκώς σε εγρήγορση για να καταλάβει ότι η νέα αμερικανική κυβέρνηση-μαριονέτα στην Ουκρανία θα ακύρωνε τη μίσθωση, στερώντας έτσι από τη Ρωσία την πρόσβαση στη Μαύρη Θάλασσα και μέσω αυτής στη Μεσόγειο.
Ο πληθυσμός της Κριμαίας ψήφισε κατά 97% την επανένωση με τη Ρωσία, όπως και οι Ρώσοι που κατοικούν στο Ντονμπάς. Ο Πούτιν αποδέχτηκε το αίτημα της Κριμαίας, αλλά απέρριψε το αίτημα του Ντονμπάς.
Ποιος ήταν ο λόγος αυτής της απόφασης του Πούτιν, που οδήγησε στο διαρκώς διευρυνόμενο πόλεμο στην Ουκρανία οκτώ χρόνια αργότερα;
Η καλύτερη εξήγηση είναι ότι ο Πούτιν άφησε τη δυτική προπαγάνδα να πάρει την απόφασή του. Εάν ο Πούτιν έπαιρνε πίσω το Ντονμπάς εκτός από την Κριμαία, την οποία έπρεπε να πάρει για να μη χάσει τη ναυτική βάση της Ρωσίας, θα επιβεβαίωνε τον ισχυρισμό της δυτικής προπαγάνδας ότι ο Πούτιν σκόπευε να αποκαταστήσει τη Σοβιετική Αυτοκρατορία. Γιατί ο Πούτιν πίστευε ότι η δυτική προπαγάνδα έπρεπε να περιορίσει τη συμπεριφορά της Ρωσίας για το δικό της συμφέρον, αντί για τα συμφέροντα της Δύσης, υποδηλώνει έναν Πούτιν που έχει ένα πόδι στη Δύση και ένα πόδι στο ρωσικό εθνικισμό.
Οι Ρώσοι του Ντονμπάς υπέφεραν φρικτά από τους Ουκρανούς νεοναζί που είχε εγκαταστήσει η Ουάσιγκτον στο Κίεβο. Ο Πούτιν κατάλαβε πως έπρεπε να κάνει κάτι. Αυτό για το οποίο αποφάσισε βασίστηκε στη δυτική καλή θέληση που δεν υπήρχε. Ο Πούτιν κατέληξε στη «Συμφωνία του Μινσκ», ένα σχέδιο για να κρατήσει το Ντονμπάς στην Ουκρανία, αλλά να προστατεύσει τους κατοίκους με κάποιες μορφές αυτονομίας, όπως η δική τους αστυνομική δύναμη, που θα προστατεύει το ρωσικό πληθυσμό από τη δίωξη των νεοναζί.
Ο Πούτιν έβαλε την Ουκρανία και τις δημοκρατίες του Ντονμπάς να υπογράψουν τη συμφωνία του Μινσκ και τη Γερμανία με τη Γαλλία να εγγυηθούν για αυτήν. Όμως η Ουάσιγκτον απαγορεύει στην Ουκρανία να συμμορφωθεί με τη συμφωνία και στη Γαλλία και τη Γερμανία να την επιβάλουν.
Ο Πούτιν σπατάλησε οκτώ χρόνια προσπαθώντας να πουλήσει τη συμφωνία του, η οποία προφανώς δεν είχε ποτέ προοπτική, λαμβάνοντας υπόψη τις προφανείς προθέσεις της Ουάσιγκτον να χρησιμοποιήσει την Ουκρανία για να προκαλέσει το μέγιστο πρόβλημα στη Ρωσία. Γιατί ο Πούτιν δεν μπόρεσε να το δει αυτό;
Ο κίνδυνος με την «περιορισμένη στρατιωτική επιχείρηση» του Πούτιν και την αργή πολιτική του είναι ότι παρέχει στη Δύση χρόνο για να συγκεντρώσει τις δυνάμεις της και να πάρει την πρωτοβουλία. Παρά την «κόκκινη γραμμή» του Πούτιν, οι ΗΠΑ και η Ευρώπη στέλνουν όπλα στην Ουκρανία.
Καθώς δεν υπήρξε αποτελεσματική απάντηση της Ρωσίας στις προκλήσεις, παρά τις δηλωμένες «κόκκινες γραμμές», παρασχέθηκε η επόμενη εκπαίδευση για τα ουκρανικά στρατεύματα. Στη συνέχεια υπηρεσίων πληροφοριών και στόχευσης. Κατόπιν όπλα μεγαλύτερης απόστασης που μπορούν να φτάσουν σε στρατηγικούς ρωσικούς στόχους. Στη συνέχεια, η επίθεση στη γέφυρα της Κριμαίας, οι αγωγοί Nord Stream, και τώρα ένα σχέδιο για μια βρώμικη βόμβα, που θα χρησιμοποιηθεί ως δικαιολογία για την επέμβαση των ΗΠΑ με στρατεύματα που αναπτύσσονται στη Ρουμανία και την καταστροφή ενός φράγματος που θα κατέστρεφε τη ρωσική πόλη Kherson και να αφήσουν τους επίλεκτους Ρώσους στρατιώτες των ειδικών δυνάμεων απομονωμένους να υπόκεινται σε ουκρανική σύλληψη, κάτι που θα ήταν μια τρομερή νίκη προπαγάνδας για τη Δύση.
Όπως έχουν τα πράγματα τώρα, έχουμε μια κατάσταση όπου η μέθοδος πολέμου του Πούτιν περιορίζει τις δυνάμεις του και όχι τους εχθρούς του. Οι τελευταίες ενδείξεις είναι ότι ο Πούτιν και η ρωσική ανώτατη διοίκηση είναι πρόθυμοι να παραμείνει η πρωτοβουλία στα χέρια των δυτικών εχθρών τους. Το Κρεμλίνο αντιδρά στις κινήσεις του εχθρού του. Εάν η Ουκρανία με τις ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο βοηθήσουν να ανατιναχθεί το φράγμα του Δνείπερου και να πλημμυρίσει η Χερσώνα, τότε, και μόνο τότε, ίσως, ίσως, η Ρωσία θα ανατινάξει το φράγμα που θα τους κερδίσει τον πόλεμο αποκόπτοντας ένα μεγάλο κομμάτι της Ουκρανίας από την Ουκρανία. Προφανώς, το Κρεμλίνο δεν έχει ασχοληθεί με το ερώτημα γιατί η Ρωσία δέχεται απώλειες και την εμφάνιση ταπεινωτικών ηττών όταν η Ρωσία μπορεί εύκολα να κερδίσει τον πόλεμο σε μια μέρα.
Οι προκλήσεις της Ουάσιγκτον εντείνονται και η απάντηση του Πούτιν δεν είναι επίδειξη δύναμης, αλλά έκκληση για διαπραγματεύσεις και προσφορές για παροχή ενέργειας στους εχθρούς του ΝΑΤΟ της Ρωσίας. Δεν είναι περίεργο που η Ουάσιγκτον κλιμακώνει τη σύγκρουση.
Η έλλειψη αποφασιστικής δράσης από τη Ρωσία επέτρεψε στην Ουάσιγκτον να βάλει την ανθρωπότητα στο δρόμο προς τον Αρμαγεδδώνα. Η Ουάσιγκτον και οι μαριονέτες της στο ΝΑΤΟ έχουν χάσει το φόβο τους για τη Ρωσία και οι προκλήσεις θα συνεχιστούν. Καθώς ο Πούτιν δεν υπερασπίστηκε καμία ρωσική διακηρυγμένη κόκκινη γραμμή, η Ουάσιγκτον πιστεύει ότι δεν έχει καμία. Ο Πούτιν δεν υπερασπίζεται καν τη Συρία, μια χώρα που έσωσε από την κατάκτηση της Ουάσιγκτον, από τις ισραηλινές επιθέσεις.
Η υπομονή είναι αρετή σε έναν ηγέτη, αλλά η υπομονή του Πούτιν θεωρείται από πολλούς στην Ουάσιγκτον ως έλλειψη αποφασιστικότητας. Εάν αυτή η ερμηνεία της υπομονής του Πούτιν αποδειχθεί λάθος, η Ουάσιγκτον θα περάσει μια κόκκινη γραμμή που θα μας φέρει στην περίοδο του Αρμαγεδδώνα της ανθρώπινης ιστορίας.
https://www.paulcraigroberts.org/2022/10/24/the-ever-widening-war-becomes-wider/
https://www.paulcraigroberts.org/2022/10/24/breaking-news-rushing-toward-armageddon/
https://www.paulcraigroberts.org/2022/10/23/the-ever-widening-war-6/
https://www.paulcraigroberts.org/2022/10/22/the-ever-widening-war-5/
https://www.paulcraigroberts.org/2022/10/24/fred-reed-indicates-what-nuclear-war-would-be-like-but-steven-starrs-comment-better-describes-the-death- του πλανήτη/
Πηγή : https://www.freepen.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου