Το θαύμα της Μποτσουάνα

Δεν μπορούμε παρά να νοιώσουμε ντροπή ως Έλληνες, για το ότι δεν κατανοούμε το αυτονόητο – πως η μακροπρόθεσμη ευημερία, καθώς επίσης η σταθερότητα μίας χώρας, εξαρτώνται αποκλειστικά και μόνο από το επίπεδο της μόρφωσης, της καλλιέργειας καλύτερα των Πολιτών της. Από το πόσο σημαντική είναι δηλαδή η παιδεία που οφείλει να αποτελεί το βασικότερο μέλημα της κυβέρνησης ενός κράτους – το οποίο δεν θέλει να «άγεται και να φέρεται» από την πολιτική διαφθορά της οικονομικής και πολιτικής ελίτ του. Το παράδειγμα της Μποτσουάνα αποδεικνύει αναμφίβολα ότι, η ευημερία μίας χώρας δεν εξαρτάται από το μέγεθος της, αλλά από την κυβέρνηση και από τους Πολίτες της – οι οποίοι είναι τότε μόνο υπερήφανοι, παραγωγικοί, έντιμοι και συνειδητοί, όταν η πατρίδα τους έχει τη δυνατότητα να τους προσφέρει η ίδια προοπτικές για το μέλλον τόσο το δικό τους, όσο και των παιδιών τους.

Ανάλυση

Η Μποτσουάνα έγινε γνωστή στην Ελλάδα κυρίως μετά την εμφάνιση της μετάλλαξης του ιού “Όμικρον” (χάρτης). Ελάχιστοι γνωρίζουν όμως πως είναι η μοναδική χώρα που είχε το θάρρος να εκδιώξει το ΔΝΤ όταν προσπάθησε να εισβάλλει – θέλοντας δήθεν να τη «βοηθήσει» στην επίλυση των οικονομικών προβλημάτων που αντιμετώπιζε.

Η χώρα είναι η μοναδική στην Αφρική, εάν όχι στον πλανήτη, που έχει αποδείξει ότι, μπορεί να ξεφύγει ένα κράτος από τα νύχια του ΔΝΤ και να κυβερνηθεί σωστά – σε αντίθεση με άλλες χώρες της ηπείρου, όπως η Νότια Αφρική (άρθρο) και η Νιγηρία (άρθρο), οι οποίες «μολύνθηκαν» από τους μπράβους των τοκογλύφων (βιβλίο).


Αναλυτικότερα, ακόμη και η επιτροπή διαφάνειας (Transparency International) επαινεί τις πολιτικές δομές της παλαιότερης δημοκρατίας της Αφρικής, σε όλα τα επίπεδα – στα δικαστήρια, τα οποία λειτουργούν εντελώς ανεξάρτητα, στην ελεύθερη δημοσιογραφία, στο σεβασμό των αντίθετων απόψεων, στον τρόπο διεξαγωγής των εκλογών, στην προστασία των πολιτών από έναν οργανισμό που έχει δημιουργηθεί ήδη από το 1995, καθώς επίσης στο ότι, δεν υπάρχουν πολιτικοί κρατούμενοι στις φυλακές.

Το γεγονός αυτό είναι αφενός μεν μοναδικό στην Αφρική, αφετέρου τεράστια προσβολή για το «λίκνο της δημοκρατίας» – για την Ελλάδα δηλαδή που έσκυψε το κεφάλι, χωρίς να αντιδράσει καθόλου. Θυμίζουμε εδώ πως σύμφωνα με αποκαλύψεις στελέχους του ΔΝΤ από το 2013, η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα που χρεοκόπησε με γεμάτα ταμεία (άνω των 30 δις € στις καταθέσεις των οργανισμών του δημοσίου, όταν οι ετήσιες ανάγκες της το 2010 ήταν μόλις 10 δις €!).

Συνεχίζοντας η Μποτσουάνα, το μέγεθος της οποίας είναι ίσο με αυτό περίπου της Γαλλίας, αποτελεί ένα φωτεινό παράδειγμα του τρόπου, με τον οποίο θα μπορούσε να απελευθερωθεί από τη μιζέρια της η Αφρική – δυστυχώς για όλους μας, η Ελλάδα επίσης. Είναι ένα πρότυπο οικονομικής ανάπτυξης, υψηλού βιοτικού επιπέδου, καθώς επίσης κοινωνικής και πολιτικής σταθερότητας στον πλανήτη – γεγονός που θα έπρεπε να μας κάνει να ντρεπόμαστε τόσο σαν Έλληνες, όσο και σαν Ευρωπαίοι ή Πολίτες της δήθεν πολιτισμένης Δύσης.

Πάνω από πενήντα χρόνια τώρα λειτουργεί στην Μποτσουάνα μία αξιοθαύμαστη δημοκρατία, η οποία ενδιαφέρεται για την ευημερία και την ασφάλεια των Πολιτών της – διαθέτοντας λειτουργικές υποδομές, καθώς επίσης κανένα ενεργειακό πρόβλημα.

Η χώρα εκμεταλλεύεται σωστά το δημόσιο πλούτο της (κατέχει το 20% της παγκόσμιας παραγωγής διαμαντιών), έχοντας επιτύχει συχνά πλεονάσματα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών της (γράφημα), κυρίως δε ένα υψηλό βιοτικό επίπεδο – όπου όμως η διαφθορά ήταν μηδενική, ενώ οι Θεσμοί λειτουργούσαν σωστά και δίκαια, πριν ανακαλυφθούν διαμάντια στο υπέδαφος της.

Ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών της Μποτσουάνα

Περαιτέρω, τα έσοδα από την εκμετάλλευση του δημοσίου πλούτου της εισρέουν σε ένα κρατικό επενδυτικό κεφάλαιο, ανάλογο με το αντίστοιχο της Νορβηγίας – μέσω του οποίου η χώρα επενδύει στην παιδεία, στην υγεία, στον τουρισμό και στο μέλλον της. Με τον τρόπο αυτό, ο εθνικός πλούτος δεν ωφελεί μία μικρή οικονομική ελίτ, όπως συμβαίνει σε όλη σχεδόν τη Δύση σήμερα – ειδικά στην Ελλάδα.

Φυσικά το κρατικό επενδυτικό κεφάλαιο της Μποτσουάνα φροντίζει να λαμβάνει υπ’ όψιν του τις μελλοντικές γενεές – δεν λειτουργεί δηλαδή όπως, για παράδειγμα, το δικό μας ΤΑΙΠΕΔ, θυγατρική του Υπερταμείου των ξένων, το οποίο εκποιεί τα πάντα σε εξευτελιστικές τιμές, χωρίς να ενδιαφέρεται ούτε για τούς σημερινούς, ούτε για τους μελλοντικούς Έλληνες. Θυμίζουμε ξανά εδώ πως όλες οι αποκρατικοποιήσεις που έγιναν και θα γίνουν έως το 2024, όπου θα έχουν ξεπουληθεί τα πάντα, υπολογίζονται μόλις στα 11 δις € – όσο δηλαδή, περίπου, το μισό του ελλείμματος (=ζημία του κράτους) του 2020!

Συνεχίζοντας, στην πρωτεύουσα της χώρας δεν υπάρχουν πομπώδη κτίρια ή ανόητα πολυτελείς κατασκευές «γοήτρου» – επειδή η κυβέρνηση επιλέγει τις επενδύσεις σε σχολεία, σε νοσοκομεία, καθώς επίσης σε έργα ύδρευσης και υποδομών. Γνωρίζοντας δε πως μόνο το 15% των διαμαντιών που «παράγονται» ανήκουν σήμερα στο κράτος (πριν από 10 χρόνια δεν ανήκε τίποτα στο δημόσιο, το οποίο αρκούταν μόνο στη φορολόγηση, καθώς επίσης στα έσοδα από τις άδειες εξόρυξης των διαμαντιών), κατανοεί κανείς πόσο συνετά διαχειρίζεται τον πλούτο της η Μποτσουάνα – σε πλήρη αντίθεση, με την πατρίδα μας, οι κυβερνήσεις της οποίας έχουν υποθηκεύσει τα πάντα στους δανειστές της, συνεχίζοντας απτόητες το «εγκληματικό» έργο τους.

Η χώρα υποδεικνύει πως μπορεί μία κυβέρνηση, μέσω έξυπνων συμβάσεων, να μην αρκεσθεί στο ρόλο του προμηθευτή πρώτων υλών – επενδύοντας, μεταξύ άλλων, στη δημιουργία εργοστασίων επεξεργασίας διαμαντιών, καθώς επίσης στην εξειδίκευση του εργατικού δυναμικού της, εξασφαλίζοντας χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας στους πολίτες της. Η δημοσιονομική της πολιτική δε αποτελεί ένα επίσης πρότυπο ικανής και συνετής διακυβέρνησης – ενώ το δημόσιο χρέος ως προς το ΑΕΠ της έχει μειωθεί σημαντικά (γράφημα).

Εξέλιξη δημοσίου χρέους ως προς το ΑΕΠ της Μποτσουάνα

 

Εάν δε συμπεριλάβει κανείς το ότι, η παιδεία και η υγεία παρέχονται εντελώς δωρεάν στους Πολίτες της, ενώ η οικονομική, καθώς επίσης η ψυχολογική υποστήριξη των ασθενών από aids (η μεγάλη πληγή της Αφρικής) είναι υποδειγματική, κατανοεί το μέγεθος του επιτεύγματος. Επίσης πόσο έχει συνειδητοποιήσει η κυβέρνηση το ότι, τόσο το βιοτικό επίπεδο, όσο και η ποιότητα ζωής μίας χώρας, εξαρτάται από την παιδεία και το κοινωνικό κράτος. 

 
Επίλογος

Ολοκληρώνοντας, δεν μπορούμε παρά να νοιώσουμε ξανά ντροπή ως Έλληνες, για το ότι δεν κατανοούμε το αυτονόητο – πως η μακροπρόθεσμη ευημερία, καθώς επίσης η σταθερότητα μίας χώρας, εξαρτώνται αποκλειστικά και μόνο από το επίπεδο της μόρφωσης, της καλλιέργειας καλύτερα των Πολιτών της.

Από το πόσο σημαντική είναι δηλαδή η παιδεία που οφείλει να αποτελεί το βασικότερο μέλημα της κυβέρνησης ενός κράτους – το οποίο δεν θέλει να «άγεται και να φέρεται» από την πολιτική διαφθορά της οικονομικής και πολιτικής ελίτ του.

Το παράδειγμα της Μποτσουάνα αποδεικνύει αναμφίβολα ότι, η ευημερία μίας χώρας δεν εξαρτάται από το μέγεθος της, αλλά από την κυβέρνηση και από τους Πολίτες της – οι οποίοι είναι τότε μόνο υπερήφανοι, παραγωγικοί, έντιμοι και συνειδητοί, όταν η πατρίδα τους έχει τη δυνατότητα να τους προσφέρει η ίδια προοπτικές για το μέλλον τόσο το δικό τους, όσο και των παιδιών τους.

Αυτό έχει επιτύχει η Μποτσουάνα και εδώ ακριβώς έχει αποτύχει η Ελλάδα – γεγονός που αναδεικνύει παράλληλα το μοναδικό τρόπο, με τον οποίο θα μπορούσαμε να ξεφύγουμε από την κρίση, παύοντας να αποτελούμε σκλάβους χρέους.

Βασίλης Βιλιάρδος

Πηγή : https://analyst.gr